கோலம்

 21. கோலம்(சிறுகதை சீசன் 5) #ganeshamarkalam

அன்னைக்கு மாமி வெளீலே போயிருக்கச்சே நான் பாட்டுக்கு தேமேன்னு உக்காந்து கம்ப்யூடரை தட்டிண்டிருக்கேன், வாச கேட்டை ஓசைப்படாம தொறந்து வந்து மாடிப்படிக்கு அடீலே இருந்த டப்பாவில் கோலப்பொடின்னு எதையோ கொட்டீட்டு “அம்மா! காசு தாங்க, 2 படி போட்டேன்.” ஒருத்தி.

போய்ப் பாத்தா நன்னா வாட்ட சாட்டமா ஒருத்தி அலுமினியப் பாத்திரத்தை வச்சிண்டு 50ரூபாய் தாங்கரா. “யார் நீ?” “அம்மா வூட்லே இல்ல? வழக்கமா கோலமாவு போடுவேன், டப்பா காலியா இருந்தது போட்டுட்டேன் காசு தாங்க”. அதெப்படி இவளா ட்ரெஸ்பாசிங்க் செஞ்சு காசு கேக்கரா? கோபம் வந்தது. போனைப் போட்டேன். மாமி கட் அண்ட் ரைட்டா “டப்பா நிறைய கோலமாவு இருக்கு. ரேஷணில் அரிசி வாங்கி பொடிச்சு வச்சிருக்கேன், 2 மாசம் காணும். வாங்கேண்டாம்”. இவ பொய் சொல்ரா. “ஓடிப் போயிடு! இல்லை போலிஸைக் கூப்பிடுவேன்.” வெசுண்டே போரா.

கேட்டைத் தொறந்துண்டு போரத்துக்கும் எதுத்தாத்து ராஜம் மாமி வெளீலே வரத்துக்கும் சரியா இருக்கவே அவரண்டை போய் மாவு வாங்கலையோன்னு கேக்க 2-பேரும் ஏதோ பேசிக்க உள் தாப்பாள் போட்டுண்டு வரேன். நல்ல கதைக்கு ஐடியாவெல்லாம் சரளமா வரப்போ இவள் கெடுத்துட்டு போயிட்டா.

நாலு காசு சம்பாதிச்சுடணும்னு வித்தை பாருங்கோ. பொண்களே இப்படி. ட்ரெயினில் பஸ்ஸில், ரெங்கநாதன் தெருவில், வடபழநீ கோவிலில் நடக்கும் செயின் ஸ்னேசிங்க் பொண்கள்தான். கோலமாவு வாங்கிண்டு காசு தரலைன்னு என்னைப் பத்தி சொல்லியிருப்பா. இவாளோட மாமிக்கு  என்ன சவகாசம் வேண்டிக்கிடக்கு? கேக்கணும்.

ஆனா மறந்துட்டேன். 2நா கழிச்சு ஞாபகம் வர “சுமதீ, அன்னைக்கு கோலமாவு விக்கரேன்னு ஒருத்தி வந்து இப்படி நடந்துண்டா, அவளண்டை எப்பவாவது வியாபாரம் செஞ்சயா?” “ஆமாம் வருவள், ஒருதடவை வாங்கினேன். ஆனா அவ தந்தது கோலமாவு இல்லைன்னு தெரிஞ்சு அப்புரம் வாங்கலை. வந்தா இருக்குன்னு அனுப்பிச்சிடுவேன். அவள் விப்பது கருங்கல் பொடீன்னா! சுண்னாம்புப் கலந்து கையெல்லாம் எரிஞ்சது.”

