மாகாளி

  மாகாளி (சிறுகதை சீசன் 5) #ganeshamarkalam

ஒரு அறிவிப்பு இல்லை, வார்னிங்க் இல்லை சொல்லாம ஜானகி வாங்கிண்டு வந்துட்டா. 12 குச்சி. கெட்டியா, பாத்தாலே பயமா இருக்கு. பையிலேந்து எடுத்து வைக்கரா இங்கேந்து பாக்கரேன். நிச்சயமா இன்னைக்கு என் முழங்கை வரைக்கும் வலிக்கப்போரது. போன வருஷம் விரலில் வெட்டுக் காயம். ரத்தம் நிக்க வாயில் வச்சு 30நிமிஷம் சப்பினது ஞாபகம்.

வாங்கிண்டு வந்ததை மத்தாநாதான் என்னண்டை சொல்ரா. “உங்களுக்கு பிடிக்குமேன்னு வாங்கிண்டு வந்தேன். பொடிப் பொடியா நறுக்கித் தரேளா, நான் போய் எலுமிச்சையும் பச்சை மிளகாயும் வாங்கிண்டு வரேன்”. ஓஹோ! அதையும் நறுக்கும்பள். இன்னிப் போது இப்படிப் போகும்.

ஏன்? ஆத்தில் கூடமாட ஒத்தாசை செய்வதாய் பீத்திப்பாயே, இப்போ அலுத்துக்கராய்? இவ்ளோதான் உன் லக்ஷணமான்னு படும். கிணத்துலேந்து 30 குடம் தண்ணீர் இறைச்சுத்தான்னு சொல்லட்டும். மலை போல துணிமூட்டையை தந்து துவச்சுத் தான்னு சொல்லட்டும். 30பாண்ட் மண் மொட்டைமாடிக்கு ஏத்தித்தான்னு சொல்லட்டும் பேஷா செய்வேன். இந்த மாகாளிக் கிழங்கை நறுக்குவது நம்மால் ஆகாது. செஞ்சாரதுதான். ஆனா மரம் மாதிரி முத்தலா வாங்கிண்டு வந்தா? நகத்தால் கீறிப் பாத்து சாஃப்ட்டா வாங்கிண்டு வந்தா தேவலை. கடைக்காரனே அள்ளீப் போட்டதை எடுத்துண்டு வந்தா! ஆத்தில் கத்தி வேர மொழுங்கன்னை!.

மாகாளி பாக்கரச்சே அசூயயா இருக்கும். முறைப்படி ஊறுகாய் கிளறி வச்சுட்டா தேவாம்ருதம். எல்லா சாத்துக்கும் தொட்டுக்கலாம். அது இருந்தா ரெண்டு கப் சாதம் எக்ஸ்ட்ரா உள்ளே இறங்கும். பல பேருக்கு மாகாளி பத்தித் தெரியாது. பழக்கமும் இருக்காது. ஹார்ட் கோர் பிராம்ணாளண்டை பிரசித்தம். நம்ப ஜெனெரேஷணோட அழிஞ்சு போயிடுமோ? எனக்கு ரெம்பப் பிடிக்கும். ரெண்டு ஸ்பூன் அள்ளிப் போட்டுண்டு தயிரை குத்தி கலந்து தொட்டுண்டு சாப்டா வேற லோகத்தில் சஞ்சாரம் செய்யலாம். ஆனா நறுக்குவது வேற மேட்டர். இவள் விடுவதா தெரியலை.

