ஓ...அமெரிக்கா - 3

 🛩🛩🛩🛩🌺3🌸🛩🛩🛩🛩

ஓ...அமெரிக்கா - 3 

வாசகர் ஒருவர் நான் பயணங்களுக்கு ஆகும் நேரத்தையும், சர்வதேச நேர மாற்றத்தையும் குறிப்பிட்டால் நன்றாக இருக்குமே என்று அபிப்ராயப்பட்டிருந்தார். உண்மையில்  நன்றாகத்தான் இருந்திருக்கும். ஒரு பயணத்தை முதன்முதலில் தனியாக ஒழுங்காக முடித்து மகளைப் போய்ச் சேர வேண்டிய சர்வைவல் நிர்ப்பந்தத்தில் குறிப்பெடுத்துக்கொள்ளத் தோன்றவில்லை. ஆனால் அடுத்தடுத்த விமானங்கள் புறப்படும் நேரம் அந்தந்த நாட்டின் நேரத்தை ஒட்டியது என்பதால் time zone மாற்றத்தினால் நாட்டுக்கு நாடு மாறும் நேரத்துக்கு ஏற்றபடி என் வாட்ச்சில் நேரத்தை மறக்காமல் ஒவ்வொரு நாட்டிலும் மாற்றிக்கொண்டேன். 

தவிர ஒரு பயணப் பதிவோ, புத்தகமோ எழுதுவதான முன்னேற்பாடும் எனக்கில்லை. நான் பொதுவாக ஒரு people's person என்பதால் புள்ளி விவரங்களைவிட சம்பவங்களும், மனிதர்களுமே என்னை அதிகம் கவர்கிறார்கள். ஆனாலும் இனிமேல்

சுற்றுலா செல்லும்போது முக்கியமான இந்த விஷயத்தையும் கவனத்தில் எடுத்துக்கொள்வேன். குறிப்பெடுத்துக் கொள்வது என்று வரும்போது Bram Stoker ன் Dracula கதையின் கதாநாயகன் Jonathan Harkar கர்ம சிரத்தையாக தினமும் எடுக்கும் ஜர்ணல் குறிப்புகள் வழியாகச் செல்லும் கதை நினைவுக்கு வருகிறது.

நிற்க, என் வாழ்க்கை பூராவும் கீழே இருந்து அண்ணாந்து பார்த்து, உண்மையில் எப்படி இருக்கும் என்று பல வருடங்களாக அனுமானிக்க முயன்ற மேகங்கள் வழியாக லண்டன் செல்லும் விமானத்தில் இருந்தபடியே யோசித்தேன். பல வருட காலமாகப் புத்தகங்களிலும், திரைப்படங்களிலும் (ஆங்கிலத் திரைப்படங்கள்மேல் ஆர்வம் வர ஒரு காரணம் நாம் போக முடியாத இடங்களெல்லாம் லொகேஷன்களாக வருவது) கேள்விப்பட்ட, பார்த்த லண்டன் என்ற மாநகரத்தை அதிகமாகப் பார்க்க முடியவில்லை என்றாலும் அந்த நகரத்தின் வழியாக செல்லவாவது போகிறோம் என்பது எனக்கு சொல்ல முடியாத த்ரில்லைத் தந்து கொண்டிருந்தது. 

'அகதா கிரிஸ்டியும், சர் ஆர்தர் கானன் டாயலும் (ஷெர்லக் ஹோம்ஸை உருவாக்கியவர்) உருவகப்படுத்திய (பல காலங்கள் முன்னால்) லண்டன் போலவே இருக்குமா? வேறுமாதிரி இருக்குமா?' என்றெல்லாம் எண்ணங்கள் தோன்றின. ஷெர்லக் ஹோம்ஸ் இருந்த 221B Baker street இருந்த அதே லண்டனுக்குள் போகப்போகிறோம் என்பது இன்னும் ஒரு விவரிக்க முடியாத சந்தோஷத்தைக் கொடுத்தது. 

விமானம் லண்டனில் தரையிறங்கியது. பின் ஒரு பஸ்ஸில் நாங்கள் ஹீத்ரூ ஏர்போர்ட்டுக்கு உள்ளே செல்வதற்காக அழைத்துச் செல்லப்பட்டோம். எனக்குள் சொல்லமுடியாத ஒரு எதிர்பார்ப்பு எழுந்தது. என் காலம் முழுவதும் நான் கேள்விப்பட்ட லண்டன் மாநகரத்தைப் பார்க்கப் போகிறேன்.

