Thursday, December 24, 2020

அத்தை மகள் (பார்ட் 3)

 87. அத்தை மகள் (பார்ட் 3) (சிறுகதை சீசன்5) #ganeshamarkalam

இன்னைக்கின்னு பாத்தா கீதா கூப்பிடணும்? 6 மிஸ்ட் கால்ஸ்! என்னவா இருக்கும்? எமெர்ஜென்ஸியோ? என்ன எமெர்ஜென்ஸீன்னா எனக்கு போன் போடுவள்? இருக்காது. கூடவே வச்சிண்டிருந்தா பேசியிருப்பனோ? அந்த நிலமையில் போன் அடிச்சப்போ காதில் விழுந்திருக்குமா? தொந்திரவுன்னு கட் செஞ்சிருப்பேன், ஆஃப் செஞ்சிருப்பேன்.

நல்லவேளை அப்படி ஆலை. கட் செஞ்சா வேற அர்த்தமாகிடும். இப்ப அசந்து தூங்கிட்டேன்னு சொல்லிடலாம். காரில் போரச்சே கூப்பிடலாம்னு. ரூமைக் காலி செஞ்சு, அவசரமா ப்ரேக்ஃபாஸ்ட் அள்ளிப் போட்டுண்டு கிளம்பிட்டம். ஹோட்டல்லேந்து கார் வெளீலே வரச்சே ரெண்டு பேரும் திரும்பிப் பாத்தம். இந்த இடம் எங்க வாழ்க்கையில் எதிர்பாராத அனுபவத்தை கொடுத்ததால். கம்பேனி ட்ரைவெர். சிடி ட்ரேஃபிக்லேந்து மீண்டு சைட் போய்ச்சேர முக்காமணிக்கு மேல் ஆலாம். அங்கேந்து 2 மணிக்கு கிளம்பினா போதோட மயூர்விஹார் போயிடலாம். இவள் நொய்டாவுக்கு. ட்ரைவர் பாக்காதப்போ மேக்னா கையப் பிடிச்சுக்கரா. என்னென்னமோ ஞாபகத்துக்கு வந்து முகத்துக்கு சிவப்பேத்தித்து. நடந்ததை என்னைவிட அவள் சுவாதீனமா எடுத்துண்டாளோ! புரிஞ்சிக்க முடியலை.

அங்கே என்னடான்னா முறைப்பொண் ஒருத்தி சுப்பன் சுப்பாய் கேல் ஆடரா. இங்கே இவள் குல்லம் குல்லா பியார். நடுவில் தமிழ் பிராம்ணண். “ஒரு போன் செஞ்சுக்கரேன், டு நாட் ஸ்பீக்.” கையால் சைகை செஞ்சுண்டே கீதா நம்பரைக் கூப்பிடரேன். “என்னடா ராத்திரி சாப்பாடு பலமா? ஏன் போனை எடுக்கலை? எத்தனை வாட்டி கூப்பிட்டேன். பாத்தியோன்னோ?” “ஆமாம், வேலை விஷயமா ஜெய்ப்பூர் வந்தேன், அசதி. எதுக்குக் கூப்பிட்டாய்?” “அப்பாவும் அம்மாவும் கோயமுத்தூருக்கு கல்யாணத்துக்கு போய்ட்டா. சுதாகர் டூரில். தனியா இருந்தேன். உன்னோட பெசணும்னு தோணித்து. என் உற்சாகத்தில் ஃப்ரிட்ஜ் வாட்டரை ஊத்திட்டாய் போ!” நானும் சளைக்காம “சேலத்தில் அடிக்கும் வெய்யலுக்கு ஹிதமா இருந்திருக்குமே. அத்தையும் அத்திம்பேரும் எப்ப திரும்பி வரா?” இன்னைக்கு சாயங்காலம். பாப்பம், முடிஞ்சா போன் செய்யரேன், போனை வச்சுட்டு எங்கேயும் தூரப் போய் தூங்காதே!”