சுமதி கோலம் போட்டுண்டே விபரம் சொல்ல பக்கத்தாத்து காம்பவுண்ட் வாலுக்கு மேலே நரசிம்மன் மாமா தலை தென்பட்டது. சுவத்தாண்டை நின்னுண்டு அடுத்தாத்தில் ஆம்படையான் பொண்டாட்டி என்ன பேசிக்கரான்னு கேப்பர். தலயைக் காமிச்சா சம்பாஷனையில் கலந்துப்பர்னு அர்த்தம். “என்ன மாமி கோலம் போடரேளா?” ஒரு மாமி மடிசார் உடுத்திண்டு வாசகேட்டுக்கு அந்தண்ட குனிஞ்சு நிமிந்து தரையில் புள்ளி புள்ளியா வச்சுட்டு அதை இணைக்க பாடுபடுவதை வேற என்னன்னு சொல்ல? அப்பப்போ போட்டதை அழிச்சு திரும்ப புள்ளி வச்சு நான் பேச்சுக் கொடுத்ததில் கணக்கு தப்பிட்டதாய். வெள்ளீக்கிழமைன்னு சித்தே கோலம் பெரீசாப் போச்சு.

இனிமேல் தப்பாச்சுன்னா நரசிம்மன்தான் வாங்கிக் கட்டிப்பர். ஊஞ்சலில் உக்காந்துண்டு பேப்பரை கையில் எடுத்தேன். சுமதி கேக்கரா. “மாமா, உங்காத்தில் இன்னைக்கு யார் கோலம் போட்டது?? “ஏன் நன்ன இருக்கா, என் தங்கைதான்”. “சின்னதா இருக்கே? ஒரு புள்ளி கோலமா? அபூர்வமான்னா இருக்கு”. சர்காஸ்டிக்கா சொன்னதை அவர் புரிஞ்சுக்கலை. “என் தங்கை ரெம்ப நன்னா கோலம் பொடுவள்”. “மாமா, எதுக்கும் யாரையாவது காவலுக்கு போடுங்கோ”. “ஏன் கோலம் திருட்டுப் போயிடுமா என்ன? விளையாடரேள் மாமி”. நாமும் சித்தே ஓட்டலாமேன்னு எழுந்து, “இல்லை மாமா, மாமி சரியாத்தான் சொல்ரா. காவலுக்கு யாரையாவ்து போடுங்கோ”. “ஏன் அப்படி சொல்ரேள்?”

“நீங்க பேப்பரே படிக்கலையா? இப்பல்லாம் சென்னையில் நீங்க போட்ட கோலத்துக்கு பக்கத்தில் கழகக் காரா “ஐ ஹேட் மோடி அண்ட் ஆமீத்ஷா’ன்னு எழுதி வச்சுட்டு போராளாம். உங்க தங்கையை போலீஸ் பிடிச்சுண்டு போய் முட்டிக்கு முட்டி தட்டுவா. அதான்!” “அப்படியா!”ன்னு திகைச்சுப் போனர். இப்படி ஒரு வெகுளி நம்ப மொராலுக்கு தோதுப்படும். நம்ப கடுப்பையெல்லாம் அவர் மேல் இறக்கலாம்.

ஆனா கோலம் என்பது திசை மாறிப் கெட்டுப்போய் வருஷங்கள் ஆச்சு. இப்ப அரிசி மாவில் யார் கோலம் போடரா? கடையில் வீக்கும் பவுடர்னா ஒரு எறுமபு கூட மோந்து பாக்காது. கோலம் ரம்மியமாவா இருக்கு? மாடெர்ன் ஆர்ட் மாதிரி. இதில் மொதத் தடவையா சிங்கிள் புள்ளி கோலம் நரசிம்மன் தங்கை கண்டுபிடிச்சிருக்கா. குளிச்சுட்டு ரம்யமா நெத்திக்கு இட்டுண்டு தலை ஈரம் காயாம துண்டைச் சுத்திண்டு வந்து வாசத் தெளிச்சு பெருக்கி அப்புரமா இன்னைக்கு புதுசா இருக்கணும் வரவா போரவால்லாம் நின்னு பாக்கணும்னு போடணும். ஆனா ஏண்டா போடரம்னு ஆய்போச்சு. அப்பார்ட்மென்ட் கேக்கவே வேண்டாம் ஸ்டிக்கர்தான். ஏதாவாது விசேஷம் கார்த்தீன்னா மட்டும் சம்பிரதாயங்கள் எட்டிப் பாக்கும்.

