அதிரஸம்

 8. அதிரஸம் (சிறுகதை சீசன் 5) #ganeshamarkalam

ராகவேந்திரா போளி ஸ்டாலில் போளீயும் வாழைக்கா பஜ்ஜீயும் வாங்கரச்சே அதிரஸமும் புதுசா வந்து அடுக்கரதை பாத்துட்டு அதிலேயும் 4 கட்டிக் கொடூன்னு வாங்கிண்டேன். கமலாவுக்கு ரெம்பப் பிடிக்கும். பஜ்ஜீயும்தான். ஆசையா சாப்பிடுவள். எங்கம்மா கிட்டேந்து கத்துண்டு பலதடவை ஆத்துலேயே செய்வா. நாக்கில் பட்டதும் கரையும்.

இவள் ஆசைப்பட்டுக் கேட்டா வாங்கித் தராம இருந்ததில்லை. பெரீசா ஒண்ணும் கேட்டுடமாட்டா. சாப்பாட்டு ராமி. நன்னா சமைப்பள். “ஒண்டியா இழுத்து விட்டுண்டு செய்யாதே, ரெடீயா விக்கரான். வாங்கித்தரேன்.” சொல்லுவேன். ஸரீம்பா. பல இடங்களை சோதிச்சுப் பாத்ததில் இந்தக் கடை அதிரஸம் பிடிச்சுப் போச்சு. ஏன் கிராண்ட் ஸ்வீட்ஸில் இல்லை ஏ2பியில் பிடாதான்னு கேப்பேள். அங்கேயும் போனா வாங்கிக்கரதுதான்.

ஆத்துக்காரிக்கு என்னெல்லாம் பிடிக்கும்னு தெரிஞ்சுப்பது நல்லது. கல்யாணத்துக்கு மின்னமேயே அவள் தங்கை கிட்டே சிலதை ரகசியமா கேட்டுத் தெரிஞ்சிண்டேன். நிச்சயம் செஞ்சு 3 மாசம்கழிச்சு முஹூர்த்தம். அதுவும் சரி, லாங்க் பிரியட் நிச்சயம் செஞ்சவளையே காதலிக்கலாம்னு. அவளும் “எனக்கு நீங்கன்னு தீர்மானமாயிடுத்து இந்த இடைப்பட்ட நாட்கள்தான் சுகமானவை, அப்புரம் குடும்பச் சுமைகள், பந்தங்கள்னு வந்து அண்டிக்கும்.” அனுபவிச்சு லெட்டர் எழுதுவள். நான் சென்னை, அவாத்தில் திருநெல்வேலி. அப்பெல்லாம் செல்போன், சட்டுன்னு நினைச்சா போயிட்டு வரலாம்னெல்லாம் முடியாது. லெட்டர்தான். மாஞ்சு மாஞ்சு எழுதுவள். LIC யில் வேலை எனக்கு. ஆபீஸ் அட்ரெஸ்ஸுக்குத்தான் வரும். தனியா ரூமெடுத்து தங்கியிருந்தேன். எங்காத்தில் சேலம்.

அவளத்தனை விஸ்தாரமா எனக்கு எழுத வராது. அவள் மனசில் இருக்கும் காதலையெல்லாம் கொட்டி அனுப்புவாள். அதுலேந்தே காபி அடிச்சு நான் பதில். என்ன ஒரு ரசனையத்த மனுஷன்னு அலுத்துப்பள். என் லெட்டரில் சிலதை எதிர்பாப்பள். அது இருக்காது. எல்லாத்தையும் நேரில் வட்டியும் முதலுமா வச்சுக்கப்போரேன்னு சொல்லி மழுப்புவேன். கந்து வட்டி போடுவேம்பா அவளும் சளைக்காம.

ஒருநா போனில் பேசலாம்னு கூப்பிட்டேன். அக்கா அம்மாவொட கோவிலுக்குப் போயிருப்பதாயும், அப்பா வாசல்லே ஃப்ரெண்டோட பெசிண்டிருக்கார் என்ன மேட்டர் சொல்லுங்கோன்னு மச்சினி கேக்கரா. காலேஜ் ஃபர்ஸ்ட் இயர். அவளண்டை என்ன மேட்டர் சொல்ல. “உங்கக்காளுக்கு என்ன பிடிக்கும்னு சொல்லு, நான் கேட்டதா சொல்லாதே”. அதில் வெளிவந்ததுதான் அதிரசம் மேட்டர்.

