கோயம்பேடு

 30. கோயம்பேடு (சிறுகதை சீசன் 4) #ganeshamarkalam  

விடிகாலம்ப்பர பஸ்லேந்து இறங்கின பொண்ணை கடத்திட்டா. இல்லை ராத்திரி லேட்டா வந்து இறங்கினதும் ஊருக்கு புதுசு பேந்தப் பேந்த முழிக்கவே தூக்கியிருக்கணும். அப்படி ஒரு கும்பல் இருக்குன்னு தகவல். போதிய ஆட்பலம் இல்லாததுனால் கவனம் செலுத்தலை. இப்போ ஏதாவது பண்ணலைன்னா உத்யோகம் போயிடும். 

பெரீய இடம். அப்பா திருநெல்வேலி MLA. ஆளும்கட்சி. செல்வாக்கு ஜாஸ்தி. ப்ரெஷர், கண்டுபிடிச்சுக் கொடுன்னு. கூட நம்பிக்கையா வேலை செய்யும் சுதாகர் எஸ்.ஐயும் 4 கான்ஸையும் தனிப்படை அமைச்சு விசாரிக்க அனுப்பினேன். 

நடந்தது இதுதான். நெல்லையில் 2ஆம் வருஷம் ஆர்ட்ஸ் படிக்கும் ரம்யா. அப்பன் நடத்தும் காலேஜில். வீட்டில் ஒருவாரம் தங்கலாம்னு ஸ்லீப்பர் பஸ்ஸில் கிளம்பினாளாம். MLAயும் மனைவியும் இப்போ சென்னையில்தான். பொண்ணுக்கு ஒத்தாசையா ஒரு ஆயா மட்டும். காலேஜுக்கு போனானு மட்டும் தெரியும். சாயங்காலம் சென்னைக்கு போரேன்னு சொல்லியிருக்கா. நைட் பஸ்ஸுன்னு ஹேஷ்யம்தான். மத்தியானமே கிளம்பியிருக்கலாம். இன்ஃபேக்ட் பஸ்ஸா ட்ரையினான்னா சொல்ல முடியலை. MLA வந்து அழைச்சிண்டு போலாமேன்னா அவனுக்கு இவள் கிளம்பினதே தெரியாதாம்.  

வயசுப் பொண் தனியா ஏன் வரணும்? அப்பா சென்னையில் இருக்கச்சே அவருக்கே தெரியாம வரணுமா? முதத் தடவையா வரச்சே இப்படி செய்வாளா? அக்காவுக்கு மட்டும் தெரியப் படுத்திருக்கா. அவள் கணவருடன் OMRஇல் ஜாகை. இவளை ஓலா வச்சிண்டு வந்துடுன்னு சொன்னாளாம். மணி 10 ஆகியும் வரலைன்னதும் கூப்பிட்டா போன் ஸ்விட்ச் ஆஃப்னு வரவும் பயந்து போய் அப்பாவுக்கு சொல்ல சித்தே தேடிட்டு 3 மணிக்கு போலீஸுக்கு. 

FIR வேண்டாம் காதும் காதும் வச்சா மாதிரி முதல்ல தேடுங்கன்னு ஆர்டர். காதில் காதை வச்சிண்டா ஒண்ணும் பலன் கிட்டாதுன்னான் சுதாகர். “ஒருத்தரை காணலைன்னா காணலைன்னு சொல்லாம எப்படித் தேடறது சார்?”. “ஒரு பொண்ணைக் காணொம்னு சொல்லு. MLA பொண்ணுன்னு வேண்டாம்”. செல்போன் கம்பேனியை போன் எங்கேன்னு கேட்டிருக்கு. இடம் பிடிச்சுட்டா சுலபம். நெல்லை காலேஜில் விசாரிக்க கொயட்டா ஏற்பாடு செஞ்சேன். 

