குஞ்சிதபாதம்

 14. குஞ்சிதபாதம் (சிறுகதை சீசன் 5) #ganeshamarkalam

எங்கம்மாவோட அப்பா. குஞ்சுத் தாத்தான்னுதான் கூப்பிடுவம். சிதம்பரத்தில் இருந்தர். மறக்கவே முடியாத மனிதர். பரோபகாரி. நிறைய படிச்சவர். என்னிடம் மிகிந்த வாஞ்சையா இருப்பர்.

ரெண்டு பொண்கள், ரெண்டாமள் எங்கம்மா. பெரியம்மாவுக்கு 2 பொண், 1 பையன். எங்காத்தில் நானும் அண்ணாவும். கடைசீ பேரன், இனிமேல் சாத்தியமில்லைன்னு அவருக்கு தெரியும். அத்தனை ஆசையா இருப்பர். பாட்டி சின்ன வயசுலேயே போய்ட்டா. ரெண்டு மாப்பிள்ளைகளும் கூப்பிடாம இல்லை. மாப்பிள்ளையோட எப்படி? “சிதம்பரத்தில் தனியா கைச்சமையல் பண்ணி சாப்டுக்கரேன்.” பிடிவாதமா இருந்தர். ஸ்கூல் லீவுன்னா அவரோட 15நா தங்குவம்.

நடராஜர் கோவில் மேற்கு கோபுரத்துக்கு கிட்டே தேரடி இருக்கும். நேர காசுக்கடைத் தெரு. அதில் போனா ஃபர்ஸ்ட் ரைட், அப்புரம் ஃபர்ஸ்ட் லெஃப்ட். காந்தி பார்க் தாண்டினா இன்னொரு ரைட். அதான் ஆணிக்காரன் தெரு. இப்போ சப் கலெக்டர், தாசில்தார் ஆபீஸெல்லாம் வந்துடுத்து. மின்னே அது அக்ரஹாரம். வரிசையா இருந்த வீடுகளில் 8ஆம் நம்பரில் இருந்தர். மூணு மித்தம் வச்சு நீண்டு நெடுக்க போகும் அகம். பின்னாடி தோட்டமும் கிணரும் கக்கூஸுமா. அதில் ரெண்டாவது மித்ததுக்கிட்டே ரெண்டு ரூம் வாடகை. முன்னாடி விட்டுக்காராளே ஜாகை.

அப்பெல்லாம் போன் வசதி இல்லை. போஸ்ட் ஆபீஸ் போணம். லெட்டர் போட்டா நாளாகும். “குழந்தைகளுக்கு அடுத்த வாரம் லீவு விடரா நாங்கெல்லாம் வரம்.” அம்மா மதுரைலேந்து லெட்டர் போடுவா. நாங்க வந்தப்புரம் தபால்காரன் வந்து அவள் கையிலேயே தருவன். சிரிப்பு வரும். திடீர்னு வந்துட்டா “இன்னைக்கு நீ ரெஸ்ட் எடுத்துக்கோடி மீனாக்ஷி, நானே சமைக்கரேன்.” வெங்கலப்பானையை விறகடுப்பில் ஏத்துவர். நீர் கொதிச்சதும் அரிசி களைஞ்சு போட்டுட்டு சித்தே கொதிச்சதும் வெங்கலக் கரண்டியாலே அடி பிடிச்சுடாம அழுத்தி கிளறுவர்.

“நீங்க சும்மா இருங்கோ, நான் இங்கே இருக்கும் 2 வாரமாவது அடுப்பண்டை வேகவேண்டாம்.” அவளே கரண்டியை பிடிங்கிப்பள். அப்படி பிடிங்கிண்டப்போதான் பாத்தள் வெங்கலக் கரண்டியே ரவுண்டா இல்லாம தோசைத் திருப்பிபோல் தேய்ஞ்சு போயிருந்தது. அத்தனை வருஷமா அழுத்தித் தேய்ச்சு தேய்ச்சு. அப்ப பானையும் அடீலே மழுங்கியிருக்குமோன்னு தேய்க்கரச்சே பாப்பள். தினம் ரசஞ்சாதம்தானாம். 78 வயசு. திடகாத்திரமா இருப்பர்.

