மராட்டிய மண்ணின் ஆன்மீக நினைவுகள்- பகுதி 43

 🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻44🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻

மராட்டிய மண்ணில் ஒரு பயணம் 43

          க்ருஷ்ணேஷ்வர்

ஷீரடிலேயே தங்கிண்டு ரெண்டு நாள் டூர் முடிஞ்சு மூணாவது நாள் ஔரங்காபாத், எல்லோரா டூர் .அதே போல ஒரு வேன்...ஆளுக்கு 300/- ன்னு சொல்லி ஏறரோம்...வழக்கப்படி புளி மூட்டை மாதிரி அடைஞ்சிண்டு..போதாததுக்கு சீரடில கிளம்பி ரொம்ப மோசமான ரோடுல தூக்கி,தூக்கி போட்டுண்டு போறது,...

மூணு மணி நேரம் கழிச்சி

 பீபீ கா மக்பாரா

ங்கற ஒரு இடத்துல கொண்டு விடறான்...

ஔரங்கசீப்போட பொண்டாட்டியோட(தில்ரஸ் பானு பேகம்) கல்லறையாம்...இதை குட்டி தாஜ்மகால்னு சொல்வாளாம்...

எதுக்கு இவ்ளோ கஷ்டப்பட்டு  கல்லறைலாம்  பாக்கணும்னு என் தலை விதியாங்கறேன்..

இதுவும் நம்ம பாரதத்தில் இருப்பதனால் பாரத தரிசனம் தான் கிறார்...

ஔரஙக சேப் கடன்காரன்தான் கஞ்ச பிசுநாரின்னு சொல்வாளே?அவன் அப்பன் கட்டின தாஜ்மகால் பக்கத்துல தாஜ்மகால் கட்டி பணத்தை விரையம் பண்ணினதா  Red fort ல அப்பனையே ஜெயில்ல போட்டானே ?அவனா இதை கட்டினான்ங்கறேன்..

இவர் போர்டைல படிச்சுட்டு அவன் பையன் முகமது ஆசம்   அம்மா நினைவா  1651 ல 16 லட்சத்து 68,203 ரூ செலவு பண்ணி கட்டினான்கறார்..

நிஜமா தாஜ்மகால் ஜாடைலதான் இருக்கு...

என்ன இருந்து என்ன மண்ணோட மண்ணானவாள புதைச்சு 400 வருஷம் நினைவு வச்சிக்கறது பெரிசுதான்..ஆனா இந்த ப்பணத்தை எத்தனை இந்து கோயில்ல கொள்ளை அடிச்சானோன்னு நெனச்சா துக்கம் வரது...போட்டோ எடுத்துக் கறோம்...

அடுத்து வேன் படுத்துண்டு இருக்கற பெரிய அனுமார் கோயில் வாசல்ல நிக்கறது...

இனிமேயாவது நம்ம நாட்டில் அன்னிய மதக்காரா அட்டகாசம் பண்ணாம காப்பாத்து ஆஞ்ச நேயான்னு வேண்டிக்கறேன்..

இதுக்குள்ள சாப்பாட்டு டைம் ஆச்சுன்னு ஒரு ஓட்டல் வாசல்ல கொண்டு நிறுத்தறான்...என்னமோ சாப்படறோம்...(மறந்துடுத்து,)

பக்கத்துல ஒரு ஸ்டூடியோ மாதிரி வச்சிண்டு என்னென்னவோ வேஷம் போட மீசை தலைப்பாகை ,ராஜா ட்ரஸ்ல போட்டோ எடுத்து தரான்..வேன்ல வந்தவா ஒத்தொத்தரா போட்டோ எடுத்துக்கறா...சரி ட்ரைவர் வர வரைக்கும்னு பொறுமையா இருந்தா மாத்தி மாத்தி  போட்டோ எடுத்துண்டு டிலே பண்றா..

