வசந்த காலம் வருமோ?- 75

 வசந்த காலம் வருமோ?- 75

By N Krishnamurthy 

மறுநாள் சாப்பாடு மற்றும்  கட்டு சாதம் ஏற்றி  முடிந்ததும், ஒவ்வொருவராக விடை பெற்றுக் கொள்ள ஆரம்பித்தார்கள்.

ராஜேஸ்வரி சுப்புலக்ஷ்மியிடம் சொல்லிக் கொண்டு போக வந்த போது சுப்புலக்ஷ்மி ராஜேஸ்வரியின்  கைகளை பிடித்துக் கொண்டு" நீங்க இந்தியாவிலிருந்துண்டு இந்த கல்யாணத்துக்கு வந்து நடத்தி கொடுத்ததக்கு ரொம்ப சந்தோஷம். உங்களுக்கு நான் பட்ட கடனை எப்படி அடைப்பேன்னு தெரியலை" என்றாள். அதற்கு ராஜேஸ்வரி "இப்படி எல்லாம் பெரிய வார்த்தைகளை   சொல்ல வேண்டாமே. என்னைக்காவது எனக்கு தேவைப்பட்டா இந்த கடன நீங்க வட்டியும் முதலுமா கொடுத்துடுவீங்கன்னு நேக்கு தெரியும்" என்று சொல்லி சிரித்தாள். அவளுக்கும்,சங்கர க்ருஷ்ணனனுக்கும் முகூர்த்த தாம்பூல பையை கொடுத்து வழி அனுப்பினாள் சுப்புலக்ஷ்மி. சங்கர க்ருஷ்ணன் எல்லோரிடம் சொல்லிக் கொண்டு கிளம்பலானான். ம்ருதுளாவின் கைகளை  பிடித்துக் கொண்டு Bye சொல்ல வேண்டும் என்று அவன் நினைத்தாலும், அது நாகரீகமாய் இருக்காது என்று அவனுக்கு பட்டது. அவன் எல்லோரும் சொல்லிக் கொண்ட பிறகு ம்ருதுளாவிடம் வந்து "It was a great singing yesterday" என்றான். அதற்கு அவள்" இப்படி ஒவ்வொரு தரமும் ஃபார்மலா சொல்லிக் கொண்டிருக்க வேண்டுமா"என்றாள். "பின்பு என்ன சொல்ல வேண்டும் "என்று கேட்டால் அவன். " ஒன்றும் சொல்ல வேண்டாம்.உங்க அமெரிக்க கேர்ள்ஸ் ப்ரண்டோட என்னையும் ஞாபகத்தில் வெச்சிண்டா அதுவே போறும்" என்றாள் குறுஞ்சிரிப்புடன். அதற்கு சங்கர க்ருஷ்ணன்  பொயடிக்காக "என்ன நானே ஞாபகம் வச்சுக்கறேனோ, இல்லையோ தெரியாது. ஆனா உன்ன மறக்க முடியாது" என்றான்.

இதைக் கேட்டு நெகழ்ந்து போன ம்ருதுளா "உங்க சங்கீதத்தோட, பேசற தெறமையும் உசந்துண்டே போறது"என்று சிரித்தாள். பின்னர்  சங்கர க்ருஷ்ணனும், ராஜேஸ்வரியும் விடை பெற்று சென்றார்கள்.

மைதிலி சுப்புலக்ஷ்மியிடம்  "அப்ப நான் கெளம்பறேன் மாமி" என்றாள். சுப்புலக்ஷ்மிமைதிலியை பார்த்து  இடம் " நீங்களெல்லாம் சேர்ந்து தான் இந்த கல்யாணத்த விமர்சையா  நடத்தி கொடுத்தூட்டேள்" என்றாள். "நாங்க என்ன மாமி செஞ்சூட்டோம்.வேளா வேளைக்கு சாப்ட்டோம். அவ்வளவுதான்" என்றாள் மைதிலி. சுப்புலக்ஷ்மி ம்ருதளாவை கட்டி அணைத்துக் கொண்டு " நேக்கு தெரியும் ம்ருது. இன்னும் கொஞ்ச நாள்ல நீ பெரிய பாடகியா ஆயிடுவ.  அப்ப இந்த குருவை மறக்காதே" என்றாள். அதற்கு ம்ருதளா அவளிடம் " நீங்கதான் நேக்கு" குரு லேக எது வந்தி" ன்ற தியாகராஜ கீர்த்தனை கத்து கொடுத்து, அர்த்தமும் சொல்லி கொடுத்து இருக்கேள்.குருவ விட்டா வேற   கதிமோக்ஷம்  உண்டா சொல்லுங்கோ?" என்றாள். மைதிலிக்கும் ம்ருதுளாவிற்கும் முகூர்த்த தாம்பூலத்தை வைத்துக் கொடுத்து வழி அனுப்பி வைத்தாள் சுப்புலக்ஷ்மி.

