கொண்டை ஊசி

 62. கொண்டை ஊசி (சிறுகதை சீசன் 5) #ganeshamarkalam

“குளிச்சிட்டி வந்ததும் கூந்தலை பின்னிக்க, இல்லை சுறுட்டி வச்சு கொண்டையாக் கட்டிக்க. பிரிச்சு பறக்க விட்டுகிட்டு உலாத்துதே?” எங்கம்மா வெய்யும். காதுலே போட்டுக்காம இருப்பேன். அந்தக் காலத்து பொம்பளை.

அது? குளிச்சதும் அம்புட்டு எண்ண விட்டு தேய்ச்சுக்கிட்டே இருக்கும். நாத்தம் பிடிச்ச எண்ணை. அளுத்தி வாரி முடிச்சுப் போடும். அடுத்தநா குளிக்கத்தான் வாடை போகும். திரும்பவும் எண்ணை. படுத்துக்கித தலையாணீலே கரை படிஞ்சு. எனக்கு சொல்லுது. செஞ்சா ஸ்கூல்லே யாரும் பக்கத்துலே உக்கார மாட்டாவ, மாலா டீச்சர் அளகா தலக்கு ஷாம்பூ போட்டு குளிச்சிட்டு ஸ்கூட்டீலே வந்து இறங்க எம்புட்டு பூவா பறக்கும்! எங்களுக்கெல்லாம் அதான் முன்னுதாரணம். ஹேர் ஸ்டைலுன்னா மாலா டீச்சர், கண் புருவத்துக்கு கோமதி, உடுப்பு எபனேஜர் மிஸ்.

நான் அம்பா. மதுரை சின்ன சொக்கிகுளம் OCPM ஸ்கூலில் +2 படிக்கம். “காலம் மாறிப் போயிடிச்சு. நாம அதுகூட மாறிக்கோணம். இல்லை கெலிக்க முடியாது.” ப்ரின்ஸி சொல்லிச்சு. வாழ்க்கேல கெலிக்கதானே இம்புட்டு சிலவு செஞ்சு படிக்கரம்? படிப்போட சேர்த்து சில புதுப் பளக்க வளக்கமும் கத்துகிட்டாத்தேன் உலகத்தில் எதிர்நீச்சல் போட? கூடப் படிக்கும் ரோஸி, எபனேஜர் பொண்ணு சொல்லும். “மதுரையிலேயே முளு வாழ்க்கையிம் கெளிக்க மாட்டம். எங்கெல்லாம் விதி எளுதிருக்கோ அங்கெல்லாம் போவம். பொர இடத்துக்கு தோதா நம்பளை மாத்திக்க ரெடியா இருக்கணும் அம்பா”. அது அப்பா சொல்லிச்சாம்: “வென் இன் ரோம் பி லைக் எ ரோமன்”.

ரோமாபுரீலே வேப்பெண்ணையா தேய்ப்பாக? கண்டுபிடிப்பம். ரோஸி கொண்டாந்திச்சி. “கலீகுலா” CD . சினிமாப்படம்.. கொடுத்தவன் தனியா இருக்கப்ப போட்டுப் பாருங்கன்னு தந்திருக்கன். அன்னைக்கு ரோஸி “வூட்டுலே வெளீய போயிருக்காக, வந்தேன்னா படம் பாக்கலாம்.” கூப்டிச்சு. க்ரூப் ஸ்டடீன்னு சொலீட்டு வந்தேன். கலிகுலா அப்படிப் படம். ரோமாபுரியை ஆண்ட மூர்க்கமான அரசன் எப்படி தான் கூறுகெட்டுப் போய் மத்தவங்க வாள்க்கையையும் சீரளிச்சான்னு அப்பட்டமா காட்டிச்சு. நிறைய கத்துகிட்டம். அரமணி கூட பாக்கல முகஞ்சிவந்து வியர்த்து விட்டிருச்சு.