குஞ்சுத் தாத்தா பாக்க எப்படி இருப்பர்? கருப்புதான். அவரைக் கொண்டுதான் எங்கம்மாவும். ஆனா எங்கப்பா அத்தனை சிவப்பு. “எப்படி நீ அம்மாவை பண்னிண்டாய்?” ஒருக்கா ராஜு அண்ணா கேட்டான். “தெரியலைடா, ஏமாத்திட்டா”. அப்பாவுக்கு 16 வயசில் கல்யாணம். “எப்படி ஏமாத்தினா?” “அது பெரீய கதை. இப்ப வேண்டாம்”. மாமனார்மேல் மரியாதை உண்டு. எங்க லீவு முடியரச்சே அவரும் சிதம்பரம் வந்து ரெண்டுநா இருந்துட்டு எங்களை அழைச்சிண்டு போவர். ஆனா அந்த 15நா எங்களுக்கு கிடைக்கும் சுதந்திரம் இருக்கே. சொல்லி விளக்க முடியாது.

தாத்தா மின்னாட்டி சவரம் செஞ்சுண்டு பின்னாடி நீளமா முடி வச்சு, முடிஞ்சு வச்சிருப்பர். அப்போ அதான் வழக்கமாம். சட்டுன்னு திரும்பினர்னா கூந்தல் சித்தே தாமதமா சாணக்கியா சினிமாவில் வராப்போல மொள்ள சுழன்று வரும்.. தலைக்கு குளிச்சிட்டு வந்து மித்தத்தில் நின்னுண்டு சூரிய வெளிச்சம் படரா மாதிரி சடார் சடார்னு அடிச்சு தலையை காய வச்சிப்பர். மித்தத்தின் ஓரத்தில் உக்காந்துண்டு வேடிக்கை பாப்பம்.

கோபம் அபூர்வமாத்தான் வரும். ஒருக்கா அண்ணா அவரோட முக்குக் கண்ணாடியை எடுத்து ஒளிச்சு வச்சுட்டான். இவருக்கு கார்த்தாலே பேப்பர் படிக்கணும். ஹிந்துதான். ஆங்கிலம் அத்துப்படி. எங்களுக்கு படிச்சுச் சொல்வர். அன்னைக்கு கண்ணாடியைக் காணோம்னதும் என்னைத்தான் சந்தேகமாப் பார்த்தர். செல்லம், லட்டுகுட்டி, கணேசு, கணி, கணேசான்னெல்லாம் ஆசையா கூப்பிடரவர் அன்னைக்கு “டேய்! கடங்கார கழிச்சல்லே போரவனே கண்ணாடியை கொடுத்துடு, இல்லைன்னா இருக்கு.”ன்னு ஓலைவிசிரியை திருப்பிப் பிடிச்சிண்டு ஈஸிசேர்லேந்து எழுந்துக்கரர். தெருவுக்கு ஓடி வந்துட்டேன். பயந்து போன அண்ணா ஓசைப்படாம எடுத்த கண்ணாடியை ஈஸிசேரில் வச்சுட்டு கொல்லைப் பக்கமா ஓடிட்டான். என்னையும் காணாம அவனையும் தேடாம திரும்ப வந்து ஈஸிசேரில் அக்கடானு சாஞ்சவருக்கு நர நரன்னு ஏதோ உடையர சத்தம் கேட்டிருக்கும். அம்மாகிட்டே “பாரு, இங்கேயே இருந்திருக்கு தெரியாம குழந்தைகளை திட்டிட்டேன்.” சொல்லி வருத்தப் பட்டிருக்கர்.

பேப்பர் படிக்கரச்சே அவர் அடிக்கும் கமென்ட்ஸ் அலாதி. எப்படின்னு இன்னைக்கு பேப்பரை வச்சுச் சொல்ரேன் கேளுங்கோ! “ஷிகர் தாவன் சென்சுரி அடிச்சுட்டானாம். என்னத்தை அடிச்சு என்னத்தை பண்ண? அப்போசீஷன் பார்டீஸ் நாட் ஹாப்பி ஓவர் சிடிஜென் பில். இவாளை குஷிப்படுத்தவா பில் பாஸ் செய்ய முடியும்? எங்கேயாவது போய் செவுத்திலே முட்டிக்கட்டும். நடிகர் விஜய் மிகவும் தன்மையான மனிதர்னு ஆன்ட்ரியா சொன்னாளாம். இவளை யார் இதெல்லாம் கேட்டா? கங்குலியும் ட்ரேவிடும் இன்னைக்கு மீட் செய்யப் போராளாம். ஆமாம் ரெம்ப அவசியம். இவா மீட் செஞ்சுட்டா ஒரு பெரீய பீரளயமே வராமா லோகத்தை காப்பாத்திடுவா”. இப்படி!