ஆனால், என்ன ஒரு ஏமாற்றம்! லண்டன் மாநகரம் உண்மையில் எப்படி இருக்குமோ தெரியவில்லை. நாங்கள் போன வழியெங்கும் பிரம்மாண்டமாக இருந்த கட்டிடங்கள் மிகப் பழையதாக இருந்தன. இதனால் எனக்குள் ஏமாற்றம் வந்தது. இதற்குள் நாங்கள் இறங்க வேண்டிய இடமே வந்துவிட்டது. 

அப்பேர்ப்பட்ட பெரிய ஹீத்ரூ ஏர்போர்ட்டில் திடீரென்று தனியாக விடப்பட்டதுபோல உணர்ந்தேன். 'திக்குத் தெரியாத காட்டில்' என்றால் இப்படித்தான் இருக்கும்போல! 

அப்போது அங்கே ஒருவர் வயதான சிலரைக் கூட்டிக்கொண்டு போனார். அவர்களுடன் சேர்ந்து போக நினைத்தேன். அவரோ "மாம், இது வயதானவர்களுக்கு மட்டும். நீங்கள் தனியாகச் செல்லுங்கள்" என்று சொல்லி என்னை விட்டுவிட்டு மற்றவர்களைக் கூட்டிக்கொண்டு போய்விட்டார். சிறு குழந்தைகளை வைத்திருப்பவர்கள், வயதானவர்கள், மாற்றுத் திறனாளிகள், நோயாளிகள் இவர்களுக்கெல்லாம் கிடைக்கும் உதவி ஏனோ முதல் முதலாக பயணம் மேற்கொள்பவர்களுக்குக் கிடைப்பதில்லை. அவரவர் திறமையை உபயோகித்துக் கொள்ளவேண்டும்போல.

நான் திரும்பவும் தனியாக சில நிமிடங்கள் யோசித்துக்கொண்டு நின்றேன். பின் எதிர்ப்படுபவர்களிடம் விசாரித்தும், பெயர்ப் பலகைகளைப் பார்த்தும் ஒரு வழியாக நம் உடமைகளைப் பரிசோதிக்கும் இடத்தைப் போய்ச் சேர்ந்தேன். எங்கெல்லாம் சுற்றிப் போய்ச் சேர்ந்தேனோ எனக்கே தெரியாது. அதற்குள் அங்கே ஏகப்பட்ட க்யூ சேர்ந்துவிட்டது. நல்லவேளை எனக்கு அடுத்த விமானத்துக்குப் போதுமான நேரம் இருந்தது. ஆனாலும் விவரமாக அங்கே செய்யப்பட்ட பரிசோதனைகளை அவசரப்படாமல் முடித்துவிட்டு (காதிலிருக்கும் கம்மல்கள்வரை கழற்றியாக வேண்டும்) அடுத்து ஹ்யூஸ்டன் போக வேண்டிய விமானத்தை சென்று சேர்ந்தேன்.

அந்த விமானம் பறந்துகொண்டிருந்தபோது கீழே பல வருட காலங்கள் ஆகியும் அதிக மாற்றங்கள் இல்லாமல் அதே பழைய நகரமாகத் தோன்றிய லண்டன் மாநகரம் ஏனோ எனக்கு ஏமாற்றத்தை அளித்தது. அதன் பெரிய மேன்ஷன்களைப் பார்த்துக்கொண்டே யோசித்தேன். நான் என்ன எதிர்பார்த்தேன்? இத்தனை வருடங்களில் ஒரு நகரம் மாறியிருக்கும் என்றா? தெரியவில்லை. நான் நகரத்துக்குள்ளேயே போகவில்லை என்பது உண்மைதான். ஒரு நகரத்தை முழுமையாகப் பார்க்காமல் அதைப்பற்றிய முடிவுக்கு வருவது சரியல்ல என்றாலும் பார்த்த வரையில் எனக்கு ஏமாற்றமே மிஞ்சியது. ஒருவேளை சந்தர்ப்பம் கிடைத்து லண்டன் மாநகரம் முழுவதும் சுற்றிப் பார்த்தால் என் எண்ணம் மாறக்கூடும்.

என் எண்ணங்களை 'இலேசான turbulance இருப்பதைப் பொறுத்துக் கொள்ளுங்கள்' என்று வந்த அறிவிப்பும், அதைத் தொடர்ந்து குலுங்கி எங்களையும் உலுக்கிய விமானமும் இந்த உலகத்துக்குக் கொண்டுவந்தது. மீண்டும் என் நினைவில் 'LOST'.

London Bridge