காசிக்கு இரண்டு டிக்கெட்

 கல்கி

சிறுகதை - காசிக்கு இரண்டு டிக்கெட்

கல்கி டெஸ்க்

Published on: 

31 Dec 2023, 10:41 am

-கிருஷ்ணா

நமக்கு என்ன செலவா இல்லை? எதுக்கு இந்த அநாவசியமான செலவுன்னுதான் பார்க்கறேன்" என்றாள் என் நெஞ்சில் கோலமிட்டபடி..

என் பிழைப்பே இப்படியாகிவிட்டதே என்று வருத்தமாய்க் கூட இருந்தது.

வீட்டில் இவர்களிடம் தலையாட்டி விட்டு, அலுவலகத்தில் மேலதிகாரிகளிடம் தலையாட்டிவிட்டு.... கழுத்துக்கு நல்ல பயிற்சிதான்!

'"என்னங்க யோசனை?" என்றாள் என் கைவிரல்களை எடுத்துச் சொடக்கு போட்டபடி.

"இரண்டாயிரம் ரூபாய் இருந்தால் நாம் என்னென்ன செய்யலாம்? பாத்ரூம்ல கெய்சர் பொருத்தலாம். நீங்க ரொம்ப நாளா ஆசைப் படற சஃபாரி சூட் தைச்சுக்கலாம். இந்த வருஷ தீபாவளிக்கு எனக்குப் பட்டுப் புடைவைதான். இப்பவே சொல்லிட்டேன்...." என்றாள்.

நான் மௌனமாக விட்டத்தை வெறித்தேன். குளிருக்கு அவள் அருகாமை பிடித் திருந்தது. மல்லிகைப் பூவின் மணம் கிரங்க வைத்தது.

"ஏங்க, எங்க அப்பா, அம்மாவுக்கு நான்தானே மூத்த பொண்ணு."

"என்ன திடீர் சந்தேகம்?"

"இந்தக் கிண்டல்தானே வேணாங்கறது. ஆண் பிள்ளையே இல்லாததுனால என்னை அவங்க பையன் மாதிரியே வளர்த்து, படிக்க வைச்சாங்க தெரியுமா?

“அது சரி, உன் தங்கையையாவது பெண்ணா வளர்த்திருக்காங்களா. இல்லை..." என்று நான் இழுக்கவும் கோபமே வந்துவிட்டது பானுவுக்கு.

எனக்கு முதுகைக் காண்பித்தபடி திரும்பிப் படுத்துக்கொண்டாள்.

எனக்கும் தூக்கம் கண்களைச் சுழற்றவே தூங்கிப் போனேன்.

பெட்ரூம் நைட்லாம்ப் வெளிச்சத்தில் பானுவைப் பார்த்தேன்.

நீண்ட, கூர்மையான நாசி, மலர்ந்த கண்கள். மிக அழகாகத் தெரிந்தாள் அந்த அரை இருட்டில்.

காலையில் எழுந்ததுமே மீண்டும் பிரச்னை நினைவில் எழுந்தது. பெற்றோருக்கு என்ன பதில் சொல்வது..?

எப்படி வேண்டாம் என மறுப்பது....?

குழுப்பத்துடன் பாத்ரூம் சென்றேன்.

பானு என்னைப் பார்வையாலேயே தொடர்ந்தாள்.

குளித்துவிட்டு பெட்ரூமினுள் உடை மாற்றிக்கொள்ள நுழைந்தேன். பானுவும் ஏதோ வேலையாய் அங்கிருந்தாள்.

“பானு...”

"ப்ச், எதுக்கு இப்படி குழப்பிக்கறீங்க. அதான் நேற்றே முடிவு செஞ்சாச்சே. ஒரு விஷயத்தை மறுபடியும், மறுபடியும் போட்டு உழப்பினா தலைவலிதான் மிஞ்சும்" என்று தளுக்காகப் பேசிவிட்டு நகர்ந்தாள்.

