கள்ளுண்ணாமை - சுஜாதா சிறுகதை

 கள்ளுண்ணாமை - சுஜாதா சிறுகதை

ராம் கோபால் அந்த வெங்கடேச பெருமாளின் படத்தை பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். சமீபத்திய பூஜையின் விளைவாக அதற்கு புதிய மாலை அணிவிக்கப்பட்டிருந்தது. ஊதுபத்தி புகை மெல்லியதாக நெளிந்து கொண்டிருந்தது. சாகசமாக அமைக்கப்பட்ட பல்புகள் படத்துக்குள் பிரமித்து கொண்டிருந்தன.

“என்ன வேணும்?” என்றார் கடைக்காரர்.

“ அந்தப் படம் எங்கே வாங்கினீங்க?”

“அது முதலாளிக்கு தான் தெரியும். உங்களுக்கு என்ன வேணும்?”

“விஸ்கி” என்றான்’

“ என்ன விஸ்கி? டிப்ளமாட், பிளாக் நைட், ரெட் நைட், ஓல்ட் டாவர்ன்..."

ராம் கோபாலுக்கு அந்தப் பெயர்கள் எல்லாம் புதிதாக இருந்தன.

"எதிலே நல்ல….. எது ஸ்ட்ராங்கா இருக்கும்?"

"எல்லாம் ஒரே மாதிரி ஸ்ட்ராங்காதான் இருக்கும்னு நினைக்கிறேன் . நான் குடிப்பதில்லை சார்"

"மறுபடி சொல்லுங்க பேரை"

அவர் சாரதா கஃபே சர்வர் போல பட்டியலிட்டார், வெளியே பார்த்துக்கொண்டு.

"ரெட் நைட் கொடுங்க. லெட் தி நைட் பி ரெட்"

"என்.ஐ.ஜி.ஹெச்.டி இல்லை. கே.என்.ஐ.ஜி.ஹெச்.டி"

"நீங்க படிச்சவரோ?"

"விஸ்கி விக்கிறேனே? தெரியலையா?"

"தமாஷாப் பேசுறீங்க. பில்லைப் போடுங்க"

"க்வாட்டர் பாட்டிலா?"

"ரெண்டு பேர் சாப்பிடணும்"

"நீங்க எத்தனை பேர் வேணுமானாலும் சாப்பிடுங்க சார். கால் பாட்டிலா அரை பாட்டிலா?"

"அரை பாட்டில் கொடுங்க. உங்க பேர் என்ன?"

"அமிர்தராஜ். அமுதரசன் என்ற பெயரில் பத்திரிக்கைகளில் துணுக்குகள் எழுதுவேன்"

"விஸ்கி விற்காத போது எழுதுவீங்களா? காகிதப் பை வேண்டாம். பை கொண்டு வந்திருக்கிறேன். அமிர்தராஜ், உங்ககிட்ட ஒண்ணே ஒண்ணு கேட்கலாமா?"

"விஸ்கி சாப்பிடுவதைப் பற்றி மேற்கொண்டு எதுவும் கேட்க வேண்டாம். விலை தவிர வேறு எதுவும் எனக்குத் தெரியாது. விலை தெரியும். அவ்வளவுதான்"

"சரி வரேன் தாங்க்ஸ்".

"சில்லறை வாங்கிக்கங்க"

"அலுமினியப் பத்து பைசா வா கொடுங்க. டெலிபோன் பண்ணனும்"

அந்த பப்ளிக் கால் ஆபீஸில் நாணயங்களை போட்டுவிட்டு அதை கன்னத்தில் அறைந்ததில் அவனுக்கு கனெக்ஷன் கிடைத்தது

"ரூம் நம்பர் முப்பத்தாறில் புஷ்பான்னு ஒரு பொண்ணு இருக்குது. அதை கொஞ்சம் கூப்பிடுங்க"

"நீங்க எங்கே இருந்து பேசறீங்க?"

"வாயிலிருந்து. கூப்பிடுயா"

"நீங்க யாரு?"

