செருவாமணி 34

 #SERUVAAMANI

Written by Baskar Sathya 

#Seruvaamani_34

'பாலு இங்க வா.  யாருடா செல்வி?  பொண்ணாத்துக் காராள பார்த்தாளாம்.  நிச்சயதார்த்தத்துக்கு மொதொ நாள்?  என்ன மனசுல வெச்சுண்டிருக்க?  நீ படிக்கற லக்ஷணம் இதுவா?'

மௌனம் மட்டுமே அவனிடமிருந்து.

'இதப்பாரு.  உனக்கு வேணா கௌரவம் பெரிசா இல்லாம இருக்கலாம்.  ஆனா இந்த குடும்பத்துக்குனு ஒரு மரியாதை இருக்கு.'

மீண்டும் மௌனம்.

'இவ்வளவு தூரம் கேட்டுண்டிருக்கேன்.  வாயில என்ன கொழக்கட்டையா?  யாரு அந்த செல்வி?'

தயங்கிக் கொண்டே பதில் சொன்னான்.

'அதாம்பா.  அந்த பிருந்தா'

'நான் செல்வி யாருன்னு கேட்டேன்.  நீ என்னவோ முடிஞ்சு போன பிருந்தா கதைய சொல்ற.'

மீண்டும் தயக்கம் அவனிடமிருந்து.  'அவ பேரு பிருந்தா செல்வி.  அவாத்துல அவள செல்வினுதான் கூப்பிடுவா.'

'இத பார்.  நீ படிச்சவன்.  உண்மைய மறைக்காம சொன்னா, இப்ப கூட ஒண்ணும் குடி முழுகிப் போகல.  நான் நேர மன்னார்குடிக்குப் போய் சாஷ்டாங்கமா அவா கால்ல விழுந்து மன்னிப்பு கேட்டுக்கறேன்.  அந்த பொண்ணோட வாழ்க்கையில விளையாட நான் தயாரா இல்ல.  நானே அந்த பொண்ணுக்கு நல்ல வரனா பார்த்து என் செலவிலேயே கல்யாணத்த முடிச்சுடுவேன்.  நீ நடைய கட்டலாம்.  பிருந்தாவோ, செல்வியோ, மண்ணாங்கட்டியோ.  எவள வேணா கட்டிண்டு எக்கேடுகெட்டுப் போ.  எனக்கு கவலையில்ல.'

'தோளுக்கு மேல நீ வளர்ந்துட்டதால கழுத்தப் புடிச்சு வெளிய தள்றது ஒண்ணுதான் நடக்காது.  ஆனா உன்ன தல முழுகறது கண்டிப்பா நடக்கும்.  நிச்சயதார்த்தம்னா சும்மான்னு நெனச்சயா?  இது சத்தியம் சம்மந்தப்பட்டது.  இட்ஸ் எ கமிட்மெண்ட்'.

'நீ அந்த பொண்ண பத்தி சொன்னப்ப உடனே உன்ன அவாத்துக்கு அழச்சிண்டு போய் பேசல.  அங்க எனக்கு கிடச்ச மரியாதைய பார்த்தியா இல்லையா?  அப்ப நந்தினி கல்யாணத்துக்கு சம்மதிச்சுட்டு இப்ப அவளோடையும் கூத்தடிக்கலாம்னு பார்க்கறையா.'

'நீ படிப்புல வேணா மேதாவியா இருக்கலாம்.  கேரக்டர் இல்லாதவன் எவனுமே பொணந்தான்.  தப்ப திருத்திக்கறதுன்னா சொல்லு.  இல்லாட்டி நான் என்ன செய்யணும்னு எனக்கு தெரியும்.'

'அவ ஏண்டா அங்க போனா?  அதச் சொல்லு முதல்ல.'

'என்ன மொதோ நாள் பார்த்தாப்பா.  நான் எவ்வளவோ சொன்னேன்.  அழுதா.  ஸூயிஸைட் பண்ணிப்பேன்னு சொன்னா.  அப்பத்தான் பேச்சுவாக்குல சொன்னேன் அவா தங்கியிருக்கறத.'

