நான் கேட்ட வரம்

 93. நான் கேட்ட வரம் (சிறுகதை சீசன் 4) #ganeshamarkalam 

என் பேர் துளசி. பிராம்ணாளுக்கு துளசி அவசியம். பொண்ணுக்கு இப்படி பேர் அபூர்வம். 

இங்கே வந்து 8 வருஷமாச்சு. “அங்கே போ நிறைய ப்ராஸ்பெக்ட்ஸ். இந்தியர்களை இருகரம் நீட்டி வரவேற்கரா”. பாத்தேன், நான் நினெச்சதை சாதிக்க இதுதான் நல்ல வழீன்னு. இதோ இதோன்னு வருஷங்கள் ஓடியே போச்சு. 

இங்கேன்னா? கானடா. சென்னை வாசிக்கு இது மிகப்பெரீய மாற்றம். மேல் படிப்புக்குன்னு வந்து, ரிசெர்ச் க்ரேன்ட் வாங்கிண்டு இப்போ பன்னாட்டு நிறுவனத்தில் அள்ள அள்ளக் குறையாத சம்பளத்தில் உத்யோகம். வருஷத்துக்கு ஒருக்கா ஊருக்கு வருவேன். அப்பாவும் அம்மாவும் சேலம் 2ண்ட் அக்ரஹாரத்தில். எல்லாரும் இடிச்சு மாடி கட்டீட்டா. அக்ரஹாரம்னு பேரே தவிர பிஸீ ரோடு. ஏற்காட்டுக்கு திரும்பாம நேரப் போனா எங்காம் 5ஆவது. 

 ட்ரெடிஷணலா வளர்ந்த பொண். அம்மா இப்பவும் மடிசார்தான். அப்பா வீபூதி இட்டுண்டுதான் ஆபீஸுக்கு. பிள்ளையாப் பொறந்திருந்தாக்கூட இத்தனை சுதந்திரம் இருக்காது. அத்தனை தூரம் பொண்ணை அனுப்பணுமான்னு அம்மாதான். “அவளுக்கு தோணினதை செய்யட்டும், நாளைக்கு அவள் வாழ்க்கை நம்மால் சுகப்படலைன்னு பிடாது.” அப்பா. “படிச்சுட்டு வந்துடுவாள்” கண் அடிச்சிண்டே அம்மாவை சமாதானப் படுத்திட்டர். 

வேலை ஏத்துண்டு 1 மாச லீவில் சேலத்துக்கு வந்திருக்கேன். “கூட வந்து இருக்கலாம்!” முடியாதுன்னுட்டா. “அடுத்து எப்போ வருவாய்? உனக்கு ஒரு கல்யாணம் செஞ்சு வைக்க வேண்டியது கடமை. அப்புரம் எங்கே வேணும்னாலும் செட்டில் ஆகிக்கோ”. சொல்ரச்சே அம்மா கண்ணில் ஈரப்பசை. கட்டிண்டேன். அப்பாதான் “நீ போனாய், படிச்சாய், வேலையில் சேந்தாய் எல்லாம் சரி, வாழ்க்கையை பத்தி என்ன யோசிச்சு வச்சிருக்காய்? வரன் பாக்கலாமா இல்லை அதுவும் நீதான் டிசைட் பண்ணுவியா?” 

சொந்தத்தில் ரெண்டு வரன் இருக்கா தெரியும். அப்பா சைடில் ஒருவன், அம்மா சைடில் ஒருத்தன். “யாரை தேர்ந்தெடுத்தாலும் சரி. இல்லை கேனடாக் காரனைத்தான் பண்ணிக்கணும்னு இருக்காயா?” “இங்கேதான் கணவனை தேர்ந்தெடுப்பேன்”. இந்தியன், ஆனா இவளே பாத்துப்பான்னு ஸ்பஷ்டமா. ரெண்டு நா பெசலை.  