கிழங்குன்னு சொல்ரோமே தவிற அது கொடிவகை தாவரம். நீங்க நினைச்சுப் பாக்காத அளவுக்கு சர்வதேச சந்தைலே மவுசு. அரேபிய நாடுகளில் வாங்கிக்கரா. இந்தியாவில் விரும்பிச் சாப்பிடரவா பிராம்ணாதான். பெருநன்னாரி, வரணி, குமாரகம்னு அழகான பேரில். திநகரில், வெஸ்ட் மாம்பலம், மயிலாப்பூர் போனா மாகாளின்னாத்தான் புரியும். பெரீசா சத்தத்தோட பெருமூச்சு விட்டுட்டு பழைய ந்யூஜ் பேப்பரையும் கத்தியையும் வச்சிண்டு உக்காந்துக்கரேன். எனக்கு ஒத்தாசை அவள் பண்ராளாம். எல்லா கிழங்கையும் அகலப் பாத்திரத்தில் தண்ணீரில் போட்டுட்டு போயிருக்கா. ஊறினா தோலிய சுரண்ட சுலபமா இருக்கும்தான். சுரண்ட ஆரம்பிக்கரேன்.

சுரண்டரப்போவே தெரிஞ்சது இதுலேயே 2 மணி நேரம் போப் போரதுன்னு. ஒவ்வொரு கிழங்கும் என்னைப் பாத்து “மவனே நீ இன்னைக்கு வசமா மாட்டிண்டுட்டாய், நாக்கை கட்டுப் படுத்தத் தெரியலை”. லோகத்தில் நல்ல விஷயங்களை அடைவது சுலபமில்லைன்னு சொல்லுவா. இந்த மாகாளி நல்ல உதாரணம். சிரமப்பட்டா பலன். யோசிச்சிண்டே சுரண்டியாச்சு. சித்தே ரெஸ்ட் எடுத்துண்டா என்ன? டைனிங்க் சேரில் சாஞ்சுக்கரேன். சுரண்டி வச்ச கிழங்குகள் என்னைப் பாத்து “ஈ”ன்னு இளிக்கராப்போல். இருங்கோ எல்லாரையும் வெட்டிப்போடுவேன்.

பலவிதமான மருத்துவப் பயன்பாட்டுக்கு மாகாளியை யூஸ் செஞ்சிருக்கா. இப்பவும். அதான் அபூர்வமா விளைவதை அவாளே பிச்சிண்டு போயிடுவா. திநகரில் GRTக்கு மின்னாடி போர சந்தில் ஒருத்தன் மாகாளி நெல்லிக்கா மட்டும் விப்பன். பவுன் விலை சொல்லுவான். வெய்யலில் காய்ஞ்சு போனாலும் நீரிலூற வச்சா பழைய தன்மை வந்துடும். அதான் அத்தனை விலை. இவள் வாங்கிண்டு வந்திருக்கான்னா அந்தக் கடைக்காரன் என்ன பாடு பட்டிருப்பான்னு யூகிக்க முடிஞ்சது. கால் கிலோ வாங்கரத்துக்குள் அவனை உப்புக் கண்டம் பண்ணியிருப்பா. அப்புரம் 4 நெல்லிக்கா இனாம் கொடுன்னு வாங்கியிருப்ப்பா. இவள் வரான்னு அத்தனை நெல்லிக்காயை எங்கேன்னு ஒளிச்சு வைப்பன்?

மருத்துவ குணங்கள் என்னென்ன? ரத்த விருத்தி முக்கியமா. அனீமிக்கா இருப்பவா சட்டுன்னு குணமாகிர வித்தை மாகாளி வச்சு பண்ணிக் காட்டலாம். ஜீரண விருத்தி கொடுக்கும். கவாங்க் கவாங்குன்னு பசி எடுக்கும். சாப்டவாளுக்கு புரியும். கடைசீலே தச்சி மம்முவுக்கு ஊறுகாய் மாதிரி எடுத்துக்கரச்சேயே இப்பத்தான் சாப்பிட உக்காந்தாப் போலவும் தயிர் சாதத்தொட ஆரம்பிக்கராப் போலவும் ஃபீல் வரும். எங்கப்பா ஒருக்கா மதுரையில் இதை காயவச்சு பொடிச்சு பாட்டிலில் வச்சுண்டு பசி எடுக்கலைன்னா வெநீரைக் காய்ச்சி பொடி போட்டு குடிச்சுட்டு என்ன சமையல்னு கேப்பர். எனக்கும் கொடுப்ப்பர். டேஸ்ட் சகிக்காது. அப்புரம்தான் எங்கம்மா பச்சை மிளகாய் எலுமிச்சை சேர்த்து 10நா ஊறினதும் ஒவ்வொரு துண்டு தயிர் சாதத்துக்குள் வச்சுத் தருவள். அதுக்கப்புரம் இதை விடவேயில்லை. ஜானகிக்கும் இது பிடிச்சது நாங்க காதலில் விழுந்ததுக்கு ஒரு முக்கிய காரணம்.