எல்லா விஷயங்களும் அவருக்கு அத்துப்படி. தனக்குத் தெரிஞ்சதையெல்லாம் எங்களுக்கும் சொல்லித் தருவர். நாங்கெல்லாம் போயிருக்கரச்சே 3 பொண்கள் எங்கண்ணாவை விட 5 வயசு மூத்தவா தாத்தாவப் பாக்கன்னு வருவா. அவாளுக்கு நர்ஸ் கோர்ஸ் படிக்க இவர் பண உதவி செஞ்சு, உக்காரவச்சு ட்யூஷன் எடுப்பராம். இது பல நாட்கள் அம்மாவுக்கே தெரியாது. கொயட்டா இப்படித்தான். அந்த காலத்தில் பலரிடம் பரோபகார குணம் கொட்டிக் கிடந்தது. குஞ்சுத் தாத்தாவுக்கு அப்படி என்ன வரும்படி? ஒண்ணும் இல்லை. கூத்தன்கோவிலில் நிலம் வச்சிருந்தர். குத்தகைக்காரா தருவது மட்டுமே. அதில் தானும் வாழ்துண்டு இவாளுக்கும் படிப்புச் சிலவுன்னு. நாங்க கிளம்பரச்சே அம்மா கையிலும் கணிசமா இந்தா சிலவுக்குன்னு வைப்பர். எங்காளோட வந்துடூன்னு இவளும் கேப்பள். “இல்லைடீ நான் இங்கேயே சௌக்கியமா இருக்கேன். உடம்பு முடியாமப் போனா சொல்லி அனுப்பரேன், வந்து அழைச்சிண்டு போ”. ஒவ்வொரு வாட்டியும் வழக்கமான டயலாக். இப்பவும் ஞாபகம் இருக்கு. வரி பிசகாம.

தினம் சாயங்காலம் நடராஜர் கோவிலுக்குப் போணம். அண்ணா ஒடிப் போயிடுவான். என் கையைப் பிடிச்சு அழைச்சிண்டு போவர். தெற்கு வாசலால்தான் நுழையணும்னு சுத்தி கூட்டிண்டு. கோவிலின் அருமை பெருமைகளை அவர் சொல்லிக் கேக்கணும். எத்தனை தடவை கேட்டாலும் அலுக்காது. நானும் அத்தனை கேள்வி மேல் கேள்வியா கேப்பேன்னு வச்சுக்கோங்கோ. ஒருதடவைகூட “வாய்த் துடுக்கு”ன்னு திட்டாம பொறுமையா ஏன்ஸர் சொல்லுவர்.

“கோவிலுக்குள் ஏன் குளம் வச்சிருக்கு. எல்லாரும் குளிச்சுட்டு இல்லை கால் அலம்பிண்டு சுத்தபத்தமா சுவாமி தரிசனம் செய்யணும்னுதானே?” “இல்லை கணேசு. எப்பவாவது வேத்து தேசத்து ராஜா சண்டைன்னு வந்தா கோவிலே அரணா இருக்கப்போ உள்ளே ஒளிஞ்சுக்கலாம். ஊர் ஜனங்கள் பூரா இதில் கொண்டுடும். அப்ப குடிக்க தண்ணீருக்குன்னு வெளீலே போவேண்டாமோன்னோ? சாப்பிடன்னு கோவிலுக்கு நிலபுலங்களை நம்ப ராஜா மஹாராஜா எழுதி வைப்பதும் அப்படிப்பட்ட சமயங்களில் பசிக்காம சாப்பிட. மத்த நாட்களில் சாமி இருக்குன்னு பராமரிச்சு வச்சுப்பா”. “அட”ன்னு படும்