'க்ரேட் பாலு.  படிச்சவனோட லக்ஷணம் ரொம்ப நன்னா இருக்கு.  இவ்வளவு நடந்திருக்கு, ஒரு வார்த்தை என் கிட்ட சொல்லணும்னு தோணல.  நீ சரின்னு சொன்னதுக்கு அப்புறம் தான இந்த அலையன்ஸ ப்ரொஸீட் பண்ணினேன்.  நீ இடியாட்டிக் ஸ்கௌண்ட்ரலா இருந்துட்டு என்னையும் பிரச்சனைல மாட்டி விட்டிருக்க.'

'சரி.  இப்பவாவது தெளிவா சொல்லு.  என்ன பண்ணப் போறதா உத்தேசம்?'

'இன்னொரு தடவை வேணா அவா கிட்ட நீங்க பேசுங்கோப்பா.'

'பேஷ்.  ரொம்ப நன்னா இருக்குடா உன்னோட எழவெடுத்த காதல்.  இவ இல்லாட்டி அவ.  அவ இல்லாட்டி இவ.  நீ படிக்கறதுக்கு கூட லாயக்கில்லாதவன்.  இதுல எம்டி பட்டத்த வேற சுமக்கப் போற.'

மௌனம் அவனிடமிருந்து மீண்டும்.

'சரி.  அந்த பொண்ண அவாத்துல இருக்கச் சொல்லு.  பைஸல் பண்ணுவோம் இந்த விஷயத்த இன்னிக்கே.  இதுக்கப்பறம் எந்த மாத்தமும் இருக்காதே உன் கிட்டேந்து.  இனிமே நந்தினி என் பொண்ணு.  மாட்டுப்பொண்ணா வந்தாலும் சரி வராட்டாலும் சரி.  அந்த பொண்ணு அவ அம்மாப்பா மேல வெச்சிருக்கிற பாசத்துல கொஞ்சமாவது என் மேல நீ வெச்ச மாதிரி தெரியல.  பாவம் படிக்கற பொண்ண நானும் ஒரு வகையில் வதச்சுட்டேன், ஒரு ஸ்கௌண்ட்ரலுக்கு சர்டிஃபிகேட் கொடுத்து.'

இந்த பேச்சுக்களை உப்புமு கிளம்பியவுடன் ஆரம்பித்தார் அவனிடம்.  சமையல் மாமிக்கும் இரண்டு நாட்களுக்கு லீவ் கொடுத்துவிட்டார்.

பேசி முடித்தவுடன் சோஃபாவில் நன்றாக காலை நீட்டிக் கொண்டு சிந்தனையில் ஆழ்ந்தார்.

ஸ்கூட்டரை எடுத்துக் கொண்டு பாலுவும் வெளியே கிளம்பிவிட்டான் சிறிது நேரத்தில் திரும்பி வருவதாக.

சோஃபாவில் சாய்ந்தவர் தையுவின் ஃபோட்டோவை வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

'தையு.  நீ எப்படி தாங்கிண்டிருப்பியோ இந்த இடியை எனக்கு நீ பக்கபலமா இருந்து இந்த இக்கட்டான கட்டத்த என்ன தாங்க வெச்சு சரியான தீர்ப்ப சொல்ல வைக்கணும்.  நீயும் பொண் தானே.  உனக்கு தெரியாதா அந்த அப்பாவி நந்தினியோட மனசு எவ்வளவு கஷ்டப்படும் இதெல்லாம் பின்னாடி தெரிஞ்சுதுன்னா?'

மீண்டும் அவர் சிந்தனை அந்த நாளுக்கு சென்றது. அதாவது செருவாமணியும் சித்தப்பாவும் முதன் முதலில் அவர் வீட்டுக்கு வந்த அன்றைக்கு.

தொடரும்....