மனதோடுமலர்கள்_65
அத்யாயம் 65
கதையாசிரியர்: பாஸ்கர் சத்யா
சனிக்கிழமை காலை பதினோரு மணி. ஹாஸ்டலில் தங்கியிருக்கும் அத்தனை வேலை பார்க்கும் பெண்கள் ஐம்பத்தாறு பேரும் ஆஜர், ஓரிருவரைத் தவிர.
மாலதி ஹாஸ்டலை காலி செய்துவிட்டு மெட்ராஸ் செல்ல இருப்பதால் ஒரு ஃபேர்வெல் பார்ட்டி.
மாலதி அந்த ஹாஸ்டலில் எப்போதும் ஸ்பெஷல். மாதம் ஒருமுறையாவது அவள் எல்லோரையும் ஒன்று சேர்த்து நடத்தும் கெட் டுகெதர் ஒன்று போதும். அவள் ஹாஸ்டலை விட்டு பிரிவது அனைவருக்குமே வருத்தம். என்ன செய்வது, பிரிந்து செல்வது ஹாஸ்டலுக்கு மட்டும் விதிவிலக்கா என்ன?
சந்துரு கலந்துகொள்ள தடை போட்டுவிட்டாள் வார்டன். புரிந்து கொள்ளக் கூடியதுதானே. பெண்கள் தங்கும் விடுதியில் ஆண்களுக்கு என்ன வேலை?
சந்துரு தன் அம்மாவையும் மாலதி அம்மாவையும் வசந்தா வீட்டிலிருந்து ஹாஸ்டலில் கொண்டு விட்டு விட்டு மாட்டினி பார்க்க கிளம்பிவிட்டான்.
சூர்யகலா, அண்ணு, கமலம் இவர்களுக்கு மாத்திரம் இருக்கைகள். மற்றவரெல்லாம் நின்று கொண்டும் உட்கார்ந்து கொண்டும்.
அம்மா, வருங்கால அம்மா, சகோதரிகளை எல்லோருக்கும் அறிமுகப் படுத்தினாள் மாலதி. அண்ணு அறிமுகத்திற்கு ஒரே கைதட்டல். எல்லாம் நீரஜாவின் ஏற்பாடு. ஒரே சந்தோஷம் அண்ணுவுக்கு.
வார்டன் சூரியகலா மாலதியை புகழ்ந்து தள்ளினாள். பெற்றோர்களையும் சுற்றத்தாரையும் உத்யோகத்திற்காக பிரிந்து இங்கு தங்கியிருக்கும் சக தோழிகளுக்கு எப்படியெல்லாம் உறுதுணையாக மாலதி இருந்தாள் என்று சில இடங்களில் கண்ணீர் மல்க கூறினாள். அவள் சொன்ன ஒவ்வொரு நிகழ்வுக்கும் கைத்தட்டல்.
நீரஜாவின் அழுகைப் பேச்சு. மாலதியே சாந்தப் படுத்தினாள். இன்னும் சிலர் அதேபோல.
அடுத்து சிலர் பாடினார்கள், சிலர் ஆடினார்கள், மிமிக்ரை, விளையாட்டு அது இது என்று அமர்களப் பட்டுக் கொண்டிருந்தது.
நீரஜா அண்ணுவின் கைகளைப் பற்றி ஆட ஆரம்பித்தாள். அனைவரும் நான் நீ என்று போட்டி போட்டுக் கொண்டு ஆடினார்கள். அனைவரும் கைத்தட்ட, ஹாஸ்டலே அதிர்ந்தது. அண்ணுவை பாடச் சொன்னார்கள். கொஞ்சம் தழுதழு குரலில்... ஜக ஜனனி, சுக பாணி கல்யாணி ..... ஒரே க்ளாப்ஸ்.
