முற்பகல் செயின்..18

 முற்பகல் செயின்..18

By N Krishnamurthy 

ஆதித்யா தொடர்ந்தான்.

"அப்பா, எனக்கு பைத்தியமா " என்று கேட்டவுடன் நான்"பைத்தியம் பிடித்திருந்தது. இப்போது தெளிந்து விட்டது. இந்த தேசம் எனக்கு தரும் பணம்,புகழ் மற்றும் வாழ்க்கைத்தரம் ஆகிய மாய வலையை நான் அறுத்துக்கொண்டு போகப்போகிறேன். நீங்கள் செய்ய வேண்டியதை,செய்யாமல் விட்டதை நான் செய்யப்போகிறேன்"

என்று நான் சொன்னதும் அப்பா உடனடியாக புரிந்து கொண்டார். அவர் கண்கள் கலங்கின. அம்மா கிச்சனில் இருந்ததால் நாங்கள் இருவரும் ஒருவரோடு ஒருவர் மனம் விட்டு பேச முடிந்தது. அப்பா கிட்டத்தட்ட அழும் நிலைக்கு சென்றதால்,  அவ்வாறு பேசியதற்கு நான் என்னையேமனதுக்குள்  கடிந்து கொண்டேன் .

அவர் கைகளைப்பற்றி " ஐ ஆம் சாரி அப்பா "என்றேன்.அப்போது அப்பா சொன்ன வார்த்தைகள் இன்னும் நன்றாக நினைவிருக்கிறது.

"நீ உன் அப்பாவுக்கு சுலபமாக சாரி சொல்லிவிட்டாய். நான் என் அப்பாவுக்கு என்றைக்கு சாரி சொல்ல முடியும் "என்றார். அவர் மனம் உடைந்து அழுதார்" என்று ஆதித்யா கூறியதும் அங்கு ஒரு இறுக்கமான சூழ் நிலை நிலவியது. நமச்சிவாயமும், கோமதியும் கண்களில் வழிந்த நீரை துடைத்துக்கொண்டனர்.

ஆதித்யா " அம்மாவிடம் என் முடிவை கூறியபோது அவளுக்கு என்ன பேசுவது என்றே தெரியவில்லை."உன்னை விட்டு எப்படி தனியாக இருப்போம்" எனக்கூறி அழுது, ஆகாத்யம் செய்தாள்."என்னை விட்டு பிரிய முடியாவிட்டால் நீங்களும் இந்தியா வந்து விடுங்கள் "என்றேன் அவளிடம்.

" இது பெரிய முடிவு. திடு திப்பென்று எப்படி எடுப்பது "என்றவள்"நீ முடிவை மறு பரிசீலனை செய்ய வேண்டும் "என்றாள்.

அப்புறம் வந்த ஒரு வாரம் வீட்டில் எல்லோருமே நடைப்பிணமாக உலாவினோம்.

நான் என் முடிவில் உறுதியாக இருந்தேன். அப்பா, அம்மாவை தேற்றினார். நான் கிளம்பு முன் அப்பா  என்னிடம் "சுவாமி மலையில் முருகன் சிவனுக்கு பிரணவ மந்திரம் ஓதியது போல் இருக்கிறது உன் செயல். நான் சந்தர்ப்ப சூழ்நிலைகளால் கைதி ஆக்கப்பட்டேன். உனக்கு இந்த சின்ன வயதில் இருக்கும் ஞானமும், நல்லறிவும் எனக்கு அன்று இல்லாமல்போய்விட்டது.பணம்,பகட்டு என்ற விளக்கில் விழுந்த விட்டில் பூச்சியாக மாறிப்போனேன். "என்று வருத்தப்பட்டார்.