24. டேவிட் ஆஃப் ஃப்ளார்ன்ஸ் (சிறுகதை சீசன் 4) #ganeshamarkalam
ட்ரைன்லேந்து இறங்கச்சே காலை 6 மணி. இத்தாலிக்கு வந்து 3 வாரம் ஆச்சு. இங்கேதான் 6 மாசம். மிலானோக்கு வடக்கே வெரெஸேன்னு இடத்தில் தங்கிண்டு பக்கத்துலே யூரோட்டம் பரிசோதனை கூடத்தில் பயிற்சி.
சனி ஞாயிறு விடுமுறை. வெள்ளிக்கிழமை மத்தியானம் 2 மணிக்கு எல்லொரும் ஆத்துக்கு போயிடரா. வாரம் முழுக்க உழைச்சுட்டு ஃப்ரைடே கார்த்தாலே வீக்கெண்டை எப்படி உல்லாசமா கழிக்கலாம்னு விவாதம். முடிவானதும் அதை செயல்படுத்த 2 மணிக்கே கிளம்பிடறது. காரில் குடும்பத்தொட, நண்பர்களோட வெளியூர். மண்டே வந்ததும் 3 மணிநேரம் வீகெண்ட் எப்படிப் போச்சுன்னு வம்பு களைகட்டும்.
நான் தனிக்கட்டை. எவ்வளவுதான் முடங்கிக் கிடக்க. இத்தனை தூரம் வந்தாச்சு வாரம் ஒரு ஊரை பாத்துடணும்னு. அதான் ஃப்ளாரென்ஸ். 6 மணிக்கேவா? வெரெஸேலேந்து சின்ன ட்ரையின் பிடிச்சு 70 கிமீ தூரத்தில் மிலானோ. அங்கேந்து ஃப்ளாரன்ஸ் 300கிமீ. 2 மணிநேரத்தில். ராப்பொழுதை ட்ரைனில் வச்சுண்டா ஹோட்டல்னு போவேண்டாம். மிச்சம் பிடிச்ச காசில் வாங்கித் திங்கலாம். இல்லை இன்னும் ஊர்களை பாத்துடணும்னு.
ஃப்ளாரன்ஸ்! ஒருகாலத்தில் கலாச்சார வணிக தலைநகரமான்னா இருந்தது! கண்கொள்ளா விருந்து வேணும்னா இங்கே போணம். முழு ஊரே யுனெஸ்கோ ஹெரிடேஜ் நகரமாம். ஒவ்வொரு கல்லும் கதை சொல்லும். ஒரு முழுநாள் பாத்துட்டு வேணும்னா தங்கிட்டு திங்கட்கிழமை வந்தாப் போதும்னு கிளம்பிட்டேன்..
ஆறு மணிக்கு ஊர் தூங்கித்து. கூட இறங்கின சொல்ப பேரும் போய்ட்டா. நான் ஸ்டேஷன்லேயே வெளிக்கு வாசலுக்கு போயிட்டு, காசு கட்டி ஷவர்பாத், ட்ரெஸ்ஸை மாத்திக்க மணி ஏழரை. நடந்துண்டே ஊரப் பாக்கலாம்னு போகப்போக கடைகள் தொறக்க ஜன நடமாட்டம் ஆரம்பிக்க ரம்மியமாப் போச்சு.
எதைப் பாக்கணும்? ஊருக்கு நட்ட நடுவுலே டுவமோ. பெரீய கதீட்ரல். அதுபோல் கலை நயமிக்க பல இடங்கள். ஆறு, ஆத்துப்பாலம், கடைத்தெரு. நடைபாதையில் சேர் டேபிள் போட்டு பரிமாறும் ரெஸ்டுரான்ட். கேக் ஷாப், பழக்கடை. என்ன இல்லை? வீட்டு பால்கனியெல்லாம் கலர் கலரா பூக்கள். கார் போகும் தெருக்கள் தாரில், மிச்சதெல்லாம் கல் பதிச்சு.
எத்தனை நூறு வருஷத்துக்கு மின்னாடி பதிச்சதோ? பவ்யமா நடக்கணும். பதிச்சவனுக்குத் தெரியுமா கும்மோணத்துக்காரன் சங்கமேஸ்வரன் முதுகில் பையும், கையில் கோக் கேனோட இதில் நடப்பான்னு? அதேபோல் அங்கே பொறந்து சக்ரா படித்துரையில் காவேரியில் குளிச்சு வளர்ந்தவன் ஃப்ளாரன்ஸ் ரயிலடியில் காசு கட்டி குளிப்பான்னு!.
