வசந்தகாலம் வருமோ? 83

 வசந்தகாலம் வருமோ? 83

By N Krishnamurthy 

ஜோசியர் சொன்னதை கேட்டதும் ரங்கநாயகிக்கு தலை மேல் இடி இறங்கியது போல் இருந்தது. ஆமாம், ஜோசியர் அவளிடம் " இந்த இரண்டு ஜாதகத்துக்கும் கிஞ்சித்தும் பொருத்தம் இல்லை. இதல மேல் கொண்டு எதுவும் நடக்க ஏற்பாடு பண்ண வேண்டாம். அது வெனையில் தான்  முடியும்" என்று கூறினார். இதைக் கேட்ட ரங்கநாயகி, வந்த கோபத்தையையும், ஏமாற்றத்தையும் அடக்கி கொண்டு," மாமா சித்த, இன்னொரு முறை பாருங்க " என்று கேட்டுக்கொள்ள அதற்கு அவர் " எத்தனை தரம் பார்த்தாலும் நான் சொல்றது தான் முடிவு. எதுக்கு உங்க டயத்தையும், என் டயத்தையும் வேஸ்ட் பண்ணனம் "என்று  உறுதியாக கூறிவிட்டார். பின்பு ரங்கநாயகி,அவருக்கு தரவேண்டிய பணத்தை கொடுத்து(அழுது) விட்டு அந்த இடத்தை காலி செய்தாள். திரும்பி பஸ்ஸில் வரும் போது அவளுக்கு கிட்டத்தட்ட சுயநினைவே இல்லை. இந்த விஷயத்தை எப்படி சமாளிக்க போகிறோம் என்று நினைத்தாள். எப்படி இருந்தாலும் ஜாதக பொருத்தம் இல்லை என்பதை ரகுநந்தன் தாயாருக்கு சொல்லக்கூடாது என்று தீர்மானம் செய்து கொண்டாள்.  "சரி,நாம் சாரங்கனுக்கு இந்த பையனுடைய ஜாதகத்தை அனுப்பி வைத்து விடுவோம். அப்புறம் பெருமாள் விட்ட வழி" என்று மனதை தேற்றிக்கொண்டாள். வீட்டுக்கு வந்தபோது  பூட்டு திறக்காமலேயே இருந்தது. இன்னும் பத்பநாபன்  வரவில்லை. 

மறுநாள் அவள் ரகுநந்தனின் ஜாதகத்தை சாரங்கனுக்கு  அனுப்பி வைத்தாள்.

மாதங்கள் கிடுகிடுவென ஓடிவிட்டன. சாரங்கன் அறுபதுக்கு இன்னும் ஒரு மாதமே இருந்ததால், ஆத்து  வாத்தியாரிடம் சென்று  சென்று, சஷ்டி அப்த பூர்த்திக்கு  தேவையான சாமான்கள் லிஸ்டை  குறித்து கொண்டு  வந்தான். பத்திரிக்கை அச்சடித்து முதல் பத்திரிக்கை பத்மநாபனுக்கு அனுப்பிவிட்டு  அவரையும், அக்காவையையும் போனிலேயே  அழைத்தான் சாரங்கன். "நாங்க வந்து நடத்தி கொடுக்கறோம்  சாரங்கா.  ஜமா(ய்)ச்சூடலாம்" என்றார்

பத்மநாபன். இதன் பிறகு ஸ்ரீவத்சன் அப்பாவுக்கும்,பத்மநாபன் அப்பா வுக்கும், பத்ரிகைகளை அனுப்பி வைத்த சாரங்கன் அவர்களுக்கும் போன் செய்து வந்து விடுமாறு  அழைத்தான்.

அவனிடம் போனில் பேசிய வசுமதி "மாமா, சித்த போன மாமி கிட்ட தரேளா " என்றாள். போனை வாங்கிய மைதிலி" சொல்லு வசு" என்றதும், அவள் வெட்கம் கலந்த குரலில் "மாமி நான் உண்டாயிருக்கேன் "என்றாள்.மைதிலி

"அடி சக்க.கன்கிராஜுலேஷன். எத்தனாவது மாசம்"என்றாள்."நாலாவது மாசம்"என்ற வசுமதி "தாத்தா, பாட்டி, மாமா,ம்ருதுக்கு  விஷயத்த சொல்லிடுங்கோ" என்றாள். விஷயத்தை  கேள்விப்பட்ட ம்ருதுளா வசுமதியை போனில் கூப்பிட்டு "அக்கா கன்க்ராஜுலேஷன்ஸ் .குட்டி வசுவா,குட்டி ஸ்ரீவத்சனா "என்று கேட்டாள். "அதெல்லாம் இப்ப தெரியாது. நேக்கு

ஆம்பிள குழந்தைதான் வேணும். அப்பதான் நோக்கு பொறக்க போற பொண்ணை  அவனுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்கலாம் "என்றாள். "போக்கா" என்றாள் ம்ருதுளா.வெட்கத்தில் அவள் முகம் சிவந்ததது.

ராஜேஸ்வரி மாமி தன்னிடம் அவர்களுடைய வீட்டு நம்பர் கொடுத்தது மைதிலிக்கு ஞாபகம் வந்தது. அவள் ம்ருதுளாவை கூப்பிட்டு" ம்ருது நம்பாத்தலேந்து ராஜேஸ்வரி மாமிக்கு போன் பண்ண முடியுமா" என்று கேட்டாள். 