பொண் எப்படி? காதல், கத்திரிக்காய்னு ஓடியிருக்கலாமே. MLAகிட்டே கேட்டப்போ பம்மினான். “என் பொண்னை எனக்குத் தெரியும்!”. அம்மாக்காரி “யோவ் ஐயரே! நாங்க சொன்னதை நீங்க செஞ்சாப் போதும்.” அதட்டினா. மல்லூமாதிரி பட்டது. கேரளா பார்டரா இருக்கலாம். நன்னா பாத்து பதவிசாத்தான் கல்யாணம் செஞ்சிண்டிருக்கான். பொண்ணும் அழகாத்தான் இருக்கும். போடோவில் பாத்துண்டே இருக்காப்போல முகம்.

ஆள்கடத்தல் உலகளாவிய பிர்ச்சனை. ஹ்யூமன் ட்ரேஃபிக்கிங்க் மல்டி பில்லியன் டாலர் வணிகம். போதைப் பொருளைவிட வேல்யூ அதிகம். அதுவும் 25 வயசுக்கு கீழே இருந்தா டார்கெட். வீட்டை விட்டு ஓடிவந்தது, புது ஊர்களில் திக்குத் தெரியாம அலைபவர்கள். காதல் கல்யாணம்னு ஓடிப்போரவா, தனியா லேடீஸ் ஹாஸ்டலில் இருப்பவா, கிராமத்துலேந்து சினிமா ஆசையில் பெரீய நகரத்துக்கு வந்தவா இப்படி. 

மாட்டிண்டா 2 அல்லது மேக்ஸிமம் 4 நாட்களில் ஊர் மாத்திக் கொண்டு போயிடுவா. 1 வாரத்துக்குள் கன்டைனரில் வெளிநாடு. சவுத் பொண்களை நார்த் நேபால்னு. நேபாளத்தில் தூக்கினா மும்பையில். இவாளைப் பிடிக்கணும்னா சர்வதேச அளவில் ஒத்துழைப்பு வேணும். கஷ்டம். ரம்யாவைப் பத்தி நினெச்சா இது லேசில் முடியப் போறதாப் படலை. மணிக்கு ஒருக்கா அப்டேட் வேணும்னு டிகிபி க்ரைம் உத்தரவு. MLA அங்கேயே போய் மிரட்டியிருக்கான். 

இவள் யாரையாவது இழுத்துண்டு ஓடியிருந்தால் நல்லதுன்னு பட்டது. மின்னாடி பாராவில் நினைச்சுண்ட மாதிரியெல்லாம் நடந்திருக்கக் கூடாது கடவுளேன்னு பட்டது. 

சுதாகர் கிட்டேந்து போன். “சார் நேத்து கோயம்பேட்டில் KPN பஸ் ஒண்ணு படு லேட்டா வந்திருக்கு. ரம்யான்னு பேஸன்ஜர் லிஸ்ட்டில். மணி 12 இருக்கும், வந்ததாம். வழீலே ப்ரேக்டவுன் ஆகி ரிப்பேர் பண்ணி வர நாழியாச்சாம்”. “சரீ எதுக்கும் நெல்லை எக்ஸ்ப்ரெஸ்லேயும் ரம்யா பேர் இருக்கான்னு பாத்துடு”. “பாத்துட்டேன் சார் ஒரு பேர் இருக்கு. வயசும் மேட்ஸ்சிங்”. அது கார்த்தாலே 7 மணிக்கு எக்மோர்னா வரும்? அதில் வந்தா அங்கேன்னா தேடணும்? அதுக்கு F2 இருக்கே. என் தாலியை ஏன் அறுக்கணும்? 

ஆனா இவள் எப்படி சென்னைக்கு வந்தான்னு தகவல் சரியா இல்லை. அக்காவை விசாரிச்சா பெட்டர்னு தோண கிளம்பினேன் அக்காளும் அலண்டு போயிருந்தா. அறிமுகப் படுத்திண்டேன் “ராமச்சந்திரன் IPS. MLAசார் ஒண்ணும் விரிவா தகவல் தரலை, அக்கா தங்கை பகிர்ந்துகொண்ட விஷயம் கேசுக்கு உதவியா இருக்கும்னு வந்தேன், உங்க தங்கையை சீக்கிரம் கண்டுபிடிச்சுத் தரேன்”. 