கோலமே பொடலைன்னாலும் பரவாயில்லை - எல்லாத்தையும் விட கொடுமை – ராத்திரி போட்டுண்டு புரண்ட நைட்டீயோட அப்படியே வந்து காலை அகட்டி நின்னுண்டு ‘எந்த நிமிஷமும் குப்புர விழுவேன், பிடிச்சுக்கோ’ங்கிராப்போல் குனிஞ்சிண்டு போட்டுட்டு போர பாருங்கோ அது தெரிஞ்சிண்டு எந்த எறும்பும் வராது. ஏன் வரணும்? இன்னும் ரெண்டு மாசம் அதிகம் டயம் ஆனாலும் பரவாயில்லை அடுத்த தெருவா சுத்திப் போயிடலாம்னு போகும். போர வழீலே எதுத்தாப் போல வர ஜந்துக்களுக்கும் அந்தப் பக்கம் போயிடாதேன்னு சொல்லும்.

சம்பிரதாயப்படி கோலம் போட்டா அந்த நாள் போடரவாளுக்கும், அந்த குடும்பத்துக்கும் அந்த வழியா போரவாளுக்கும் நல்ல நாளாய் அமையும். கலரடிச்ச கல்லுப்போடியைத்தான் தூவுவேன்னா கறை படிஞ்ச கசங்கிப்போன நைட்டியோ/மேக்ஸியோ, தலைக்கு குளிக்காத தலைமுடியும், விளக்காத பல்வரிசையும் போதும்.

இது போட்டம். ஆனா எங்கத் தெருவில் இன்னொண்ணூம் நடந்தது.

இன்னொருநா சீக்கிரம் எழுந்துண்டு வாச ஊஞ்சலில் இருக்கேன். சுமதி கோலம் போட்டூட்டு இப்பத்தான் உள்ளே போரா. பக்கத்தாத்து நரசிம்மன் “மாமா. சித்தே இங்கே வரேளா உங்களாண்டை சித்தே பெசணும்”. நானும் போய் காம்பவுண்டுக்கு இந்தண்டை நின்னுண்டு என் உயரத்தை அட்ஜஸ்ட் செஞ்சு அவர் முகத்துக்கு நேர என்னுதை வச்சிண்டு “என்ன மாமா சொல்லுங்கோ.” நீங்க கோவிச்சுக்கலைன்னா ஒண்ணு சொல்வேன். அன்னைக்கு அந்த கோலமாவு விக்கரவ கிட்டே நீங்க தப்பா நடந்துண்டேளாம். அவ சொன்னான்னு எதுத்தாத்து ராஜம் மாமி சொன்னா. ஜாக்கிரதையா இருங்கோ உங்க பேர் மட்டுமில்லாம இந்த தெருவிலிருக்கும் மொத்த பிராம்ணா பேர் எல்லாமும் கெடும்”.

என்ன சொல்ரர் இவர்? தப்பா நடந்துண்டேனா? அதை ராஜம் கண்டுபிடிச்சு இவரண்டை சொன்னாரா? “என்ன சொல்ரேள்?” “ஆமாம் மாமா. தெருவில் இப்போ உங்களைப் பத்தித்தான் டாபிக் போரது”. “ஆச்சர்யமா இருக்கே.!” திரும்ப வந்துட்டேன். கணிச்சுப் பாக்கறேன். அவளை தொறத்தினது வாஸ்த்தவம். ஏமாத்தரான்னு கண்டு பிடிச்சு காசு தரலை, கோலமாவு விக்கப் போன இடத்தில் தனியா இருந்த பிராம்ணன் கையைப் பிடிச்சு இழுத்தான், உள்ளே வான்னு சொன்னான் அப்படீன்னு எதுத்தாத்தில் போர போக்கில் சொல்லிட்டுப் போயிருக்காளோ?