" இல்லம்மா.அதுக்கு ஐ எஸ் டி கனெக்ஷன் வேணும்" என்றாள் ம்ருதுளா.

" அது என்னவோ, அதெல்லாம் நேக்கு தெரியாதுடி. நீ போய் இன்னிக்கி வெளியில எங்கேயாவது போன் பண்ண முடிஞ்சா ,அந்த மாமிக்கு போன் பண்ணி,அப்பா அறுபது என்னிக்கீன்ற   விவரத்தை சொல்லி, அவாளை ப்ங்ஷனுக்கு கூப்பிடு. நேக்கென்னமோ அவா வருவான்னு தோணல. ஆனா ப்ங்ஷன் நவம்பர் முடிவுல இருக்கறதனால, டிசம்பருக்கு தான் சென்னை போகப் போறோமே, நவம்பர்லே போயிட்டா என்ன என்று எண்ணி  வந்தாலும் வரலாம்" என்றாள். "சரிம்மா" என்று கூறிய ம்ருதுளா  மாலை 7 மணிக்கு  அருகிலிருந்த எஸ்.டீ.டி , ஐ.எஸ்.டி டெலிபோன் பூத்துக்கு சென்று, ராஜேஸ்வரிக்கு ஐ எஸ் டி கால் செய்தாள். போனை எடுத்த ராஜேஸ்வரியின் கணவர் மார்கபந்து

" ஹலோ ஹூ இஸ் ஸ்பீக்கிங்" என்றார்.ஒரு நிமிடம் ம்ருதுளாவுக்கு என்ன சொல்வது என்று புரியவில்லை ."ஐ அம் ம்ருதுளா ஸ்பீக்கிங் ஹியர் ஃபிரம் இண்டியா . ஐ வாண்ட் டு ஸ்பீக் டு ராஜேஸ்வரி மாமி" என்றாள். ம்ருதுளாவை ரொம்ப தெரிஞ்ச மாதிரி அவர் " ஹவ் ஆர் யூ ம்ருதுளா" என்று கூறிவிட்டு,  "கொஞ்சம் இரு. நான் மாமிய கூப்பிடறேன்" என்றார். இந்த சமயத்தில் ஏன் ம்ருதுளா போன் செய்கிறாள் என்று ராஜேஸ்வரிக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.  போனில் அவள் "ம்ருது. அங்க எல்லாம் சௌக்யமா?" என்று கேட்டாள். "மாமி எல்லாம் சௌக்யமா இருக்கோம்.  அப்பாக்கு சஷ்டியப்த பூர்த்தி   நவம்பர் 26 ஆம் தேதி வறது. நீங்களும், உங்க பையனும், உங்காத்து  மாமாவும் அவசியம் வந்துடுங்கோ. பத்திரிக்கை அனுப்பி வைக்கிறோம் " என்றாள்.

"  அப்படியா.ரொம்ப சந்தோஷம். நாங்க இந்தியா வர  நவம்பர் இருபத்தி எட்டுக்கு டிக்கட் புக் பண்ணியிருக்கோம். அட்வான்ஸ் பண்ண முடியுமான்னு பாக்கறேன். இப்போதைக்கு நேக்கும், சங்கர கிருஷ்ணனுக்கும் தான் புக் பண்ணி இருக்கோம். இன்னும் ரெண்டு நாள்ல முடிவு எடுத்துட்டு உனக்கு சொல்றேம்மா "என்றாள்  வாஞ்சையுடன்.

" மாமி .போன வெச்சுடாதீங்கோ" என்று ம்ருதுளா  கூற, அதற்கு ராஜேஸ்வரி "நேக்கு புரியறது ம்ருது. பக்கத்துல தான் சங்கர க்ருஷ்ணன்  நிக்கறான். அவன் கிட்ட போன கொடுக்கறேன்" என்றாள்.  ம்ருதுளா "ஹலோ. எப்படி  இருக்கீங்க .உங்க கேர்ள் ப்ரண்டு சௌக்யமா"என்றாள் சிரிப்புடன். 

" ஹாய்.ம்ருது.நீ சௌக்யம்னா என்  கேர்ள் ப்ரண்டும் சௌக்யம்தான்.நீ நண்ணாயிருக்கயா.

I miss you"  என்றான் அவன். "நான் நண்ணாயிருக்கேன். நானும் உங்களை ரொம்ப மிஸ் பண்றேன்.அம்மா கிட்ட சொல்லியிருக்கேன். அப்பாவோட 60, நவம்பர் 26 ஆம் தேதி  வறது. அவசியம் வந்துடுங்கோ" என்றாள். "வந்துடறேன்" என்றான் அவன். 

" "உங்கள ரொம்ப எதிர்பாக்கறேன். ஏமாத்திடாதேங்கோ"என்ற ம்ருதுளாவிடம் "நிச்சயம் வரேன் "என்று உறுதி அளித்தான். பிறகு பூத்திலிருந்து  வெளியே வந்த ம்ருதுளா,  எவ்வளவு  ஆயிற்று என்று கேட்டு, அதை கொடுத்து வீடு வந்து சேர்ந்தாள்.  சங்கர க்ருஷ்ணனிடம் பேசியது அவளுக்கு பேரானந்தத்தை கொடுத்தது. அம்மாவிடம் நடந்ததை கூறினாள். சங்கர கிருஷ்ணனுடன்  பேசியதை மட்டும் அம்மாவிடம் கூறாமல் விட்டாள்.