இளமையில் தொலைத்த அண்ணுவின் சந்தோஷங்கள், மாலதியின் நட்புகளால் உயிர் பெற்றன. 'வா அண்ணு, இங்க வா அண்ணு, என்னோட ஆடு...' என்று கூட சிலர் தங்கள் நெருக்கத்தை காட்டினார்கள். சிலர் அவள் கன்னங்களை செல்லமாக கிள்ளினார்கள். எல்லாமே அவளுக்கு பிடித்திருந்தது.
சிலர் க்ளிக்-3 கேமராவில் அவளோடு தனியாக புகைப்படங்கள் எடுத்துக் கொண்டார்கள், நான் நீ என்று போட்டி போட்டுக் கொண்டு.
அண்ணு தன்னையே மறந்தாள். மாலுவையும் அவள் சகோதரிகளையும், கமலம் மாமியையும் வற்புறுத்தி தன்னோடு ஆட வைத்தாள். கால் சோர்ந்து சேரில் அமர்ந்தாள். சற்று இரைத்தது அவளுக்கு.
அவளுக்கு விசிறினார்கள் போட்டி போட்டுக் கொண்டு. தண்ணீர் கொடுத்தார்கள். சிரித்துக் கொண்டே இருந்தாள் அண்ணு. அவளுக்கு எங்கு திரும்பினாலும் ஆனந்தம் அவள் முன்னே. வித்தியாசமான அனுபவம் அவளுக்கு.
நீரஜா எல்லோரையும் சற்று அமைதி காக்க சொன்னாள். அண்ணுவுக்கு மாத்திரம் ஒரு போட்டி வைப்பதாக கூறினாள்.
அதாவது அண்ணுவின் கண்களைக் கட்டி விட்டு சேரில் உட்கார்த்தி வைப்பாளாம். ஒவ்வ்வொருவராக அவள் முன் நிற்க வேண்டுமாம். மாலதியை சரியாக கண்டு பிடிக்க வேண்டும் அவள். பரிசு உண்டாம்.
அண்ணுவுக்கு வெட்கம். எல்லோரும் கைதட்டி ஆரவாரம் செய்து 'அண்ணுவுக்கு ஜே' என்று கோஷம் எழுப்பினர்.
ரெடியாகிவிட்டாள் சவாலுக்கு. கண்கள் கருப்புத் துணியால் கட்டப்பட்டு சோதிக்கப் பட்டன.
ஒவ்வொருவராக முன்னே நின்றனர். இல்லை இல்லை என்று சொல்லிக் கொண்டே வந்தாள்.
மாலதியை நிறுத்தினார்கள். சற்று நேரம் எடுத்துக் கொண்டு 'இவ தான் என் மாலதி' என்றாள். அனைவருக்கும் ஆச்சர்யம்.
'எப்படி கண்டு பிடிச்சீங்க, சொல்லுங்களேன், சொல்லுங்களேன், ப்ளீஸ் ப்ளீஸ்' என்று கெஞ்ச ஆரம்பித்தனர்.
மாட்டேன் மாட்டேன் என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்தவள் போட்டு உடைத்தாள் ரகசியத்தை.
'நேற்று கோவிலில் அவள் தலையில் வைத்த தாழம்பூவும், அவள் எப்போதும் முகத்திலே தவிக்கும் விக்கோ டர்மரிக் க்ரீம் வாசனையும் வைத்து கண்டு பிடித்தேன்' என்றாள்.
எல்லோரும் அவள் கைகளை குலுக்கினார்கள்.
அண்ணுவுக்கு ஒரு புடவையும் ஒரு ஜபமாலையும் கொடுத்தார்கள். அவளுக்கு சந்தோஷம் எல்லை கடந்து நின்றது.
எத்தனை வருடங்கள் ஆயிற்று சந்தோஷங்களை தொலைத்து. எல்லாம் அவனுக்காக, சந்தாவுக்காக. கணவனில்லாமல், கைக்குழந்தையோடு துவங்கிய வாழ்க்கை. அவன் தலையெடுக்கணும் அதுக்கு எப்படியாவது உழைக்கணும்னு கிளம்பி இருபது வருடங்களுக்கு மேலே. வைராக்கியத்தோட ஒரு உழைப்பு.