காதல் கல்யாணமா? தெரியலை. காதலில் விழலை. இவா மனசில் இருக்கும் ரெண்டு பேரையும் நன்னா தெரியும். அவாளில் ஒருத்தனை காதலிச்சா? நினைச்ச வரதா காதல்? “3 வாரம் இருக்கப் போராய். முடிவைச் சொல்லிட்டுப் போ”. வற்புருத்தலை ஆனா கண்டிப்போட. அதாவது அந்தரத்தில் சுத்த விடாதே, மனசில் என்னன்னு சொல்லிடு. நாங்க அதுக்கேத்தா மாதிரி மனசை தேத்திப்பம்னு அப்பா முகமும் அம்மா கண்ணும் காட்டித் தந்தது. 

நாம கேட்டதை தயங்காம கொடுத்த இவாளுக்கு நான் என்னத்தைன்னு செய்ய? 

அப்பாவுக்கு 64 ஆச்சு.. ரிடயராகிட்டு நகைக் கடையில் கணக்கு. காசு பணத்துக்கு பஞ்சமில்லை. அப்பா பேச்சு கேட்டு தன் அபிலாஷைகளை உள்ளே பூட்டிண்டு என்னையும் தூரதெசத்தில் தொலைச்சுட்டு இருக்கும் அம்மா என்ன பாடுபடராளோ! இந்த தடவை போனா எப்போ வர முடியுமோ? இவாளை சந்தோஷப்படுத்திப் பாக்கணும். வந்துட்டு போனது யாரோ கானடா நாட்டுக் காரியில்லை நாம பெத்து மடீலே போட்டு பட்டுப் பாவாடை மாட்டிவிட்டு கொஞ்சின மகள்னு தோணனும். 

ராகவன் தூரத்து சொந்தம் ஒரு வகையில் மாமா பையன். வெங்கட் அப்பா வழியில் ஒண்ணுவிட்ட தங்கை பையன். ராகவன் IIT கரக்பூரில் சிவிள் எஞ்சினீரிங்க் படிச்சுட்டு ஹட்கோவில். வெங்கட் CA, சேலத்துலேயே பிராக்டீஸ். யாரை கணவனாக்கிக்கலாம்? யோசிப்பதில் தப்பில்லை. 

ரெண்டுபேர் ஜாதகமும் பொருந்தித்துன்னு கானடா போரத்துக்கு மின்னமேயே சொன்னா. பண்ணி வச்சுடரோம்டீன்னு. இவாளாத்தில் வெளிநாடு அனுப்ப இஷ்டமில்லை. எனக்குப் போயிடணும்னு. பண்ணிண்டா இப்போ மட்டும் கூடவா வருவா? நான்தானே விட்டுத் தரணும்? குழப்பம்.  

“லீவுக்கு வந்திருக்காய். ஆத்துலேயே கிடக்கப் போரியா எங்கேயாவது கோவில் குளம்னு போலையா? சொல்லு அழைச்சிண்டு பொரேன்”. அம்மாவும், “சரீன்னு சொல்லுடி, எங்கேயும் வா போலாம்னு கூப்பிட மாட்டர். போலாம் வா. சிலவொண்ணும் அதிகமாகாது/.” “சிலவுன்னு பாக்கலை அம்மா, போலாம்.” 

கார் ஏற்பாடு செஞ்சேன். மதுரைக்கு. அவரே GRT ரீஜென்ஸீலே புக் பண்ணினர். நானே ட்ரைவ் செய்யப் போரேன்னதும் ட்ரிப்பை கான்செல் பண்னிடுங்கோன்னு அம்மா. சமாதானப் படுத்தி, பின் சீட்டில் அப்பா கையைப் பிடிச்சிண்டு உக்காந்துக்க, நாமக்கல், திருச்சி, புதுக்கோட்டை, மதுரைன்னு 4 மணிப் பயனத்தை மூணேகாலில் கடந்தாச்சு. 

