திருப்பதி வெங்கடாஜலபதி பாலாஜி

 1981-ம் வருடம் , வேலை மாற்றலாகி, சென்னைக்கு வந்தேன். டிசம்பர் 31-ம் தேதி, இரவு மணி ஒன்பது. வங்கிக் கிளையில் Year end closing என்கிற வருட கணக்கு முடிவு நாள். பேங்கில் மும்முரமாக கணக்குகளை சரி பார்த்து, அந்த வருட லாப, நஷ்ட கணக்குகளை என் சக ஊழியர்கள் உதவியுடன், தயார் செய்து கொண்டிருந்த நேரத்தில், என்னுடைய மேனேஜர் மாதவன் என்னை அழைத்தார். 

"எவ்வளவு நேரம் ஆகும் முடிக்கிறதுக்கு " என்று வினவினார்.

"ஸார், P&L  முடித்துவிட்டோம். பேலன்ஸ் ஸீட் ரெடி ஆக, அரை மணி ஆகும் " என்றேன். 

அந்த காலத்தில், வங்கியில் வருட கணக்கு முடிப்பது என்பது ஒரு வைபவம். மறுநாள் செய்ய வேண்டிய வேலைகளை  இரவோடு, இரவாக முடிப்பதில் ஒரு திரில் . மேனேஜர் வேறு,  ராத்திரி டின்னர் பலமாக, அவரது செலவில் வாங்கிக் குடுப்பார். இரவே முடித்துவிட்டால், ஜனவரி முதல் தேதி விடுமுறையை அனுபவிக்கலாம்.

"ஓ.கே. வேலை முடிந்தவுடன், ரூமுக்கு போய், ஒரு செட் டிரஸ் எடுத்துக்கு கிட்டு, வந்துடுங்க. ராத்திரி 11 மணி வாக்கில, கார்ல திருப்பதி போறோம் ; வெங்கடாசலபதியை ஜனவரி ஒன்னாம் தேதி தரிசனம் செய்றோம். " என்றார் மேனேஜர்.

திருப்பதி பாலாஜியைப் பார்க்கப் போகிறேன் என்றவுடன், மனம் பரவசமாயிற்று;பரபரப்பாயிற்று, முதன் முதலாக, அதுவும் என் 28வது வயதில் திருப்பதி கோயிலுக்கு. படபடப்பு அடங்க சிறிது நேரமாயிற்று."ஆகா !! அதிசயம் நடக்கப் போகிறது " என்று மனம் நிலை கொள்ளாமல் மகிழ்ச்சியில் திளைத்தது.

 மூன்று மணி நேரப் பயணம் சென்னையிருந்து திருப்பதி செல்ல, அதுவும் நினைத்த நேரத்தில்,  இதில் என்ன அதிசயம் என்று நீங்கள் கேட்கலாம். என் கதை தனிக்கதை.

எங்களுடைய குலதெய்வம் லக்ஷ்மி நரசிம்மர் . என் முன்னோர்கள் ஏட்டில் எழுதாத ஒரு சட்டத்தை உருவாக்கி வைத்துவிட்டுச் சென்று விட்டார்கள். அதாவது, "நரசிம்மரை குல தெய்வமாகக் கொண்டதால், திருப்பதிக்குச் செல்லக் கூடாது" என்ற கடுமையான சட்டம் அது. இதற்கு வேறு உபாயமே இல்லையா? என்று முன்னோர்களுக்குப் பின்னே வந்த பின்னோர்கள் கெஞ்சி கேட்டுக் கொண்டதால், போனால் போகட்டும் என்று ஒரு விதிவிலக்கை அருளினார்கள். அது என்னவென்றால், "தன்னுடைய காசை செலவு செய்யாமல், வேறு யாராவது ஓசியில் அழைத்துக் கொண்டு சென்றால், திருப்பதிக்குச் செல்லலாம்" என்பதாகும். 

அந்த காலத்தில், மற்றவர்களுக்கு செலவு ெசய்யும் அளவிற்கு யாரும் முன்வராததால், என் முன்னோர்கள், ஏன், என் தாத்தா, பெரியப்பா, பெரியம்மா, சித்தப்பா, சித்தி,அப்பா, அம்மா இவர்களில் யாரும் திருப்பதி சென்று பாலாஜியை தரிசனம் செய்ததே இல்லையாம்!!

 இந்த விதி எவ்வளவு வலியது என்பதை உறுதி செய்ய என் அம்மா, ஒரு சம்பவத்தை வேறு அடிக்கடி கூறி வருவார்கள்.