கல்யாணத்துக்கு பரிஜாரகனிடம் “அதிரஸம் இல்லைன்னா கொன்னுபுடுவேன்.” மிரட்டியிருக்கா. பண்ணினன். சாந்தி முஹூர்த்த ரூமுக்குள் அதுவும். வந்ததும் தீத்துக் கட்டினா. “ஏண்டி பந்தியில் நன்னா சாப்பிடலையா?” “இல்லை”. கையில் விண்ட அதிரஸமும், உதட்டோரத்தில் சித்தே தெரிஞ்ச துண்டை வியந்துபோய் பாத்துண்டே “நீ எப்போ சாப்பிட்டு முடிக்க நான் எப்போ ஆரம்பிக்க?” “அதான் கார்த்தாலே வரைக்கும் டயம் இருக்கே!” அலட்சியமா பதில்.

எங்கம்மாகிட்டே இவளுக்கு அதீத பிரியம். ஆச்சர்யமா இருந்தது. “எனக்கு அது சொல்லிக்கொடுங்கோ, இதை எப்படி செய்ய?” பிடுங்கி எடுப்பள். அம்மாவே மிரண்டுபோய் “டேய் ராமசுப்பு, கமலாவை எங்கேயாவது வெளீலே அழைச்சிண்டு போயிட்டுவா, எக்ஸ்டெண்டட் ஹனிமூன்னு சொல்ராளே, கிளம்பு. மொள்ள வந்தாப் போதும்”. போனம். கொடைக்கானலுக்கு. வட்டியும் முதலுமா அவள் லெட்டரில் கொட்டி அனுப்பிச்ச காதலை திருப்ப முடிந்தது. ரெம்பவே அதிர்ஷ்டம் செஞ்சவன் போல பட்டது. குளிரே தெரியலை.

சுத்திப் பாக்க போன இடத்தில் செடீலேந்தே பேரிக்காய் பரிச்சு இவள் சாப்பிட்டது இன்னும் கண் மின்னாடி. அத்தனை ஆசையா சாப்பிடுவதை பாத்த தோட்டக்காரன் காசு வாங்கிக்க மாட்டேனுட்டான். இன்னும் பரிச்சுக்கட்டுமான்னு இவள் கேக்க 10 பரிச்சு பையில் வச்சுத் தந்தான். “ஆசைப்பட்டதை வாங்கித் தாங்க சாமீ”ன்னான். அவன் சொன்னது மனசில் ஆணி அடிச்சா மாதிரி பதிஞ்சிடுத்தோ தெரியலை.

எங்கம்மா திடீர்னு ஜாண்டீஸ் கண்டுண்டு கஷ்டப்பட்டு போய்ச் சேர்ந்ததும் இவளை தேத்த நான் பட்ட கஷ்டம் மாளாது. “உங்கம்மா இல்லாத குறையை எப்படி நீங்க ஈடு கட்டப் போரேள்?’ அதுக்கு அம்மா சமைச்சதுபோலவே டேஸ்ட் கொண்டுவர அதீத பிரயத்தனப் படுவள். அப்போ பண்ண ஆரம்பிச்சதுதான் அதிரஸமும். “உனக்கு பிடிக்கும்னு பண்ராய்”. “உங்களுக்கு தெரியாது அதிரஸத்தொட தாத்பர்யம்”. இன்னும் சொல்ரா.

“இது தேவர்களுக்கே உண்டான இனிப்பு பக்ஷணம். கிருஷ்ணர் ஒருக்கா விதுரராத்தில் தங்கிண்டு அங்கேயே சாப்டுக்கரேன்னு துரியோதனை சட்டை செய்யாமப் போனப்போ விதுரனோட ஆத்துக்காரி செஞ்சு தந்த ஸ்வீட்டாக்கும். ருசிச்சுச் சாப்பிட்ட கிருஷ்ணர் எப்படி இத்தனை நன்னா பண்ணினேள்னு கேக்க, கிருஷ்ணருக்குன்னு நினைச்சிண்டு செஞ்சா எல்லாம் இப்படித்தான் இனிக்கும், அவள் சொல்ல, இன்னும் ரெண்டு கேட்டு வாங்கிச் சாப்பிட்டாராம்.” ஏதோ கதா காலக்ஷேபத்தில் புருடா விட்டதை நம்பிண்டிருக்கான்னு பட்டது. இவள் அதிரஸம் செஞ்சா நாக்கில் பட்டதும் அப்படி கரைஞ்சு போகும்.

