முற்பகல் செயின்..13

 முற்பகல் செயின்..13

By N Krishnamurthy 

அங்கு நிலவிய மௌனத்தை கலைத்த கோமதி "ஆதித்யா.அப்பா,அம்மா  சௌக்யமா. எங்க இந்த பக்கம். எவ்வளவு தங்கி இருப்ப" என்று கேட்டாள்.

"பாட்டி எல்லோரும் சௌக்யம். நான் அமெரிக்கா திருவம்பதாக எண்ணமே இல்லை"என்றான். எதோ பிள்ளை அப்பன்,ஆத்தாளிடம் கோவித்துக்கொண்டு வந்துவிட்டது என்று நினைத்த கோமதி"என்னப்பா இப்படி சொல்ற "என்றாள்.பாட்டி" ரொம்ப வருஷம் கழிச்சி பேரன் வந்திருக்கேன். குளிச்யா, சாப்பிட்டயான்னு கேக்காமா,வேறு எதையோயெல்லாம் கேக்கறயே"என்றான் ஆதித்யா. நமச்சிவாயம் அவனைப்பார்த்து"ஆமாம் ஆதித்யா.உன் பாட்டிக்கு திரூன்னா உசுரு.அதான் அப்பா,அம்மா பத்தி விசாரிக்கறா.சரி நீ போய் குளிச்சூட்டு வா"என்றார் குளியறை இருக்கும் திசையை காட்டி." ஏம்ப்பா.சாப்பாடு வேணுமா இல்லை பசிக்கு தோசை தயார் பண்ணட்டுமா" என்றாள் கோமதி .மீண்டும் ஒரு முறை பாட்டியை கட்டிக்கொண்ட ஆதித்யா "உன் கையாலா மண்ணை கொடுத்தாலும் திம்பேன்"என்றான்.

அவன் குளிக்க போனதும் கோமதி நமச்சிவாயத்திடம் "நல்ல வேள,தோச மாவு இருக்குதுங்க"என்றாள்.

நமச்சிவாயம் அடுப்பங்கரைக்கு சென்று கல்லை போட்டு, சூடானதும், நான்கு தோசை தயாரித்தார்.

சட்னி தயாரிக்க நேரமில்லாததால் மிளகாய் பொடியை வைத்து ஒப்பேத்தி விடலாம் என்றாள் கோமதி. பத்து நிமிடத்தில் குளித்து டவலை கட்டிக்கொண்டு வந்த ஆதித்யா நமச்சிவாயத்தை பார்த்து "தாத்தா,திருநீறு கொடு"என்றான். "பூஜை அலமாரியில் வெள்ளை கலர் டப்பாவில் திருநீறு இருக்கும் பார்" என்றார் நமச்சிவாயம்.

திருநீற்றை மூன்று பட்டையாக நெற்றியில் அணிந்த ஆதித்யா பூஜை அலமாரியில் வைக்கப்பட்டிருந்த பிள்ளையார் படத்தின் முன் நின்று இரு கைகளையும் கூப்பி, கண்களை மூடி உரக்க 

"சீதக் களபச் செந்தா மரைப்பூம்

பாதச் சிலம்பு பலவிசை பாடப்

பொன்னரை ஞாணும் பூந்துகில் ஆடையும்

வன்னமருங்கில் வளர்ந்தழ கெறிப்பப்

பேழை வயிறும் பெரும்பாரக் கோடும்"என்று ஆரம்பித்ததைக்கண்ட கோமதி சிலிர்த்துப்போனாள்.

பத்து நிமிடத்தில் அவன்

"அஞ்சக் கரத்தின் அரும்பொருள் தன்னை

நெஞ்சக் கருத்தின் நிலையறி வித்துத்

தத்துவ நிலையைத் தந்தெனை யாண்ட

வித்தக விநாயக விரைகழல் சரணே"

என்று முடித்தபோது கோமதி மட்டுமில்லாமல், நமச்சிவாயமும் அசந்து போனார்கள்.

தன்னுடைய தந்தை தனக்கு சின்ன வயதில் கற்பித்ததும், தான் திருவிற்கு அவன் சிறு வயதில் கற்பித்ததும், எதை பேரன் தன்னுடனே இருந்தால் அவனுக்கு கற்பிக்க வேண்டும் என்று நினைத்திருந்தாரே அந்த மேலான வினாயகர் அகவலை, அக்ஷர சுத்தமாக, பக்தியுடன் தன் வம்ச விளக்கு ஓதியதை கேட்டு புளகாங்கிதம் அடைந்தார் நமச்சிவாயம்.

பின்னர் தன் பெட்டியிலிருந்த நாலு முழம் வேட்டியையும், பனியனையும் அணிந்தவனை பார்த்து கோமதி டைனிங் டேபிளின் மேலிருந்த எவர்சில்வர் தட்டை காட்டி "உனக்குதாம்ப்பா வெச்சிருக்கு. உட்கார்" என்றாள்.அவன் சாப்பிட உட்கார்ந்ததும் நமச்சிவாயம் அவனது தட்டில் முதலில் இரண்டு சூடான தோசையை போட்டார்."தொட்டுக்கொள்ள சட்னி இல்லப்பா. மிளகாய் பொடிதான் இருக்கு" என்று அவர் கூறியதும் "எனக்கு மிளகாய் பொடிதான் மிகவும் பிடிக்கும் "என்று வாய் கூசாமல் பொய் சொன்னான் ஆதித்யா.

நான்கு தோசையையும் சாப்பிட்டு முடித்து கை கழுவிக்கொண்டு வந்த அவனைப்பார்த்த நமச்சிவாயம் " வினாயகர் அகவல் சொன்னயே.திரு உனக்கு கத்து கொடுத்திருக்கான் போல இருக்கு" என்றார்.

இல்லை என்பதற்கு அடையாளமாக தலையை ஆட்டிய ஆதித்யா " என் முழுக்கதையையும் சொல்ல வேண்டிய தருணம் வந்து விட்டது. உங்களது பல கேள்விகளுக்கு அதில் விடை இருக்கும்"என்றான். நமச்சிவாயத்தை அவரது படுக்கையில் படுக்க வைத்தான். கோமதியை எழுப்பி,பிடித்து,அணைத்து அவளது படுக்கையில் படுக்க வைத்தான். இரண்டு படுக்கைகளின் நடுவில் வீல்சேரை நகர்த்தி அதில் அமார்ந்து கொண்டான். அவன் தன் கதையை சொல்ல ஆரம்பிக்கும் போது காலிங்பெல் அடித்தது.ஆதித்யா கதவை திறக்க, ஒரு பத்து வயது சிறுவன் வீட்டினுள்ளே நுழைந்தான்.