பின்பு வந்த சில நாட்களில் வேறு ஒன்றும் விசேஷமாக எதுவும் நடக்கவில்லை. வழக்கம்போல ம்ருதுளா கல்லூரி சென்று வர ஆரம்பித்தாள். அந்த வருடம் கடைசி வருடமாதலால் மிகவும் கவனத்துடன் படிக்க வேண்டி இருந்தது.

ஒரு சனிக்கிழமை காலை 8:30 மணி இருக்கும். வாசலில் காலிங் பெல் அடிக்க மைதிலி போய் கதவை திறந்தாள். வாசலில் நின்று கொண்டிருந்த வாலிபனை  பார்த்ததும் அவளுக்கு சரியாக அடையாளம் தெரியவில்லை . பார்த்த மாதிரி தோன்றியது. ஆனால் யார் என்று நினைவுக்கு வரவில்லை. "நீங்க ....." என்று ஆரம்பித்தாள் மைதிலி." என்ன மாமி என்ன மறந்தூட்டேளா. நான் தான் ஸ்ரீவத்சனின் ஒண்ணூட்ட  தம்பி ரகுநந்தன்" என்றான் அவன். "ஓ. உள்ள வாங்கோ. டக்குனு ஞாபகத்துக்கு  வரல"என்றாள். உள்ளே வந்து சோபாவில் அமர்ந்தான் ரகு நந்தன். "ஆத்துல அம்மா, அப்பா எல்லாம் சௌக்கியமா" என்றாள் மைதிலி. " எல்லாம் சௌக்கியம்தான் மாமி. எங்க ஆபீஸ் கஸ்டம்ஸ் கிளியரன்ஸ் விஷயமா மெட்ராஸுக்கு நேத்தி காலைல வந்தேன். வந்த வேல முடிஞ்சது. இன்னைக்கு ராத்திரி ட்ரெயின்ல ஜெய்ப்பூர் போறேன். சரி உங்களையெல்லாம் பாத்தூட்டு போலாம்னு தோணித்து. அதான் வந்தேன் " என்றான். "நீங்க வந்தது ரொம்ப சந்தோஷம்" என்ற மைதிலி சாரங்களை கூப்பிட்டு கொண்டு வந்தாள்.  சாரங்கனிடம் ஏற்கனவே ரகுநந்தன் வந்திருப்பதை கூறியிருந்ததால்  அவன் ரகுநந்தனை  பார்த்ததும், மிகவும் தெரிந்தவன் மாதிரி "என்ன ரகுநந்தன். எப்படி இருக்கீங்க" என்றார். " நான் நல்லா இருக்கேன் மாமா. நீங்க எப்படி இருக்கேங்க" என்றான் ரகுநந்தன்.

அதற்கு சாரங்கன் அளித்த பதிலை அவன் உள் வாங்கவில்லை. அவன் கண்கள் சுற்றுமுற்றும்  மற்றும் பார்த்துக் கொண்டிருந்தன. அவன் எந்த நபரை பார்க்க வேண்டி வந்தானோ அந்த நபர் இன்னும் அவன் கண்ணில் படவில்லை. அவனுக்கு ம்ருதுளா எங்கேயாவது வெளியே போயிருக்கிறாளோ என்ற சந்தேகம் எழுந்தது. அவளைப்பற்றி கேட்பதற்கும் கூச்சமாக இருந்தது. சிறிது  நேரத்தில் தண்ணீர் குடிக்க சமையலறை பக்கம் வந்து ம்ருதுளா ஹாலில் பேச்சுக்குரல் கேட்க எட்டிப்பார்த்தாள். அவளை கண்ட ரகுநந்தன் முகம் பிரகாசமடைய "ஹலோ ம்ருதுளா.என்னை தெரியர்தா" என்றான்."ஏன் தெரியாது.சௌக்யமா?எங்க இந்தப்பக்கம்" என்றாள் ம்ருதுளா.

"உன்ன பாக்கத்தான் வந்தேன்"என்ற உண்மையை சொல்ல தைர்யமின்றி, மைதிலியிடம் கூறிய அதே காரணத்தை ம்ருதுளாவிடமும் கூறினான் அவன்.