“அவள் திடுதுப்புன்னு அக்கா உன்னைப் பாக்கணும் போலிருக்கு கிளம்பி வரேன். இறங்கினதும் போன் செய்யரேன். நேர உன் வீட்டுக்குத் தான் வருவேன். அப்பாகிட்டே சொல்லாதே. சர்ப்ரைஸா இருக்கட்டும்”.  “நிச்சயம் ரம்யா சென்னைக்கு வந்திருக்கணும்”. “எப்படி வரேன்னு சொன்னாளா?” “மார்னிங்க் வருவேன்னுதான் சொன்னா”. அப்போ ரயில், பஸ் ரெண்டும் சாத்தியம். “ஆயாவுக்கு போன் இருக்கா?” கொடுத்தா. லேண்ட் லைன், MLA வீட்டுது. 

போன் போட்டா எடுக்கவே நாழியாச்சு. “போலீஸ்னதும் கீழே போட்டுட்டா. திரும்பவும் கூப்பிட்டு “பயப்பட வேண்டாம், விவரம் சொன்னாப் போதும். ரம்யா எதாச்சியும் சொல்லித்தா? அவ கையில் டிக்கெட் பாத்தியா?” குடெஞ்சதும் “பஸ்லேதான் பாப்பா பொச்சு”. அப்போ என் தாலிதான் அறுகும். 

அக்காகாரி போன் நம்பரை வாங்கிண்டு “இன்னும் ஏதாவது வேணும்னா போனிலேயே விசாரிக்கரேன்.” ஏர்டெல்ளேந்து ஒருத்தன் “நீங்க கேட்ட போன் வடபழனி ஏரியாவில் இருக்கு சார். தண்டாயுதபாணி கோவில் 200மீ சுத்தளவில் இருக்கலாம்”. ரெண்டு கான்ஸை அனுப்பி போடோவொட தேடச்சொன்னேன். கிடெச்சுடுவான்னு பட்டது. ஆனா என் உத்யோகத்தில் இப்படியெல்லாம் குஷிப் பட்டுக்க முடியாது. போன் தரையில் கிடக்கலாம். யாராவது திருடிட்டு இங்கே போட்டிருக்கலாம். போன 12 மணிநேரத்தில் இந்த நம்பர்லேந்து காலே போலை சார், இல்லைன்னா மூவ்மென்ட் ட்ரேக் செய்யலாம்.” உதவாத ஒரு தகவலையும் சொன்னான். 

சுதாகர் ஆள்கடத்தல் சம்பவங்களில் மின்னே பிடிக்கப் பட்டு அடி உதை வாங்கி ப்ரூஃப் இல்லாம தப்பிச்ச சிலரை ஸ்டேஷணுக்கு இழுத்துண்டு வந்தான். நாசூக்கா விசாரிச்சா கடுகத்தனைனாலும் அவா சொல்வது உதவும். பொதுவா தொழில் எப்படி நடக்கறது, கோயம்பேட்டில் மாடஸ் ஆபரெண்டி என்னனு கேக்க அவன் சொன்னது மலைப்பா இருந்தது. 

“நாங்க இன்வால்வ் இல்லை சார், ஆனா சிலது எங்க கண் மின்னாடி நடப்பதால் தெரியும்”.  டார்கெட் பார்டீயை “தொக்கு”ன்னு கோட்வேர்ட் கொடுத்துடுவாளாம். ஜோடியா பொண்கள் வந்தா “ஜெமினி”யாம். டிக்கெட் கவுன்டர் கிட்டே தொக்கு பச்சை சுடியில். தகவல் போகுமாம். தோதா கிட்டக்கே போய் பெச்சுக் கொடுக்கன்னு சில நடுத்தர வயசு பொண்கள். என்ன பிர்ச்சனை, எங்கே போணம், வழி தெரியலையான்னு விசாரிச்சு உதவரேன்னு கூட்டிண்டு வேன் கிட்டே விட்டா கமிஷன். ஷேர் வேன் 20ரூதான் உன்னை போகவேண்டிய இடத்துக்கு கொண்டு விடுவான்னு ஏறப்பண்ணி சொச்சம் நடக்கும். 

