பொங்கல்_பர்ச்சேஸ்

 Venkatasubramanian

"ணா.... மஞ்சக் கொத்து...இஞ்சிக் கொத்துப் பார்த்து வாங்குங்கோ... கடையில கொடுக்கறதை அப்டியே வாங்கிண்டு வந்து நிக்காதீங்கோ...”

[தலையசைக்கும் பூம்பூம் மாடு எமோஜி]

“கிழங்கு நிறையா இருக்கணும்... இலையும் பெருசா இருக்கணும்.. கனுப்பிடிக்கு வேணும்... பழுத்த இலையெல்லாம் இல்லாம வாங்கணும்...”

[தலையசைக்கும் பூம்பூம் மாடு எமோஜி]

“வெங்கலப்பானையைச் சுத்திக் கட்றா மாதிரி கொஞ்சம் நீளமா இருக்கணும்... குட்டியோண்டா வாங்கிடாதீங்கோ... அப்புறம் கட்டமுடியாது.. அதுக்கு ஒட்டு போடறதும் கஷ்டம்...”

[தலையசைக்கும் பூம் பூம் மாடு எமோஜி]

கடையில்.... தர்மபத்னியின் எல்லா specificationsசும் இருக்கிறா மாதிரி கீழும் மேலுமாகப் புரட்டிப் போட்டு அரை மணி தேடல்... அப்புறம் கடையாளிடம் அச்சுபிச்சு போல இளித்துக்கொண்டே கேட்டல்... 

”சார்... இதோ இருக்குது பாருங்க.. அதுதான்.. பார்த்து எடுத்துக்கோங்க... அப்புறம் கொண்டு போயிட்டு கிழங்கு இல்லை.. காய் இல்லைன்னு தூக்கிக்கிட்டு எங்கிட்ட வராதீங்க”

ஃபேமிலியில் பூசல் வந்துவிடும் என்பதற்காக கடைக்காரர் கூட நம்மை நிராதரவாக விட்டுவிட்டு பவுண்டரி தாண்டி உள்ளே வர பம்முகிறார். 

நிறைய precautions எடுத்துக்கொண்டு எல்லாவிதமான parametersம் மாட்ச் ஆகிறமாதிரி இ/ம கொத்துகள் எடுத்துக்கொண்டு மொத்து விழக்கூடாதே என்று கொஞ்சம் அதிகப்படியாக கடைக்காரரிடம்..

“ஏம்ப்பா.. இந்த கொத்துலையெல்லாம் இலை பெருசா இல்லையே... வீட்டுக்குப் போனா நான் தான் பேச்சு வாங்கணும்ப்பா... கொஞ்சம் பார்த்து எடுத்துக் கொடு..”

”நீ எப்படியும் பேச்சு வாங்கற மாடல்தான்” என்கிற ரீதியில் ஒரு பார்வையை உதிர்த்துவிட்டு....

“சார்... அது இஞ்சிக் கொத்து.. அதோட இலை ஊசி ஊசியாத்தான் இருக்கும்... அந்தக் கையில மஞ்சக் கொத்து வச்சுருக்கீங்க.. அது எப்டி வாளையிலைக் கணக்கா இருக்குது பாரு... கெளம்பு சார்... அடுத்த வியாபாரத்தைப் பார்க்கணும்....”

சுற்றிலும் யாரையும் பார்க்காமல் குனிஞ்ச தலை நிமிராமல் கமுக்கமாக வண்டியை எடுத்துக்கொண்டு வீடு திரும்புகிறார் அந்த அப்பாவி! 

#பொங்கல்_பர்ச்சேஸ்

#இஞ்சிக்_கொத்து

#மஞ்சக்_கொத்து