வெளீலே போயிட்டு வரச்சே ஊர்பூரா கொட்டிக் கிடைக்கும் ஸ்வீட் ஷாப்புகளில் இங்கே அதிரஸம் எப்படி இருக்கும்னு தோணும். வெளீலேந்து வந்தா பையில் வாங்கச் சொன்னது இருந்தாலும் நம்ப சொல்லாமலே ஆத்துக்காரர் ஏதாவது வாங்கிண்டு வந்திருக்காரான்னு பாப்பது ஆத்துக்காரிகள் வழக்கம். இல்லைன்னதும் மூஞ்சி சப்புன்னு போகும். சமாளிச்சிண்டு “சமுத்தா சொன்னதை மறக்காம வாங்கிண்டு வந்திருக்கேள்”னு பாராட்டராப்போல் கமென்ட் அடிச்சு, “என்னடா பிராம்ணா உனக்கா ஒண்ணும் வாங்கித் தரணும்னு தோணலையோன்னு நாசூக்கா இடிச்சு காட்டுவா.

இனிமையான எங்கள் வாழ்க்கையில் 5 வருஷமாச்சு குழந்தை பாக்கியமில்லை. ஆகிடும், உண்டாகிடும்னு விட்டூட்டு ஏதோ பிர்ச்சனைன்னு பயம் வர குருவாயூரப்பனுக்கு வேண்டிண்டா. அழைச்சிண்டு போங்கோன்னா. அங்கே பிரார்த்தனை. நாராயணன் மனசு வைக்க ஒரு பொண் குழந்தை பொறந்தது. எங்கம்மா பேர், மீனாக்ஷீன்னு வச்சு மீனான்னு கூப்பிட அவள் நாளொரு மேனியும் பொழுதொரு வண்ணமுமாய் வளர, நங்கநல்லூரில் ஒரு ப்ளாட் வாங்கி சின்னதா காம்பவுண்ட் வச்சு வீடு கட்டிக்க வசதியும் கூடித்து. கமலா சொல்லுவள், “வேலையிருக்கர வரைக்கும் இங்கே இருப்பம், இவளை ஒரு நல்லவன் கையில் பிடிச்சுத் தந்துட்டு நாம தெற்காப் போயிடணும்”. “தெற்கில் எங்கே?” “திருநெல்வேலி”. பட்டாம்பூச்சியா திரிஞ்சுண்டு என்னை சந்தோஷமா வச்சுப்பதே குறியா இருப்பவளுக்குள் ஒரு ஹோம் சிக்னெஸ் இருப்பதை அன்னைக்கு புரிஞ்சிண்டேன்.

அவளுக்கு என்ன சாப்பிட பிடிக்கும்னு தெரிஞ்சிண்டவனுக்கு மனசுக்குள் என்ன ரகஸியங்களை பூட்டி வச்சிருக்கான்னு தெரிஞ்சுக்கத் தோணலை. அங்கே இவாத்தில் யாருமில்லை. இருந்தாலும் அங்கே போணம்னு அவள் மனசு ஏங்கித்தோ!

அன்னைக்கு ஒரு மார்கழி நாள். வேலைலேந்து விடுப்பு வாங்கிண்டாச்சு. பொண் பெங்களூருவில் அவள் ஆத்துக்காரரோட. நன்னா இருக்கா. ஒரு பேரன். எனக்கும் 58 ஆச்சு. மணி காலை 7. உள்ளே ஈஸி சேரில் சாஞ்சிண்டு. பாலீஸி எடுக்க கொள்ளன்னு வரவாளுக்கு ஒத்தாசை செஞ்சிண்டு. வருமானம் வந்திண்டு. கமலா வாசத் தெளிச்சு கோலம் போட்டுட்டு உள்ளே வரா. என்கிட்டே தரையில் உக்காந்துண்டு “நீங்க ரெம்பவே அதிர்ஷடம் செஞ்சவர்”. “அப்படியா! எப்படி?” “பாருங்கோ. மார்கழி மாசம் உங்காத்து வாசலை தெளிச்சு கோலம் போட்டு சாணி உருண்டை வச்சு விக்டரி ஃப்ளவர் நட்டு எல்லாம் செய்ய இந்தக் காலத்துலேயும் என்னைப்போல் ஒருத்தி இருக்காளே, அதைச் சொன்னென்”. “உண்மைதான், ஈதெல்லாம் இப்ப யார் செய்யரா? உனக்கு கஷ்டமாயில்லையே?” “அப்படியெல்லாம் இல்லை. என்ன கஷ்டம்? செஞ்சா உங்க குடும்பம் உங்க குழந்தைகள் சுபிக்ஷமா இருப்பா”.