“உன்னை ஏன் குஞ்சுத் தாத்தான்னு கூப்பிடரா?” என்பேர் குஞ்சில்லை. குஞ்சிதபாதம். அப்படீன்னா. பல அர்த்தமுண்டு. உனக்கு எல்லாம் சொல்ரேன்.” குளக்கரையில் உக்காந்துண்டு பெச ஆரம்பிச்சர். அப்போ குளத்தை சுத்தி தடுப்பு எழுப்பலை. பின்னாடி சிவகாமி அம்பாள் சந்நிதி. வலது பக்கம் நடராஜரின் அம்பலம், உள்ளே போக சுத்திண்டு போணம். நாலா பக்கமும் உசரமான கோபுரங்கள். அண்ணாந்து பாத்துட்டு திரும்பரேன் தாத்தா சிண்டை முடிஞ்சுக்கரர். வேஷ்டியும் மேல்துண்டுமாத்தான் வந்தர். கருப்பு உடம்பில் வெள்ளைப் பூணல் இருட்டில் வால் நக்ஷத்திரம்போல்.

“உள்ளே நடராஜர் பாத்தியோன்னோ, என்ன பண்ணிண்டிருக்கார்?” “டான்ஸ் ஆடரர்”. “இடது கால் தூக்கி வச்சிண்டிருக்காரா இல்லையா?” “ஆமாம்”. “அந்த தூக்கின, தரையில் படாத பாதத்தை குஞ்சிதபாதம்னு சொல்லுவா. அவர் ஆடரச்சே அந்த பாதம் தரையில் படாம லேசா மேலும் கீழுமா குதிக்குமோன்னோ அதுனாலே குஞ்சிதபாதம். முழுசா கூப்பிடணும்னு பகவத்நாமாவைன்னு பெரியவா குழந்தைகளுக்கு வச்சா. ஆனா சீனிவாசனை சீமாச்சுன்னும், பாலசுப்ரமணியனை பாலூன்னு என்னை குஞ்சுன்னும் அர்த்ததை தொலைச்சுட்டா. சிதம்பரத்தில் பொறந்த எல்லா தலைச்சன் பிள்ளைக்கும் நூறில் 90பேருக்கு நடராஜன்னு பேர். அடுத்ததும் புள்ளயாப் பொறந்தா நடராஜரைச் சார்ந்த பேர்தான். அப்படிப்பட்டது குஞ்சிதபாதம்”.

“இன்னொண்ணும் உண்டுடா செல்லம். நன்னா கவனிச்சாயான்னா தூக்கிய பாதத்தில் வெட்டிவேரால் செஞ்ச குஞ்சலம் போன்ற மாலையை சாத்துவா. நாமளும் வாங்கி சாத்திட்டு கும்பிட்டுக்கலாம். இல்லைன்னா கோவில்லேயே காலங்கார்த்தாலெ முதப் பூஜையிலேயே சாத்துவா. காலில் பொருந்தின கொலுசோ குஞ்சலமோன்னு படும். ரெம்ப வேண்டப்பட்ட பக்தாளுக்கு, அரசாங்க விருந்தினர்களுக்கு அந்த மாலையைக் கழட்டித் பிரசாதமா கொடுப்பா”.

“அது என்ன தாத்தா வெட்டி வேர்?” “ஒருவகையான செடி. மூலிகை வகையைச் சார்ந்தது. இதைக் கண்டு பிடிச்சவா தமிழாதான். ஆனா இதன் பயனை மிக அதிகமா புரிஞ்சிண்டு பயன்படுத்தரவா வெளிநாட்டுக்காரா. இங்கேந்து அங்கே எடுத்துண்டு போரா”. “வெட்டினா ஒண்ணுத்துக்கும் உதவாதனு அர்த்தம் வரதே தாத்தா”. நீ” சமுத்து, புத்திசாலி, இப்படிக் கேப்பாய்னு தெரியும். சொல்ரேன்.”