தெரிஞ்சிண்டு சொல்ராளா இல்லை சும்மாவானுக்கும் பேச்சுக்கான்னு தெரியலை. பெண்களுக்கு அத்தனை இன்ட்யூஷன். கட்டிக்கப் போரவன் இல்லை கட்டிண்டவனை பத்தி யோசிக்கரச்சே கரெக்டா வந்து விழும். மாறிட்ட நிலமையில் மேக்னா பக்கத்தில் வச்சிண்டு கீதாவை அத்தை போண்ணா மட்டுமே தோணித்து. மனசின் ஓரத்தில் ‘படவா நீ ஒரு தப்பு செஞ்சுட்டாய், இப்படி நினைப்பது ரெண்டாவது தப்பு’. போனை வச்சதும் மேக்னா “கிஸ்கே சாத் பாத் கர்தேஹோ!” “மை கஸின்”. மேக்னா பார்த்த பார்வை எல்லாமும் தெரிஞ்சதாய் காமிச்சது.

நம்மூர் பொண்களையே புரிஞ்சிக்க முடியலை, இவாளை எப்படி?

வந்தம் வேலைய முடிச்சம், திரும்பி வந்தம்னு வச்சுக்கலாம். மத்தாநா ராத்திரி கீதா கூப்பிடலை, அம்மா அப்பா, அண்ணன் யாரும் இல்லாத சமயமான்னா பேச ட்ரை செஞ்சிருக்கா? அப்படின்னா பெர்சனல் பெசணும்னு ஆசையோ? பேசுவதை அவாத்தில் தெரியப் பிடாதுன்னு நினைச்சிருக்கா. என்ன காரணம்? மச்சினர் பையன்தானே, அத்திம்பேர் ஏன் கோவிச்சுக்கணும்? ஈஷவேண்டாம்னு சொல்லி வச்சிருக்காரோ? இது சஞ்சலங்களை ஏற்படுத்தித்து. அதை மீறி இவள் என்னத்தைன்னு பெச அத்தனை தடவை ட்ரை செஞ்சிருக்கணும்? அடுத்த வாட்டி பெசரச்சே விபரமா பெசி முடிவாத் தெரிஞ்சுண்டுடலாம்னு வாரக் கடைசீலெ கூப்பிட்டேன். எடுக்கவேயில்லை. பக்கத்தில் யாராவது இருப்பா. இவள் வெளீயில் போகும் டயமாப்பாத்து கூப்பிடரேன். எடுத்துட்டு “நானே அப்புரம் கூப்பிடரேன்.”னு வச்சுடரா. கூப்பிடலை.

மேக்னா அவ பங்குக்கு சும்மாயில்லை. ஆபீஸில் ஒண்ணும் காமிச்சுக்காத போதிலும், லன்ச் சாப்பிடரச்சே, வெளி வேலையா ஊருக்குள் போரப்போவும் சில்மிஷம். எல்லாமே முடிஞ்சப்புரமும் சில்மிஷத்தில் அத்தனை சுகம் இருக்கும்னு சொல்லித் தராளோ? கேன்டீனில் 3நா சாப்டா அடுத்த மூணு நாட்களுக்கு அவாத்துலேந்து புல்கா ஃப்ரைட் ரைஸ். சப்ஜீன்னு எனக்கும் எடுத்துண்டு வந்து இதைத்தான் சாப்டாகணும்னு அடம். அப்புரம் ஒண்ணு சொன்னா.

“ஐ வில் ப்ரிங்க் அப் தி மேட்டர் வித் மை பேரன்ட்ஸ் திஸ் வீக். ஐ ஸீ தெம் அக்ரீயிங்க். நீ எப்போ பெசப் போராய்?” உங்காத்தில்னு அதுக்கு அர்த்தம் பண்ணிக்கணும். என்னத்தை பத்தின்னு தெரியும், தெரியாத மாதிரி “என்ன பெசணும்?” “நம்ப கல்யாணத்தை பத்தி”. ஜெய்பூர்லேந்து வந்து 2 வாரம் கூட ஆலை. அன்னைக்கு நடந்ததுக்கு அது ஒண்ணுதான் அடுத்த அடியா? “உன்னை என்னுடயவனா மனசில் தீர்மானம் செஞ்சுண்டுட்டேன், ரிமெம்பெர் தேட் டே பல்லூவ தலையில் சுத்திண்டு உன் முன்னாடி வந்தேனே! அர்த்தம் புரிஞ்சதா இல்லையான்னு தெரியலை. பட் உன் இஷ்டம் இதில் முக்கியம், ஐ வோன்ட் கொயர்ஸ் யூ அட் ஆல். பட் ஐ வில் பி வெரி ஹேப்பி இஃப் வி பிகம் ஹஸ்பெண்ட் அண்ட் வொஃப்”.