முதல்லே நம்மாத்து மாமி இதை பிரத்தியார் சொல்லி தெரிஞ்சுப்பதை விட நாமளெ சொல்லிட்டா?. எப்படி சொல்ல? வர ஜனவரி 28 எங்களுக்கு 40ஆவது வெட்டிங் ஆனிவர்ஸரி வேற. இப்போ இப்படி ஒரு பிர்ச்சனையா? ஆனா சொல்லிடணும். அதுக்குள்ளே இதை சித்தே இன்வெஸ்டிகேட் செய்யணும்னு தீர்மானம் பண்ணின்னேன். குனிஞ்சிண்டு பிரத்தியாருக்கு வாகா என்னை வந்து ஆசை தீர குத்துன்னு காமிப்பது என் குணம் இல்லையாக்கும். “கேட்ச் தி புல் பை தெ ஹார்ன்” ஜாதி. தயிர்சாதம்தான் சாப்பிடுவேன். குழிபண்ணி நடுவுல வத்தக் குழம்பு குத்தீண்டு. பூணல் போட்டுண்டு தேமேன்னு ஸ்லோகம் படிச்சிண்டு ரிடயரட் லைஃப்தான். சண்டைன்னு வந்தா – விஜய் சொல்ராப்போல் – தரை லோக்கலுக்கு இறங்கத் தயார். என் காண்டக்டை தவறா எப்படி பெசலாம்? யோசிப்பம்.

மத்தாநா பஸ் ஸ்டாப்பில் நிக்கரச்சே அதே கோலமாவுக்காரி பெட்டிக் கடையில் வெத்திலைப் பாக்கு வாங்கிப் போட்டுப்பதை பாத்துட்டேன். கடைக்காரன் தெரிஞ்சவன்தான். அவனை வச்சிண்டே அவளை ‘நீ அப்படி சொன்னியான்னு டிரெக்ட்டா கேட்டுட்டா?  போகவேண்டிய பஸ் வந்தது, அதை அப்புரம் பாத்துக்கலாம்னு கடையை நோக்கிப் போரேன். என்னைப் பாத்ததும் அவளே “கும்புடரேன் சாமி. அன்னைக்கு 50ரூ காசுக்கு ஆசைப்பட்டு கேட்டுட்டேன் சாமி. மன்னிச்சுடுங்க, நீங்க ஷார்ப்பா கண்டுபிடிச்சுட்டீங்க. அதுக்கப்புரம் அம்மாவைப் பாத்து மன்னிப்பு கேட்டுட்டேன். இன்னைக்கு உங்க கிட்டேயும்”. “அது கிடக்கட்டும் வெளீலே போய் எதுத்த வீட்டு அம்மாகிட்டே என்ன பேசினாய்?”

“அவிங்கதான் என்ன உங்கிட்ட ஐயர் கோலமாவு வாங்கினாரான்னு கேட்டாங்க. நான் இல்லைன்னேன். அவுங்க வீட்டு மாமி வெளீயே போயிருக்காங்க, அவர் தனியா இருக்கப்போ உள்ளெ போகாதே பெல் அடி. கொஞ்சம் மாதிரியான ஆசாமி. ஜாக்கிரதைன்னு சொன்னாங்க”..

அப்ப எல்லாத்துக்கும் காரணம் ராஜம்தானா? ஏன் இப்படி இல்லாததையும் பொல்லாததையும் சொல்லி புறம் பெசணும்?. அவள் நரசிம்மன் கிட்டே சொல்லி அப்புரம் அவர் இன்னும் எத்தனை பேரண்டை சொன்னாரோ? தெருவே பேசுதுன்னா நிச்சயம் போட்டி போட்டுண்டு பரப்பியிருக்கா. கோலமாவுக்காரி காசுக்கு ஆசைப்பட்டாலும் அவள் வெள்ளை மனசொட சுத்திண்டிருக்கா. ஆனா நம்ம கூடவே பழகர பிராம்ண நண்பர்கள்? பயமா இருந்தது.