மாகாளியின் மிகப்பெரீய பலன் ஏன்டி பேக்டீரியல் குண நலன்கள். அல்சர் புண் இருந்தா குணப்படுத்தி காமிக்கும். சின்ன வயசுலேந்தே இப்படிப்பட்ட விஷயங்களை சாப்பாட்டில் சேர்த்துக்கரவாளை பாத்தா தெரிஞ்சுக்கலாம். டாக்டர் அல்சர்னு சொன்னப்புரம் ஓடிப்போய் வாங்கிண்டு வந்து சாப்டுக்கலாம்னு இருக்கப் பிடாது. பழகப் பழக இத்தோட டேஸ்ட்டுக்கு அடிமையானவர்களில் நான் ஒருவன். அதுக்காக? இத்தனையையும் வெட்டி வைக்கணுமா? கடைக்குப் போனவள் வந்துடுவா, “இன்னுமா காரியம் ஆலை? திண்ணையில் ஏதாவது அசட்டுப் பிசட்டுண்டு கமென்ட் போட்டிண்டிருந்தேளா?” கேப்பள். கத்தியைக் கையில் எடுத்துண்டேன்.

மாகாளி நேரே வளராது. வளைஞ்சிருக்கும். தோலைச் சுரண்டினதும் நேர்த்துண்டா உடெச்சு வச்சுக்கணும். அப்பத்தான் கத்தியால் நேரே வகுடெடுத்துட்டு சதையை சீவலாம். நடுவில் வேர் ஓடும். அதை எடுத்துடணும். வாழைப்பூவில் நடுவுல் இருக்குமே! அது போலே. லெசில் எடுக்க வராது. கதுப்பு வெட்டரச்சேயே அதை பார்வையில் வச்சிண்டே வெட்டணும். அப்புரம் பிடிச்சு இழுத்தா ஆணிமாதிரி கழண்டு வரும். ஆணியை எடுத்துட்டு எல்லாக் கதுப்பையும் சேகரிச்சு வச்சிக்கரேன். வாசல்லே ஒரு சின்ன பையன் வந்து பெல் அடிக்கரான்.

போனா ஒரு பையத் தந்து “ஜானகி மாமி தரச் சொன்னா, இதையும் வெட்டி வைக்கச் சொன்னா”. “எங்காத்து மாமி எங்கேடா”ன்னு கேப்பம்னா சிட்டா பறந்துட்டன். பையில் 10 எலிமிச்சை, வாச்சி வாச்சியா மிளகாய். சரித்தான்.

மாகாளிக் கதுப்பை நீள நீள துண்டுகளாய் வெட்டரேன். இதைச் செய்யரச்சேதான் போன வருஷம் கையைச் சீவிண்டுட்டேன். ரத்தம் சொட்டித்து. ஆஸ்பத்ரீதான்னு தோணிடுத்து. ரத்த விருத்திக்கு ஊறுகாய்னு செய்யப் போய் இப்படி ரத்தம் பாலாறா ஓடித்தே! வசனம் சொல்லலாம். ஜானகி ஆத்தில்தான் இருந்தா. தெரிஞ்சா திட்டுவள். “ஒரு காரியம் சொன்னா களேபரம் பண்ணாம செய்யத் தெரியலை”. அவளுக்குத் தெரியாம குழாயடியில் காமிச்சிண்டிருந்துட்டு அப்புரம் வாயில் வச்சு சப்பினேன். நின்னதுன்னு வச்சுக்கோங்கோ. திரும்ப அழுத்திப் பிடிச்சு வெட்டரச்சே திரும்பவும் சொட்டு சொட்டா. பிளாஸ்திரி போட்டதும் நின்னது. உள்ளேந்தே யூகிச்சு “ஊறுகாயில் விரல் துண்டு ஆகாது கேட்டேளா?”

