அத்தை மகள் (பார்ட் 8)

92. அத்தை மகள் (பார்ட் 8) (சிறுகதை சீசன்5) #ganeshamarkalam

நல்ல வேளை மேக்னா பிர்ச்சனையேதும் செய்யாம சிலதை மேலோட்டமா சொல்லீட்டு கிளம்பிட்டா, நாம்பளும் உளறிக் கொட்டி மாட்டிக்கலை. இவள் அவாத்து டின்னருக்குப் போக ஒத்துண்டது வயித்தில் புளியக் கரைச்சது. “அவர் வரட்டும் கேட்டுண்டு பதில் சொல்ரேன்”னு போன் நம்பரை வாங்கிக்க வேண்டியதுதானே!

மேக்னா கீதாவ தனியா பாக்கணும்னே வந்திருக்கா, பிளான் பண்ணி. இவன் நிச்சயம் ஆத்தில் இருக்க மாட்டான். இவளும் பூங்கொத்தை ஞாபகம் வச்சிண்டு வந்தது அந்த மேக்னாதான், ஆத்துக்காரரோட வேலை பாக்கிரவள்னு வரவேற்று உபசரணை. “உங்க கொலீக் வந்திருக்கான்னு மெச்ஸேஜாவது அனுப்பணுமா வேண்டாமா? செய்யலை. நெடு நாள் பழகிய தோழிபோல இழைஞ்சிருப்பாளுவ. மேக்னா எல்லாரையும் கவர்ற மாதிரி சிரிக்கச் சிரிக்கப் பேசுவள். தெரியாதா என்ன? என் ஆத்துக்காரி; ஒருத்தரை பிடிச்சுடுத்துன்னா குழைஞ்சு போவள். ஊர் பட்ட விஷயங்களை பெசிட்டு போர போக்கில் “எனக்கு உங்காத்துக்காரரை கல்யாணம் செஞ்சுக்கர வரைக்கும் ப்ரொபோஸல் போச்சுன்னும் குமார் அத்தை பொண்ணைத்தான் பண்ணிப்பேன்னு சொன்னா”னும் அதிசயிக்கராப்போல் புகழ்ந்துட்டு போயிருப்பள்.

இந்த பொண்களை நம்பவே முடியாது. கீதா பலே கெட்டிக்காரி. மேக்னா சொல்லாததையும் யூகிச்சுடுவள். நல்ல வேளை நாம ஆத்தில் இல்லை. இருந்தா என் பாடி லேங்குவேஜ் பாத்து எல்லாத்துக்கும் உள்ளர்த்தம் பிடிச்சுடுவள். ஒரு ஆண் தான் உறவு வச்சிண்ட பொண் பக்கத்தில் இருக்கச்சே நடந்து கொள்வது அலாதியா இருக்கும். கண்டு பிடிப்பது பொம்மனாட்டிகளுக்கு ஒரு விஷயமேயில்லை. இவா ரெண்டு பெரும் திரும்ப மீட் அநாவசியம். எவ்வளவுக்கு எவ்வளவு இவா ரெண்டு பெரும் தூரக்க தள்ளீயிருக்காளோ அத்தனைக்கு அத்தனை நாம தெகிரியமா நடமாடிண்டு இருக்கலாம். இந்த டின்னர் ப்ரொக்ரேமை எப்படி கம்ப்ளீட்டா அவாயிட் செய்யலாம்? மனசு அடிச்சிண்டது.

ரெண்டு நா இருக்கு, ஏதாவது உபாயம் தோணும்னு அம்மிக்கல்லை இறங்கச் சொல்லி “சாப்பிடலாம் வா”ன்னு அழைச்சிண்டு போய் உக்காந்திண்டேன். “அப்பளம் பொரிக்கணும் இரு!” உள்ளே போய் அடுப்பை மூட்டிண்டே கேக்கரா. “உனக்கு மேக்னாவ எத்தனை குளோஸா தெரியும்? அவள் ஹஸ்பெண்ட் எங்கே வேலை பாக்கரான்னு கேட்டேன் உன் கம்பேனியத்தான் சொல்ரா. அவனும் உனக்கு ஃப்ரெண்டா இல்லை இவள் மட்டும்தானா?”