கும்மோணத்தை விட்டு வருஷங்களாச்சே! ஹைதராபாத்தில். டிஃபென்ஸ் ரிசெர்சில் வேலை. ஊர் ஊரா போணம். போர இடமெல்லாம் மயக்கினாலும் கும்மோணம் மாதிரி வராதுன்னு புரிஞ்சது. ஃப்ளாரன்ஸ் என்ன சொல்லுமோ!. நடையைக் கட்டினேன். வானம் வெளுத்தது போடோ எடுக்க சௌகர்யமா.
மிலானோலேந்து வந்த ரயில் ஃப்ளாரன்ஸ் SMNஇல் நின்னுது. எழுதிண்டு வந்ததில் முக்கியமானது மைக்கலேஞ்சலோவின் டேவிட் சிற்பம். அதுக்கு மின்னாடி ஸ்டேஷன் கிட்டக்கேயே டுவமோ. பொடிநடையா பேசிலிகா சென்டமரியா நோக்கிப் போரேன். இங்கே ரோம் சென் பீட்டர்ஸில் ஏறினாப்போலே கோபுரத்துக்கு மேலே ஏற விடுவா. முழுசா ஃப்ளாரன்ஸின் அழகைப் பருகலாம். ஆனா 10 மணிக்குத்தான். மூடியிருந்த சைட் கதவைத் தொறந்துண்டு கதீட்ரலுக்கு உள்ளே போய் அதன் பிரும்மாண்டத்தை பாத்தேன். வெனெஷியன் கண்ணாடிகள் கிறங்கடிச்சதே!.
அங்கேந்து வியா நேஷனாலே வழியா போய் வியா குயெல்ஃபாவில் திரும்பணும். 1 கிமீ போனா ஒரிஜினல் டேவிட் வச்சிருக்கும் காலரிக்குப் போயிடலாம். பசி எடுத்ததே? வழீலே ஒரு பேக்கரியில் ப்ரெட் வாசனை மூக்கை துளைக்கவே உக்காந்து சாப்டூட்டு அங்கே போனா 930க்குத்தான் தொறப்பாளாம். இன்னும் சிலரோட படீலே உக்காந்தாச்சு.
டேவிட் முதல்லே 500 வருஷத்துக்கு மின்னாடி வச்ச இடத்தில் இப்போ இதன் நகல். பலர் அதான் மைக்கலேஞ்சலோ பண்ணினதுன்னு புளகாங்கிதத்தொட போடோ எடுத்துப்பா. எனக்கு டூப்ளிகேட்டையும் பாக்கணும்னு ஆசை. உள்ளே டேவிட் அத்தனை அழகு. அந்தக் காலத்தில் இத்தாலிய ஆண்கள் டேவிடைப் போலத்தான் இருந்தாளோ? யாரை மாடலா வச்சு இத்தனை அற்புதமா பளிங்கில் வடிச்சான்? எனக்கே இப்படீன்னா இளம் பொண்களுக்கு? பெண் டூர்ரிஸ்ட்ஸ் டேவிடை மொச்சது சரிதான்னு பட்டது. டேவிட் ஒரு பெர்ஃபெக்ட் டெபிக்ஷண் ஆஃப் என் யங்க் மேன்.
அங்கேந்து ஆர்னோ நதி. குறுக்கே பல பாலங்கள் இருந்தாலும் போன்டே வெச்சியோ பாலம் பிரஸித்தம் கல்லிலேயே முழுசா மூடப்பட்ட, கடைகள் நிரம்பிய குறுகிய பாலம். விசேஷம் என்ன? எல்லாம் நகைக்கடைகள்! அங்கேந்து இடது கைப் பக்கம் திரும்பிப் போனா நெப்ட்யூன் ஃபவுன்டென்.
அங்கேயும் ஒரு டேவிட் சிலையின் நகல். உசரமான இடம், அங்கேந்து ஃப்ளாரன்ஸை முழுசா பாக்கலாம். பாத்துட்டு அதி அற்புதமான பியஜ்ஜா டெல்ல சிக்னோரியா வந்தேன்.