“வேணாம்டி, அணைச்சிட்டு போயிரலாம்.” அவளும் நிறுத்திட்டா. என்ன தோணிச்சோ 10 நிமிஷம் களிச்சு திரும்ப பாத்தம், முதல்லேந்து. முளுசா. ரோமாபுரிலே துணியில்லாம சுத்தணுமா? வாசனை திரவியம் கரைச்ச தண்ணீலே குளிப்பமா? எல்லார் கூடேயும் படுத்து எளிந்திருப்பமா? ஊடாலே அந்தூர் பொண்ணுங்க எப்படி கூந்தலை வச்சிக்கிராகன்னும் பாத்தேன். விதவிதமா கொண்டை. மெல்லீசா மேலுக்கு சுத்திகிட்டு, தலை முடியை பாத்துக்க மட்டும் ரெவ்வெண்டு வேலைக்காரவுக. அம்மா பாத்தா சந்தொசப்படும். அந்த காட்சியை மட்டும் எப்படி காமிக்க? சொச்சத்தை பாத்தா அடிச்சு கொன்னே போடும். என்னடி கொண்டாந்தனு. அப்பா வூட்டவிட்டு தொறத்தும். நிச்சயம்.

“இத்தை பாத்ததை யாராண்டையும் சொல்லிடாதே. திருப்பித் தந்துடுதேன்”. “இனிமே இப்படி வாங்கியாராதே.”

நல்லாத்தேன் படிப்பம். வசதி இல்லை. அப்புரவு கொஞ்சம் பணம் சேத்துகிட்டு பிஏ படிக்கலாம் அப்புரம் பிஎட் முடிச்சா டீச்சர் வேலைக்கு போலாம்னு. என்னத்துக்கு டீச்சர்? கணக்கு. நல்லா போடுவேன். பாப்பம். இப்பத்தைக்கு நரிமேட்டில் சரஸ்வதி தியேட்டர் பக்கத்தில் கிளாஸ் ஃபேக்டரீ வேலை. வளைவி, ஃபேஷன் பொருட்க இப்படி செய்வாக. 7500ரூவா. 1 வருஷம் போனதும் 9000 தரேன்னு. என்ன வேலை? இதுதான்னு இல்லை. சொன்னதை செய்யோணும்.

ரோஸி அவுக வூட்டில் லேடி டோக் காலேஜில் சீட் பிடிச்சு அனுப்பிட்டாங்க. “நீயும் வந்திருந்தா நல்ல இருக்கும்டீ”. ஒருக்கா சந்திச்சப்போ சொல்லீச்சு. ஆமாந்தேன். என்ன செய்ய? மின்னைக்கு இப்ப ரெண்டு பேரும் வளந்துட்டம். என்னைவிட ரோஸி கருப்புதே. ஆனா வாளிப்பா இருக்கும். நல்ல சாப்பாடு கிடைக்கி. நல்ல துணி மணி. எனக்கும் அதுபோல் ட்ரெஸ் செஞ்சுக்க ஆசை. மாசா மாசம் சம்பளத்தை அப்படியே அம்மாகிட்டே தந்துபுடுதேன். இனிமே எனக்குன்னு எடுத்து வச்சுக்கிடணும்.

புள்ள வேலைக்குப் போகுது, நல்லா உடுத்தட்டும்னு அப்பாவே புதுசு வாகிக்க காசு கொடுத்துச்சு. அம்மா சொல்படீ தலையை ஒழுங்கா பாத்துக்க ஆரம்பிச்சேன். “வேப்பெண்ணை ஆவாது, தேங்காய் எண்ணை வாங்கித்தா”. பாரச்சூட் பாக்கெட் அப்பா வாங்கியார 4 நாளைக்கு வச்சு தேய்க்க, அப்புரம் பாட்டில் வாங்கியாந்து தந்துட்டாக. கொண்டை போடவும் கத்துகிட்டாச்சு. அப்புரம் ஷாம்பூ, சென்ட் ஹேராயில், காம்பேக்ட் பவுடர், ஜிமிக்கீன்னு கொண்டாந்து கொடுத்திச்சு. ரெம்ப விலைன்னு தோணிச்சு. “எங்கே வாங்கிண?” அம்மா கேட்டிச்சு. “ஹாஜீமூஸாவுலே இம்போர்டெட் வச்சிருந்தாவ”. “அய்ய கட்டின பெஞ்சாதிக்கு வாங்கித்தர எப்பவாச்சியும் தோணிச்சா?” கேலி செஞ்சுச்சா இல்லை அதுக்கு கோவமா? தெரியலை. “நீயும் எடுத்து யூஸ் செஞ்சுக்க.” “எனக்கொண்ணும் வேண்டாம். கருமம்.” நான் சிங்காரிச்சுகிட்டு வேலைக்கு கிளம்ப ஆசையா பாத்துகிட்டிருக்கும்.