அப்படியா சொல்லியிருக்கா? இவளுக்கு அவள் ஹஸ்பெண்டைப் பத்தி விசாரிச்சே ஆணமா என்ன? ஏதோ வந்தா காபியப் போட்டுத் தந்தம் அனுப்பினம் டபரா டம்ப்ளரை தேய்க்கப் போட்டம்னு இல்லாம? “ஆமாம், அவனையும் தெரியும். ஆனா வேற டிப்பார்ட்மென்ட்”. இப்பத்தைக்கு சொல்லி வைப்பம். “இவள் எப்படி ஃப்ரெண்ட் ஆனா?” “ஒரே பிராஜெக்டில் வேலை செஞ்சம்”. கூட சேர்ந்து டூர் போனம்னு செர்த்து சொல்லலை. “சேர்ந்து வெளியூர் ட்ரிப்பெல்லாம் போவேண்டி வருமோ?” “எதுக்கு இத்தனை க்ராஸ் கேள்விகள்?” “இல்லை சும்மா தெரிஞ்சுக்கலாம்னு கேட்டேன். சொல்ல வேண்டாம்னா சொல்ல வேண்டாம். வா சாப்பிடலாம்.” எல்லாத்தையும் எடுத்துண்டு வரா. கத்திரிக்காய் வதக்கல் கறி, வெத்தக் குழம்பு, அப்பளம், பூப்போல வடிச்ச சாதம்.

இப்பத்தைக்கு வயித்த ரொப்பிக்கர வரைக்கும் பேசமாட்டா. இப்படி அபூர்வமா கிடைக்கும் நிம்மதியான தருணங்களை அனுபவிச்சாத்தான் ஆச்சு. நாளைக்கு என்னாப் போரதோ? “என்ன பேசாம உம்முன்னு சாபிடரேள்?” “வத்தல் குழம்பு அத்தனை டேஸ்டா இருக்கா வள வளன்னு பேசி அதை கெடுத்துக்க விரும்பலை!” சமாளிப்பதில் ஆஸ்கார் கொடுப்பா.

சாப்டூட்டு கையலம்பரச்சே “என்னைக்காம் இவாத்தில் டின்னர்?” சனிக்கிழமை சாயங்காலம் 3க்கு”. “டின்னருக்கு எதுக்கு 3 மணிக்கே?” “அதான் சொன்னேனே! நிறையப் பெசணுமாம். நாங்க பெசிண்டிருப்பம். நீங்க அவள் கணவரோட செஸ் விளையாடலாம்னும் சொன்னள். 5 மணிக்கு அவள் அப்பாவும் வந்துடுவாராம்”. அவள் கணவனோட நான் செஸ் விளையாடணுமா? சரியாப் போச்சு. இந்தப் பக்கம் உக்காந்து வெள்ளைக் காயை நகத்திட்டு அந்தண்டை பக்கம் நானே போய் கருப்புக் காயால் வெட்டணுமா? பாக்கரவா என்ன நினைப்பா? அரே தேவுடா?

ஏதாவது உடம்புக்கு வர வழைச்சுக்கலாமா? ஆபீஸில் வெளியூருக்கு போச் சொல்லீட்டான்னு மழுப்பலாம். என்னைக்காவது ஒருநா டின்னர் ஆத்தான் போரது. அதை சீக்கிரம் முடிச்சிண்டு என்னதான் ஆரதுன்னு ஒரு கை பாத்துட வேண்டியதுதான். “வா படுத்துக்கப் போலாம்!” அந்த செஸ் மெட்டர் பத்தி இன்னும் ஏதாவது பேசிடுவான்னு பெட்ரூமுக்கு வந்துட்டேன். இவள் மனசில் ஏதோ சில பல சந்தேகங்கள் இருக்கலாம். வலுவா ஏதும் தெரிஞ்சுக்கலை. மேக்னா ஒண்ணுத்தையும் போட்டு உடச்சுடலை. அதுக்கு ஆதாரமா கீதா வந்ததும் ஒரு காரியத்தைச் செஞ்சா.

இறுக்க கட்டிண்டு காதண்டை வந்து ஒண்ணு சொன்னா. ரத்த நாளங்களெல்லாம் வெடிச்சுடர மாதிரி ஆச்சு. “அதுக்கென்ன செஞ்சுட்டா ஆச்சு”ன்னு ஆரம்பிச்சுட்டேன். மேக்னா வந்துட்டுப் போன சுவடே அன்னைக்கு ராத்திரி தெரியாம கழிஞ்சதுன்னா புரிஞ்சுக்கணும். ஒவ்வொண்னையும் விளக்கிச் சொல்லிண்டிருக்க இயலாது. இது தமிழ் பிராம்ணா திண்ணையாக்கும்! நான் சொல்லலைன்னாலும் என்ன சொல்லி இருப்பான்னு நினைக்கரேள்!

