சாஷ்டாங்கம்

 40. சாஷ்டாங்கம் (சிறுகதை சீசன் 5) #ganeshamarkalam

“மாமா மாமிக்கு நமஸ்காரம் பண்ணிக்கோடா விஷால்.” அம்மா சொல்ரா. பண்ணினேன்.

அக்கா கல்யாணத்துக்கு பத்திரிகை கொடுக்கன்னு இவாத்துக்கு வந்தோம். எலீட்டா அப்பார்ட்மென்டில் மட்டுமே தெரிஞ்சவா 50 பேராவது இருக்கும். இந்த வீக்கெண்ட்டில் பத்திரிகை வச்சாத்தான் வருவா. நேரில் பாத்து கொடுக்க வேண்டியவா. இல்லைன்னா கீழேயே தபால் பெட்டீலே போட்டுட்டு வந்துடலாம். தம்பியே செஞ்சுடுவான். அப்பாவுக்கு ஆபீஸ் என்னைக் கூட்டிண்டு கிளம்பிட்டா.

இத்தோட 3 இடத்தில் நமஸ்காரம் செய்ய வச்சுட்டா. இப்படியே போனா புது டீ ஷெர்ட் கசங்கிடும். கீழே இறங்கி வரச்சே சொல்ரேன் “அம்மா திடுதுப்புன்னு காலில் விழூன்னா என்னால் முடியாது. நீ சொன்னாய்னு செஞ்சுடரேன். பிடிக்கலை. ஹிம்ஸை செஞ்சாயான்னா ஆத்துக்குப் போரேன் நீ தனியா போய் பத்திரிகை வச்சுக்கோ.” “சரிடா சொல்லலை. படிக்கர வயசில் பெரியவா காலில் விழுந்து ஆசீர்வாதம் வாங்கிண்டா என்ன தப்பு?” “ஓரு தப்பும் இல்லை, ஆனால் முடியாது. விஜித்தை கூட்டிண்டு வரதுதானே?” விஜித் என் தம்பி. குண்டா இருப்பன். விழுந்து விழுந்து எழுந்துண்டா உடம்பாவது சித்தே குறையும்

அப்புரம் போன இடத்தில் கஷ்டப்படுத்தலை. ஒரே ஒராத்தில் மாமா 92 வயசு. அம்மா நமஸ்காரம் செஞ்சா. சும்மா நிக்கப் பிடாதுன்னு நானும். உம்முன்னு மூஞ்சியை வச்சிண்டே வந்தேன். ப்ரொடெஸ்ட்டை தெரியப் படுத்த.

அதென்ன காலில் விழுன்னு சொல்ரது? நின்னிண்டிருக்கச்சேயே அவா என் தலைமேல் கையை வச்சு ஆசீர்வாதம் செய்யப் பிடாதா? இல்லை ஹிந்தி சீரியலில் வரா மாதிரி நின்னிண்ட வாக்கில் குனிஞ்சு பெரியவா முழங்காலை தொடரா மாதிரி பாவனையா பண்ணினா ஆகாதோ? சினிமா அவார்ட் ஃபங்க்ஷணில் பரிசு வாங்கரவா வெடரன் ஏக்டர் ட்ராஃபி தரச்சே வலது கையால் தன் நெஞ்சை தொட்டுண்டு இடது கையால் அசால்டா அவா முழங்கால் கிட்டே பாவனையா கையைக் கொண்டுபோய்ட்டு அந்த கையால் தனக்கே ஒரு ஃப்ளையிங்க் கிஸ் வச்சுக்கராளே அப்படி ஸ்டைலா செஞ்சா குறைஞ்சாப் பூடும்? நன்னாத்தான் இருக்கா, பங்களா காரொட.

