முற்பகல் செயின்..11

 முற்பகல் செயின்..11

By N Krishnamurthy 

அடுத்த இரண்டு வாரமும் திருவும், நித்யாவும் காசிநாதன் வீட்டிலேயே இருந்தனர். ஆதித்யா ஏதோ பறி கொடுத்த   மாதிரியே இருந்தான்.

அமெரிக்கா செல்வதற்கு ஒரு நாள் முன்பு திருவும், நித்யாவும் ஆதித்யாவுடன் நமச்சிவாயம் வீட்டிற்கு வந்து சேர்ந்தார்கள். வீட்டிற்கு வந்தவுடன் நமச்சிவாயத்தை பார்த்த ஆதித்யா  "தாத்தா" என்று அவரிடம் தாவினான்.  அவனை உச்சி முகர்ந்து, முத்தம் கொடுத்து நமச்சிவாயம் அவனை வெகு நேரம் கொஞ்சினார். அன்று முழுதும் ஆதித்யா அவனுடனே கழித்தான். இரவு ஏர்போர்ட்டுக்கு அவர்களை வழி அனுப்ப வதற்கு நமச்சிவாயமும் கோமதியும் சென்றிருந்தார்கள். வழக்கம் போல காசிநாதனுடைய குடும்பமும் வந்திருந்தது.  நமச்சிவாயத்தை விட்டு  வர குழந்தை மறுத்தான். அழுதான். அதற்குள் காந்திமதி "பேசாம நீ தாத்தா கூட இருந்துடு" என்றாள் நக்கலாக.

திருவும், நித்யாவும் ஆதித்யாவுடன் ஏர்போர்ட் உள்ளே சென்றார்கள்.

கிட்டத்தட்ட அடுத்து இரண்டு மூன்று வருடங்கள் திருவும்,நித்யாவும் இந்தியாவுக்கு வராமலேயே இருந்தார்கள.  வாரம் ஒரு முறை,அதன் பிறகு மாதம் ஒருமுறை என்றாகி பின்னர் இரண்டு மாதத்திற்கு ஒரு முறை என்று போன் செய்வது  ஆகிப்போனது. இதெல்லாம் நமச்சிவாயத்துக்கு  பழக்கமாகி போய்விட்டது. கோமதிக்கு  மட்டும் மனசு கேட்கவே இல்லை. இதற்கிடையில் வித்யாவிற்கு கல்யாணம் நிச்சயமானது. இதற்கு அமெரிக்காவிலிருந்து மூவரும் வந்திருந்தார்கள். 

இப்போதெல்லாம் நித்யா வேலைக்கு போவதாக சொன்னான் திரு. ஆதித்யாவை  பார்த்துக் கொள்வதற்கு  பிலிப்பைன்ஸ் நாட்டு பெண்ணை ஏற்பாடு செய்து இருப்பதாக கூறினான்.  நமச்சிவாயத்திற்கு அந்தப் பெண்  எப்படி நன்றாக கவனித்துக் கொள்வாள் என்று புரியவில்லை. நடுவில் ஒரு முறை  நமச்சிவாயமும் , கோமதியும் அமெரிக்கா சென்று இரண்டு மாதம் இருந்து விட்டு வந்தார்கள். 

 வளர்ந்து வரும் ஆதித்யாவின் போட்டோக்களை அனுப்புவான் திரு.

காலம் இப்படியே ஓடிக்கொண்டிருந்தது கிட்டத்தட்ட திருவுக்கு கல்யாணம் ஆகி 22 வருடம் முடிந்து போயிருந்தது. இப்பொழுது நமச்சிவாயமும், கோமதியும் பழுத்த முதுமை பருவத்தை எட்டி இருந்தார்கள்.

இருவருக்கும் கண் ஆபரேஷன் செய்து கொண்டார்கள். இருவருக்கும்   வீட்டு வேலை செய்வதே முடியாத காரியமாக இருந்தது. என்ன செய்வது ?

யாரையும் வேலைக்கு வைத்துக் கொள்ள முடியவில்லை.

திரு பணம் அனுப்புவது நின்று போய் பல வருடம் ஆகியிருந்தது.

போனே வருடம் ஒரு முறை தான் வந்தது.  நமச்சிவாயத்திற்கும் கோமதிக்கும் வாழ்க்கை? நரகமாக போய்க் கொண்டிருந்த வேளையில், ஒருநாள் அவர்கள் வீட்டின் காலிங் பெல் அடித்தது.வீட்டு வாசலில் ஜுன்ஸ், பேன்ட், டீ ஷர்ட் அணிந்த, 20 வயது இருக்கக்கூடிய ஒரு வாலிபன் நின்று கொண்டிருந்தான். அவனைப் பார்த்து நமச்சிவாயம் "உனக்கு என்னப்பா வேண்டும்" என்று கேட்டார். "நமச்சிவாயம் சார் வீடு இதுதானே" என்று அவன் கேட்டான்.அவன் தமிழ் உச்சரிப்பு வித்யாசமாக இருந்தது.

நமச்சிவாயம் அவனைப்பார்த்து "எனக்கு காது கொறவாகத்தான் கேட்கும்.கொஞ்சம் உரக்க பேச முடியுமா"என்று சொன்னார்.இதை கேட்ட அந்த வாலிபன் கண்களில் லேசாக நீர் எட்டிப்பார்த்தது.