"புஷ்பாவுக்கு அப்பா"

"கொஞ்சம் இருங்க சார்"

சற்றுநேரம் அங்கேயிருந்த இருந்த டைரக்டரியைப் புரட்டினான்.

"ஹலோ அப்பா"

"புஷ்பா, என் மகளே"

"இடியட். உன் குரல் தெரிந்துவிட்டது. எதற்காக போன் செய்ய வேண்டும் என்ன விஷயம்?"

"இன்று மாலை என் ரூமுக்கு நீ வரவேண்டும். ராத்திரி என்னுடன் தான் சாப்பாடு. டாக்ஸி கொண்டு வருகிறேன்"

"வெயிட் எ மினிட். இன்று மாலை எனக்கு என்ன எங்கேஜ்மென்ட் என்று பார்க்க வேண்டும்….. சுசித்ரா ஆர்ட் காலரியில்….."

"இப்போது மணி 5. ஐந்தரை மணிக்கு நான் அங்கே வருகிறேன். யூ ஆர் கமிங் வித் மி"

"பிச்சர் போகப் போகிறோமா?"

"இல்லை. என் பேசிக்கொண்டிருக்கப் போகிறோம்"

"அப்படியா நீ கூப்பிட்டால் நான் உடனே வந்துவிடுவேன் என்று நினைக்கிறாயா?"

"நீ வரப் போகிறாய், அவ்வளவுதான். மேலே பேச்சுக்கு இடமில்லை"

"என்ன ராம்ஜி , கொஞ்சம் அக்ரஸிவாக இருக்கிறாய் யாராவது உபதேசம் செய்தார்களா இந்த மாதிரி அதட்டலாக இருந்தால் பெண்கள் கூப்பிட்ட குரலுக்கு சூ காட்டி....என்று வருவார்கள் என்று? ஹௌ ஸில்லி மை டியர் சத்ருகன் சின்ஹா ...."

"புஷ்பா ப்ளீஸ்"

"அப்படி வா வழிக்கு. தட்ஸ் மோர் லைக் இட். மறுபடி சொல்லு ப்ளீஸ்..."

"ப்ளீஸ்"

"நான் கெஞ்சிக் கேட்கிறேன்"

"நான் கெஞ்சிக் கேட்கிறேன்"

"என் அறைக்கு விஜயம் செய்வாயா?"

"வாயா"

"வேன்"

அவள் சிரிப்புடன் அந்த சம்பாஷனை வெட்டு பட்டது. ராம் கோபாலின் நரம்புகள் துடிக்க ஆரம்பித்தன. இன்றிரவு…. இன்றிரவு….ஐ வில் செட்யூஸ் ஹெர் ......

ராம் கோபால் ஒரு அதைரியன். அவன் துணிச்சல் எல்லாம் வாட்சை விற்று கள்ள டிக்கெட் வாங்கி ப்ளூ ஃபிலிம் படத்தை தலையில் முண்டாசுக் கட்டிக்கொண்டு, பதுங்கி உட்கார்ந்து, ஃபிரேமுக்கு ஃபிரேம் ஃபிலிம் எம்பி குதிக்கும் அந்தப் படத்தின் வெளிச்சம் போதாத சேர்க்கையில் உள்ளம் வெம்பி துவண்டு, திரும்பி வந்து.....

வழவழ என்று சவரம் செய்து கொண்டான்.

இந்த புஷ்பா என்கிற பெண் ஒருவிதத்தில் அவனிடம் சுலபமாக பேசும் சினேகிதி. ஒன்றும் அப்படி வாட்டசாட்டமோ, வெளுப்போ, இல்லை. இந்த மாதிரி அழகற்ற ஒல்லியான பெண்களுக்கென்றே ஒரு தைரியம் இருக்கும். 

சுலபத்தில் பேசிச் சிரித்து மற்றொரு குறையை ஒப்பேற்றும் பயாலஜிக்கல் சாகசம். இந்தப் பெண் பேச ஆரம்பித்தால் ஸ்டிண்ட்பர்க் அது இது என்றுதான் பேசும். 