இங்கே ஒருகாலத்தில் ஃப்ளாரன்ஸ் நகரமே திரண்டு வந்து நிக்குமாம். பொதுக்கூட்டங்கள் நிகழ்ந்த இடம். டவுன் ஹால்னு வச்சுக்கலாம். இப்போ அழகான ரெஸ்டுரான்டுகளும், சிற்பங்கள் அமைந்த கூடங்களுமா. பல பளிங்கு சிற்பங்களினூடே டேவிடின் இன்னொரு நகல். மின்னே பாத்த ஒரிஜினலுக்கும் இதுக்கும் என்ன வித்யாசம்னு பாக்கலாம்னு கிட்டக்கே போரச்சே அவளைப் பார்த்தேன்.
இந்தியன், ஜீன்ஸும் டீ ஷெர்டும். டீஷெர்ட்டில் என்னவொ எழுதியிருக்கு. என்னன்னு பாக்கப் போய் என்னைப் பத்தி தப்பா ,முடிவுக்கு வந்துட்டா? எழுதின வாசகத்தை டீஷெர்ட்டை அயர்ன் செய்யரச்சேதான் படிக்க முடியும், இவளோட வனப்பு இப்போ நேரா படிக்க விடாது.
என்னைப் பாத்தவள் “நீங்க இந்தியாவா, தமிழா?” கேக்க “ஆமாம், சங்கமேஸ்வரன். நீங்க?” “காவேரி. பாரீஸில் படிக்கரேன், லீவுக்கு வந்தேன். இந்த மைக்கலேன்ஜலோவின் டேவிட் எத்தனை அழகு? நீங்க பாக்கலையா? இங்கே இப்போதான் வந்தீங்களா?” “இல்லை கார்த்தாலேந்து சுத்திண்டிருக்கேன். லன்ச் சாப்டூட்டு சொச்சம் பாக்கணும்”. லன்ச் இன்வைட் போலே கேட்டதும் “சரி நானும் வரட்டுமா? சேர்ந்தே போலாம்.”
கண் டேவிடை விட்டு அகலவேயில்லை. “இது போலின்னு தெரியுமா?” “அப்படியா? டேவிட்னு போட்டிருக்கே!” “ஆமாம் இப்படி ஃப்ளாரன்ஸ்லேயே 6 ரெப்ளிகா இருக்கு. ஒரிஜினலை அகடேமியா காலரியில் பார்த்தேன். முதலில் இங்கே இருந்ததால் இங்கே நகல்”. ஆச்சர்யமா பாத்தா. நகலே இத்தனை கம்பீரமா? “உண்மையிலேயே ஆண்கள் இத்தனை கம்பீரமா, தோழமையா ஹேண்ட்ஸம்மா இருந்தா எப்படி இருக்கும்?” “அதுசரி. பாத்துண்டே இருக்கத் தோணும். அப்புரம் ஒருவேளை உயிர் பெற்று உங்ககிட்டே ஃப்ரெண்ட் ரெக்வெஸ்ட் தந்தாலும் தருவான்”. சிரிச்சா. பல் வரிசை மயக்கித்தே!
“இங்கேயே பல சிற்பங்கள். பாக்கவேண்டாமா?” “அப்படியா?” “ஆமாம் ஹெர்குலீஸ், பெர்சீயூஸ், அப்படீன்னு வேவ்வேறு சிற்பிகளின் கை வண்ணம்”. “டேவிடுக்கு மட்டும் அத்தனை கூட்டம்”. “உங்களுக்கும் டேவிட்தான் பிடிச்சது போலேருக்கு?” “இல்ல்லையா பின்னே? பெர்ஃபெக்ட் ஆண்மகன்!”
இத்தாலியில் பாஸ்டாதான். சாப்பிடரச்சேயும் டேவிட் மாதிரி உண்மையில் கிடைப்பது கஷ்டம்னு இவள் சொல்ல, “டேவிட் அழகுதான் ஆனா அவனைப்போல் ஒருத்தர் மாடல் செஞ்சிருக்கணும் இல்லைன்னா அத்தனை தத்ரூபமா மைக்கேலேஞ்சலோ எப்படி வடித்திருக்க முடியும்?” “எனெக்கென்னமோ கற்பனை மாதிரி தோணித்து”. “இதை வடிச்ச போது சிற்பிக்கே 27 வயசுதானாம் தெரியுமா, அந்த வயசில் அத்தனை கற்பனை சாத்தியமில்லை”.
