முற்பகல் செயின் ..8

முற்பகல் செயின் ..8

By N Krishnamurthy 

 திருமணத்தன்றே  சாந்தி முகூர்த்தம் வைத்துக் கொள்ளலாம் என்று ஏற்கனவே முடிவு செய்து வைத்திருந்ததால், மாலை அனைவரும் கிளம்பி காசிநாதனுடைய வீட்டை அடைந்தார்கள். சாந்தி முகூர்த்தத்துக்காக ஒரு பெட்ரூம் தயார் நிலையில் வைக்கப்பட்டிருந்தது.

நமச்சிவாயத்திற்கும் கோமதிக்கும் முள் மேல் இருப்பது போன்று இருந்தது. மகனுடைய நலத்திற்காக இருவரும் மிகப் பொறுமையாக இருந்தார்கள். மறுநாள் காலை நமச்சிவாயமும், கோமதியும்,திரு, நித்யா உடன் தங்கள் வீட்டிற்கு திரும்பினார்கள். அவர்களை தன் காரில் கொண்டு விட காசிநாதன்  ஏற்பாடு செய்திருந்தார். நித்யா கிளம்பும்போது வித்யாவையும், அம்மா காந்திமதியையும் கட்டிக் கொண்டு அழுதாள். காசிநாதன் அவளை சமாதானப்படுத்தினார். " எங்கம்மா போக போற.  மெட்ராஸ்தானே.  எப்ப தோணுதோ அப்ப  நாங்க வந்து பாக்கறோம் . இல்ல நீ இங்க வந்து எங்கள பாரு" என்று கூறினார். நமச்சிவாயமும், கோமதியும் "அப்போ நாங்க கெளம்பறோம்"என்றவுடன் காசிநாதனும், காந்திமதியும் "சரி.போய்ட்டு வாங்க "என்றனர். காந்திமதி கோமதியிடம்

 " நித்யா செல்லமா வளர்ந்த பொண்ணு. கொஞ்சம் குரலை உசத்தி பேசினாகூட அவ மனசு தாங்காது. நீங்கதான் அவளை கண் கலங்காமா வெச்சு காப்பத்தணம்" என்றாள்.

இதைக்கேட்ட நமச்சிவாயம் மிளகாயை கடித்தது போல உணர்ந்தார்.

"உங்க பொண்ணு எங்களை கண் கலங்க வெச்கிட்டா   போதாதா " என்று மனதுக்குள் நினைத்துக்கொண்டார். கோமதி காந்திமதியிடம்" சம்பந்தி.நீங்க ஓண்ணுக்கும் கவலை பட வேண்டாம். நித்யாவை என் பொண்ணு மாறி வெச்சு தாங்குவேன் "என்றாள்.

அன்று ஒரு நாள் மட்டும் தான் நித்யாவும், திருவும் நமச்சிவாயத்தின் வீட்டில் இருந்தார்கள். மறுநாளே அவர்கள் இருவரும் ஏற்கனவே திட்டமிட்டிருந்தபடி தேன் நிலவுக்காக,விமானத்தில் டெல்லி சென்று,அங்கிருந்து டாக்ஸியில் குலு மணாலி  செல்வதாக இருந்தார்கள். காலை 7:30 மணிக்கு ஃப்ளைட். 5 மணிக்கு  காசிநாதனுடைய கார் வந்து விட்டது. டிரைவர் நமச்சிவாயத்தின் வீட்டில் உள்ளே நுழைந்து, திருவைப்பார்த்து " சார் கெளம்பலாமா"என்று கேட்டார் . திருவும் நித்யாவும்  அவர்களிடம் "சரி, நாங்க போயிட்டு வந்துடறோம்" என்றார்கள். நமச்சிவாயமும் கோமதியும் "  ஜாக்கிரதையா இருங்க. பார்த்து போயிட்டு வாங்க "என்றனர். ஏர்போர்ட்டை அடைந்தபோது ,அங்கு இன்னொரு காரில் வந்திருந்த காசிநாதன், காந்திமதி மற்றும் வித்யா இவர்கள் இருவரையும் வரவேற்றார்கள்.