நல்ல இங்கிலீஷ். காப்பி ஆறிப் போவதை கவனிக்காமல் கான்டினியோனி, அவன் தம்பி யோனி என்று ஒரே இண்டெலெக்சுவல் லாடிடா. ராம்கோபால் கொஞ்சம் நாள் பொறுத்துப் பார்த்தான். அப்புறம் அந்தப்பெண்ணைப் பார்த்தாலே சரேல் என்று கிட்டத்தட்ட சந்துகளில் மறைய ஆரம்பித்தான். அவள் ஸ்நேகிதத்தில் ஒரு தடவையாவது அவளை விஸ்கி சாப்பிடஎன்ற சூழ்நிலையில் சிந்தித்த பார்த்ததே இல்லை. அதற்கெல்லாம் காரணம் அவன் நண்பன் ஆத்மாதான்.

"அவளுக்கு எத்தனை வயது இருக்கும்?"

"கண்ணாடியை எடுத்துவிட்டால் 22 வயது இருக்கும்".

"ராம்ஜி எ கர்ல் இஸ் எ கர்ல், இஸ் எ கர்ல்",

"புரியவில்லை"

"யூஸ் ஹெர் மை டியர் பாய். இந்த மாதிரி தான் திருவனந்தபுரத்தில் இருந்து ஒரு பெண், அவள் பெயர் என்னவோ விலாஸினி, பத்மாஸினி, ஆர் ஸம் ப்ளடி ஸினி….. அவளைப்பார்த்து பேச்சுவாக்கில் இந்த மாதிரி ஹைப்ரோ டைப் என்று கண்டு கொண்டேன். இன்று இரவு என்ன செய்யப் போகிறாய் என்றேன் கோப்ராலஜி பற்றி என் தீஸிஸை முடிக்கப் போகிறேன் என்றாள். கோப்ராலஜி, ஐ டிக் இட் என்றேன். சங்கிலியை கடித்துக்கொண்டே பேசிக்கொண்டே போனாள். 

பேச விட்டேன். என் அறைக்கு அழைத்துப்போய் என் பென்சில் சித்திரங்களை காட்டுகிறேன் என்று சொன்னேன். வந்தாள். நாற்பத்தைந்து நிமிடம் ஆயிற்று, அவளை வழிக்குக் கொண்டுவர. அறை இருட்டாக இருந்தது. எதிரே கட்டிடத்தின் உச்சியில் கோகோ-கோலா விளம்பர நியான் விளக்கு அணைந்து அணைந்து எரிந்தபோது அவள் உடலை சிவப்பு வெள்ளத்தில் பார்த்தபோது இட் வாஸ் எக்ஸைட்டிங். அப்போது கூட அவள் ஏதோ ஒரு ஈதாஸைப் பற்றித்தான் பேசிக்கொண்டிருந்தாள்...".

ராம்ஜி நகத்தை கடித்துக் கொண்டான்.

"கடிக்காதே, நேராகப் போ. விஸ்கி வாங்கி வைத்துக் கொள். சுத்தமாகக் குளி. நல்ல ஹேர் ஆயில் வாங்கிக்கொள். தலை சீவு. அவளைக் கூப்பிடு. கொஞ்சம் கொடு. நிறையப் பேசு. ஆனால் பேசிக் கொண்டே இருக்காதே. கொடுத்துக் கொண்டே இரு. பிறகு சாமர்த்தியமாக லைட் ஸ்விட்சை……"

சரியாக ஐந்தரை மணிக்கு ராம்ஜி அந்த ஹாஸ்டல் வாசலில் டாக்சியை நிறுத்தி உள்ளே சென்றான். புஷ்பா வரவேற்பறையில் காத்திருந்தாள்.