காலையில் எழுந்ததும் ஓரளவு மனம் சீர்ப்பட சிந்தித்ததில் அப்பா, அம்மாவிடம் எங்கள் முடிவைச் சொல்லத் தயக்கமாய் இருந்தது.

அதைப் புரிந்துகொண்ட பானுவும், என்னிடம் மீண்டும் இதைப் பற்றிப் பேசுவதைத் தவிர்ப்பதும் புரிந்தது.

டிபன் சாப்பிடும்போது அப்பா எதிரில் அமர்ந்தார்.

"என்னடா, இன்னிக்குச் சாயந்திரம் டிக்கெடுக்குச் சொல்லிடலாமா?" என்று ஆரம்பித்தார்.

அம்மா என் முகத்தை ஆவலுடன் கவனித்தாள். நான் மறுக்க மாட்டேன் என்ற நம்பிக்கை இருவர் கண்களிலும் தெரிந்தது.

நான் சங்கடத்துடன் நெளிந்தேன்.

கணவன் தன்னுடைய கொள்கைகளையும், கடமைகளையும் மறந்து தோற்பதே இரவில்தானே.

''செலவுக்காக வயசான காலத்துல மட்டுமில்லீங்க. உள்ளூர் கோவில், குளத்துக்குப் போனால் பத்தாதா? ஒண்ணு கிடக்க ஒண்ணு ஆயிடுச்சுன்னா?" என்றாள் குழையும் குரலில்.

விஷயம் இதுதான்.

அடுத்த மாதம் காசிக்கு டூர் ஒன்றைத் தெரிந்த குடும்ப நண்பர் ஒருவர் ஏற்பாடு செய்திருக்கிறார். என் பெற்றோர் போக ஆசைப்படுகின்றனர்.

இன்று மாலை அலுவலகம் விட்டு வந்ததும் தங்கள் ஆசையை வெளியிட்டனர். நானும் 'பார்க்கலாம்' என்பதுபோல் அப்போது தலையாட்டினேன்.

இப்போது பானுவின் எதிர்வாதத்துக்குத் தலையாட்டிக் கொண்டிருக்கிறேன்.

"அப்பா, மறுபடியும் ஒரு தடவை நல்லா விசாரிச்சுட்டு அப்புறம் பணம் கொடுக்கலாமேன்னு பார்க்கிறேன்.''

"ஏண்டா, நாராயணன்தானேடா டூ நடத்தறான். நல்லாத் தெரிஞ்சவனாச்சே."

''உண்மைதான்...  ஆனால் பண விஷயத்துல நண்பராயிருந்தாலும் ஒரு தடவைக்கு இரண்டு தடவை விசாரிச்சுடறது நல்லது இல்லையா?"

அப்பா மௌனமாக அம்மாவை நோக்கினார்.

இருவர் முகத்திலும் ஏமாற்றம் படர்ந்தது.

''சரி, உன் இஷ்டம்" என்றார் அப்பா.

கை கழுவ பாத்ரூம் சென்றபோது பானு எதிர்ப்பட்டாள்.

''நீங்க எப்பவுமே இப்படித்தான். வழ வழா, கொழ, கொழா! பட்டுனு சொல்லிட வேண்டியதுதானே" என்று படபடத்தாள்.

பானு சொல்லும் காரணங்களும் நியாயமாகப்பட்டன.

அலுவலகம் புறப்பட்டேன். பிரச்னையை மாலை வரை தள்ளிப்போட்டது ஓரளவு ஆறுதலாய் இருந்தது.

மாலை ஆபீஸ் முடிந்து சற்று சீக்கிரமாகவே திரும்பினேன்.

தெரு முனை திரும்பும்போது சற்று முன்னால் பானு, பக்கத்து வீட்டு மாமியுடன் பேசியபடி நடந்து சென்றுகொண்டிருந்தாள். நடையைச் சற்று எட்டிப் போட்டேன்.

"என்ன பானு, உங்க மாமனார், மாமியார் காசி போற திட்டம் என்னாச்சு?" என்று மாமி கேட்பது காதில் விழ,  நிதானித்தேன்.