“இத்தாலி பத்தி, ஃப்ளாரன்ஸ் பத்தி விவரங்களை படிச்சுட்டுத்தான் வந்திருக்கீங்க?” “இல்லை இது மட்டும் படிச்சேன். எனக்கு இத்தாலி ரொம்பப் பிடிக்கும். கடவுள் பக்தி மிக்க மக்கள், கலாச்சாரம், குடும்ப உணர்வுகள் நம்பளைப் போலவே தாய்ப்பாசம். சாப்பாட்டு பிரியர்கள்”. முகத்தை உசத்தி என்னையே கண்கொட்டாம பாத்தா. இந்த காவேரியும் எத்தனை அழகு!.
நானும் இவளைச் சீண்டணும்னு “இங்கே பெண் வடிவங்களும் இருக்கு, பாக்கப் பாக்க பரவஸம். விமன் ஆஃப் சபைன்னு. அதோ பாருங்கள். அந்த மாதிரி உருவமுள்ள பெண்கள் நிஜத்தில் எங்கே? தேடினாலும் கிடைக்காது.” “ஏன் அதுக்கும் மாடெல் இல்லாமலா பண்ணீயிருப்பா?” “அப்போ என் வாதத்தை ஒத்துக்கரீங்க?” லேசா தலையாட்டினா. “இன்னொரு பாஸ்டா ரிவோலி சாப்பிடணும்போல இருக்கு.” அவள் கேட்க வெயிட்டரை கூப்பிட்டேன். சிலவு சித்தே ஜாஸ்தியாகுமோ? மைண்ட் வாயிஸ் கேட்டுதோ? “எனக்கு நானே பே பண்ணிப்பேன்.”
ஸ்காலர்ஷிப்பில் வந்தாளாம். இன்னும் ரெண்டு வருஷம் படிப்பு பாக்கியாம். “நீங்க இந்தியாவில் எந்தூர்?” “ஸ்ரீரங்கம். ஆனா தில்லியில் செட்டில். ஐரோப்பாவில்தான் படிப்பேன்னுட்டு ஆத்தில் கோவிச்சுண்டாலும் பரவாயில்லைன்னுட்டு கிளம்பி வந்தேன். அப்பாவுக்கு சிலவில்லாம”.
பேச்சு மீண்டும் பெர்ஃபெக்ட் ஹ்யூமன் பீயிங்க்ஸ் பத்தி திரும்பித்து. அப்படி யாரும் இல்லைன்னுட்டு இருந்தா இப்படித்தான் ஞாபத்தில் வச்சுக்கணும்னு பண்ணித் தள்ளியிருக்கான்னு முடிவுக்கு வந்தோம்.
மணி 3 ஆகவே எழுந்து சபைன் சிற்பத்துக்கு கிட்டக்கே போனோம். இத்தாலியில் கிமு 8ஆம் நூற்றாண்டில் நடந்தா சொல்லும் ஒரு சம்பவத்தில் ரோம சிப்பாய்கள் சபைன் நகர பெண்களை வலுக்கட்டாயமா தூக்கிச் சென்றதை காட்டும் சிற்பம். “என்ன ஒரு கொடூரமான சம்பவம்?” பாத்ததும் சொல்லிட்டா. நடந்ததை யாரும் பறக்கப் பிடாதுன்னு உயிர் ததும்ப இந்த சிற்பத்தில்? ரெண்டு கட்டுமஸ்தான ஆண்கள் ஒரு இளம் பெண்ணை தூக்கி செல்வதும் அது அவள் விருப்பத்துக்கு புறம்பா இருப்பதுவும் பளிங்கில் அப்பட்டமா.
“ஆண்கள் பொல்லாதவர்கள்.” காவேரி அப்படிச் சொல்ல முகத்தை கூர்ந்து கவனிச்சேன். நான் பார்ப்பதை கவனிச்சுட்டு “பெண்களும்தான்”. கூட்டிச் சொன்னா. பேச்சு முத்தாய்ப்பா இருந்தாலும் அப்படீயே விட்டுட முடியலை. “ஏன் அப்படி?” அதுக்கு அவள் சொன்ன விளக்கம் அருமை.
