கிருஷ்ணன் வந்தான்

 கிருஷ்ணன் வந்தான் 

- பானுமதி வெங்கடேஸ்வரன் -

சாதத்தில் நெய்யை ஊற்றி பிசைந்து இரண்டு வாய் சாப்பிட்ட அசோக்,"நெய் புதுசா? நல்ல வாசனையா இருக்கே?" என்றதும் 

தன்  தட்டில் சாம்பாரை ஊற்றி, சாதத்தில் கலந்து, வாயில் போடப் போன நிவிதா," அடப்பாவி! நீ சரியான நாக்கு மூக்கான்.. எப்படி கண்டு பிடிச்ச?"

"இதென்ன பெரிய விஷயம் தெரியாதா?  நம்ப வாங்கற நெய்யில் வாசனை இருக்காது, இது வீட்டில் காய்ச்சின நெய் போல் நல்ல வாசனையா இருக்கே?"

"கரெக்ட்! வீட்டில் காய்ச்சின நெய்தான்!, வீட்டில் வெண்ணை  எடுத்து காய்ச்சினேன்" 

"நீ பண்ணினாயா? உனக்கு அதெல்லாம் தெரியமா?"

"கத்துக்கொடுக்கத்தான் யூ, டியூப் இருக்கே.."

"பார்ரா.. யூ டியூபில் இதெல்லாம் கூட வருதா..?" 

"என்ன வரலை?, நீ அதில் வெப் சீரிஸ் மட்டும் பார்ப்ப., 

நாங்கெல்லாம் குக்கரியும் பாப்போம்.."

"ஸோ, யூ டியூபையும் கிச்சனுக்குள் இழுத்தாச்சா? சமைலறையை தாண்டி வெளியே வர மாட்டோம்னு கங்கணம் கட்டிக்கிட்டிருக்கீங்க"

அதை பார்த்து நான் சமைச்சு போட்றதைசப்பு கொட்டிண்டு சாப்பிடுவதில் ஒண்ணும் குறைச்சல் இல்ல, பேச்சு மட்டும்.." நிவிதா  முகத்தை நொடித்தாள்.

அதை ரசித்தபடியே சாப்பிடுவதை தொடர்ந்த அசோக், "தயிரை கடைய மத்து வேணுமே? நம்ம வீட்டுல இருக்க என்ன?" என்றான் 

"மத்தா? அப்படீன்னா?"

"சர்தான், மத்துன்னா என்னனு உனக்கு எப்படி சொல்றது?" என்று கொஞ்சம் யோசித்தவன், "ஆஞ்சநேயர் கையில் வைத்துக் கொண்டிருப்பாரே அது மாதிரி, கொஞ்சம் சின்னதா இருக்கும்.." என்றதும், 

"அதெல்லாம் என்கிட்ட கிடையாது, மிக்சியில்தான் கடைந்தேன்". 

"மத்து நீ பார்த்திருக்கியா?" 

"மத்து பார்த்திருக்கியாவா?  நான் எங்கம்மாவுக்கு மத்தில் தயிர் கடைஞ்சு வெண்ணை எடுத்து கொடுத்திருக்கேன்"

"சொல்லவே இல்ல... அப்போ நெக்ஸ்ட் டைம் நீதான் தயிர் கடையணும்."

"ஐயையோ! எனக்கு மிக்சியில் தயிர் கடைய தெரியாது." என்று அசோக் பின்வாங்கினாலும் அடுத்த முறை தயிர் கடையும் பொழுது நிவிதா விடவில்லை. தான் மிக்சியில் தயிர் கடையும் பொழுது அவனையும் அருகே நிறுத்திக் கொண்டாள். 