இப்படித்தான், ஒரு சமயம், என் குடும்பத்தார் அனைவரும், கீழ்திருப்பதியில் ஒரு திருமணத்திற்குச் சென்று, இந்த விதியை மீறி திருப்பதி பாலாஜியை தரிசனம் செய்தே தீருவது என்று முடிவு செய்து, பஸ் டிக்கெட் வாங்க, க்யூவில் நின்றார்களாம். இவர்கள், கவுண்டரில் கைவிடும் போது, டிக்கெட் கொடுப்பவர், இவர்களுக்கு டிக்கெட் கொடுக்காமல், சைடுல, பல நபர்களுக்கு டிக்கெட் கொடுத்து விட்டாராம். இதனால், கோபமாகி, என் அப்பா நரசிம்மன் டிக்கெட்காரரின் சட்டையைப்பிடிக்க, இதைப் பார்த்த, அங்கிருந்த காவலாளி, என் அப்பா சட்டையை பிடிக்க, இதைப் பார்த்த, என் சித்தப்பா, காவலாளி சட்டையை பிடிக்க, இதைப் பார்த்த இன்னொறு காவலாளி, சித்தப்பா சட்டையை பிடிக்க, இதைப் பார்த்த என் பெரியப்பா அவர்கள் மீது பாய, இதையெல்லாம் பார்த்த  என் 85 வயது   தாத்தா, சினிமாவில் வரும் வில்லன் வைத்திருப்பதுபோல், பளபள , அமுக்கினால் திறக்கும் பட்டன் கத்தியின் பட்டனை அமுக்கி குத்தப் போக,,  அனைவரையும் ஒரே அமுக்கு அமிக்கி,  போலீஸ் ஸ்டேஷனலில் ஆஜர் படுத்த,  கிடைத்தது  தரிசனம் கீழ்திருப்பதி  போலீஸ் ஸ்டேஷன் ஜெயில்!!

இப்பொழுது புரிகிறதா, என்னுடைய பரவசம்.

பதினோறு மணிக்கு காரில் ஏறினேன் மேனேஜரோடு . 3 மணிக்கு திருப்பதி மலையில். நல்ல குளிரில், குளிர்ந்த நீரில் குளியல். 50 ரூபாய் டிக்கெட் வரிசையில் நின்றோம். காலை 9 மணிக்கு அரை நிமிட தரிசனம் செய்வதற்குள், "ஜருகண்டி "த் தள்ளலில், வெளியில் தள்ளப்பட்டோம்.  ஜனவரி ஒன்று சொல்லொன்னா கூட்டம்.

"முதன்முதலாக வந்திருக்கிறேன். அதுவும், பரம்பரை விதியை மீறாமல், 28 வருடங்கள் காத்திருந்து. எங்கள் பரம்பரையிலேயே, நான் தான் முதல் ஆள். அட்லீஸ்ட், ஒரு நிமிஷம் தர்சனம் கொடுத்திருக்கலாமே, பாலாஜி, ஏன் இந்தக் கஞ்சத்தனம்?"  என்று மனது எண்ணியது.

சிறு லட்டு வாங்கிக் கொண்டு, சுடச் சுட பொங்கலைக் கையில் ஏந்தி, பிரகாரத்தில் ஒரு முலையில் நின்று சுவைக்க ஆரம்பித்தோம். அப்பொழுது, ஒரு நபர் எங்களை அணுகினார்.

"ஏமண்டி, இங்க எவ்வளவு நேரம் இருப்பீங்க?" என்று கேட்டார்.

பிரசாதம் சாப்பிட்டு, புறப்பட வேண்டியதுதான் " என்றோம்.

"இல்லை. ஒரு மூணு மணி நேரம் இருக்க முடியுமா?" என்றார் அவர்.

"ஒ இருக்கலாமே, எதுக்காக, என்ன விஷயம் ?" என்று கேட்டோம்.

" கொஞ்ச நேரத்தில , ஸ்ரீவாரி உண்டியல் எண்ணப் போறோம். அதுக்கு, இரண்டு பப்ளிக் பெர்சன் சாட்சி வேணும். உங்களுக்கு, அவசரம் இல்லைன்னா, நீங்க வரலாம். வரீங்களா?" என்றார்.

மேனேஜரின் முகத்தைப் பார்த்தேன். அவர் இதற்கு ஒத்துக் கொள்வாரா, மாட்டாரா? ஸ்வாமி தரிசனம் தான் அரை நிமிடத்தில் அரைகுறையாக முடிந்தது. அட்லீஸ்ட், ஸ்வாமி சன்னிதானத்தில் ஒரு மூன்று மணி நேரம் இருந்தால், திருப்தியாக இருக்குமே. மேனேஜர் என்ன பதில் சொல்வார் என்று மனம் படபடத்தது. மேனேஜர் ஒரு நிமிடம் யோசித்து, சரி என்றார். மகிழ்ச்சியுடன் அவருடன் புறப்பட்டோம்.

