வசந்த காலம் வருமோ?-76

 வசந்த காலம் வருமோ?-76

By N Krishnamurthy 

மைதிலி ம்ருதுளாவை பார்த்து "அவருக்கு வீட்டை சுத்தி காட்டுடி" என்றதும் ம்ருதுளா அவனை முதலில் தாத்தா, பாட்டி அறைக்கு கூட்டிச்சென்றாள். கோமளா பிரபந்த்திலிருந்து ஒரு பாடலை படித்துக்கொண்டிருக்க, சக்ரவர்த்தி கண்களை மூடி ஏதோ பாட்டு கேட்டுக்கொண்டிருந்தார். ம்ருதுளா பாட்டியிடம்" பாட்டி, வசு ஆத்துகாரோட தம்பி வந்திருக்கார்"என்றாள்.

"வாப்பா.எங்கேர்ந்து வர ",என்றாள் கோமளா.

இதற்குள் சத்தம் கேட்டு சக்ரவர்த்தியும் கண்களை  திறந்து கொண்டார். விவரங்களை கூறிய ரகுநந்தன்"பெரிவா ரெண்டு பேரும் நில்லுங்கோ.நமஸ்காரம் பண்றேன்" என்று சொன்னான். அவர்கள் இருவரும் நின்றவுடன் அவர்களை நமஸ்கரித்தான். "ஸ்ரேயசா இருப்பா" என்றார் சக்ரவர்த்தி. "கல்யாணம் ஆயிடுத்தா " என்றாள் கோமளா. "இல்லை பாட்டி.நல்ல பொண்ணுகெடச்சா பண்ணிக்க வேண்டியதுததான்" என்றான், ம்ருதுளாவை ஒரக்கண்ணால் பார்த்துக்கொண்டே."ராஜாவாட்டம் இருக்கே. அத்தோட பெரிவாகிட்ட பணிவு வேற.நோக்கு நல்ல பொண்ணு கெடைப்பா" என்றார் சக்ரவர்த்தி. இதையெல்லாம் கேட்கப்பிடிக்காத ம்ருதுளா ரகு நந்தனை பார்த்து,"மீதி எடமெல்லாம் காமிசூட்டு நான் படிக்க போகணம்"என்றாள் குரலில் சிறிது கடுமையை வரவழைத்துக்கொண்டு. இதுவரை அவள் யாரிடமும் அப்படி பேசியதே இல்லை. ரகுநந்தன் அவளுடன் சென்று அவளது அறையையும் பார்த்தான். அறையில் சாத்தி வைக்கப்பட்டிருந்த தம்புராவை பார்த்து "உனக்கு வீணையும் வாசிக்க தெரியுமா" என்றான். சிரிப்பை அடக்க முடியாத ம்ருதுளா"அது வீணை இல்ல.தம்புரா "என்றாள்.தான் சங்கீதத்தில் ஞான சூன்யம் என்று அவள் நினைத்துவிட போகிறாளே என்று "நேக்கு வீணைக்கும், தம்புராவுக்கும் வித்யாசம் தெரியாதா என்ன.உன் மூடை மாத்த சும்மா ஜோக் அடிச்சேன்"என்று வழிந்தான். பின்னர் இருவரும்  ஹாலுக்கு திரும்ப வந்தார்கள்.

ரகுநந்தன் அங்கிருந்த மைதிலியிடம் "அப்ப நான் கெளம்புறேன் மாமி" என்றான். அதற்கு மைதிலி "சாப்பிடாம  போனா எப்படி. இருங்க சாப்டடூட்டு போலாம்" என்றா. "இல்ல மாமி நான் போகணும். வெஞ்சம் வேலை இருக்கு" என்றான்  ரகுநந்தன். மைதிலி பொய் கோபத்துடன் " இன்னிக்கு லீவ்தானே.என்னா அப்படி வெட்டி முறிக்கற வேலை. நாங்க என்ன வேற மனுஷாளா. எங்காத்துக்கு வந்தா சாப்ட கூடாதூன்னு உங்கம்மா சொல்லியிருக்காளா என்ன?" என்றாள் . சாரங்கன் அவனிடம் " இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல சாப்பாடு ஆயிடும். சாப்டூட்டு போயிடலாமே" என்றார். " சரி" என்றான் அவன்.

ம்ருதுளா " அம்மா நேக்கு வேலை இருக்கு"  என்று சொல்லிவிட்டு தன் ரூம் பக்கம் நடையை கட்டினாள். 

இந்த சமயத்தில் வாசலில் காலிங் பெல் அடிக்கும் சத்தம் கேட்டது. மைதிலி கதவை திறந்த போது ராஜேஸ்வரியும், சங்கர க்ருஷ்ணனும் வாசலில் நின்று கொண்டிருந்தனர். இருவரும்  உள்ளே நுழைந்தார்கள்.

" வாங்கோ" என்றாள் மைதிலி. இருவரும் ஹாலில் இருந்த மற்றொரு  சோபாவில் அமர்ந்தார்கள். ரகுநந்தனுக்கு சங்கர க்ருஷ்ணனை பார்த்ததும் எங்கேயோ பார்த்த ஞாபகம் வந்தது. அது மாதிரியே சங்கர க்ருஷ்ணனும் உணர்ந்தான். மைதிலி ராஜேஸ்வரியிடம் "இது வசுமதியோட ஆத்துகாரருக்கு ஒண்ணூட்ட தம்பி" என்றாள்.  "கல்யாணத்துக்கு கூட வந்திருந்தார்" என்றும் சொன்னாள். " ஓ " என்ற ராஜேஸ்வரி  "அப்படியா, சௌக்கியமா. நீங்க எங்க இருக்கேள்" என்று ரகுநந்தனை விஜாரித்தாள். ரகுநந்தன் அவளிடம் "நாங்க ஜெய்பூர்ல இருக்கோம். நான் C.A. முடிச்சூட்டு ஒரு ப்ரைவேட் கம்பனீல அசிஸ்டண்ட் அக்கவுண்ட்ஸ் மேனேஜரா வொர்க் பண்ணிண்டிருக்கேன்" என்றான். ராஜேஸ்வரி சங்கர க்ருஷ்ணனை அவனுக்கு அறிமுகம் செய்து வைத்தாள். அப்புறம்தான் சங்கர க்ருஷ்ணனுக்கும் அவனைப்பற்றிய  ஞாபகம் வந்தது .

ஹாலில்   ராஜேஸ்வரியின்  குரலை கேட்ட உடன்  திரும்பி ஹாலுக்கு வந்தாள் ம்ருதுளா. சங்கர  க்ருஷ்ணனை பார்த்ததும் அவள் முகம் பளிச்சென்று  பிரகாசமடைந்தது. கண்ணில் ஒரு நொடியில் ஒரு மின்னல் தோன்றி மறைந்தது. அதை இருவர் பார்க்க நேர்ந்தது. ஒருவர் அதை பார்த்தது ஆனந்தம் அடைந்தார் என்றால் இன்னொருவர் அதை பார்த்த மாத்தித்தில்  கடுப்படைந்தார்.ஒரே காட்சியை  இரண்டு நபர்கள் பார்க்கும்போது, அவரவர் மனதில் இருக்கும் எதிர் பார்ப்புகளுக்கேற்ப எதிர்வினை நிகழ்வது இயற்கைதானே.