மறுநா வெள்ளிக்கிழமை, ஆபீஸுக்கு கிளம்பரச்சே “கதவைத் தட்டரவாக்கெல்லாம் தொறந்து விட வேண்டிய தேவையில்லை” வார்னிங்க் செஞ்சிண்டே போரேன். நாளைக்கு மேக்னாவாத்துக்கு போவதை எப்படி தவிர்க்கலாம்னு எண்ண ஓட்டங்கள் ஆரம்பிச்சது. இவ மட்டும் போயிட்டு வந்தா? வேற வினையே வேண்டாம். ரெண்டு பேரும் போனாலும் விபரீதம்தான். அவாத்தில் இவ்ளை வச்சிண்டு என்னை கேள்வி கேட்டா? மேக்னா வயித்தில் சுமப்பது என்ன ஆச்சு? லேசாவாவது தெரிய ஆரம்பிச்சிருக்குமே. அவள் வயித்தப் பாத்துட்டுத்தான் ஹஸ்பெண்டை கேட்டாளோ! கீதாவுக்கு காமிக்க மேக்னா ஹஸ்பென்டை எங்கேந்து வரவழைப்பா? இவள் கேக்கப்போக எல்லாரும் என்னை இவன்தான்னு கை காமிச்சுட்டா?

ஓண்ணு நிச்சயமா தெரிஞ்சுது. இந்த பிர்ச்சனை இத்தோட பிசு பிசுத்துப் போகாது மேக்னா முதல்ல ப்ரெக்னென்டா இல்லையா? தெரிஞ்சுக்கணும். ஆமாம்னா அதுக்கு என்ன செய்யணும், அவ என்ன செய்யப் போரான்னு அவளோட பேசி ஒரு தீர்வை கண்டுபிடிக்கணும். என்ன நடந்தாலும் ஒரு டயத்தில் நடந்ததை கீதாவண்டை விவரமா கக்கிடணும். அவள் உண்மையிலேயே என்னை காதலிக்கரவள்னா அவளும் என் பக்கமா, அதாவது எங்கள் பக்கமா யொசிச்சு ஒரு நல்ல முடிவை எடுப்பா. ரெண்டு பேரும் தீர்வைத் தேடிப் போரச்சே நிச்சயம் சுமுகமா ஏதாவது நடந்து இந்த குழப்பத்துக்கேல்லாம் விடை கிடைக்கும்னு பட்டது. மனசுக்குள் குருவாயூரப்பனை வேண்டிண்டேன்.

ஆச்சர்யமா மத்தியானமா மேக்னா கிட்டேந்து போன். “எப்படி இருக்காய் குமார்?” “ஹொய் டின்ட் யூ ரிடெர்ன் மை கால்?” வள்ளுன்னு அதைத்தான் கேக்கத் தோணித்து. அப்புரம் நாக்கைக் கடிச்சிண்டு. “சாரி, நீ எப்படி இருக்காய்?” “அதான் நாளைக்கு நேரில் வரப் போரியே! தப்பிச்சுடலாம்னு நினைக்காதே. கீதாவொட வந்து சேரு. எவெரி ஒன் அட் ஹோம் கீன் டு மீட் யூ போத் அண்ட் டாக் செர்டென் திங்க்ஸ்.” வச்சுட்டா. எனக்கோ ஒரு வண்டி கேள்வி அடி வயித்துலேந்து எழும்பி வந்து நாக்கில் தேங்கித்து. அடி நாக்கு பாருங்கோ மேலே எழும்பி தொண்டயை அடச்சது.

சனிக்கிழமை என்ன சொல்லியும் கேக்காம கீதா ஜோரா ட்ரெஸ் செஞ்சிண்டு கிளம்பரா. என்னையும் இதைப் போட்டுக்கோ இப்படி தலை வாரிக்கோன்னு விரட்டிண்டே. ஏன், தலைய கலைச்சு விட்டுண்டு அவாத்துக்கு போனா? வேட்டாத்துக்கா போரேன்? அப்படியே போனா இந்தாத்துக்கு இவளை ஏன் அழைச்சிண்டு போணம்? பைக்தான். கார் கிடையாது. “ஓலாலே போலாமா?” “பைக்கில் போனாத்தான் ஜோடி எப்படிப்பட்டதா அமைஞ்சிருக்குன்னு அவாளுக்கு காமிக்க முடியும். அவா நினைச்ச ஜோடிப் பொருத்தத்தைவிட இது வேற லெவல்னு. இன்னும் நேஞ்சோரத்தில் எங்கேயாவது ஆசையை ஈஷி வச்சிருந்தாள்னா அதுக்கும் இன்னைக்கு ஒரு முடிவு கட்டினாப்போல் ஆகும்.” என்னமா பிளான் பண்ணி ஒவ்வொண்ணையும் எக்ஸிக்யூட் செய்யரா இவள்? யம்மாடீ!

