ஓ, அமெரிக்கா - 1

 ஓ, அமெரிக்கா - 1

நான் இதுவரை மூன்று முறை அமெரிக்கா போய் வந்திருக்கிறேன். அந்த அனுபவங்களை உங்களோடு, பகிர்ந்துகொள்ள விரும்புகிறேன். ஏற்கனவே உங்களில் நிறையப்பேர் இதுவரை நிறையத் தடவை அங்கே போய் வந்திருக்கலாம். இது என் பார்வையில். 

முதலிலேயே சொல்லிவிடுகிறேன். என்னை சாவி, மணியன் போன்ற எழுத்துலக ஜாம்பவான்களோடு தயவுசெய்து ஒப்பிட வேண்டாம். நான் அவர்கள் அருகில்கூட வர முடியாது. அடுத்தது, நான் சென்று வந்தது என் மகளைப் பார்க்க என்பதால், சுற்றுலாக் கண்ணோட்டத்தில் பல இடங்களைச் சுற்றிப் பார்க்கவில்லை. ஆனால் சுற்றியிருக்கும் இடங்களுக்குச் சென்று வந்திருக்கிறேன். அது தந்த அனுபவங்களும், அந்த அனுபவங்கள் எழுப்பிய கேள்விகளும் என்னுள் நிறைந்திருக்கின்றன. நான் பார்த்தவரையில் என்னால் ஒரு நல்ல படைப்பைத் தரமுடியும் என்று நம்புகிறேன்.

என் மகள் கல்லூரிப் படிப்பை முடித்தபின் MS அமெரிக்காவில் செய்ய விரும்பினாள். அவளுக்கு அரிசோனா ஸ்டேட் பல்கலைக்கழகத்தில் இடம் கிடைத்தது. உடன் நாங்கள் அவள் அங்கே செல்வதற்கான முயற்சிகளை ஆரம்பித்தோம். அவளை நானும் சென்று பார்க்க வேண்டிய தேவை வரலாம் என்பதால் அவளோடு நானும் பாஸ்போர்ட் அப்ளை செய்துவிட்டேன். பின் அவள் கிளம்பிப்போய் படிக்க ஆரம்பித்தாள். 

அடுத்த வருடம் நான் அவளைப் பார்க்க முதல் முறையாக ஒரு மாதம் அமெரிக்கா செல்வதென்று முடிவு செய்ததும் எனக்கு விசா விண்ணப்பித்தேன். எனக்கு விசாவுக்கு அப்பாயின்ட்மென்ட் கொடுத்திருந்த அன்று விசா அலுவலகம் முன்னால் குறிப்பிட்ட நேரத்துக்கு இரண்டு மணி நேரம் முன்பாகவே போய்ச் சேர்ந்தேன். அங்கே அனுமார் வால்போல நீண்டு போயிருந்த வரிசையைப் பார்த்து அசந்து போய்விட்டேன். 'இத்தனை பேரா வெளி நாடுகளுக்குப் போய் வந்துகொண்டிருக்கிறார்கள்?' என்று எனக்குத் தோன்றியது. ஒரு நாளில் அத்தனை நூற்றுக்கணக்கானவர்கள் என்றால் ஒரு வருடத்தில்? நினைக்கவே மலைப்பாக இருந்தது. 

ஒரு வழியாக என்முறை வந்ததும் கொண்டு போயிருந்த ஆவணங்களை சரிபார்த்துவிட்டு நேர்காணல் செய்யும் கவுண்டருக்கு செல்லக் காத்திருந்தேன்.

ஏற்கெனவே என் மகள் எனக்கு அநேகமாகக் கேட்கப்படும் கேள்விகளையும், அதற்கான பதில்களையும் சொல்லிக் கொடுத்து என்னை ஓரளவுக்குத் தயார்படுத்தி இருந்தாலும், ஏனோ எனக்குப் படபடப்பாகத்தான் இருந்தது. ஒருவேளை விசா கிடைக்காவிட்டால் என் மகளைப் பார்க்கவும் முடியாது, நான் ஏற்கனவே புக் செய்திருந்த ரவுண்ட் டிக்கெட் பணமும் வீணாகிவிடும். எனக்கும் என் மகளுக்கும் ஏற்கனவே ஒரு வருடப் பிரிவு கொடுத்த ஏக்கம் 'எப்படியாவது விசா கிடைக்கணுமே?' என்று கவலை கொள்ளச் செய்தது.