நடுக்கால ஒருநா ரோஸி அவுக அப்பா செத்துப் போயிட்டாரு. போயிருந்தம். ஸ்கூலுக்கு பின்னாடி தாமஸ் தெரு கல்லரையில் அடக்கம். ரோஸி என் தோளைப் பிடிச்சுகிட்டே நின்னுச்சு. அவுக அம்மா இன்னும் ஸ்கூலில் டீச்சர், அதுனாலே காசு வந்திட்டிருக்கும். கவலையில்லை. அழுதிச்சு. முடிஞ்சு போரப்ப “ஒரு சண்டே காலேல வீட்டுக்கு வா பேசி ரெம்ப நாளாச்சு!” கூப்டிச்சு. வரேன்னுதேன்.

காலேலே அம்மா மாவு மில்லுக்கு போகச் சொல்லிடிச்சு. சாயங்காலமா போனா, கதவைத் தட்ட தொறக்கவே ரெம்ப நேரம் எடுத்திருச்சு. திரும்பப் போயிடலாம்னு கிளம்ப வந்து தொறக்கா. பின்னாடி ஒரு வாலிபப் பையன். ஜோக்கா ட்ரெஸ் போட்டுகிட்டு. “புரவு வரேன்”னுட்டு கிளம்பிப் போகுது. அப்பத்தான் புல்லெட் நிக்கதைப் பாக்குதேன். காஸ்ட்லி வண்டி. ஸ்டைலா உதெச்சு ஸ்டார்ட் செஞ்சு போயிடதான். “யார்டீ இவன்?” “சுதாகர். பாய் ஃப்ரெண்ட்”. “என்னடீ நடக்குது இங்கே? டீச்சர் எங்கே?” “வெளியூருக்கு போயிருக்காக. நான் மட்டும்”. “பொய் சொல்லுதே! இந்தப் பையன் உள்ள கூட இருக்கான்?” “கண்டுக்காதே! உள்ளே வா.”

“உங்க வூட்டுலே பாத்து வச்சிருக்காகளா, வெட்டிங்க் நடக்கப் போவுதா?” “இல்லைடீ சும்மா”. “நீ ரெம்ப மாறிட்ட. மின்னே இருந்த ரோஸியில்லே. வேண்டாம்டீ, தப்பூ”. “அத்தை விடு. நீ எப்படி இருக்க? வேலை எப்படிப் போவுது? படிச்சு டீச்சராப் போவணும்னி சொல்லுவே, கண்ணாடி வளையல் செய்யுதே?” பெசிட்டிருந்தம். “ஞாபவம் இருக்காடீ, கலிகுலா, இன்னொரு வாட்டி பாக்கரையா?” “அதை இன்னும் திருப்பித் தரலையா?” “அப்படியே இருக்கு, எடுத்தாரேன்”. “அடி ஆத்தி, வேணா, வீட்டுக்குப் போணம்.” நடையக் கட்டிட்டேன்.

மத்தாநா சீக்கீரம் வேலைக்குப் போக கிளம்ப கொண்டை போட்டிட்டிருக்க அப்பா பாத்திட்டு, “நல்லா பண்ணிகிட்டு அவுந்துடாம ஊசி குத்திகிட்டுப் போ”. “அப்பா ஒண்ணு கேக்கோணும். ஏன் தலையை விரிச்சுப் போடாதே, இழுத்து முடிஞ்சிடுன்னு அம்மா காட்டுக் கத்தல் போடும்? எல்லாரும் ஃபேஷனா இருக்கப்ப?” “சொல்லுதேன் இப்படி உக்காரு.”.