ஆத்துக்கு வந்ததும் எல்லாரையும் வச்சிண்டு சொல்ரா, நமஸ்காரம் செய்யமாட்டேன்னு சொன்னேனாம். “அக்கா கல்யாணத்தில் உனக்கும் பூணல், அபிவாதயே சொல்லி எல்லா பெரியவா கிட்டேயும் நமஸ்காரம் செஞ்சாத்தான் சோபிக்கும், பழகிக்கோ. ஏண்டா மாட்டேன்னாய்? நல்ல விஷயங்களை சொன்னா பிடிச்சுக்கணும்.” கோபமா பாக்கரர். இவர் தன் மாமனாருக்கு எத்தனை வாட்டி நமஸ்காரம் செஞ்சர்னு ஒரு கையில் பாதி விரல்லேயே எண்ணி முடிச்சுடலாம். சொன்னா அடி விழும். பாப்பம் இந்த பூணக் கல்யாணத்தை எப்படியாவது சமாளிச்சுட்டம்னா ஆச்சு.

கல்யாணத்துக்கு நிறைய பேர் வருவாளே? நிறைய பெரியவா இருப்பாளே? அதுவும் முன் வரிசையில் உக்காந்துப்பா. எழுந்தும் எங்கேயும் போமாட்டா. எல்லாருக்கும் பண்ணணுமோ? தெரியலை. ஒவ்வொருத்தரா ஆரம்பிச்சா எப்போ முடிக்க? பண்ணலைன்னா அக்ஷதை போட மாட்டாளா? மின்னே ஒரு விசேஷத்தில் எல்லாரும் கும்பலா தூரக்க நின்னுண்டு அக்ஷதையை எங்கேயோ போய் விழட்டும்னு விசிரி அடிச்சதை நன்னா பாத்தேன். அது கல்யாணம். பூணலில் என்ன நடக்கும்? கல்யாணத்தோட சேர்த்து பூணல் போட்டா? என்ன ஆகுமோ தெரியலை.

இந்த விஜித், “அண்ணா டேய்! வேணும்னா நான் ஆடாம அசையாம நின்னுக்கரேன். என்னை நமஸ்காரம் செஞ்சு ப்ரேக்டீஸ் செஞ்சுக்கோ”. “உதை விழும்.” “சரியாப் பண்னலைன்னா உனக்குத்தான் கெட்ட பேர் வரும்”. துறத்திண்டு போரேன், கடைசீ பெட்ரூம் பால்கனியில் பூந்துண்டு கண்ணாடி தடுப்பை இழுத்து இறுக்க பிடிச்சுண்டுட்டான்.

அப்பா விசேஷமான இடங்களுக்குப் போனா அழைச்சிண்டு போவர். அம்மாவும் பிரத்தியாராத்து வைபவங்களுக்கு போரச்சே யாராவது கூட வரணும்னு. அக்காவுக்கு கல்யாணம் நிச்சயமானதும் அவளை விட்டாச்சு. இப்ப நான்தான். பாடி கார்ட் மாதிரி. நிறைய வேலை. ஆத்தில் கல்யாணம்னா சும்மாவா? கேடரர்கிட்டே சிலதை விட்டாலும் ஆத்து காரியங்கள், பர்சேஸ், இன்வைட் எல்லாமுமாய். சம்மர் ஹாலிடேய்ஸ், இல்லைன்னா நாம்பாட்டுக்கு ஸ்கூலுக்குப் போவேன். இதுலேந்து தப்பிச்சுண்டு.