“இங்கிருக்கும் ஆண் சிற்பங்கள் ஆண்மைத்தனத்துக்கும் ஆதிக்கத்துக்கும் குறியீடா அமைஞ்சது. ஆனால் இந்த ஒரு சிற்பத்தில் எனக்கு என்ன தெரிஞ்சுதுன்னா, பெண்களை வலிமை இல்லாதவர்களா காமிக்காமல் அப்பேற்பட்ட ஆண்களையும் தங்கள் பின்னால் திறண்டு வர வச்சதும், தங்களை அடையாமல் ஆண்கள் வேற ஒண்ணையும் சாதிச்சுடப் போவதில்லைன்னும் இந்த சிற்பி ஒருசேர சொல்ல முயற்சி பண்ணி அதில் ஜெயிச்சிருக்கான்.” ஆஹான்னு பட்டது.
அப்படியெ நடந்து இன்னும் சில இடங்களையும் பாத்துட்டு சாயங்காலமா ஒரு கிளாஸிக் காஃபே சாப்பிடலாம்னு உக்காந்தோம். சின்ன கப்புக்கு அடீலே அத்தனை திக்கா ரெண்டு ஸ்பூன் டிகாக்ஷண்.
ஒரு சிப் எடுத்துக்கலை கேக்கரா, “நீ எங்கே தங்கியிருக்காய்?” “தங்குவதா இல்லை திரும்பிப் போலாமான்னு முடிவெடுக்கலை” “.நான் ஹோட்டல் லம்பார்டியாவில். பட்ஜெட் ஹோட்டல். டுவமோ கிட்டக்க. 3நாள் இருக்கரா மாதிரி புக்கிங்.” சொன்னவள் கொயட்டா தன் காப்பியை உரிஞ்ச நான் என்ன செய்யலாம், ஊர் இத்தனை அற்புதமா இருக்கு. டூரிஸ்ட் கைடில் பாக்கவேண்டியது இன்னும் ரெண்டு நாளைக்கு காணும். இருந்துட்டுப் போலாமான்னு யோசிக்க முடிவெடுக்க முடியலை. ஏதாவது சொல்லுவேன்னு நினைச்சாளோ? இல்லை இவன் சிலவாகும்னு யோசிக்கரானோன்னும் பட்டிருக்கும்.
எத்தனை நாழிதான் ரெண்டு ஸ்பூன் டிகாக்ஷணை உரிஞ்சிண்டிருப்பது? தன் கப்பை கீழே வச்சவள், தீர்க்கமா என்னை நிமிந்து பாத்துட்டு, “என்னோட வந்து தங்கிக்கோ. ஐ வில் லைக் இட்.” இப்போ என் பங்குக்கு நான் ஏதாவது சொல்லணுமே! “வி வில் ஷேர் தி ரென்ட்.”
முகம் மலர்ந்து கண்கள் சிரிக்க கையை நீட்டி என் விரல்களை பற்றிக்கொண்டாள் அந்த காவேரி.
பிடிவாதமா வெளிநாட்டில்தான் படிப்பேன்னு வந்துட்டு, காதலர் நகரமான பாரீஸில் எத்தனைதான் படிப்பில் மட்டும் கவனம் செலுத்துவது? புதிய சூழல், பலதரப்பட்ட கலாச்சார பாதிப்புகள் எப்படி என்போல் ஆண்களை துணிச்சலா சிலதை செய்யத் தூண்டுமோ அதுபோல், இந்த காவேரியையும் படுத்தியிருக்குமோ?
எல்லாத்தையும் விட டேவிட் இவளை ரொம்பவே பாதிச்சிருக்கான். அவள் விரலை நானும் பற்றிக்கொண்டு மனசுக்குள் மைக்கலேஞ்சலோவுக்கு நன்றி சொன்னேன்.
இது நடந்து 6 வருஷமாச்சு. இப்போ காவேரி சங்கமேஸ்வரனுக்கு 1 பெண் குழந்தையும் உண்டு. ஃப்ளாரன்ஸில் பாத்த எந்த பளிங்குச்சிலையும் எங்கள் செல்லத்துக்கு ஈடாகாது..