இன்னைக்கு எல்லாத்தையும் பொடிப் பொடியா வெட்ட 50 நிமிஷம் சொளையாப் தீந்து போச்சு. இன்னும் எலிமிச்சம் மிளகாய் இருக்கு.

எங்காத்தில் எவெர்சில்வர் முறம் உண்டு. அதில் வச்சு வெட்டினா சாறும் உள்ளேயே தங்கும், விணாகாம பிடிச்சு ஊறுகாயில் கலந்துடலாம். எடுத்து வச்சிண்டு நறுக்க ஆரம்பிக்கரேன். ஒவ்வொரு எலுமிச்சயையும் 32 துண்டா. அப்புரம் மிளகாயை நீட்டு வாக்கில் விதவிதமா. ஊறியாச்சுனா அதை மட்டும் எடுத்து தயிர்சாதத்துக்கு கடிச்சிக்கலாம். எல்லாத்தையும் ஒரு அகலப் பாத்திரத்தில் கலந்து வச்சுட்டு அக்கடான்னு கை அலம்பிண்டு உக்கார என் ஜானுவும் வரா.

“ஏன்னா ஒரு பையன் வந்து பையைத் தந்தானா?” “ஆமாம், யாராத்துக் குழந்தை?” “வைதேகியோட பேரன். விளையாடிண்டிருந்தான். வைதேகி கூப்பிட்டா. பேசிட்டு வரலாம், வாங்கினதை ஆத்தில் தந்துட்டா டயத்தை வீணாக்காம நீங்க வெட்டி வைப்பேள்னு அனுப்பி வச்சேன்”. “பேரனை எடுபுடி வேலை செய்ய அனுப்பினாய்னு கோவிச்சுக்க மாட்டாளா?” “அவளுக்கு தெரியாது”. என் ஆத்துக்காரி சாமர்த்தியத்துக்கு அளவேயில்லை.

மூடிவச்சிருந்த பாத்திரத்தை தொறந்து பாத்துட்டு “இன்னும் கூட பொடியா வெட்டியிருக்கலாம்”. தெரியும் சொல்லுவான்னு. “உப்பு மிளகாய்ப் பொடி போட்டாச்சா?” ஓ! அதை வேற நானே செய்யணுமா? “இல்லைடீ உன் கைமணம் வராதுன்னு அப்படியே வச்சுட்டேன்”. இப்படியெல்லாம் யார் நம்மை பெசக் கத்துக் கொடுத்தது? ஒரு ஃப்ளோவில் வருமோ? தற்காப்புக் கலைகளில் இதெல்லாம் சொல்லித் தரமாட்டான்னு மட்டும் தெரியும்.

“அதுவும் சரிதான் நான் போட்டுக்கரேன்.” இவள் எடுத்துண்டு உள்ளே போகவும் போன் அடிக்கவும் சரியா இருந்தது. “யாருன்னு பாருங்கோ!” ஏன் இவள் சொல்லலைன்னா நானா அடிச்சத எடுத்து யாருன்னு கேக்கமாட்டமா? பொம்மனாட்டிகளுக்கு அவா சொல்லித்தான் இந்த குடும்பமே நடந்துண்டு இருக்காப்போல் ஃபீல் விடணும்.