எங்காத்தில் “வடக்கத்தி பொண், பெரீய பணக்காரா, செளந்தர்மானவள், கல்யாணம் செஞ்சுக்க விரும்பரேன், சம்மதம் தானே?” கேக்கலாம்தான். நிச்சயமா ஒத்துக்கா மாட்டா. மாத்தல் வாங்கிண்டு ஊர்பக்கம் உடனே வாம்பா. இந்த விஷயத்தை இத்தோட முடிக்கணும், அன்னைக்கு நடந்தது அழகான விபத்து, இவளும் நானும் தனித்தனி வழீலே போய்க்கணும்னு பட்டது. என்மேல் அத்தனை ஆசையான்னா இருக்கா! எப்படி சொல்ல?

அவதான் கையப் பிடிச்சு இழுத்தா நாசூக்கா எனக்கு மொறப்பொண் பாத்து வச்சிருக்குன்னு சொல்ல வாயெடுக்கலை. இப்ப சமயோஜிதமா யோசிச்சு கழட்டி விட பிளான் செய்வது எனக்கே ஆச்சர்யமா. இதெல்லாம் பாவம்னு பட்டது. அதே சமயத்தில் இந்த காலகட்டத்தில் இதெல்லாம் சர்வ சாதாரணம், ஒரு ராத்திரி சம்பவத்தை சீரியஸா எடுத்துண்டு நிரந்தரமான உறவு ஏற்படுத்திக்கணும்னு ஆசைப்பட்டா அதுனால் எத்தனை பேர் பாதிக்கப் படுவா?

மேக்னா புரிஞ்சிப்பள், “யுவர் டெசிஷன் இஸ் ஃபைனல்.” கோடு காட்டியிருக்கா. பயன் படுத்திண்டா? நான் வளர்க்கப் பட்ட விதம் அத்தனை சுலபமா அதை செய்ய விடலை. மேக்னாவ பாக்கர போதெல்லாம் அவளுக்கு துரோகம் இழைச்சுடக் கூடாதுன்னு பட்டதே தவிர கல்யாணம் வேண்டாம்னு சொல்ல துணிவு வரலை. நான் இப்படி குழம்ப ஒருநா சொல்ரா “மை பேரன்ட்ஸ் ஹாப்பிலி அக்ரீட். கிவ் மீ யுர் டேட்ஸ் நம்பர். எங்கப்பா பெசணும்”. “எங்கப்பாவுக்கு ஹிந்தி வராதே!” “அதை எங்கப்பா பாத்துப்பர்”. “முதலில் நான் பெசரேன், அப்பரமா உங்கப்பா பேசட்டும்”, தால்தியா

எல்லாத்துக்கும் சிகரமா, எனக்கிருக்கும் பிர்ச்சனை போதாதுன்னு கிதாகிட்டேந்து போன். ராத்திரி 1030. எடுத்ததும் “என்ன செஞ்சிண்டிருக்காய்?” அதுக்கு பதில் சொல்லாம, “அத்தையும் அத்திம்பேரும் ஊரில் இல்லையா? எந்தூருக்கு போயிருக்கா?” “இங்கேதான், அசந்து தூங்கரா. காதுகேக்கர தூரத்தில் அண்ணா இருப்பன், நைட்ஷோ போயிருக்கான் அதான். எப்ப உங்காத்தில் என்னை பெண் கேட்டு வரப்போரா?:” போட்டு உடெச்சாளே என் ராசாத்தி! இதை எப்பவோ கேட்டிருக்கலாமே, இத்தனை மன உளைச்சலும், பத்தி பத்தியா கதையும் நீண்டிருக்காதே!