இவா சொன்னதை கேக்க போலீஸ்காரன் எனக்கே கிலி பிடிச்சது.  இந்த சான்ஸை வச்சு இவாளை உள்ளே போட்டு தண்டனை  வாங்கித்தர முடியுமா? அன்னைக்கே சில பெண்களையும் இவா சொன்ன வேனில் இருந்த ரெண்டு பேரையும் பிடிச்சாச்சு. எல்லாம் பெங்காலீஸ். இங்கே பிடிச்சிண்டு போய் கல்கத்தாவில் விப்பாளோ? இன்டெர்னேஷணல் நெட்வொர்க்கில் ஒரு துகள். இவா உள்ளே இருக்கற வரைக்கும் கடத்தல் நடக்காது. அதுவரைக்கும் க்ஷேமம். இவாதான் ஆட்கடத்திலில் ஈடுபட்டான்னு கோர்ட்டில் நிரூபிக்கணும். சாட்சி வச்சுண்டா செய்யரா? நாங்க சும்மா நின்னிண்டிருந்தோம்னு சொல்லிடுவா. கடத்தப் பட்டவா தப்பிச்சு வந்து இவாதான்னு அடையாளம் காட்டினா உண்டு. 10 வருஷம் கேஸ் இழுக்கும், இன்னொரு கோஷ்டி வந்து கோயம்பேட்டில் நின்னுக்கும். 

ரம்யா  போடோவை பாத்துட்டு இந்தப் போண் பத்தி ஒண்ணும் தெரியாதுன்னு சாதிச்சா காலேஜில் படிக்கும் பொண் எப்படி இவா வலையில் விழும்? வந்ததும் டேக்ஸி பிடிச்சு போவேண்டியதுதானே? ஒருவேளை பஸ்ஸுலேயே பிஸ்கட் சாப்பிடுன்னு மயக்க மருந்து தந்து அப்புரம் இங்கே நின்னதும் கைத்தாங்கலா வேனில் ஏத்தி ஆந்திராவுக்கு கொண்டு போயிருப்பாளா? ஈஸ்வரா, அவள் ஒண்ணும் பாதிப்பில்லாம கிடெச்சுடணும்னு வேண்டிக்கரேன். 

அந்த MLAவை எனக்கு பிடிக்கலை. ஆனா பொண் பாவமில்லையா? 

காலேஜில் இவள் ஃப்ரெண்ட்ஸ், அப்புரம் ப்ரொஃபெசர்ஸ்னு விசாரிச்சதில் ஒண்ணூம் துப்பு கிடைக்கலை. பொண்ணு, ஜாலி டைப்னு மட்டும். நடந்ததை, மேலிடத்துக்கு ரிப்போர்ட் செஞ்சுட்டு MLAவைக் கூப்பிட்டேன். அஸெம்ப்ளீலே இருக்கானாம், அவன் பொண்டாட்டி எடுத்தா. நான்தான் போன்னதும் கத்தக் கிளம்பிட்டா. “தேடிண்டிருக்கோம் கவலை வேண்டாம்.” சொல்லி வச்சேன். போண்ணைக் காணலை, இவனுக்கு அசெம்ப்ளீலே என்ன வேலை? அத்தனை மக்கள் சேவையா? எனக்கு மின்னாடி அத்தனை அல்லப்பரை செஞ்சான்! ஒருவேளை இவனுக்கு போண்ணைப் பத்தி ஏதாவது லேடஸ்ட் தகவல் தெரியுமா? 

இப்போல்லாம் குழந்தைகளைக் காணலைன்னா பெத்தவாளையும் சந்தேகப்பட வேண்டியிருக்கு. எனெக்கென்னமோ தாலில் காலாவா ஏதோ தென்பட்டது. 

நெல்லைக்கு கிளம்பிட்டேன் முதல் விஸிட் ஆயா. யூனிஃபார்மில் பாத்தா மயக்கம் போட்டுடுவான்னு ப்ளெயின் க்ளோத்ஸில் போனேன். போனவன் அவளை தண்ணீர் கொண்டுவான்னு சொல்லிட்டு சுத்திமுத்தும் பாத்ததில் ஒரு போடோ கிடெச்சது. ரம்யா ஒரு பையனோட. ஆயா வந்ததும் இவன் யார்னதும் அழக் கிளம்பிட்டா. “அவனைத்தான் ரம்யா பாப்பா காதல் செஞ்சது. ரெண்டு பெரும் கல்யாணம் செஞ்சுக்க இவ அப்பா ஒத்துக்கலை. அவன் ஜாதி வேற. ஆனா இவள் பிடிவாதமா இருந்தா. ஒருநா ஓடிப்போய் பண்ணிப்பேன்னு போனில் அப்பாவை மிரட்டினா”. 