ஸ்வாமி சன்னிதானத்தின் எதிரில் உள்ள மண்டபத்தில், உண்டியலில் இருந்து கொண்டு வந்த மூட்டைகள் இறக்கப்பட்டன. ஒரு இருபது நபர்கள் தயாராக இருந்தார்கள். எங்களுக்கு நாற்காலிகள் அளிக்கப்பட்டன. வேண்டாம் என்று தரையில் அமர்ந்தோம். தங்கம், வெள்ளி, நவரத்தின கற்கள், ரூபாய் நோட்டுகள், சில்லறை காசுகள் கொட்டப்பட்டன. தனித்தனியாக பிரிக்கும் வேலை ஆரம்பித்தது. தங்கம், வெள்ளி எடை போடப்பட்டு, குறிக்கப்பட்டது. சில்லறை காசுகள், அதாவது ஒரு ரூபாய், 50 பைசா, 25 பைசா, 20 பைசா, 10 பைசா, 5 பைசா என்ற கலவைகளை சல்லடை போட்டு, சலித்தார்கள். ஒவ்வொறு சல்ல டையிலும், ஒரு ரக காசு கீழே விழுவதற்கு ஏதுவாக, ஓட்டைகள் போடப்பட்டிருந்தன. உதாரணத்திற்கு,  50 பைசா நாணயம், கீழே விழ ஏதுவாக சல்லடை ஓட்டைகள் இருந்தன. இவ்வாறு, பிரிக்கப்பட்ட நாணயங்கள், எடை போடப்பட்டு, சாக்கு பைகளில் கட்டி,  மதிப்பு கண்டுபிடித்து, குறித்துக் கொண்டார்கள்.

ஆரம்பித்த அரை மணியில், எங்களை அழைத்து வந்தவர் எங்களை பாலாஜி தரிசனம்  செய்ய வேண்டுமா? என்று கேட்ட கேள்வி காதில் தேனாகப் பாய்ந்தது. "லட்டு தின்ன ஆசையா ?" , அதுவும் திருப்பதி லட்டு தின்ன ஆசையா ? " என்று கேட்டால், வேண்டாம் என்று சக்கரை வியாதிக்காரர் கூட சொல்லுவாரா என்ன?

தனி வழியில் எங்களை அழைத்துச் சென்றார். எவரும் எங்களை "ஜருகண்டி " என்று நெட்டித் தள்ளாமல், நின்று, நிதானமான, தரிசனம் ஒரு மூன்று நிமிடங்களுக்கு . 

" நீங்க எப்ப வேணுனால், போய் சாமி தரிசனம் பண்ணலாம் "என்ற பர்மிஷன் வேறு  அளித்தார். அப்புறம் என்ன, எங்கள் சட்டையில் ஒட்டப்பட்ட "சாட்சியாளர் பேஜ்" , தங்கு தடையில்லாமல், நினைத்த பொழுதில், உள்ளே மிக அருகில் சென்று ஒரு இரண்டு நிமிடங்கள் தரிசத்துவிட்டு மீண்டும் விட்னஸ் ஸ்டண்ட் க்கு வர வழி வகுத்தது.

மூன்று மணி நேரம் சென்றதே தெரியவில்லை. இறுதியாக, witness கையெழுத்து போட்டோம். எங்களை  கடைசியாக ஒரு முறை தரிசனத்திற்காக அழைத்துக்கொண்டு சென்றார். 

 ஆரத்தி, தீர்த்தம், ஸ்வாமி மேல் சாற்றிய பூமாலையை மாலை அணிவித்து, பரிவட்டம் கட்டி,  சடாரி சாத்தி , கையில் இரண்டு பெரிய லட்டு, என்று சகல மரியாதைகளுடன், திருப்பதி பாலாஜி தரிசனம் மிக, மிக, அருகில் . கண்களில் நீர் திரையிட ,   எந்த விதமான வேண்டுதல்களும்  மனதில் தோன்றவில்லை அந்த அதிசய தருணத்தில் .

"இப்பொழுது புரிந்ததா? என்னிடம் கஞ்சத்தனம் இல்லை என்று. அள்ளி அள்ளிக் கொடுப்பவன் நான் " என்று புன்முறுவலுடன் மௌன பாஷையில், அந்த நொடிகளில் என்னிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தார் ஏழு மலை பணக்காரர்,  அந்த திருப்பதி வெங்கடாஜலபதி பாலாஜி !!! 

N.Vijayanarasimhan