“பொம்பளைங்களுக்கு கூந்தல் அவிங்க அளகுக்கு அளகு சேர்க்க கடவுள் கொடுத்த கொடை. அதை சாமி பிரசாதமா வச்சு ஆயிசு பூரா பாத்துக்கோணம். பறக்க விட்டுட்டு சுத்தினா தரித்தரம் பிடிக்கும். அதான் உங்கம்மா கத்திச்சு. நீ கேக்கலை. இப்பத்தான் கொஞ்சமா புரியிது. இன்னொண்ணும் வச்சிக்க. பொம்பளப்பிள்ள தலைமுடியை தொடுர உரிமை கட்டின புருஷணுக்கு மட்டும்தே. அதுக்குத்தேன் வெளீலே போரப்ப வரப்ப இழுத்து மிடிஞ்சிகிட்டுப் போவணும். காத்தில பறந்தா பக்கத்துலே போகிர ஆள் உடம்பில் படலாம், அதை தள்ளி விடப்போ அவக கையிலே பட்ரும்”.

“அப்படியாப்பா? சொல்லித் தராம சும்மானாசிக்கும் கூச்சல் போட்டா?” இன்னும் சொல்லுதாரு. “த்ரௌபதிக்கு என்னாச்சி?” மாஹாபாரதக் கதை சொல்லி துச்சாதனன் செஞ்சதையும் அதுனாலே எத்தனை பேருக்கு அழிவு ஏற்பட்டுச்சுன்னும். எம்புட்டு இருக்கு கத்துக்கிட.

கையில் காசு சேர, பிஏ பிஎட் படிக்க அப்ளிகேஷன் ஃபாரம் வாங்கியாந்தேன். வேலை விடல. இடம் கிடெச்சு சேர்ந்துக்க அப்பிரகு பாத்துக்கிடலாம். இன்னும் 3 மாசம் இருக்குதே. ஒருநா எபநேஜர் டீச்சர் தல்லாகுளம் போஸ்ட் ஆபீஸில் பாக்கரேன். “எப்படீருக்க?” விசாரிக்கா. “ரோஸி நல்லா படிக்குதா? எப்ப கண்ணாலம் கட்டப் போரீக?” ஆச்சர்யமா பாத்திச்சி. “அதுக்கென்ன அவசரம்? இந்த வருஷம் படிப்ப முடிக்கிது, அப்புரம் பண்ணிரலாம். நீ உன் ஃப்ரெண்டை பாக்க வரதில்லையா? டச்சில் இல்லையா?” கேக்குதாக. “வரேன் டீச்சர்.” அன்னைக்கு வந்ததையோ அவளை புல்லெட் இளவரசனோட பாத்ததையோ ஏன் சொல்லுதேன்? வம்பாப் போகும்.

ஒருநா சிஎஸ்ஐ பெண்கள் கலைக் கல்லூரியில் ஃபாரம் தர போரப்போ அழகர் கோவில் மெயின் ரோட்டுலே மேரியாட்டாம், ஃபைவ் ஸ்டார் ஹோட்டல் கேட்டு கிட்டே ரோஸியப் பாக்குதேன். இளவரசனோட. பைக்கில் பின்னாடி ஒய்யாரமா உக்காந்துகிட்டு தலமுடி காத்துல பறக்க, ஹோட்டலுக்குள் போராக. அவனோடத்தான் இன்னும் சுத்துது. இவளுக்காக சிலவு செய்யரானோ? அதுக்கு மயங்கிடிச்சோ? காதலிக்குதோ? அப்படீன்னா அம்மா கிட்டே சொல்லி கட்டிக்கிடதானே? எதுக்கு இப்படி மதுரைத் தெருவில் ஆலாப் பறக்கோணும்? இது ரோமாபுரி இல்லையே? சங்கம் வளர்த்த பூமி. திருவிளையாடல் நடந்த இடம்.

ரூமெடுத்து தங்குவாகளோ? தப்பு செய்யுதோ? கேட்டுப் புடணும். நம்பளுக்கிருக்கும் ஒரே தோழி. நல்லா இருக்கணும். நினைச்சுகிட்டே அட்மிஷன் பாரத்தை தந்துட்டு பணத்தை கட்டீட்டு வாரேன். “ரெண்டு வருஷம் ஏன் படிப்ப நிறுத்திட்டே? கேக்குதாக. நம்ப பொருளாதார நிலம சொல்லி, மேலே படிக்க பணம் சேர்க்க வேலைக்குப் போனதை சொல்லுதேன். “அட்மிட்டெட்” ஸ்டாம்பு குத்தி “பணத்தை கட்டிக்க”ன்னு ப்ரின்ஸம்மா சொன்னது காதில் தேனை வார்த்தாப்போல பட்டிச்சி. வாள்க்கை மாறிடும்னு புது நெம்பிக்கையும். ரோஸி பத்தின நினைப்பும் வர, இந்த வாரமே பாத்து பெசலாம்னு.