“வெட்டின்னா வேலை அல்லது உபயோகம் இல்லாதன்னு அர்த்தமில்லை. வெட்டீன்னா “பொது”ன்னு அர்த்தம். இப்பவும் வெட்டியான்னு சிலர் தொழில் செஞ்சிண்டு. அந்தக் காலத்தில் இப்படி சிலர் ஒவ்வொரு ஊர்லேயும் இருந்தா. பொதுவா எல்லாருக்கும் பயன்படும் வேலைகளை ப்ரதியுபஹாரம் பாக்காம செய்யரவா. அவாளுக்கு ஊரே சோறு போடும். இப்ப அப்படிப்பட்ட பொதுக் காரியங்கள் குறைஞ்சு போய் சுடுகாட்டில் மட்டும் மிஞ்சி இருப்பதால் வெட்டியான்கள் சுடுகாட்டுக்குள் போயிட்டா. இந்த வெட்டிவேர் இருக்கே அது எல்லாவிதமான நோய்களுக்கும் மருந்து. இதை நீரில் போட்டு அந்த நீரை பருகினா பல நோய்கள் நம்பை அண்டாது. எல்லாராத்துலேயும் இது இருக்கணும்னும் ஒரு எமெர்ஜென்ஸிக்கு தேவைப்பட்டா தேடாம கிடைக்கணும்னு வெட்டிவேரில் பிள்ளையார் செஞ்சு பூஜையில் வச்சுப்பா”.

“குஞ்சலம்னா என்ன தாத்தா?” “இதுவும் தமிழில் காரணப் பேயர். சிலதை குவித்துக் கட்டி அலங்காரத்துக்கு உபயோகப்படுத்தினா அது குஞ்சலம். உங்க அத்தை பொண் சுமதி பின்னலில் குஞ்சலம் கட்டிப்பாளே! பின்னலுக்கு அது அலங்காரம். மூணு துணிப் பந்தை குவிச்சு கலர் கலரா ஒட்டி கட்டினதால் குஞ்சலம்”. “பெரியவனானதும் அவளைத்தான் எனக்கு கல்யாணம் செஞ்சு வைக்கப் போராளாம் தாத்தா உனக்குத் தெரியுமா?” “அட தெரியாதே, உனக்கு இஷ்டமா?” “உஹூம், கிடையவே கிடையாது”. “அப்போ வேண்டாம்னு சொல்லிடு”.

எழுந்துக்கலாம்னு கையை ஊணினவரை “இரு தாத்தா. இன்னும் கேள்வீ இருக்கு. வெட்டிவேரை நடராஜர் காலில் ஏன் கட்டணும்?” “கிருஷ்ணருக்கு துளசி. சிவனுக்கு வெட்டிவேர். ரெண்டும் மனுஷ உயிர் ஸ்வஸ்தமா நோய் நொடியில்லாம வாழன்னு அனுக்ரஹிக்கப் பட்ட தாவர வகை. இதுகளை எல்லாரும் போற்றிப் பாதுகாக்கணும், வளர்க்கணும், பயன்படுத்தணும்னு அதையே கோவிலில் வீற்றிருக்கும் கடவுளூக்கு ப்ரீதியா பண்ணி எப்படியெல்லாம் நம்மூரில் யோசிச்சு வச்சிருக்கா பாரு. கடைசீயா ஒண்ணு சொல்ரேன், மனசில் அழுத்தி பதிச்சு வச்சுக்கோ, வச்சுப்பாயா?” உம் கொட்டினேன்

“நடராஜர் ஆடிண்டே என்ன சொல்ரார்னா, என் காலில் இருக்கும் வெட்டிவேர் உன் உடம்பில் இருக்கும் பிணியெல்லாத்தையும் நீக்கும். இதை பிரஸாதமா எடுத்துக்கோ. கடைசீலே இந்த குஞ்சிதபாதத்தை பற்றிக் கொண்டேயானால் உன்னை பிறவிப் பிணிலேந்தே மீட்டெடுத்து முக்தி தருவேன், காலில் இருக்கும் மாலையைப் பாத்து ஆசைப்பட்ட உனக்கு என் பாதத்தையே இந்தா பிடிச்சுக்கோன்னு தரேன்னு உசத்திப் பிடிச்சிண்டிருக்கர்”.

“இன்னும் கொஞ்சம் வயசாகட்டும்டா செல்லம் உனக்கு சிதம்பர ரகஸியம் என்னன்னு சொல்ரேன். இப்போ பசி வந்திருக்கும், ஆத்துக்குப் போலாம்னு எழுந்துண்டர். அன்னைக்கு ஆத்துக்கு போரச்சே அவரோட சுண்டு விரலை இறுக்கப் பிடிச்சுக்கணும்னு தோணினது என்னமோ வாஸ்த்தவம்.