ஊருக்குள் வழி தெரியாதுன்னு லோகல் ட்ரைவர் ஹோட்டல்லேயே பண்ணித்தந்தா. மீனாக்ஷிக்கு பொண் கல்யாணத்துக்கு வேண்டிண்டு மாலை சாத்தரேன்னுட்டு அங்கே உடனே போணம்னு அம்மா அடம் பிடிக்க போயாச்ச்சு. வந்து வண்டி ஓட்டின களைப்புத் தீர தூங்கணும், சொச்சத்தை நாளைக்கு போலாம்னு வந்துட்டம்.  

லாபீலே சாயங்காலம் பேங்குவெட் ஹாலில் “சொற்பொழிவு பை Dr. சங்கமித்ரன்” போட்டிருக்கவே, யார் அது, என்ன பெசப்போரார்னு ரிசெப்ஷணில் கேக்க, “கேனடாவுலேந்து வந்தவர், நம்ம நாட்டு கலாச்சரம், புராணங்களை பத்தினு சொல்ல, கேட்டா என்னன்னு தோணித்து. ரூமுக்கு வர நாழியாகும்னு அப்பாவண்டை சொல்லீட்டு உள்ளே நுழைஞ்சாச்சு. ஆரம்பிக்க 15 நிமிடம் இருந்தது. ஹால் பாதி நிரம்ப இன்னும் வரா. இடம் பிடிச்சு உக்காந்தாச்சு. 

சங்கமித்திரன் வந்தர். ஆஜானுபாகுவா தேகம். நீண்ட முடி. கண்களில் ஒரு பெருமிதம் தெரிஞ்சது. கண்ணாடி போட்டுக்கலை. எதில் DR. ஆனர்? நிறைய படிச்சிருக்கணும். அறிமுகம் செஞ்சா. ஒன்டேரியோ யுனிவெர்ஸிடீலே ப்ரொஃபெஸரா இருந்துட்டு இப்போ இந்தியாவில் சுற்றுப் பயணம். பெச வந்த தலைப்பு துளசி மஹாத்மியம். எதெய்ச்சயாவா? என் பெயர் இவருக்கு தெரியாதே? வாயை மூட்டிண்டு கேப்பம். 

சுத்தமான ஆங்கில உரை. நடுவே அழகான தமிழ் விளக்கங்களும். பிராம்ணா பாஷையில். முத 10 நிமிஷத்தில் எல்லாரையும் கட்டிப் போட்டது. என்னையும்தான். 

“துளசி புராணம் சொல்லப் போரேன், பலபேருக்கு தெரிஞ்சிருக்க ஞாயமில்லை” ஆரம்பிச்சர். “ஒருநாள் க்ருஷ்ணரொட ராதை பெசிண்டிருகச்சே பாத்துட்டு பொறாமைப் பட்ட துளசீன்னு கோபிகாஸ்த்ரீ ஒருத்திக்கு ராதை சாபம் தரா. பூலோகத்தில் பொண்ணாப் பொறப்பாய்னு, ராஜாகுமாரியா பொறந்தவள் சின்ன வயசுலேயே க்ருஷ்ணனை அடைஞ்சுடணும்னு பத்ரிகாவனத்தில் தவம் செய்ய பிரம்மன் வரம் தந்துடரர். வளர்ந்தப்புரம் குழந்தையா தவம் இருந்ததையே மறந்துடரா. சங்க சூடன்னு ஒருத்தன் மாவீரன் யாராலேயும் வெல்ல முடியாதவன், கர்ணன் மாதிரி கவச குண்டலத்துடன் தயாள குணமுடையவனா இருக்கவே துளசி அவனையே விரும்பி மணம் செஞ்சுக்கரா”. 

அட! துளசி கணவன் சங்க சூடனோ? சங்கமித்ரன்னு சொல்லுவார்னு நினைச்சேன். இப்படி எண்ணம் ஓட்டம். இன்னும் சொல்ரர். 