இன்னும் ஒரு சிவன் கோயில் அப்பறம் சிற்பக்கலையின் உச்சமான எல்லோரா பார்க்க நேரம் வேண்டாமா...

நானும் இவரும் தமிழ்ல சத்தம் போடறோம்...

ஒரு வழியா வேன் கிளம்பறது....

அடுத்ததா வேன் கிரிஸ்னேஸ்வரர் கோயில் வாசல்ல நிக்கறது...12 ஜோதிர் லிங்க கோயில்ல ஒன்னுங்கறா....

இங்குள்ள மூலவருக்கு குங்குமம், வில்வம் இவற்றால் அபிஷேகம், அர்ச்சனை செய்து வேண்டிக் கொள்கின்றனர்.

இந்த ஊருக்கு குங்குமணேசுவரம்னும் பேராம். இது மகாராட்டிராவிலுள்ள ஐந்து ஜோதிர்லிங்கத் தலங்களில் ஒன்று. சிவலிங்கமும், கோயிலும் சிவப்பாகக் காணப்படுகிறது. சிற்பக் கலை நுணுக்கம் வாய்ந்த கோயில். பார்வதி தேவியால் ஜோதிர் லிங்கம் ஆக்கப்பட்ட தலம். 

இத்தலத்திற்கு ஒருமுறை வந்து வழிபட்டுச் சென்றால் மறுபிறவி என்பதே கிடையாதாம். சிவாலயத் தீர்த்தத்தில் நீராடியவர்கள் சுவர்க்கம் புகுவார்கள். மகா சிவராத்திரி அன்று இத்தீர்த்தமாடி ஈசனை வழிபட்டவர் மோட்சம் அடைவார்களாம். உலகப் புகழ் பெற்ற எல்லோராக் குகைக்கோயில் ஒரு கிலோ மீட்டருக்கு அருகே உள்ளதால், எல்லோரா தரிசிக்க வரக்கூடியவர்கள் இங்கே வந்து சாமி தரிசனம் செய்து விட்டுப் போகிறார்கள். 

கோயில் தல வரலாறு படிச்சி கதை சொல்றார். 

 ஒருநாள் பார்வதி தேவியார் ஏலாநதியில் நீராடி, மன்றாடி அணிந்து சிவபூசையில் அமர்ந்தார். பார்வதி தேவியார் தமது இடது உள்ளங் கையில் சிறிது குங்குமத்தை வைத்து வலது கை ஆள்காட்டி விரலால் ஓம் நம சிவாய எனக் கூறித் தேய்த்தார். அப்போது அவரது கையில் மிகவும் பிரகாசமான ஜோதி தோன்றியது. அப்போது ஈசனும் பார்வதி தேவி வழிபட ஒரு ஜோதிர்லிங்கம் படைப்பதற்காக இந்த ஜோதி தோன்றியது என அசரீரியாகக் கூறினார்

பார்வதி தேவியின் கையினின்றும் தோன்றிய ஜோதியானது, பார்வதி தேவி வழிபட்ட சிவலிங்கத்தில் ஐக்கியமாகியது. அப்போது சிவலிங்கம் மிகவும் பிரகாசமான ஜோதிர்லிங்கமாகப் பிரகாசித்தது. மேலும் குங்குமம் போன்று சிவப்பாகவும் ஜொலித்தது. பார்வதி தேவியும் மிகுந்த பக்தியுடன் வணங்க, சிவபெருமான் நேரில் வந்து பார்வதி தேவியைத் திருமணம் செய்து கயிலைக்குக் கூட்டிச் சென்றார். இவ்விதமாக இங்கு ஜோதிர் லிங்கம் தோன்றியது. மக்களும் பக்தியுடன் இன்றும் வழிபட்டு வருகின்றனர்.