அது என்ன எப்பவுமில்லாம உன் குழந்தை குடும்பம்னு பிரிச்சு சொல்ரா?

மேனர் ஆஃப் ஸ்பீக்கிங்க்கோ? இத்தனை நாளும் எனக்காகன்னே எல்லாத்தையும் செஞ்சா:லோ! கேட்டா என்ன? கேட்டேன். “நடந்தது எல்லாமும் உனக்கும் சந்தோஷத்தை தரா மாதிரித் தானே நடந்தது. எனக்காக செஞ்சேன்ன்னா எப்படி?” “ஆமாம்! உங்களுக்காகத்தான். கஷ்டப்பட்டுண்டு வேண்டா வெறுப்பா செய்யலை. உங்கள் மேல் இருந்த காதலால் செஞ்சேன். இன்னும் செய்வேன்.” சொல்லீட்டு உள்ளே போனா. “ரசம் வச்சு பீன்ஸ் பண்ணினா போருமோன்னோ?” கேட்டுண்டே. அன்னைக்கு ஏதோ மனசில் முள் தெச்சுட்டாப் போல் பட்டது.

பொம்மனாட்டி கணவர் மேல் காதலா இருப்பா தெரியும். அதுக்காகவே வாழ்க்கையை கடத்திட்டு நிறைவேறின சந்தோஷ சமாச்சாரங்களில் அவாளுக்குன்னு ஒண்ணுமே இல்லைங்கராப்போல் ஃபீல் செஞ்சுப்பாளோ? நானும் ஒண்ணும் செய்யாம இல்லையே. அவள் சந்தோஷத்துக்காக நிறைய செஞ்சேனே! அதிரஸம் பத்தி சொன்னேன். அவளுக்கு பிடிக்கும் ஆனா கேக்கத் தெரியலைன்னு வைர அட்டிகை, வைரத்தோடு, காஞ்சீவரம் புடவைன்னும் நிறைய வாங்கித் தராமலில்லை. ஆத்தில் எல்லா வசதிகளும். பல இடங்களை சுத்திக் காமிச்சாச்சு. அவள் என்னை எப்படி காதலிப்பாளோ அதைவிட ஒரு படி மேல். வயசான காலத்தில் அவள் அப்பா அம்மாவை கூட வச்சு பாத்துண்டது எல்லாத்தையும் பட்டியல் போட்டா? ஆடிப்போவா!

வேண்டாம், இன்னொரு தடவை மல்லுக்கு நின்னா சொல்லிக் காட்டலாம்னும் விட்டாச்சு. அதுக்கு நேரமே வரலை. 3 மாசம் கழிச்சு என்ன அவசரமோ நெல்லையப்பன் அவளை தன்கிட்டே அழைச்சிண்டுட்டான். 53 போர வயசில்லை. என்கூட வந்துடூன்னு மீனாக்ஷி கூப்பிட்டா. மாப்பிள்ளையாத்தில் போய் டேராவா?. நங்கநல்லூர் அகம் வாடகைக்கு விட இஷ்டமில்லை. கமலா வளைய வந்த வீடு வேற ஒருத்தர் எப்படி?

8 வருஷமாச்சு இன்னைக்கும் மார்கழி. கொரோடியா ஸ்கூலில் வேளுக்குடி திருப்பாவை சொல்ரர்னு வந்தேன். திரும்பிப்போரச்சே போளீ ஸ்டால். கமலா போனப்புரம் உனக்கு அதிரஸம் கேக்குதான்னு தோணும். ஞாபகமா வாங்கிண்டு போராய்?. மாப்பிள்ளை, மீனா பேரன் லீவுக்கு வரா. அதிரஸம் மீனாவுக்கும் பிடிக்கும். ரெண்டாம்தரம் பிள்ளையாண்டிருக்கா.

வேர எந்த ஸ்வீட் சாப்பீட்டாலும் அதிரஸம் மாதிரி வராது. நாக்கில் பட்டதும் பல நல்ல இனிமையான நினைவுகளை கொண்டாந்து கொட்டிடும்! கமலா இல்லைதான். ஆனா கூடை கூடயா இனிமையான நினைவுகளை தந்துட்டுன்னா போயிருக்கா!