"தேவர்களுக்கு சங்க சூடன் புகழ் பிடிக்கலை, நாராயணனை தஞ்சம் அடைய அவர் யுத்தத்துக்கு வரர். அவராலும் அவனை வீழ்த்த முடியாமப் போச்சு. துளசி அத்தனை புனிதமான பதிவிரதையா இருந்ததும் ஒரு காரணம். அப்புரம் கவச குண்டலம். பகவான் மாறுவேடத்தில் போய் கவசத்தை தானமா வாங்கிண்டுடரர். அதொட நிக்காம அவனை போல் மாறுவேடம் அணிஞ்சு துளசியை பாக்க வரார். க்ஷண நேரமே அவரை கணவர்தானோன்னு இவள் நினைக்க இவள் பதிவிரதாத்தன்மை உடெஞ்சு போக சங்க சூடனை தோக்கடிச்சுடரார்”. 

“இது எப்படி கற்பை தொலச்சுட்டதா ஆகும்?" எழுந்து கேக்கணும்னு தோணித்து. சும்மா இருந்துட்டேன் 

“விஷயம் தெரிஞ்ச துளசி “கடவுளா இருந்து எப்படி ஏமாத்தினாய்? கல்லாப்போக!” சபிக்க. கேட்டுண்டிருந்த ராதை திரும்பவும் இவளை நீ பூவுலகில் புல்லாப் பிறப்பாய்னு சபிக்கரா. அதுதான் துளசிச் செடி. ஆனா பாருங்கோ நாரதர் வந்து எல்லாரையும் சமாதானம் செஞ்சு வைக்கரர். இல்லைன்னா ஜன்ம பகையா இது வளரும்”. 

“துளசீ! நீ உனக்கு கிடெச்ச வரத்தை மறந்தே போய் சங்க சூடனை வரிந்து கொண்டாய். ஆதியில் நீ விரும்பின கிருஷ்ணரே அவன் ரூபத்தில் வந்தப்போதான் நீ ஆசைப்பட்டாய். அதுனால் தப்பில்லை. வேண்டிண்டவர் தானே. ராதை அவசரப்பட்டு சபிச்சுட்டா. கண்டகி நதியில் கல்லாய் கிடக்கும் பகவானை வக்ர க்ரீடம் எனும் பூச்சி துளைச்சு பலவிதமான வடிவங்களை உருவாக்கும். அந்த வடிவங்கள் சாளக்கிராமம் என்று அழைக்கப்படும். இரண்ய கர்ப்பம், வாமனம், ஸீதாராமம், ஸுதர்சனம், ந்ருஸிம்ஹம், வராஹம் என்று பல விதமா. நீ அடுத்த ஜன்மத்தில் க்ருஷ்ணரை கணவராக அடைவாய்னு விளக்கம் தரர்”. 

ஓஹோ என் பெயருக்கு பின்னாடி இத்தனை அருமையான புராணமோ! அப்பா சொல்லவே இல்லை. 

‘‘செடியாப் பிறந்த துளசியை சாளக்கிராமத்தோடு (கிருஷ்ணனோடு) சேர்த்து பூஜிக்கரவாளுக்கு முக்தி நிச்சயம். துளசியை வழிபடுபவர்கள் தீர்க்க சுமங்கலியாக நீண்ட காலம் வாழ்வார்கள். கலியுகத்தில் துளசிச்செடி அருமருந்தாகப் பயன் படும்’’ என்று துளசியின் பெருமைகளை சங்கமித்ரன் எடுத்துச் சொன்னார். 

கையைத் தூக்கினேன். என்ன சந்தேகம்கிராப் போல் பாக்க, “ராதையின் கதி?” 