மேக்னாவும் அவள் அம்மாவும் பெரீய வீட்டின் வாசப் படீலே நின்னுண்டு அத்தனை ஆசையா. குறிப்பா அம்மாக்காரி என்னை வாஞ்சையோட பாத்துண்டே. பார்வையின் அடித்தளத்தில் ஒரு ஏக்கம் இருப்பது அப்பட்டமா. எம்பொண்ணுக்கு கிடெச்சிருக்க வேண்டியவன் நீ, கைநழுவிப் போனாய், ஜானேதோ, உன் செலெக்ஷணும் சபாஷ் ரகம்தான்னு. அவள் கீதாவ கட்டிண்டு வரவேற்பு தந்தது ரசனையா இருந்தது. அப்படீன்னா இவாள்லாம் பிரியமாத்தான் விருந்துக்கு அழைச்சிருக்கா, ஒண்ணும் பிராப்ளம் இல்லை. ஆனா மேக்னா மட்டும் அத்தனை உற்சாகமா காணலை. அப்பத்தான் அவள் அழகான முகத்துலேந்து கண்ண அகற்றி அவள் வயித்தப் பாக்கரேன், மேடா தென்பட்டது. அங்கேயே மயக்கம் போட்டு விழுவேன்னு தோணித்து. சட்டுன்னு அவா சொல்ரத்துக்கு மின்னாடி சோபாவில் உக்காந்துக்கரேன்.

குடிக்க பானங்கள். ஸ்மால் ஈட்ஸ். “என்ன சாப்புடுகிரீர்கள், டின்னர் வரைக்கும் இருந்துட்டு போக முடியுமா?” நான்தான் சட்டுன்னு “சீக்கிரம் கிளம்பணும், சாயங்காலம் சினிமாவுக்குப் போலாம்னு பிளான்”. அப்படியெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லைங்கராப்போல் பாத்த கீதா, “சினிமான்னாலும் 3 மணி நேரம் இருக்கு. டீ சாப்பிடலாம். மேக்னாவோட கணவரும், அப்பாவும் வந்ததும் பாத்துட்டு கிளம்பரோம்.” லீட் எடுத்துத் தரா. இன்னொருத்தி கணவரை எதுக்கு பாக்கணும்?

அப்பத்தான் மேக்னா “கேன் ஐ பாரோ யுவர் டியர் ஹஸ்பெண்ட் ஃபொர் எ ஃப்யூ மினிட்ஸ் கீதா?” பதிலுக்கு காத்துண்டிருக்காம “வா குமார், லெட்ஸ் சீ தி கார்டென்.” சைடில் பெரீய பகீச்சா வச்சிருக்கா அங்கே. இவாளோட கண் மறைவுக்கு வந்ததும் சட்டுன்னு கையப் பிடிச்சு “உனக்கு ஒண்ணு தெரியுமா?” “என்ன?” “ஐ ஹேவ் டு அபார்ட் அவர் சைல்ட்.” “என்னடீ சொல்ராய்? இதெல்லாம் ஆனதுன்னு ஏன் சொல்லலை? தெரிஞ்சிருந்தா கீதாவுக்கு கமிட் ஆகியிருக்க மாட்டேனே?” “குமார், உன் கல்யாண இன்வைட் வந்தன்னைக்குத்தான் கன்ஃபெர்ம் ஆச்சு. அதுவும் ஆபீஸில் இருகப்போ மயங்கி விழுந்து கூத்தெல்லாம். செக் செஞ்ச டாக்டர் விஷயத்தை கசிய விட்டுடுவான்னு பயம். ரெண்டு நா யோசிச்சுட்டு வேலைய ரிசைன் செஞ்சுட்டேன். வீட்டில் சொல்லலை. அப்புரம் தீர்க்கமா முடிவெடுத்து ரெண்டு நா டூர்லே போரேன்னுட்டு தெரிஞ்ச சிநேகிதியோட போய் செய்ய வேண்டியதை செஞ்சுண்டாச்சு. உன்னண்டை சொன்னா உன் எதிர்காலமே சீரழிஞ்சுடும். கீதா உனக்காகவே பொறந்தவள். உனக்கு பாதகம் விளைவிக்கரா மாதிரி எதுவும் நடக்கக் கூடாதுன்னு கவனமா இருந்தேன். எனக்கு உன்னை அத்தனை பிடிக்கும் குமார். இதை நேரில் தனியா பாத்து சொல்லணும் அப்படியே கீதாவையும் பாக்கணும்னு வீட்டுக்கு வந்தேன். கீதா இஸ் எ ஜெம். ஐ நீடட் டு அஷ்யூர் ஹர் யு டிசயர்ட் ஹர் அபொவ் மி. சரி வா போலாம், ரெம்ப நேரம் தனியா இருந்தா அவா இங்கே வந்துடுவா” சொன்னவள் ரெண்டு எட்டு வைக்கரத்துக்கு கையை பிடிச்சு இழுத்து அன்னைக்கு செஞ்சாப்போல் நான் எதிர்பாக்காத ஆனா அன்னைக்கு தித்தித்த, என்றுமே கசக்காத ஒண்ணை தந்து “போய்க்கோ! பி ஹாப்பி.” தள்ளிவிட்டா. “நீ போ, நான் வரேன்.” அந்தண்டை திரும்பி நின்னுண்டு. கண்ணை தொடச்சிண்டா.