விதவிதமா நமஸ்காரம் செய்யப் பாத்திருக்கேன். இடத்தைப் பொறுத்து. கோவிலில் கொடிமரத்துக்கு கிட்டே அப்பா நன்னா படுத்து எழுந்துப்பர். அப்புரம் ரெம்ப நாழி சட்டையை தட்டி விட்டுப்பர். விழுவானே, அப்புரம் தூசியை தட்டிப்பானே? பெரியவாளுக்கு நமஸ்காரம் நல்லதுதான். அப்பா சொல்லுவர் “அனுபவம் மிகுந்தவா, நிறைய கஷ்ட நஷ்டங்களை பாத்துட்டவா நம்மை ஆசீர்வாதம் செஞ்சா அத்தனைக்கத்தனை நல்லது”. எங்க தாத்தா, அதான் அம்மாவொட அப்பாவைப் பாக்கப் போனா கிளம்பி வரச்சே நமஸ்காரம் செஞ்சா கையில் 500ரூபாய் தருவர். பாக்கெட் மணிக்காச்சு. விஜித் அதுக்காகவே ‘தாத்தா நாங்க நமஸ்காரம் செய்யரோம்’னு ஆரம்பிப்பான். ஒருக்கா அப்பா “நீங்க வாழ்த்துங்கோ, காசு தரப்பிடாது”ன்னு சொல்ல நிறுத்திட்டர்.

எங்களை பண்ணச் சொல்லீட்டு அப்பா செய்ய மாட்டர். ஒருக்கா பாட்டி ஜாடையா “இங்கேந்து பெங்களூர் வரைக்கும் அத்தனை பெரீய கப்பல் மாதிரி காரை ஓட்டிண்டு போணம், சுவாமி ரூமில் நமஸ்காரம் செஞ்சுட்டு போகச் சொல்லுடீ மாப்பிள்ளையை.” மாப்பிள்ளை பெரீய கப்பல் கார் வச்சிண்டிருக்கார்னு பெருமிதம். பெரியவாளுக்கு நமஸ்காரம் செய்ய தயங்கரரேன்னு ஆதங்கம்.

நாங்க நமஸ்காரம் செய்வதற்கும் பொம்மனாட்டிகள் செய்வதற்கும் வித்யாசம்தான். அன்னைக்கு எங்காத்தில் ஒரு கோவில் விக்ரஹம் கொண்டு வந்து அரைநா பூஜை. அக்கம் பக்கத்துலேந்து பலர் வந்திருந்தா. அதில் ஒரு மாமி ஒரு தடவை செய்யாம பலதடவை நமஸ்காரம் செஞ்சா. அவாள்லாம் அப்படித்தானாம். சின்னப் பசங்க நாங்க நன்னா தரையில் படுத்துண்டு கையைக் கூப்பி தலைக்கு நேர நீட்டி முன்னாடி இருப்பவா காலைத் தொட்டுக்கரா மாதிரி பண்ணீட்டு எழுந்துக்கணுமாம். ஆனா போர இடங்களில் இடமே இல்லை. காலை நீட்டினா அவாத்து பீரோவில் இடிச்சது. மேல வச்சிருந்த தலைகாணியெல்லாம் என் மேல்.

ஒருக்கா நமஸ்காரம் பண்ணியாச்சு ஆனா மாமா ஒண்ணுமே ஆசீர்வாதம் சொல்லலை. சும்மா என்னையே வாஞ்சையாப் பாத்துண்டு நிக்கரர். “தீபாம்பாள் புள்ளையை நன்னா வளர்த்துருக்கா. நம்ப கோமதி பொண் சௌந்தர்யாவுக்கு பாக்கலாமே!” கீழே கிடக்கரச்சேயே வளைச்சுப் போட்டுடலாம்னு திட்டம். இன்னொருத்தராத்தில் பண்ணியாச்சு ஆனா அப்பத்தான் தோணிணா மாதிரி “அச்சச்சோ நான் தெற்கே பாத்துன்னா நிக்கரேன், இப்போ பண்ணுடா குழந்தை”ன்னு வேற எங்கேயோ நகந்து நின்னுக்கரா. அப்புரம் ரெண்டு வாட்டி பண்ணப் பிடாதுன்னு இன்னொரு தடவை பண்ண வச்சா.

பூணக் கல்யாணத்தன்னைக்கு எல்லாம் சரியா செட் செஞ்சு வச்சிண்டு நமஸ்காரம் பண்ண ஆரம்பிக்கணும். நோ ரிபீட். அவ்வஞ்சு பேரா நிக்கச் சொல்லி பண்ணிணா கம்மியா போதும். இப்படியெல்லாம் மனசில் எண்ணம்.