"ஹலோ ராம்ஜி. யூ லுக் க்ளீன்"

"குளித்தேன்" என்றான்

"அப்படியா? ஹைலி எக்ஸைட்டிங். என்ன அவசரமாகக் கூப்பிட்டாய் ?

"உன்னுடன் பேச வேண்டும்"

"ஆ. கமான் ..."

"எனக்கு என்னவோ தோன்றியது. உன்னுடன் பேசி ரொம்ப நாள் ஆகிவிட்டது. நான் தனியான ஆசாமி, தெரியுமல்லவா? நீ பேசி கேட்டுக்கொண்டே இருக்கவேண்டும் போல இருந்தது"

"என் ஆட்டோகிராஃப் வேண்டுமா?"

"நல்ல ஜோக். டாக்ஸி காத்திருக்கிறது"

"ஏதேது டாக்ஸி. வழவழவென்று தேங்காய் வழுவல் மாதிரி வாரிக் கொண்டிருக்கிறாய். நீ ஏதோ விஷமத்தை ஆரம்பிக்கிறாய் என நினைக்கிறேன், ராம்ஜி"

"இல்லை புஷ்பா. உன்னிடம் பேசுவதில் எனக்கு திருப்தி. ஒருவிதமான…."

"ஐ அண்டர்ஸ்டாண்ட். போகலாமா"

டாக்சியில் முன் சீட்டில் உட்கார்ந்தான். திடீரென்று அவனுக்கு உதயமாகியது. வெறும் விஸ்கி மட்டும் வாங்கி வைத்துக்கொண்டு.... சோடா இல்லை, ஐஸ் இல்லை. விஸ்கியை மட்டும் அலமாரியில் மையமாக நிறுத்தி வைத்திருக்கிறேன். அறையில் நுழைந்தவுடன் பளிச் என்று தெரியும். பாட்டில்தான் கண்ணில்படும். சே, இதற்கெல்லாம் ஆத்மாதான் சரி.

அவன் அறை இரண்டாவது மாடியில் இருந்தது. வீணாl, வித்யாவையும், நாள் பூரா ரம்மி ஆடும் ரெக்ரியேஷன் கிளப் தாண்டி அந்த அறைக்குச் செல்ல வேண்டும். "ஜஸ்ட் எ மினிட் சாவி வாங்கிக்கொண்டு வருகிறேன்" என்று அவளை அறை வாசலில் நிறுத்திவிட்டு விறுவிறு என்று மாடிக்குச் சென்று, தன் அறைக் கதவை திறந்து விஸ்கி பாட்டிலை புத்தகங்களுக்குப் பின் மறைத்துவிட்டு, படுக்கையில் கிடந்த வேஷ்டியை படுக்கைக்கு அடியில் மறைத்துவிட்டு திரும்ப ஓடிவந்து "வா" என்றான்

அவள் தயங்கித் தயங்கி அவன் பின்னே சென்றாள்.

"ரூம் திறந்திருக்கிறதே" என்றாள்

"திறந்து வைத்துவிட்டு வந்தேன், கம் இன்" என்றான். "இதுதான் என் டென்"

"எக்ஸைட்டிங்" என்றாள். நாற்காலி விளிம்பில் உட்கார்ந்தாள். அவன், "மேக் யுவர் ஸெல்ஃப் கம்ஃபர்ட்டபிள்" என்று சொல்லிவிட்டு ஓரிரண்டு ஊதுவதிகளைப் பற்ற வைத்துவிட்டு அதை ஆட்டி அணைத்துப் பொருத்தினான் (வெறியூட்டும் வாசனை).

"இந்த ஊதுபத்தி அவசியமா ஐ அம் அலர்ஜிக் டு ஆல் திஸ். ஸாரி"

அணைத்தான். எதிரில் உட்கார்ந்தான். அவளைப் பார்த்து சிரித்தான்.

"நௌ" என்றாள்

"என்ன?" என்றாள். "பேசு எதற்காக என்னைக் கூப்பிட்டாய்?"