20 நிமிஷத்துக்கு மேல் பேசிக் கொண்டிருந்து விட்டு திருவும், நித்தியாவும் டெல்லி பிளைட் படிக்க ஏர்போர்ட்டின் உள்ளே சென்றார்கள்.

ஒரு வாரம் தேன் நிலவு  ஒரு நாள் போல கழிந்தது.  தேனிலவிலிருந்து திரும்பி வந்தவுடன் திரு, நமச்சிவாயத்தை பார்த்து"  நான் நாளன்னிக்கி  கெளம்பணமப்பா" என்றான்."ஏம்பா இவ்வளவு சீக்கிரம் லீவ் முடிஞ்சூட்டதா" என்றார் அவர்.

இதற்கு அடுத்த நாளைக்கு அடுத்த நாள் மாலை 7 மணிக்கு திரு, நித்யா, நமச்சிவாயம், கோமதி ஆகியவர்களை ஏற்றுக் கொண்ட கார்  மெட்ராஸ் இன்டர்நேஷனல் விமான நிலையத்திற்கு பறந்தது.அங்கே ஏற்கனவே காசிநாதன், வித்யா மற்றும் காந்தி மதி வழிஅனுப்ப வந்திருந்தார்கள். அரை மணி நேரம் காந்திமதியும், காசிநாதனும், வித்யாவும், நித்யாவுடனும், திருவுடனும் பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். கோமதி திருவிடம்  தனியாக பேச வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டாள். ஆனால்  முடியவில்லை. கிளம்பும் முன் " அப்ப நான் போயிட்டு வரேன், அப்பா ,அம்மா"என்றான் திரு. கோமதி நாத்தழுத்தழுக்க  " போயிட்டு வாடா கண்ணா" என்றாள். பின்பு திரு அவர்களிடம் " இன்னும் ரெண்டு மாசத்ல நித்யாவுக்கு விசா அரேஞ்ச் பண்ணி கூட்டிட்டு போயிடுவேன்" என்றான்.

" சரிப்பா அப்படியே செய்" என்றார் நமச்சிவாயம். காசிநாதன் குடும்பத்தினரி டமிருந்து  விடைபெற்று கொண்டு, நமச்சிவாயம், கோமதி,நித்யா  வீடு திரும்பினார்கள். அடுத்த நாள் முழுதும் நித்யா நமச்சிவாயத்தின் வீட்டில் இருந்தாள். அதற்கு அடுத்த நாள் காலையில் கோமதிக்கு காந்திமதி ஃபோன் செய்தாள்.

" என்ன சம்மந்தி எப்படி இருக்கீங்க "என்று குசலம் விஜாரித்துவிட்டு"  நேத்து பூரா  வித்யா ஒரே அழுக. அக்கா என்ன விட்டூடட்டு போய்ட்டா.நான் எப்படி தனியா இருப்பேன் அப்படிங்கறா. அக்கா கூட இன்னும் ஒரு மாசம் சேர்ந்து இருக்கணும்னு ஒரே ரகளை. என்ன பண்றதுன்னு தெரியல" என்றவள்,  கோமதியிடம் " ஒரு பத்து பதினைந்து நாளைக்கு நித்யாவை இங்க அனுப்பி வையுங்க. வித்யாவோட  சேந்து இருக்கட்டும்" என்று கேட்டுக்கொண்டாள்.

 " சரிங்க.நான் இவரிடம் ஒரு வார்த்தை சொல்லிட்டு திரும்பி உங்களுக்கு போன் பண்றேன்" என்றாள்  கோமதி. நமச்சிவாயத்திடம்  இதை சொன்ன போது " திருவை கேக்க வேண்டாமா" என்று கேட்டார் அவர் . இதற்குள் நித்யா அவரிடம்" இல்ல மாமா. ஊருக்கு போகும்போது அவர்கிட்ட இதை சொன்னேன் .அவர் சரி போயிட்டு வான்னு சொல்லி இருக்கார் " என்றாள். ஏற்கனவே செய்த முன்னேற்பாடு என்று அறிந்த  நமச்சிவாயம் வேறு வழியில்லை என்று  எண்ணி "சரிம்மா. நீ  உங்க வீட்டுக்கு போயிட்டு வாம்மா" என்றார்.