வசந்த காலம் வருமோ?- 63

 வசந்த காலம் வருமோ?- 63

By N Krishnamurthy 

பின்பு வசுமதி ரங்கநாயகியை  கட்டிக்கொண்டு கண்ணீர் சிந்தினாள். அவள் முதுகை தடவிக் கொடுத்த ரங்கநாயகி " பத்திரமா போயிட்டு வா. பதவிசா நடந்துக்கோ.முக்யமா ஆத்துகார் மனம் கோணமா நடந்துக்கோ" என்று அறிவுரை கூறினாள்.

தந்தை பத்மநாபனிடம்  "நான் போய்ட்டு வறேன்ப்பா "என்றாள்  வசுமதி கண்ணில் கண்ணீருடன். தன் கண்ணில் தெளித்த நீரை யாரும் பார்க்காவண்ணம்  துடைத்துக்கொண்ட பத்மநாபன் " போயிட்டு வாடா.உனக்கு தெரியாதது ஒண்ணும் இல்ல. வாழ்க்கைல ஒவ்வொரு கட்டத்திலும் ஒவ்வொரு மாதிரி இருக்க வேண்டியிருக்கு.

அதை புரிஞ்சிண்டா சரி "  என்று கூறி அவளை வழி அனுப்பினார்.

(பெண்ணைப்பெற்ற எந்த தகப்பனும் இந்த தருணத்தில் மனமுடைந்து போவான். சில தந்தைகள் வெளிப்படையாகவே அழுவார்கள்.சிலர் எல்லோர் எதிரிலும் தைர்யசாலி போல காட்டிக்கொண்டு,அறையில் தனியாக அழுவார்கள்.

பெற்று,சீராட்டி, வளர்த்து,குறைந்தது இருபது வருஷம் கூடவே இருந்த  மகாலக்ஷ்மியை வேறோர் வீட்டுக்கு அனுப்ப எப்படி மனம் பொறுக்கும்.ஆனால் இது தானே நடைமுறை. இதற்கு மாற்று இருப்பதாக தெரியவில்லை. நான் இதில் இரண்டாவது ரகம்)

எல்லோரும் பஸ்சில் ஏற, கடைசியாக வசுமதியும், ஸ்ரீவத்ஸனும் ஏறி அமர்ந்தார்கள். பஸ் புது திருமண தம்பதிகளையும், மற்றவர்களையும் சுமந்து கொண்டு 

திருச்சியை நோக்கி பயணமானது.

ஒரு நாலு பேருக்கான இருக்கையில் ஜன்னலோரத்தில் ம்ருதுளாவும்,

அவளை அடுத்து வசுமதியும்,

அவளருகில் ஸ்ரீவத்சனும் அமர்ந்திருந்தார்கள். ஸ்ரீவத்சனை அடுத்து அவனை விட சற்றேறைக்குறைய மூன்று வயது கம்மியான,வசீகரமான இளைஞன் அமர்ந்திருந்தான்.

ஸ்ரீவத்சன்  வசுமதியிடம் அவனை காண்பித்து " 

இவன் ரகு நந்தன்.என் ஒண்ணுவிட்ட சித்தி பையன்.ஜெய்ப்பூர்ல இருக்கான்.சீ.ஏ.முடிச்சூட்டு ஒரு கம்பனில வேல செய்யறான்" என்று அறிமுகப்படுத்தினான்.

"ஓ" என்று கூறிய வசுமதியை பார்த்து "மன்னி.நீங்க மதுரைன்னு கேள்விபட்டதும் கட்டுபெட்டியாட்டம் இருப்பேளோன்னு நெனச்சேன்" என்றான்.

இதை கேட்ட வசுமதி"அப்போ,நான் அடக்க ஒடக்கமா இல்லேங்றேளா" என்றாள் புன்னகைத்து.

" ஐயோ, நான் அப்படி சொல்லல மன்னி.நண்ணா பழகறேள்னு சொல்ல வந்தேன்" என்றவன் சிறிது நேரம் அவளிடம் பேசிக்கொண்டே வந்தான்.பின்பு அவன்"மன்னி உங்க பக்கத்தல இருக்கற பேசாமடந்தையை இண்ட்ரட்யூஸ் பண்ணப்படாதா" என்றான்.வசுமதி ம்ருதுளாவை அவனுக்கு அறிமுகப்படுத்தினாள்.

"நீங்க சங்கீத ரசிகர்னா ம்ருதுளா கிட்டே அனேகம் பேசலாம்" என்றாள். அதற்கு அவன்"எனக்கும் சங்கீதத்துக்கும் ரொம்ப தூரம்.கிட்டதட்ட சங்கீதத்த பொறுத்த வரைக்கும் நான் அவுரங்கசீப் தான்.அது என்னமோ தெரில சங்கீதம்னா சுத்தமா பிடிக்றதில்ல." என்று சொல்லி சிரித்தான். ம்ருதுளா அதிகமாக இந்த சம்பாஷணைகளில் ஈடுபடவில்லை. வசுமதிக்கு கற்பூர புத்தி. ரகுநந்தன் ம்ருதுளாவிடம் பேச துடிப்பதின் காரணத்தை சுலபமாக  புரிந்து கொண்டாள் அவள்.