"ஜஸ்ட் லைக் தட். உன்னுடன் பேசுவதற்கு. உன் இனிய குரலை கேட்டு கொண்டிருப்பதற்கு ( நிறைய சோப் போடு.......ஆத்மா). யூ ஸி புஷ்பா, நான் ஒரு தனி மனிதன். சிநேகிதம் தேடும் ஒரு தனிமனிதன். சென்ற தினங்களில் உன்னை பற்றி அடிக்கடி நினைத்துக்கொண்டேன். நிறைய இருக்கிறது. ஐ ஸார்ட் ஆஃப் லைக் யூ. அவ்வளவுதான்".

"தேங்க்ஸ்" என்றாள் அவள் உண்மையாக. அவன் அலமாரியில் இருந்த புத்தகங்களை ஆராய்ந்தாள்.... ஜேம்ஸ் பாண்ட், ஜேம்ஸ் ஹாட்லி சேஸ் நிறைய குப்பை….. ஒரு புத்தகத்தை உருவ, மற்ற புத்தகங்கள் சாய்ந்து அரை பாட்டில் விஸ்கி ஸ்பஷ்டமாகத் தெரிந்தது

"ஹலோ, என்ன இது விஸ்கி…. ராம்ஜி நீ குடிப்பாயா?"

"எப்போதாவது என் தனிமையை மறப்பதற்கு. நீ...?"

"சே, நான் தொட்டதில்லை அதை..."

"ஹவ் அபௌட் நௌ ?"

"நோ" என்றாள், அதிர்ந்து.

"எப்போதாவது ஆரம்பிக்க வேண்டாமா ரொம்ப ப்ளெஸன்ட்டாக இருக்கும்..."

"சேச்சே, எனக்கு வேண்டாம். நீ சாப்பிடு. எனக்கு ஆட்சேபனை இல்லை"

"ஒரு விரல் கடை சாப்பிட்டுப் பார். ஜலதோஷத்திற்கு நல்லது"

"இல்லை ராம்ஜி, மன்னித்துக்கொள். எனக்கு பழக்கம் இல்லை. இதை ருசித்துப் பார்க்க அவசியமும் இல்லை..."

"ஐ ல் கோ,கெட் ஸம் சோடா"

"நான் மாட்டேன், நான் மாட்டேன்" இப்போது அவள் குரலில் சற்று எதிர்ப்பு கம்மியாக இருந்தது.

"ஜஸ்ட் யூ வெய்ட் மை கேர்ள்...."என்று உடனே விநாயக ராவ் கடைக்கு இறங்கி அட்வான்ஸ் இரண்டு ரூபாய் கொடுத்து நான்கு சோடா பாட்டில்களும், திறக்கும் சாவியும் வாங்கிக்கொண்டு பையில் அதன் கண்ணாடி சிரிப்பு ஒலிக்க ஓடிவந்தான். ஈஸி பாய் ... ஈசஸி பாய்

வந்து ஸ்டூலில் நெருக்கமாக அவற்றை வைத்தான்

"இத்தனை சோடாவா வேண்டும்?" என்றாள்

"புதிதல்லவா நீ கொஞ்சம் டைல்யூட் பண்ணிக்கொண்டு சாப்பிட வேண்டும். அடடா, கிளாஸ் இல்லையே ..."

மறுபடியும் ஓடி…. மறுபடி மாடி ஏறி வந்த அவன் கார்ட்டூன் போல சிரித்தான்

"நீ சின்னப் பையன் போல நடந்து கொள்கிறாய். இரண்டு கிளாஸ் எதற்கு? நான் சாப்பிடப் போவதில்லை"

"பார்க்கலாமே"

அறைக்கதவை மூடிக்கொண்டான்

அவள் சித்ராலயாவை புரட்டிக் கொண்டு இருந்தாள். அவன் விஸ்கி பாட்டிலை திறந்து ஒரு கிளாசில் கால்பாகம் போல ஊற்றிக் கொண்டு, அவள் கிளாஸில் ஊற்றும்போது "ஸே வென்" என்றான்

"வென்" என்றாள்

"அப்படி இல்லை. இது போதுமா?"