வெளீலே போர வேலையை அப்படியே விட்டூட்டு ஆத்துக்கு வந்துட்டேன். மனசுக்கு சங்கடமாவும் இருக்கவே பாத்துக்கலாம்னு

கோலம் பெண்களோட சாம்ராஜ்ஜியம், அப்படித்தான் இருக்கணும், கோலம் போடும் ஆண்கள் விதிவிலக்கு. பொண்கள் கோலம் போடுவதை பாத்திண்டிருந்தா சுவாரஸ்யமா இருக்கும். பெரீய கிரியேடிவ் ஏக்டிவிடீன்னா அது! கோலம்கிரது புள்ளிகளை சேர்க்கும்போது சில பேண்கள் பாதீல திகைச்சு பொய் எங்கே அரம்பிக்கிறது எந்த பக்கம் திரும்பரதுன்னு நின்னுடுவா. திருவிழாவுலே தொலைஞ்சு போன குழந்தை மாதிரி. ஓடிப்போய் ஹெல்ப் செய்யணும்னு தோணும்

நம்மாத்து பெண்கள் அனுதினமும் விடாம கோலம் போடணும்னு சொன்னது இப்படி அவா எறும்பு போன்ற ஜந்துக்களுக்கு செய்யர உபஹாரத்தினால் முழு குடும்பத்துக்கும் நல்லது நடக்கும்னுதான். இந்த அபூர்வ சிந்தனையையும் பழக்கத்தையும் விட்டுட்டு, ஏனோ தானோன்னு ஏதொ ரஸாயனம் கலந்த கலர் போடியையோ இல்லை கல்லுப்பொடியையோ கோலம்னு தூவிட்டு வந்தா அது பல்வேறு உயிரினங்களுக்கு இழைக்கிர பாவமும் தெய்வக் குத்தமும் ஆகும். அதே சமயத்தில் எதுத்தாத்து பிராம்ணனை பத்தி அவதூறு பேசுவது ப்ரம்மஹத்தி தோஷத்துக்கு ஈடாகும்.

ஆத்துக்கு வந்ததும் “சுமதீ! இங்கே சித்தே வா. உன்னண்டை பேசணும்”. கஷ்டமாத்தான் பட்டது. தர்ம சங்கடப்பட்டேன்னு வச்சுக்கோங்கோ. ஆரம்பிச்சு மொள்ள நரசிம்மன் சொன்னதையும் அப்புரம் அந்த கோலமாவுக்காரியாண்டை கேட்டுத் தெரிஞ்சிண்டதையும் சொல்ரேன். பொறுமையா கேட்டவள் சிரிச்சிண்டே “இது போனவார ந்யூஸாக்கும். உங்க காதில் இப்பத்தான் விழுந்திருக்கு. நான் இதை கேள்விப்பட்டதுமே எதுத்தாத்துக்கு போய் நன்னா வாய் வார்த்தையா விளாசித் தள்ளீட்டு வந்துட்டேன். நீங்க ஏன் கவலைப் படரேள்?” “அதுக்கில்லைடீ, நீயும் என்னை தப்பா நினெச்சுடப் பிடாதுன்னுதான்”.

“அழகா கோலம் போட முதல்ல மனசில் அழகான சிந்தனைகளை வளர்த்து விட்டுக்கணும். அத்தனை அலங்கோலமா மனசை வச்சிண்டா கோலம் எப்படி அழகா வரும். அவலம்தான் மிஞ்சும். இப்போ கைகால் அலம்பிண்டு சாப்பிட வாங்கோ!”