“என்னடீ சொல்ராய்?” “அட! நான் டா போடரா மாதிரி ஃபர்ஸ்ட் டயம் டீ போட்டுட்டாய், நல்ல சகுணம். நான் கேட்டது காதில் விழுந்ததோன்னோ, பதிலை சொல்லு”. “ஏம்மா நீ என்னை விரும்பராயான்னு தெரியாம நானும் சுத்திச் சுத்தி வரேன். இன்னைக்குத்தான் சொல்லணும்னு தோணித்தா? டாக்டரானதும் உறவுக்குள் கல்யாணம் வேண்டாம்னு சொல்லிடுவாயோ, ரெண்டு குடும்பத்துக்குள் சண்டை வந்துடுமேன்னு பயந்துண்டு நான் பேச்செடுக்காம இருக்கம், இப்ப என்ன திடுதுப்புன்னு?”

“சொல்ரேன். சிலவருஷங்களுக்கு மின்னாடி உங்கம்மா நாத்தனார்கிட்டே நம்ப கல்யாணத்தை பத்தி பெச்செடுத்திருக்கா. கொடுப்பயா மாட்டாயான்னு உரிமையோட கேட்டிருக்கலாம். அப்படிச் செய்யாம குமார் இப்ப நல்ல வேலையில் கை நிறைய சம்பாதிக்கரான், பல இடத்துலேந்து வரனா குவியறது சட்டுன்னு தீர்மானம் செய்ய முடியலை, கீதா பொறந்ததும் பெசிண்டம். குமாருக்குத்தான் கீதான்னு. அதை இன்னும் நீ ஞாபகத்தில் வச்சிண்டிருபாய்னு அவன் ஜாதகத்தை எடுக்கரத்துக்கு மின்னாடி முதலில் உன்னை விசாரிச்சுட்டு மத்ததை பாக்கலாம்னு ஆரம்பிச்சு பீடிகை போட்டிருக்கா. அப்பாவண்டை கேட்டு நாளைக்கே போன் செய்யரேன்னு இவள் வச்சாளாம்”

“உங்கம்மா கேட்ட தோரணையும் வரிசைகட்டி வாசல்ல நிறம்பிட்டாப்போல் பிகு செஞ்சிண்டதையும் வச்சு நிறைய எதிர்பாப்பாடின்னு அப்பா கவலைப் பட்டிருக்கர். மின்னே ஒருக்கா உங்கப்பாகிட்டே குமாருக்கு என்ன பிளான் வச்சிருக்கேள்னு கேட்டதுக்கு சரியா பதில் சொல்லலையாம். “பாப்பம்டீ பிராப்த்தம் இருந்தா நடக்கட்டும்”னு சொல்லுன்னுட்டர். அம்மாவும் அப்படியே போனில் சொல்ல மாமி அப்படியே விட்டூட்டா. யாராவது முனைப்பா இருந்து காய நகத்தினாத்தான் நல்லது நடக்கும்”.

நான் சொள்ரேன் “நீ பெசணும்னு கேட்டாய்னு போனோட உன் நம்பரையும் அப்பா தந்தா. அன்னைலேந்தே உன் மனசில் என்ன இருக்குன்னு புரிஞ்சிக்க ட்ரை செஞ்சிண்டுதான் இருக்கேன். திடீர்னு வந்தாப்போல் வராய், காணாமப் போராய், நமக்குள் தினுசா ஒண்ணும் ஓடலைன்னே என் மனசுக்குப் பட்டது”. “ஏண்டா! நீ என்னை புகழ்ந்தோ, உன் போடோ கொடுன்னோ, பொறந்தநாள்னு பிரெசென்ட்டா ஏதாவது வாங்கி அனுப்பிச்சு டாவடிக்க வேண்டாம்?” “எனக்கு அதெல்லாம் தெரியலைடி. ஆமாம் வேலை கிடச்சிருக்குன்னு மெச்ஸேஜ் போட்டதுக்கு அமுக்கு மாதிரி வாழ்த்துக்கள்னு மட்டும் போட்டாய். கூப்பிட்டு கொஞ்சியிருக்கலாமே?” “அத ஒரு மேட்டரா எடுத்துண்டு கோவிச்சுண்டயா? இத்தனை பெரீய உத்யோகம்னதும் நிச்சயம் ஆஸ்ட்ரேலியாவுக்கு வரமுடியாதுன்னு பட்டது. அதான் விட்டூட்டேன். இப்ப டாக்டருக்கு படிக்க இடம் கிடெச்சிருக்கு, 5 வருஷத்துக்கு இங்கேந்து அசைய முடியாது. GMR கார்பொரேட் ஆபீஸை சேலத்துக்கு மாத்துவாளா?”