"நான் சாப்பிடப் போவதில்லை"

அவள் கிளாஸில் சற்று அதிகமாகவே ஊற்றினான். "சோடா" என்றான்

"இதைச்சாப்பிட்டால் என்ன ஆகும்?"

"சாப்பிட்டுதான் பாரேன்"

"ராம்ஜி, நான் மயங்கி விழுந்து விட்டால்...?"

"அப்படி ஒன்றும் ஆகாது"

"ராம்ஜி, நான் மயங்கி விட்டால் என்னை ஒன்றும் செய்யமாட்டாயே ?"

"சேச்சே"

"ராம்ஜி ப்ராமிஸ்"

ப்ராமிஸ் என்று அவள் கையில் அடித்துச் சொன்னான் அவள் கழுத்தை பார்த்தான். "ராம்ஜி என்னை அப்படி பார்க்காதே"

"புஷ்பா என்னிடம் உனக்கு பயமா"

"இல்லை"

"கமான், லெட்ஸ் ட்ரிங்க்"

"இதை எப்படிச் சாப்பிட வேண்டும்?"

"மடக்கென்று குடித்தால் நல்ல கிக் இருக்கும்"

"உனக்கு நல்ல பழக்கமா, ராம்ஜி?"

"சுமாராகப் பழக்கம்"

"நான் மயங்கி விட மாட்டேனா?"

"சேச்சே"

"எப்படி இருக்கிறது?"

"கசப்பாக. ஆனால் மயக்கம் வரவில்லையே"

"உடனே வேலை செய்யாது. இதோ பார், இப்படி மடக்கென்று குடித்தால் உடனே வேலை செய்யும்"

***

"ஐ ஃபீல் ஃபன்னி" என்றாள்

**

"ராம்ஜி நான் படுத்துக் கொள்ளலாமா?

"ரிலாக்ஸ் பேபி ரிலாக்ஸ்"

"ஐ ஃபீல் வெரி ஃபன்னி"

"படுத்துக்கொள்"

அவள் அப்படியே மல்லாந்தாள்.

"இன்னும் கொஞ்சம்....."

"வேண்டாம், வேண்டாம். போதும். சுற்றுகிறது, நிறைய பாக்கி வைத்துவிட்டேன்"

படுத்திருந்த அவள் உடலை பார்வையால் வருடினான் ராம் கோபால்.

"திஷ் ஈஷ் ஷுபர்ப்" என்றான். "விழக்கை ....விழக்கை அணைச்சுடட்டுமா ?" என்றான்.

ராம் கோபால் விளக்கின் ஸ்விட்சை நாடி சுவருக்குச் சென்றபோது அந்த ஸ்விட்ச் அவனுடன் விளையாடியது. அதை அடைய அடைய அது பெண்டுலம் போல இங்கும் அங்கும் என்று ஆடியது

"வேழ் இஷ் தி ப்ளடி ஷ்விச்ஷ் ?" என்றான்

உட்கார்ந்திருந்தவன் நின்றதால் ராம் கோபால் புவியீர்ப்பு தனத்தில் ஏதோ கலக்கம் ஏற்பட்டு, அவன் தள்ளாட, அதேசமயம் அவன் வயிற்றில் பிரளயம் ஏற்பட்டு குபுக் என்று ஏதோ ஒரு இத்தாலிய தேசத்து ஃபௌண்டன் போல வாரி வழங்கினான்.

**********

கீழே கிடந்த அவனை சிரமப்பட்டு படுக்கையில் சீராக படுக்க வைத்துவிட்டு, அவன் ஷூக்களைக் கழற்றி , அவன் பட்டன்களை தளர்த்தி விட்டு, வெளியே வைத்து இருந்த ஒரு வாளித் தண்ணீரை ஊற்றி அலம்பிவிட்டு போட்டுவிட்டு சென்றாள் புஷ்பா.