“அதோகதிதான். ராதை கடைசீ வரைக்கும் கிருஷ்ணரை முழுமையா அடைஞ்சாளான்னா சந்தேகம்தான். க்ருஷ்ணர் என்பது ஒரு குறியீடு. மோக்ஷத்தையும் முக்தியையும் குறிக்கும் பரம்பொருள். ராதை மற்றும் இன்னபிற கோபிகாஸ்த்ரீகள் நம்மைப் பொல சாதாரண ஆத்மாக்கள். ஜீவாத்மம் பரமாத்மத்தை அடைய ஏங்கிண்டே இருப்பதுதான் ராதே எங்கிற குறியீடு. அடைஞ்சுட்டா கதை முடிஞ்சது முக்தி கிட்டித்துன்னு. ராதைக்கு கிட்டலையான்னா, இல்லை. ராதை நாம் நம் ஆத்மாவை உருவகப்படுத்திப் பாக்கன்னே தோற்றுவிக்கப் பட்டவள். இன்னைக்கும் நூத்துக் கணக்கில் அவளது நிறைவேராத ஆசையை நிறைவேத்திக் தரன்னு “ராதா கல்யாணம” வைபவம் நடத்திண்டு நம்பளுக்கே பரமாத்வாவை அடையணும்னு ஞாபகப் படுத்திக்கரோம்”. 

“துளசி கதை அவ்ளோதானா?” “இல்லை. இன்னும் நிறைய வரும். துலாபாரம் சமமாகலைன்னா துளசி வச்சாப் போதும்.”. 

கூட்டம் கலைஞ்சதும் அறிமுகப் படுத்திண்டேன். பேரைக் சொன்னதும் சங்கமித்திரன் கண்கள் விரிஞ்சு, “ஹஹா”ன்னு பெரீசா சிரிச்சுட்டர். கேனடாவுக்கு 10வ மின்னாடி போனவராம். “நிறைய காசு சம்பாதிச்சாச்சு. வச்சிண்டு என்ன செய்யன்னு புரியலை. இந்தியப் பொண்ணா கல்யாணம் செஞ்சுண்டு இங்கேயே தங்கிடலாம்னு வந்தாச்சு. மதுரைக்குன்னதும் அம்மா அப்பா கூட வந்திருக்கா. ரெண்டு நா இருந்துட்டு கும்மோணம். 

ரூமுக்கு வந்து அப்பாகிட்டே “கார்த்தாலே ப்ரேக்ஃபாஸ்ட் டேபிளில் உங்க மாப்பிள்ளையை காமிக்கரேன். பிடிச்சிருந்தா பெசி சம்மதிக்க வச்சு பண்ணி வச்சிடுங்கோ”. 

இதுவும் ஒரு காதலாம்பேள். சிலது சொல்லி புரிய வைக்க முடியாது. உணரணும். சங்கமித்ரன் எனக்கு க்ருஷ்ணனாய் தெரிஞ்சர். பிடிச்சது. நான்தான் அந்த துளசியோ? நான் வாங்கிண்டு வந்த வரம் இந்த ஜன்மத்தில் நிறைவேறுமோ? 

அப்பா பாக்கணும். அவாத்தில் என்னை பிடிக்கணும், ஏன் அவரே மனசில் என்ன வச்சிண்டு இருக்காரோ? ஜாதகம்? பாக்கலாம். அவர் இங்கேயே தங்கப்போரேன்னு சொன்னாரே, உன் கானடா குறிக்கோள் என்னாச்சு? 

அது கிடக்கு கழுதை. மீனாக்ஷி சுந்தரேஸ்வரர் அனுக்ரஹத்துடன் கல்யாணம் நடந்து இந்தியாவுலேயே இருக்கப் போரேன்னு சொன்னா அதைவிட சந்தோஷம் அப்பா அம்மாவுக்கு என்ன இருக்கு? தந்துடலாம்னு.  

அப்போ காதல்? சங்கமித்ரனையே காதலிச்சுட்டா போச்சு!