“இது எப்போ நடந்தது. மிரட்டினது? அடிக்கடி நடக்கும் சார், கடைசியா ஒருவாரம் மின்னாடி. இந்தப் பையன் எந்தூர்? அவன் விலாசம், போன் நம்பர் இருக்கா?” “போடோவுக்கு பின்னாடி பாருங்க”. நம்பர் கிடெச்சது. “சுதாகர், இதையும் ட்ரேஸ் செய். ரம்யாவொட பாய் ஃப்ரெண்டாம். கல்யாணம் வரைக்கும் போயாச்சு. இவன் பேர் காலேஜில் விசாரிச்சப்போ ஏன் வரலை? 

சுதாகர் சமுத்து. க்ரைம் ப்ரேன்ச் டிஜிபீ மூலமா ஸ்பெஷல் ரெக்வெஸ்ட் எழுப்பி ஏர்டெல்லில் உடனே இந்த போன் இருக்கும் இடத்தை சொல்லணும்னு கேட்டு அரை மணீலே அரும்பாக்கம் கிட்டேந்து  லாஸ்ட்டா ஒரு மிஸ்ட் கால், இன்ஸ்ட்ருமென்ட் அங்கேதான் இருக்காம்”. உபயோகமான தகவல் சொன்னான். “யாருக்குப் போச்சு அந்த மிஸ்ட் கால்?” நம்பர் சொன்னான். குறிச்சிண்டேன். சுதாகர் கிட்டே கொடுத்தாச்சு எனெக்கென்னமோ இந்தப் பயலையும் காணொம்னு புரிஞ்சது. 

இப்போ ரெண்டு பேரையும் தேடணும். அப்போதான் நெல்லை போலீஸ்லேந்து அந்தப் பையனாத்துலேயும் பையனைக் காணலைன்னு புகார் கொடுக்க வந்தாங்கன்னு கன்ஃபெர்ம் செஞ்சா. நீங்க அவனைத் தேடுங்கன்னு சொல்லிட்டு நான் சென்னைக்கு விரைந்தேன். 

MLAவையும் அவன் ஆத்துக்காரியையும் விசாரிச்சா துப்புத் துலங்கிடும்னு கிளம்பிட்டேன்.  இதெல்லாம் ஈஸியில்லை. மேலிடத்தில் சொல்லி கோர்ட் ஆர்டர் வாங்கிண்டு ஒரு ஸ்குவாட்டை கூட்டிண்டு MLA க்வார்டர்ஸ் போரச்சே சுதாகர் கூப்பிட்டான். 

“சார் ரெண்டு விஷயம். பாலமடைகிட்டே தாமிரபரணி ஆத்தங்கரையில் ரெண்டு பாடியும் கிடெச்சுடுத்து சார். படம் ஃபேக்ஸ் பண்ணியிருக்கா. ரம்யாவை அடையாளம் தெரிகிறது. இன்னொரு பாடி அடையாளம் தெரியாத மாதிரி பண்ணிட்டாய்ங்க. செகன்ட் மேட்டர், நீங்க தந்த அக்கா நம்பருக்கு ரம்யா நம்பர்லேந்து 1 மாசமா காலே போலை.” “அந்த மிஸ்ட் கால் போனது MLAவுக்குத்தானே?” “அட! எப்படி சார் உங்களுக்கு தெரியும்?” 

MLA என்னைப் பாத்ததும் “என்ன ஒண்ணும் தகவலில்லைன்னு சொல்ல வந்தியா? நீயெல்லாம் வேஸ்ட்”. 

ஓங்கி பூட்ஸ் காலால் நெஞ்சில் மிதிச்சேன். தூரக்க போய் சுவத்தில் முட்டி நிலை குலைந்து விழுந்தான்.