கல்யாணத்துக்கு 1 வாரம் இருகச்சே பண்ணிவைக்கப்போர சாஸ்த்ரிகள் ஆத்துக்கு வந்து அப்பாவோட பேசிண்டிருக்கர். ஏற்பாடுகள் சொல்லீட்டு வைதீக காரியங்களுக்கு தான் என்னெல்லாம் கொண்டு வருவர்னும் கேடரர் என்னென்ன ஏற்பாடு பண்ணித் தரணும்னு லிஸ்ட் போட்டு விளக்கிண்டு. அப்பாவும் அம்மாவும் பவ்யமா காது கொடுத்து கேட்டுக்கரா. அவர் கிளம்பர டயத்தில் ஹாலுக்குள் நுழையரேன். “வாடா விஷால், முக்கியஸ்தனாச்சே. பூணக்கல்யாண பிள்ளையாச்சே!” கமென்ட். என்ன தோணித்தோ “மாமா உங்ககிட்டே ஒண்ணு கேக்கணும். பூணப் போட்டுண்டதும் எத்தனை நமஸ்காரம் செய்யணும். இப்பவே சொல்லிடுங்கோ”. நான் திடுதுப்புன்னு இப்படிக் கேட்டதும் அப்பா முறைக்கரர். “இதென்னடா அசட்டுக் கேள்வீ?” சத்தமா அம்மா.

சாஸ்த்ரிகளோ “நீங்க சும்மா இருங்கோ, குழந்தையோட டவுட்டை க்ளியர் பண்ணி வைப்பம். இங்கே உக்காந்துக்கோட செல்லம்.” ஆரம்பிக்கரர்.

“எத்தனை நமஸ்காரமோன்னு இப்பவே சலிச்சுக்காம எத்தனை பண்ணினாலும் தகும்னு எடுத்துக்கணும். பூணப் போட்டுண்ட அந்த சுபவேளையில் நாமளா தெடிண்டு போகாம அத்தனை பெரியவா நம்முன்னாடி இந்த குழந்தையை ஆசீர்வாதம் செஞ்சுட்டுப் போணம்னு காத்திண்டிருகச்சே அதை ஒரு வரப்பிசாதமா எடுத்துண்டு இன்னும் யாராவது இருப்பா, விட்டுப் போயிடுடப் பிடாதுன்னு தேடித் தேடி நமஸ்காரம் செஞ்சா அத்தனை புண்யம். உனக்கு என்ன பிர்ச்சனை?” கேட்டர். சொல்லத் தோணலை. சொன்னா மாற்றுக் கருத்து சொல்வர். “இல்லை நீங்க சொல்லுங்கோ சும்மா தெளிவு படுத்திக்கத்தான் கேட்டேன்”.

“நிறைய பேராத்தில் தனித்தனியா பண்ண வேண்டாம். குழந்தை சிரமப்படுவன். இங்கேந்தே அங்க வஸ்திரத்தை பிடிச்சுப்பான், எல்லாரும் அதில் அக்ஷதையைப் போடுங்கோன்னு வாத்தியாரே சொல்ரதெல்லாம் நடக்கும். அப்படி ஒரு அரிய சந்தர்பம் கிடைக்கரச்சே நான் உனக்கு சேரவேண்டிய ஆசீர்வாதங்களை குறைச்சு உன்னை பாதிப்புக்கு ஆளாக்க மாட்டேன். பெத்தவா நீங்களும் ஒத்துழைக்கணும்”. அப்பா, அம்மா தலையை வேகமா ஆட்டினதை கவனிச்சேன்.