எடுத்தா என் மாமனார். ரெம்ப நாளாச்சு பேசி. ந்யூயியர் அன்னைக்கு கூப்பிட்டப்போ அவாத்து லைன் டெட்டா இருந்தது. பிரியமா இருப்பர். ஆனா எமகாதகர். எல்லாரும் பிடிங்கி எடுப்பான்னு ரிசீவரை கழட்டி வச்சிருப்பர், இப்ப அவருக்கா தோணியிருக்கு மாப்பிள்ளையோட பேசியே ஆகணும்னு. “சௌக்கியமா?” நானும் அவரும் ஒட்டுக்க கேட்டுட்டூ சித்தே மௌனம் காத்தம். அப்புரம் அவரே “புத்தாண்டு வாழ்த்துக்கள் மாப்பிள்ளை”. நானும் பதிலுக்கு சொல்லி நமஸ்காரம் பண்ணிண்டு “அன்னைக்கு கூப்பிட்டேனே! லைன் டெட்டா இருந்தது.” “ஆமாம்” அதை விஸ்தாரமா விவரிக்கலை. லைன் டெட். என்னத்தைன்னு விளக்கிச் சொல்ல. டெட்னா டெட்தானே. அப்புரம் கேக்கரர் “என்ன பண்ணிண்டிருக்கேள்? ஆபீஸுக்குப் போலையா?” நான் எடுப்பேன்னு எதிர்பாக்கலையோ! பொண்ணோட சீக்ரெட் பெசன்னு கூப்டாரோ?

“இன்னைக்கு லீவு போட்டேன். வருஷ ஆரம்பத்துலேயே கொஞ்சம் எடுத்தாத்தான் வீணாகாமப் போகும்”. “வெளீலே எங்கேயும் போலையா?” உடனே அவர் மாப்பிள்ளைக்கு போரடிக்குமே,  ஜாலீயா எங்கேயும் சுத்தப் போலையான்னு அர்த்தத்தில் கேட்டார்னு நினைக்கப் பிடாது, அவர் கேட்டது “லீவை போட்டுட்டு ஆத்திலென்ன பண்ராய், எம்பொண்ணை அழைச்சிண்டு சினிமாவுக்கு போப் பிடாதான்னு! “இல்லை போலாம்னு பிளான் வச்சிருந்தேன். இவள் மாகாளி வாங்கிண்டு வந்து நறுக்க வச்சுட்டா. ரெண்டு கையும் முழங்கைக்கு கீழே வலி. எங்கேயும் போலை”. “மாகாளியா? அப்ப பாத்து சூதனமா நடந்துக்கோங்கோ மாப்பிள்ளை”.

மாகாளி ஊறுகாய்க்கும் நான் சூதனமா இருப்பதுக்கும் என்ன கனெக்ஷண்? “ஏன் அப்படி சொல்ரேள். சரியாத்தானே நறுக்கித் தந்தேன்?” “இது நறுக்கர மேட்டரில்லை மாப்ப்பிள்ளை. ஆத்துக்காரி மாகாளி ஊறுகாய் போடன்னு கிழங்கு வாங்கிண்டு வந்து உங்களையே நறுக்கச் சொல்லி அப்புரம் தினம் சாத்துக்கு தொட்டுக்க தட்டில் போட்டாள்னா அதுக்கு அர்த்தமே வேற. சொல்லி விளங்காது. இது பாக்கியராஜ் முறுங்கைக்காய் மேட்டராக்கும்”. அட மாமனாரே!

“எல்லாம் நன்னாத்தானே போயிண்டிருக்கு மாமா! ஒண்ணூம் குத்தம் குறை சொல்ல முடியாது”. “எனெக்கென்ன தெரியும் மாப்பிள்ளை? ஆனா அதை நீங்க சொல்லப் பிடாது! நன்னா போயிண்டிருக்குன்னா அதை என் பொண் சொல்லணும். ஒரு வாரம் மின்னாடி ஜானகி உங்க மாமியாரோட ரெம்ப நாழி குசுகுசுன்னு பேசிண்டிருந்தா அதுமட்டும் தெரியும். தட்டில் போட்டா வேண்டாம்காம எடுத்து சாப்டுடுங்கோ”.

“போன வருஷமும் இப்படி மாகாளி ஊறுகாய் சாப்டமே?” “அது போன வருஷம். இது இந்த வருஷம்”. போனை வச்சுட்டர். சட்டுன்னு ஞாபகம் வந்தது. ஜானுவோட கூடப் பொறந்தவா 9 பேர்