எனக்கு முன்னால் சென்ற இளம்பெண்ணை அந்தக் கவுண்டரில் இருந்த அதிகாரி பத்து நிமிடமாகக் கேள்விமேல் கேள்வி கேட்க எனக்கு இங்கே சங்கடம் வந்தது. 'அந்த அதிகாரி ஒருவேளை கோபக்காரராக இருப்பாரோ? என்னவெல்லாம் கேள்வி வருமோ? அதற்கு எப்படியெல்லாம் பதில் சொல்ல வேண்டுமோ?' என்றெல்லாம் நான் யோசித்துக்கொண்டு இருந்தபோதே என் பெயரைக் கூப்பிட நான் எழுந்து சென்றேன். 

அவர் என் கையிலிருந்த ஆவணங்களை ஒருமுறையும் என்னை ஒருமுறையும் பார்த்துவிட்டு "வேலை செய்கிறீர்களா? எங்கே?" என்று கேட்க பதில் சொன்னேன். 

பின் "அங்கே யாரைப் பார்க்கப் போகிறீர்கள்? அவர் அங்கே என்ன செய்கிறார்?" என்று அவர் மறுபடியும் கேட்க அதற்கும் பதில் சொன்னேன். 

இன்னும் பல கேள்விகளுக்கு நான் தயாரான சமயம் "போய் வாருங்கள். வாழ்த்துக்கள்" என்று சொல்லி முத்திரை பதித்து அனுப்பிவிட்டார். மொத்தமே இரண்டே நிமிடங்கள். எங்கள் வங்கியிலிருந்து கொடுத்திருந்த NOCயும், நான் திரும்பி வருவதற்கும் சேர்த்து எடுத்திருந்த round டிக்கெட்டும் செய்த மாயம் அது.

நான் நம்பவே முடியாமல் மற்ற சம்பிரதாயங்களை முடித்துவிட்டு வீடு திரும்பினேன். அடுத்த சில நாட்களில் விசா வீடு தேடி வந்தது. நானும் முதல் முறையாக அமெரிக்கா செல்ல தயாராக ஆரம்பித்தேன்.

அமெரிக்கா செல்ல இருக்கிறேன் என்றதும் ஆளாளுக்கு அவரவர் அனுபவங்களை எனக்கு சொல்ல ஆரம்பித்து அலெர்ட் செய்தார்கள். அதில் என்னை அதிகம் கவலைக்கு உள்ளாக்கியது அமெரிக்காவில் நிறவெறி இருந்ததாக சொல்லப்பட்டதும், அதனால் நான் கவனமாக இருக்க வேண்டும் என்றதும்தான். இதனால் எனக்குத் தனியாகக் கவலை வந்தது.

நான் இதற்கு முன்னால் டெல்லிவரை விமானத்தில் சென்று வந்திருந்தாலும், முதல் முறையாகத் தனியாக பூமி உருண்டையில் பாதி தூரம் பயணம் செய்து அடுத்த பக்கத்தை சென்றடைய வேண்டும் என்பது எனக்குள் ஒரு பக்கம் பெரும் ஆவலையும், இன்னொரு பக்கம் ஒரு விதமான சங்கடத்தையும் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தது. இதில் சென்னையிலிருந்து தோஹா போய், அங்கிருந்து அடுத்த விமானத்தில் லண்டன் போய், லண்டனில் அடுத்த விமானத்தைப் பிடித்து ஹ்யூஸ்டன் சென்று, அங்கிருந்து அடுத்த அமெரிக்கன் ஏர்லைன்ஸ் விமானத்தில் ஃபீனிக்ஸ் செல்ல வேண்டும். அதாவது நான் நான்கு நாடுகளில் நான்கு விமானங்களைப் பிடிக்க வேண்டும். நான்கு இடங்களில் இமிக்ரேஷன் உள்ளிட்ட சம்பிரதாயங்களை முடிக்க வேண்டும்.

என் மகளுக்கு என்னைப்பற்றிக் கவலை வந்துவிட்டது. 'அம்மா நடுவில் காணாமல் போகாமல் பத்திரமாக வந்து சேர வேண்டுமே?' என்று கவலைப்பட்டவளாக எனக்கு அடிக்கடி ஃபோன் செய்து விமான நிலையங்களில் நான் என்னென்ன செய்ய வேண்டும்? எப்படிப் பதில் சொல்ல வேண்டும்? எப்படிப் படிவங்களை நிரப்ப வேண்டும்? என்றெல்லாம் முறையாக மாற்றி மாற்றி வகுப்பெடுத்தாள்.

ஆனாலும் நான்தானே எல்லாம் செய்தாக வேண்டும்? வயிற்றில் பறக்கும் பட்டாம் பூச்சிகளுடன் தயாராக ஆரம்பித்தேன். கொண்டுபோக வேண்டிய பொருட்களை செக் லிஸ்ட் போட்டு சூட்கேஸ்களில் அடுக்கி ரெடியானேன். 

போக வேண்டிய அந்த நாளும் வந்தது.