இங்கயும் எங்களோட வந்த ஒரு தம்பதி சம்பரமா உக்காந்துண்டு சிவ பூஜைக்கு பணம் கட்டி பூஜை பண்ண ஆரம்பிக்கறா..இதெல்லாம் தனிப்பட்ட முறைல வந்து பண்ணனும்னு சொல்லி சீக்கரம் வேனை கெளப்ப சொல்றோம். 

        ஒரு வழியா வேன் எல்லோரா நோக்கி போறது.

படங்கள்

1)பீபிகா மக்பாரா

2,3 )க்ருஷ்ணேஷ்வர்

#க்ருஷ்ணேஷ்வர் 

முன்னொரு காலத்தில் இத்தலம் ஒரு சிறுகிராமமாக இருந்தது. அக்கிராமத்தில் சுதர்மன் என்ற பிராமணன் வாழ்ந்து வந்தார். அவரது மனைவியின் பெயர் சுதேஹா என்பதாகும். இருவரும் இனிதே இல்லறம் நடத்திவந்தனர். நீண்ட நாட்களாக அவர்களுக்குக் குழந்தைப் பேறு இல்லாமையினால் சுதேஹா மிகவும் மனம் வருந்தினாள். எனவே தனது வருத்தம் நீங்கத் தன் தங்கை கிருஷ்ணை என்பவளைத் தனது கணவனுக்கு இரண்டாம் மனைவியாகத் திருமணம் செய்து வைத்தாள். கிருஷ்ணை மிகுந்த சிவபக்தி கொண்டவள். தினமும் 108 சிவலிங்கங்களைக் களிமண்ணால் செய்து சிவவழிபாடு செய்து, அந்த சிவலிங்கங்களைச் சிவாலய ஏரியில் போட்டு விடுவாள். சிவ பெருமான் அருளால் கிருஷ்ணைக்கு ஓர் ஆண் குழந்தை பிறந்தது. யாவரும் மகிழ்ந்து அக்குழந்தையை அன்புடன் கவனமாக வளர்த்து வந்தனர். அதுவரை சலனமின்றி இருந்த சுதேஹைக்கு இப்போது பொறாமையும், தனக்கு மதிப்புக் குறைந்துவிட்டது என்ற தாழ்வு மனப்பான்மையும் ஏற்பட்டு விட்டது. அதனால் பெரிதும் மனம் புழுங்கினாள். இவ்வளவுக்கும் காரணம் கிருஷ்ணையின் மகன்தான் என எண்ணி, அம்மகன் தூங்கும் போது கொன்று, உடலைச் சாக்கில் கட்டி சிவாலய ஏரியில் போட்டு விட்டாள். இதை அறிந்த கிருஷ்ணை கலங்காமல் சிவபெருமான் தன் மகனைக்காப்பாற்றுவார் எனத்திடமான நம்பிக்கைகொண்டு, அன்றும் 108 சிவலிங்கங்கள் செய்து சிவலிங்கப்பூசையில் ஈடுபட்டாள். சிவ பெருமானிடம் அழுதுமுறையிட்டு தன் மகனைக் காக்க வேண்டினாள். வழக்கம் போல் லிங்கங்களைக் சிவாலய ஏரியிலிட்டாள். என்ன ஆச்சரியம்! அவளது மகன் மிகவும் பிரகாசமான ஒளியுடன் ஏரியின் நீரிலிருந்து எழுந்து வந்தான். சிவபெருமான் கிருஷ்ணைக்குக் காட்சி தந்து ஆசீர்வதித்தார். கிருஷ்ணையின் வேண்டுதலின்படி சிவபெருமான் இங்கேயே கோயில் கொண்டு மக்களைக் காப்பதாக வரமளித்தார். அதன்படியே இங்கே சிவன் கோயில் உண்டாகியது. அக்கோயிலுக்கு கிருஷ்ணேசுவரம் என்னும், சிவலிங்கத்திற்குக் கிருஷ்ணேசுவரர் என்றும் பெயர் வழங்கலாயிற்று.