ஜாம்பீ மாதிரி நடந்து வரேன். ஆப்புரம் நடந்ததெல்லாம் உப்புக்கு சப்புக்குன்னு. கீதா உள்ளே மேக்னா அம்மாவொட மும்முரமா உதவிண்டு. அவாளுக்குள் வருஷக் கணக்கா பேசிக்க வேண்டியது பாக்கிப் போல. அப்புரம் அப்பா வர எங்கள் விஸிட் ஒரு வழியா இன்ஸிடென்ட் இல்லாம முடிஞ்சதை சொல்லணும்

அன்னைக்கு ராத்திரி கீதா ஏதோ ஒருவித சிந்தனையில் ஆழ்ந்துட்டாப்போல். கிட்டக்கத்தான் படுத்துண்டு இழயறா ஆனா வேற எதையோ மனசில் போட்டுண்டு. “கீதா? என்ன யோசனை?” “இன்னைக்கு மேக்னா அம்மா ஒண்ணு சொன்னா”. பக்குன்னுது. அவருமா? “என்னத்தை அப்படி சொல்லீட்டா நீ மனசுக்குள் குமைஞ்சிண்டு? இன்னும் கிட்டக்க வா”. “சித்தே இருங்கோ. என்ன அவசரம்? அவாத்து மாப்பிள்ளைப் பத்தி பேச்சாரம்பிக்கச்சே, இன்னும் கல்யாணம் ஆலைன்னு சொல்லிட்டு இன்னொண்ணும் வருத்தப் பட்டுண்டே சொன்னா தெரியுமோ? அம்மா கிட்டக்கே சொல்லாம மேக்னா கருக்கலைப்பு செஞ்சுண்டுட்டாளாம். சிநேகிதி மூலம் தெரிஞ்சதாம். எம்பொண்ணைக் கேட்டா சொல்ல மாட்டேங்கரா. அப்படி ஒண்ணும் ஆலைன்னு சாதிக்கரா. யார் அவள அப்படி ஒரு நிலமைக்கு ஆளாக்கினான்னு கண்டுபிடிக்கணும்னு பேசிண்டிருந்தா. மேக்னா அவள் ஹஸ்பெண்ட் உங்காபீஸில் இருப்பதா புளுகியிருக்கா”.

எனக்கு தலை சுத்தீத்து. நல்ல வேளை படுத்துண்டிருக்கேன். விழ மாட்டேன். நான் வேற ரெண்டுநா மின்னாடி மேக்னா ஹஸ்பெண்ட் எங்காபீஸில் வேலை பாக்கரதா புளுகியிருக்கேன். இவள் அதுக்கு இன்னும் வரலை. வருவள். நிச்சயம். “அதெல்லாம் அவா மேட்டர், நாம ஏன் அதில் மூக்கை நுழைக்கணும்? நீ வாயேன்”

“குமார், அவர் சொல்ரச்சே பாக்க பாவமா இருந்தது. மேக்னாவ கர்ப்பமாக்கினவனை கண்டுபிடிக்க நான் ஹெல்ப் செய்யரேன்னு வாக்கு தந்திருக்கேன்”

(“அத்தை மகள்” இனிதே நிறைவடைந்தது. முடிச்ச இடத்துலேந்து என்னைக்கு வேணும்னாலும் திரும்ப ஆரம்பிக்கலாம் – எல்லாம் வாசகர் இஷ்டம்}