“பின்ன? இப்ப ஏன் ஆரம்பிக்கராய்?” “அதுவா, நமக்குள் ஒருத்தர் மேல் ஒருத்தருக்கு ஆசை இருக்கான்னு தெரிஞ்சுக்கணும். நேரடயா கேக்காம சுத்தி வளைச்சு கேட்டேன். தவிர, அப்பா அன்னைக்கு ரெண்டு ஜாதகத்தை தூக்கிண்டு வந்துட்டர். விஷயம் முத்தரத்துக்குள் நாம ஒரு முடிவுக்கு வந்தம்னா நல்லதுதானே”. “அதை விடு, உனக்கு என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்க ஆசைதானே? அப்படீன்னா நான் எங்காத்தில் மூவ் செய்யரேன்”. அதுக்கு கீதா “நான் வாழ்க்கையில் ஆசைப்பட்டது ரெண்டே விஷயம்தான். ஒண்ணு டாக்டராணம் இன்னொண்ணு நீ எனக்கு வேணும்”.

மனசு ஜிவ்வுன்னு உசரமா தவ்வித்து. உடெம்பெல்லாம் மறுமலர்ச்சி வந்துட்டாப்போல். கீதா நீதான் வேணும்னு சொன்னது காதில் விழுந்ததும் ஜன்ம சாபல்யம் அடைஞ்சுட்டாப் போல். “பயப்படாம இரு. சொச்சத்தை நான் பாத்துக்கரேன். வச்சுடட்டுமா?” அதுக்கு அவள் “ஒண்ணுமே செய்யாம வச்சுடப் போரியா?” மரமண்டைக்கு எட்டலை. மேக்னாவோட அத்தனை செஞ்சவனுக்கு இவள் கேட்டது புரியலை. அவள் பக்கத்துலேந்து ஒரு விநோதமான இச் மட்டும் காதில் விழ, சுத்தி முத்தும் பாத்துட்டு அவள் எனக்கு அர்த ராத்ரீலே அனுப்பிச்ச முதல் முத்தத்தை லேடஸ்ட் டெக்னாலஜி என்னண்டை சேர்ப்பித்துவிட்டு அணைஞ்சு போனது. திடீர்னு சைல்ட்ஹுட் ஸ்வீட் ஹார்ட்னா என்னன்னு புரிஞ்சது.

மறுநா ஆபீஸிக்கு வந்ததும் மேக்னா சேட்டில் வரா. “வீகெண்டில் உன் அப்பாவொட பேசினாயா?” “சொல்ரேன்.” மத்தியானம் நிச்சயமா ஒரு பிடி பிடிப்பள். அதுக்குள் பதில் யோசிச்சுடணும். சீன் ஏதும் பொடமாட்டாளே! பயம் தொத்திண்டது. அப்பாவோட பேசியாச்சு. மாட்டேன்னுட்டார்னு சொல்லிடலாமா? அதான் சரி. கொழைத்தனம். சலேகா.

ஆனா லன்ச் போரத்துக்கும் மின்னாடி அப்பா போன். “அத்திம்பேர் இப்ப இல்லைடா. நீ கிளம்பி வந்துடு”. (தொடரும்)

No comments:

Post a Comment