போரேன். இன்னைக்கும் கதவைத் தொறக்க நேரமாவுது. “என்னடீ இப்படி திடீர்னு வந்து நிக்கரே! சினிமாவுக்குப் போரேன். சரி. வா கொஞ்ச நேரம் இருந்துட்டுப் போ. 3மணி ஷோதான்”. உள்ளே போனா ஹாலில் சுதாகர். எனக்கு மின்னே நடந்து போனவ அவனை நெறுங்கி உக்காந்துக்கரா. டீச்சர் வீட்டில் இல்லையோ?

பேசிட்டிருக்கம். அவன் டிவீயைப் பாத்துகிட்டு. “டீச்சரை போஸ்ட் ஆபீஸில் பாத்தன். உன்னை அப்பப்ப வந்து பாத்துகிடச் சொல்லீச்சு”. “அதுக்குத்தான் வந்தீயோ?” “எனக்கு அட்மிஷன் கிடெச்சிருச்சுடீ. திரும்பப் படிக்க போரேன்”. விவரம் சொல்லுதேன். அவள் படிப்புலேயே ஆர்வமில்லாதவ என் படிப்பை பத்தியா சந்தோசப் படுவா? “வெளீலே போரம். சினிமாவுக்கு. கேகே நகர் ஜாஸ் அண்ட் அர்ஷ் மல்டிப்ளெக்ஸ். நேரமாச்சு. ட்ரெஸ் மாத்திட்டு வரேன்”. போரா.

அவ போனதும் இவன் “நீயும் வரீயா? மூணு பேரா பைக்கில் போலாம்”. “இல்ல. நான் வரலை”. “என்ன இது ரோஸிக்கு ஃப்ரெண்டுன்னு சொல்ர, அவளை மாதிரி இல்லையே!” நகந்து நான் இருந்த சோபாவில் வந்து உரசரா மாதிரி உக்காந்து தோளில் அணைச்சாப்போல் கையப் போடரான். அதிர்ந்து போனேன். இவனண்டையா அவள் பழகரா? என்ன செய்ய? பெட்ரூம் கதவு சாத்திருக்கு. ரோஸி இப்ப இருக்க நிலமையில் சட்டுன்னு கூப்பிட்டா வர முடியுமா? லேசா அவன் அணைப்புலேந்து நகந்து தலையில் என் கொண்டையில் கை வச்சு ஊசியை எடுக்கேன். எடுத்து அவன் அடித் தொடையில் ஆழமா இறக்கரேன். குறி தப்பி வேர எங்கேயும் பட்டுருச்சோ!

அவன் எதிர்பாக்கலை. ஏன் நானுந்தேன்! இப்படிச் செய்வேன்னு. முழுசா மூணரை இன்ச் உள்ளே இரங்கி எங்கெல்லாம் வலிக்குதோ. என் கொண்டை ஊசியாச்சே! திரும்ப உறுவி எடுத்துக்குதேன். ஜீன்ஸ் பேன்ட் சிவப்பா ஈரமாக. கத்தி கிட்டே வெளீய ஓடுதான். வெளீலே பைக்கில் ஏறி. டாக்டராண்டை என்னன்னு சொல்லுவான்? அது அவன் பாடு.

ரோஸி கிராண்டா ட்ரெஸ் செஞ்சுகிட்டு வந்து நிக்கி. “எங்கேடி சுதா?” போய்ட்டான். உன்னை பாத்துக்கிட சொல்லி டீச்சர் சொல்லீச்சு. அடிக்கடி வருவேன்.” சொல்லிபுட்டு வந்துட்டேன்.

கொண்டை ஊசியை தூக்கிப் போட்டுட்டு இன்னொண்ணு புதுசா வாங்கிக்கணும்.