“இன்னொண்ணூம் தெரியுமா? நமஸ்காரம்னா நன்னா சௌக்கர்யமா தரையில் குப்புர படுத்துண்டுடறது இல்லை. அங்கங்கள் வெறும் தரையில் படணும். அப்பத்தான் சாஷ்டாங்க நமஸ்காரம்னு எடுத்துக்கலாம். சாஷ்டாங்கம்னா எட்டு அங்கம். எட்டு அங்கங்கள் மட்டுமே. இதை தண்டகாரம், உத்தடை நமஸ்காரம்னும் சொல்லுவா. நுணிப்பாதங்கள் ரெண்டும், முழங்கால்கள் ரெண்டும், மார்பு, ரெண்டு கை, முன் நெத்தி இவை மட்டும்தான். டமால்னு முழுசா விழுந்துடுவதுக்கும் இதுக்கும் நிறைய வித்யாசம் இருக்கு. ஒருக்கா செஞ்சு பாத்துண்டாயானா சரியா வரும். பொண்கள் நமஸ்காரம் செய்யரச்சே இப்படிப் பிடாது. வயித்துப்பகுதி கர்பப்பையும் மார்பகமும் தரையில் படப்பிடாதுன்னு அர்த்தம். அதான் அவா வேர விதமா நமஸ்கரிச்சுப்பா”.

“ஆண்கள் இப்படி செய்யரச்சே உன் அகங்காரம் ஈகோ கரைஞ்சு போய், அந்த இடத்தில் தன்னடக்கம் பூந்துக்கும். மின்னெல்லாம் எல்லா ஆண்களும் கையில் போர் வாளோட இல்லை இடுப்பில் சின்ன கத்தியோட சுத்தினா. எதிரிகள் எங்கேயுமிருப்பா எப்ப வேணும்னாலும் தாக்குதல் நடத்த வேண்டியிருக்கும்னு. ஆனா ஒருத்தர் கிட்டே ஆசீர்வாதம் வாங்கிக்கன்னு நினெச்சா சாஷ்டாங்கமா பண்ரச்சே “பாத்துக்கோ என் கையில் ஒண்ணுமில்லை, இந்த சாஷ்டாங்க பொசிஷனில் ஹாம்லெஸ்ஸா கிடக்கேன், என்னால் உனக்கு ஒண்ணும் அபத்தில்லை, இப்ப என்னால் உன்னிடம் யாசிக்கத்தான் முடியும், அதனால் உன்னில் சரணடைஞ்சு உன் ஆசீர்வாதத்தை யாசிக்கரேன்னு சொல்ராப்போல்”.

“சூர்ய நமஸ்காரத்தில் செய்யும் ஆசனங்களில் மையப் பகுதியா சாஷ்டாங்க சூர்ய நமஸ்காரம் வரும். இதனால் யார் மின்னாடி செஞ்சாலும் அவா மனமுவந்து ஆசீர்வாதம் செய்யராளோ இல்லையோ நம் உடம்புக்கு அத்தனை நல்லது. உடம்பில் நம்மை அறியாம தேஜஸ் கூடும். அதுக்காகவாவது பூணல் போட்டுண்டு எத்தனை முறை வேண்டுமானாலும் விழுந்து எழுந்துக்கலாம். புரிஞ்சதா குழந்தை?”

“நன்னாவே புரிஞ்சது மாமா. யாரும் எனக்கு சொல்லித் தரலை. பண்ணுன்னு மட்டும் அதட்டரா அதான் அதுக்கு எதிர்ப்பு வந்து பூந்துண்டுடுத்து, இப்போ விளங்கித்து”. “சபாஷ்”னு சொல்லிட்டு கிளம்பிப் போனர்.

கல்யானத்துக்கு 2நா மின்னாடி பாட்டி தாத்தா வந்தா. வந்ததுமே அப்பா அம்மாவை கூப்பிட்டு “வா பெரியவாளுக்கு நமஸ்காரம் பண்ணிக்கலாம், ஆத்தில் நல்ல காரியம் தடங்கலில்லாம நடந்தேறணும்” அம்மாவும் பாட்டியும் மயக்கம் போட்டு விழாத குறை. பின்னாடியே நான், அக்கா தம்பி எல்லாரும் பண்ணினோம்.