இவர்கள் சீட்டுக்கு இரண்டு சீட் தள்ளி இருந்த நாலு பேர் அமரும் சீட்டில், ஜன்னல் ஓரத்தில் சாரங்கனும், அவனை அடுத்து மைதிலியும்,அவளை அடுத்து ரகுநந்தனின் தாயார் அம்புஜமும், அம்புஜத்தை  அடுத்து ஸ்ரீவத்சனின் தாயாரும் உட்கார்ந்து கொண்டு இருந்தார்கள். அம்புஜம் மெல்ல மைதிலியிடம் பேச்சு கொடுத்தாள். "உங்களுக்கெல்லாம் எங்க பூர்வீகம்" என்று ஆரம்பித்தவள் கொஞ்சம் பொதுவாக பேசியிருந்து விட்டு, "நீங்க என்ன கோத்திரம்" என்று கேட்டாள். அதற்கு மைதிலி "நாங்க கௌண்டின்ய கோத்திரம்" என்று கூறினாள். இதைக் கேட்டு அம்புஜம் மனதிற்குள் "பரவாயில்லை சகோத்ரமாக இல்லை" என்று நினைத்துக் கொண்டாள். 

இதற்கிடையில் அம்புஜம் இரண்டு சீட் முன்புறம் உட்கார்ந்து கொண்டிருந்த ரகுநந்தனை காண்பித்து மைதிலியிடம்  அவந்தான் என் ஒரே பையன் ரகுநந்தன். சீ.ஏ முடிச்சூட்டு ஒரு கம்பனில அக்கவுண்ட்ஸ்ல அஸிஸ்டண்ட் மேனேஜரா இருக்கான். கை நெறைய சம்பாதிக்கிறான்" என்று கூறினாள். இப்பொழுதுதான் மைதிலிக்கு அவள் தன் கோத்திரத்தை பற்றி கேட்டது ஏன் என்று புரிந்தது.

இதன்பின் அம்புஜம் மைதிலியிடம் "உங்க பொண்ணு எப்ப டிகிரி முடிக்கிறா" என்று கேட்டாள். அதற்கு மைதிலி " வரை  ஏப்ரல்ல டிகிரி முடிச்சுடுவோ " என்றாள். "டிகிரி முடிச்ச உடனே கல்யாணம் தானே" என்றாள் அம்புஜம்." அவப்பா என்ன சொல்றார்னு   தெரியல. அவளோட  இஷ்டத்தையும் தெரிஞ்சுக்கணும்" என்றாள். இதன் பின் அம்புஜம் மனதுக்குள் "சரி. காலப்போக்கில் ஸ்ரீவத்சன் மூலமாக    காயை நகர்த்தி செல்லலாம்" என்று தீர்மானித்துக் கொண்டாள்.

இடையில் இரண்டு மணிக்கு பஸ் விராலி மலையில் காபி சாப்பிட நிறுத்தப்பட்டது.

திருவெறும்பூரில் இருந்த  பி.ஹெச்.இ.எல் க்வார்ட்டர்ஸை பஸ் அடையும் போது ஐந்தரை மணி ஆகியிருந்தது.

ஸ்ரீவத்சனுக்கு ஒரு அக்காவும்,ஒரு தம்பியும் இருந்தார்கள். அக்கா கமலா,போன வருடம் கல்யாணமாகி,  தஞ்சாவூரில் வாழ்க்கை பட்டிருந்தாள். தம்பி க்வார்ட்டர்சில் இருந்த பள்ளியில் எய்த்  ஸ்டாண்டர்ட் படித்துக் கொண்டிருந்தான்.

ஸ்ரீவத்சனின் அப்பா  ரங்கநாதன், சதர்ன் ரயில்வேயில் பணியாற்றி ஓய்வு பெற்று இருந்தார்.

இரண்டு நாட்கள் போனதே தெரியவில்லை.

ரகுநந்தன் பலமுறை ம்ருதுளாவிடம் பேச முயற்சித்தும் அதிக பலன் கிடைக்கவில்லை. அவனது கேள்விக்கெல்லாம் ஒன்றிரண்டு வார்த்தைகளில் அவள் பதிலளித்தாள். ரொம்பவும் வெட்கப்படுகிறாள் போலிருக்கிறது என்று  ரகுநந்தன் நினைத்துக்கொண்டான்.அவள் உள்ளம் வேறிடத்தில் லயித்திருந்ததை அவன் அறியவில்லை.

ஞாயிற்றுக்கிழமை இரவு ராக்போர்ட்டில் மைதிலி, சாரங்கன் மற்றும் ம்ருதுளா சென்னைக்கு பயணம் ஆயினர். ம்ருதுளாவுக்கு   வசுமதி பிரிய விடை கொடுத்தாள்.

அவர்கள் கிளம்பு முன் அம்புஜம் மறக்காமல்  மைதிலியிடம் அவள் வீட்டு டெலிபோன் நெம்பரை வாங்கிக்கொண்டாள்.