இவளுக்கு மாத்திரம் பாடத் தெரியாதா, ஆடத் தெரியாதா, பேசத் தெரியாதா. அடக்கி வைத்த சந்தோஷங்கள் இன்னிக்கு bபர்ஸ்ட் ஆச்சு. புது வாழ்க்கை ஒண்ணு கிடைக்கப் போகிறது அவளுக்கு மாலதி மூலமாக. புது வரவுகள் வரப் போகிறது. பகவான் கை விடல அவளை. உழைப்பால ஓஞ்சு போன உடம்புக்கு இன்னிக்கு ஒரு தெம்பு கெடச்சிருக்கு. அவளுக்கு பெருமை கெடச்சிருக்கு.
எல்லோரும் ஒவ்வொருவராக வரிசையில் நின்று நமஸ்கரித்தார்கள். மனதார வாழ்த்தினாள் ஒவ்வொருவரையும்.
இரண்டு வரி பேசச் சொன்னார்கள்.
'மாலதியினால் எனக்கு இப்பேர்பட்ட ஆனந்தம் கெடச்சுது. உங்க எல்லாரையும் ஞாபகம் வெச்ணிண்டிருப்பேன். எல்லோரும் என் புள்ள சந்தா கல்யாணத்துக்கு அவசியம் வரணும். வராதவளோட நான் டூ உட்டுடுவேன். மாலதி மாதிரியே இங்க இருக்கர கல்யாணமாகாதவளுக் கெல்லாம் சீக்கிரம் நல்ல வரன்களா அமையணும்னு அம்பாள் கிட்ட பிரார்த்தனை பண்ணிக்கறேன்.'
பேசி முடித்தவுடன் உணர்ச்சி வசப்பட்டு அழ ஆரம்பித்து விட்டாள். நீரஜா அவளை அணைத்து தேற்றினாள்.
எல்லோரும் ஹாஸ்டல் கேண்டீனுக்கு சென்றார்கள். அண்ணுவுக்கு ஒரு இலையைப் போட்டு வசந்தா ஆத்திலிருந்து கட்டிக் கொண்டு வந்த தயிர் சாதத்தையும் ஆவக்கா ஊறுகாயையும் மாலதி தன் கையால் பறிமாறனாள்.
அன்று மாலை ஹாஸ்டலே திரண்டு வந்து அண்ணுவை ஏற்றிவிட ஸ்டேஷன் வந்தது. சந்துரு அசந்துவிட்டான்.
ஜன்னல் வழியாக கையசைத்துக் கொண்டே இருந்தாள். அவள் கை கண்ணை விட்டு அகலும் வரை ப்ளாட்ஃபா்த்திலிருந்த படியே கையசைத்துக் கொண்டிருந்தனர். அவர்களும் சற்று வித்யாசமான உணர்வை அனுபவித்துக் கொண்டுதான் இருந்தனர்.
'யூ ஆர் வெரி லக்கி'. மாலதிக்கு பாராட்டுக்கள் அவள் தோழிகளிடமிருந்து.
மறுநாள் காலை அம்மாவையும் அக்காக்களையும் கூப்பிட்டுக் கொண்டு வேலூர் கிளம்பினாள் எல்லோரிடமும் சொல்லிக் கொண்டு.
திங்கள் இரவு அங்கிருந்து மாலதி மெட்ராஸுக்கு கிளம்ப வேண்டும் லலிதாவோடு. அங்கு ராதா நகரில் ஜாகை பார்த்து வைத்திருந்தாள் இவர்களுக்காக அண்ணு நூறு ரூபாய் வாடகையில். செவ்வாயன்று மாத்திரம் அங்கு சமையல் இல்லை, அண்ணு ஆத்தில்.
புதன் கிழமை மாலதி ட்யூட்டியில் ஜாயின் பண்ண வேண்டும்.
தொடரும்
No comments:
Post a Comment