''மாமி, தேவையில்லாத செலவு இதுன்னு அவரிடம் பளிச்சுனு சொல்லிட்டேன். ஆபீஸ்லே இருந்து வந்ததும் அவர் இதைச் சொல்லிடுவார்னு நினைக்கிறேன்."

''ஏண்டீம்மா, பாவம் போயிட்டு வரட்டுமே." வயசானவர்

"கரெக்ட்தான் மாமி. ஆனால் என் தங்கை கல்யாணம் முடிவாகும் போலிருக்கு. கல்யாணம்னா சும்மாவா? ஆயிரம் செலவு இருக்கும் எங்கப்பாவுக்கு. எங்களால முடிஞ்ச இரண்டாயிரமோ, நாலாயிரமோ கொடுக்கலாம்னு முன்னாடியே பேசி வைச்சிருக்கேன் அவரிடம். இப்ப என் மாமனார், மாமியார் காசி டூர் கிளம்பினால் பணத்துக்குத் திண்டாட்டம் வந்திடுமே. அப்புறம் தங்கை கல்யாணத்துக்குக் கொடுத்து உதவ முடியாமல் போச்சுன்னா...."

அதற்கு மேல் பானுவின் வார்த்தைகள் என் மனத்தில் பதியவில்லை.

நிமிஷ நேரம் பானு மேல் கோபம் வந்தாலும், அவள் தன் பெற்றோர் மேல் வைத்திருக்கும் பாசமும், நன்றியும் புரிந்தது.

“ஆனால் நான்...?”

இதுவரை தங்களுக்கென எந்த ஆசையையும் வைத்துக்கொள்ளாமல் ஒரே மகனான என் நலன் ஒன்றையே முக்கியமாய்க் கொண்டு வளர்த்த என் பெற்றோரின் ஒரே ஆசையை மறுக்க நினைத்தேனே!

பானுவின் செயல் நியாயமோ,  அநியாயமோ,.... அதன் பின்னே அவள் தன் பெற்றோர் மேல் வைத்திருக்கும் அன்பு இருக்கிறது.

அந்த உறுதி என்னிடம் இல்லை என்பதை நினைக்கும் போது வெட்கமாய் இருந்தது.

காசி டூருக்கும் ஏற்பாடு செய்து, பானுவின் தங்கை கல்யாணத்துக்கும் பணம் புரட்ட முடியாதா என்னால்....?

கொஞ்சம் பி.எஃப் அது,  இது என்று ஆபீசில் கடன் வாங்கினால் போகிறது. அடைத்துவிட முடியாதா என்ன....?

''அம்மா, அப்பா, நீங்க காசி போயிட்டு வரதுக்கு டிக்கெட் வாங்கிடலாம். நாளைக்கு வங்கியிலேயிருந்து பணம் எடுத்துத் தரேன்" என்றேன் வீட்டை அடைந்ததும்.

அவர்கள் முகம் புரியாமல் மலர்ந்தது பூரிப்பில். பார்த்த பானுவைக் கனிவுடன் பார்த்தேன். இரவு அவளைச் சமாதானம் செய்ய வேண்டும்.

பின்குறிப்பு:-

கல்கி 23 ஆகஸ்ட்  1992 இதழில் வெளியானது இச்சிறுகதை. இங்கு கல்கி ஆன்லைன் களஞ்சியத்திலிருந்து மீண்டும் வெளியிடப்பட்டுள்ளது. சில விஷயங்கள் நமக்கு நன்கு அறிமுகமாகியிருந்தாலும், தெரிந்திருந்தாலும்... அவற்றை நாம் மீண்டும் மீண்டும் படித்து பயனடையக்கூடிய தகவல்களாக... எவர்க்ரீன் செய்திகளாக நினைவுபடுத்திக் கொள்வது நல்லதுதானே !

- ஆசிரியர், கல்கி ஆன்லைன்

Kalki Stories

PROMOTED CONTENT