திரண்டு வந்த வெண்ணையை முழுவதையும் அவள் ஒரு டப்பாவில் எடுத்த வைத்த பொழுது,அவளிடம் ஒரு சிறு உருண்டை வெண்ணையை அந்த மோர் பாத்திரத்திலேயே போட்டு வைக்க வேண்டும் என்று அசோக் சொன்னதும், நிவிதா,"ஏன்?" என்று கேட்டாள் 

"தயிர் கடையும் சத்தம் கேட்டு கிருஷ்ணர் அந்த பாத்திரத்தில் வெண்ணை இருக்கும் என்று திறந்து பார்ப்பாராம்.  அவர் ஏமாந்து விடக்கூடாது என்பதற்காக ஒரு சிறு உருண்டை வெண்ணையை அதில் போட்டு வைக்க வேண்டும் என்று என் அம்மா சொல்லுவாள்"

அசோக்கின் இந்த விளக்கம் நிவிதாவுக்கு சிரிப்பை வரவழைத்தது. 

மத்தினால் கடைந்தால், அந்த சத்தம் கேட்டு வரலாம், இப்போது மிக்சியில் கடைகிறோம், மிக்சி சத்தத்திற்கெல்லாம் கிருஷ்ணர் வந்தால் தினமும் அவர் ஏமாந்து போக வேண்டியதுதான்"

"ஸீ!, இதெல்லாம் ஒரு பாவம்தான். கிருஷ்ணர் வருவார் என்று நினைத்தால் அவர் வருவார்".

"ஓ.கே. ஓ.கே. லேட் மீ ஸீ!" என்றபடியே எடுத்த வெண்ணையிலிருந்து ஒரு சிறு உருண்டையை எடுத்து மோர் பாத்திரத்தில் போட்டாள்.

அன்று மதியம் உணவு சாப்பிட்டு முடித்த பிறகு, அவள் பாத்திரங்களை ஒழித்து கூட போடவில்லை, யாரோ காலிங் பெல்லை அடித்தார்கள். 

கதவைத் திறந்தால், அவளை விட மூன்று அல்லது நான்கு வயது பெரியவளாக இருக்கும் என்று தோன்றிய பெண் கையில் நாலு அல்லது ஐந்து வயது மதிக்கத்தக்க ஒரு சிறுவனை பிடித்தபடி நின்றிருந்தாள். 

"ஹாய்!, நாங்க பக்கத்து வீட்டுக்கு குடி வந்திருக்கிறோம். குடிக்க கொஞ்சம் தண்ணீர் வேணும், கிடைக்குமா..?" நிவிதா வெளியே எட்டி பார்த்த பொழுது, பக்கத்து வீட்டிற்கு சாமான்கள் இறக்கப்படுவது தெரிந்தது. 

"தாராளமா, உள்ள வாங்க"

நிவிதாவின் அழைப்பை ஏற்று அந்த பெண் உள்ளே வருவதற்குள் அவள் கையை உதறி விட்டு அந்த குழந்தை உள்ளே நுழைந்தது. 

சென்ட்ரல் டேபிளில் வைக்கப்பட்டிருந்த பேப்பர்,புத்தகம், இவைகளைத் தள்ளி, டி.வி.ரிமோட்டை கையில் எடுத்துக் கொண்டதும், "நோ,நோ! இதையெல்லாம் எடுக்கக் கூடாது, வை," என்று அம்மா அதட்டியதும், அதை எடுத்த இடத்திலேயே வைத்து விட்டு, டைனிங் டேபிள் நோக்கி ஓடிய அந்த பொடியன். டேபிள் மீது இருந்த மோர் பாத்திரத்தை திறந்து பார்த்து, அதில் மிதந்து கொண்டிருந்த வெண்ணையை கையில் எடுத்து,"பட்டர்?" என்று கேட்டு விட்டு லபக்கென்று வாயில் போட்டுக் கொண்டான். 

"என்னடா இது கெட்ட பழக்கம்?" என்று அடிக்க கையை ஓங்க, 

"பரவாயில்ல, சின்ன குழந்தைதானே?" என்று அவனை தன் பக்கம் இழுத்துக் கொண்ட நிவிதா , "உன் பேர் என்ன?" என்று வினவ, அவன், வாயில் வெண்ணையோடு,"கிஷன்" என்று குழற, என்னது? என்று மீண்டும் கேட்டதும், அவன் தாய்,"கிஷன்னு கூப்பிடுவோம் கிருஷ்ணன் என்று பெயர், " என்றாள்.