#என்னுடய டயரியின் இன்றைய பக்கங்கள்.
முன் குறிப்பு.
நான்கு வருடங்களுக்கு முன் என் பிளாக்கில் எழுதி பின்னர்
சரியாக இரண்டு வருடங்களுக்கு முன் முகநூலில் பதிவிட்ட பதிவு இது. இப்பொழுது ஏன் என்றால் தற்பொழுது உடல் நிலை காரணமாக ஒரு ஈசி சேர் வாங்க முடிவு செய்தபொழுது தெரிந்தது அது ஒன்றும் அவ்வளவு ஈசி இல்லை என்று.
அதற்காண காரணங்கள்
1. விலை ஏழாயிரத்துக்கும் மேல்
( கால் நீட்டிக் கொண்டு அமரும் சேர் அமேசானில் ₹9999 )
2. அதுவும் நான் எதிர்பார்க்கும்படி மர ஈசி சேர் இல்லை.
3. ட்யூப் ஈசி சேர் கவிழ்த்துவிடும் அபாயம் உள்ளது.
மேற்கூறிய காரணங்களால் ஈசி சேர் வாங்கும் ஆசையை விட்டவனாய் அதைப்பற்றிய
நினைவுகளை மட்டும் இங்கே
ஈசி சேர்.
ஈசி சேர்!
இது இந்த தலைமுறையினர் பார்த்திருப்பார்களா என்பது சந்தேகமே. அந்த காலத்து தமிழ் ஒன்றாம் வகுப்பு பாடப்புத்தகத்தில் குடும்பம் என்று ஓர்பாடம் இருக்கும். அப்பா, அம்மா, அண்ணா, தம்பி ,தங்கை என்று ஒவ்வொரு வரும் அதில் காட்டி இருப்பார்கள். அதில் அப்பா ஈசி சேரில் சாய்ந்து கொண்டு இருப்பது போல் படம் போட்டு இருப்பார்கள். அதனால்தானோ என்னவோ அது ஆண்களுக்கான ஆசனம் ஆனது. எனக்கு தெரிந்துபெண்கள் அதில் உட்காருவது இல்லை. அதில் சிறுவர்கள் அமர்வதும்தடைசெய்யப்பட்ட ஒன்றாக இருந்தது.
அதன் அமைப்பு பல விதங்களில் இருக்கும். என்றாலும் பொதுவாக சாய்ந்துகொள்வதற்கு வசதியாக இருக்கும். சிலவற்றில் கை வைத்து கொள்ள வசதிசெய்யப்பட்டிருக்கும். சிலர் காலை தூக்கி வைத்து கொள்வதற்கு வசதியாய்நீண்ட கட்டைகள் மடக்கி கைப்பிடியின் பின்னர் இருக்கும்படி அமைத்து இருப்பார்கள். சிலர் அதை நீட்டி அதன் மீது பலகையை வைத்து எழுதப் பயன் படுத்துவார்கள்.
ஆனால் எல்லா மாதிரிக்கும் பொதுவான அம்சம் ஒன்று உண்டு. அதுதான் உட்காருவதற்கு போடும் துணி. அது எப்போதும் நீள வாக்கில் நீல, சிகப்பு, பச்சை பட்டைகள் போட்டு இருக்கும். அது அனேகமாகஎண்ணைக் கரை படிந்து இருக்கும். அதை சேருடன் சேர்க்க பயன் படுத்தும் ரூல் தடி போன்ற குழல்கள் முக்கியமான பாகம். குறும்புகாரா சிறுவர்களால்அது எடுக்கப்பட்டு ,கண்டிப்பான தாத்த்தாக்களை விழ வைத்து பார்ப்பது ஒரு குரூரமான நகைச்சுவை. இதில் போடப்படும் துணி அடிக்கடி கிழிந்து ஒட்டுபோடப்படும். கடைசியில் அது பைகளாய் தைக்கப்பட்டு சிறுவர்கள் பள்ளிக்கு கொண்டு செல்ல பயன்படும்.
ஈசி சேர் பொதுவாக ஜன்னல் ஓரத்தில் போடப்படும். அல்லது வெளிச்சம்வரும் இடமாய் போடப்படும். எனக்கு தெரிந்து அது கூடத்திலோ அல்லதுபடுக்கை அறையிலோ போடப்பட்டதில்லை.
ஆரம்ப காலங்களில் ஈசி சேர் ஓர் ஆளுமயின் குறியீடாய் சிம்மாசனம் போல்இருந்தது. பெரிய வக்கீல்கள் தங்கள் கட்சிகார ர் களடம்இதில் சாய்ந்தபடிதான் பேசுவார்கள். கிராமங்களில் ஆண்டே என அழைக்கப்பட்ட நில உரிமையாளர்கள் இதி அமர்ந்து கொண்டுதான் கூலி விவசாயிகளிடம் பேசுவார்கள். தவிரவும் ஈசி சேர் பிராமணர்களின் ஆசனமாய்தான் அறியப்பட்டது. அதை ஒரு பூர்ஷ்வா சிந்தாந்ததின் அடையாளமாக விமர்சிக்கப்பட்டது. அதனை அந்தணர்கள் அல்லாத மற்றவர்கள் பயன் படுத்துவது அபூர்வமே!
பயன் படுத்துபவர்களின் அந்தஸ்து ,ரசனைக்கு ஏற்ப தேக்கு, ப்ளை உட்என பல மரங்களில் செய்யப்பட்டு இருந்தது.என் மாமா தான் வேலை செய்து வந்த E.B ஆபிஸ் உதவியுடன் இரும்பில்மடக்குவதற்கு வசதியாக கீல் வைத்து செய்து கொண்டார். அது ரொம்பவெயிட். அதை மடக்குவது ரொம்ப கஷ்டம் என்பதால் இழுத்து ஓரமாய் போட்டு இருப்பார்கள். தவிரவும் மடக்கி சுவற்றில் சாய்த்து வைத்தால் அதுயார் மீதாவது விழ்க்கூடும் என்ற அச்சமும் இருந்தது.
மாமா இப்படி ஓரு சேரை செய்து எங்களுக்கும் கொடுத்து இருந்தார்.அதில் என் அப்பா உட்கார்ந்து இருந்தபோது கீல் விலகி மடங்கி விட்டது.இடையில் மாட்டிகொண்ட அப்பாவின் நடு விரல் துண்டாகிப் போனது. என் அம்மா கொஞ்சமும் பயப்படாமல் துண்டு விரலை பிளாஸ்டிக் பையில் போட்டுக்கொண்டு அப்பாவை G. H க்கு கூட்டிபோனாள். அங்கு அவாருக்கு விரலை சேர்த்து வைத்து தேய்த்து ஷேப் வருவதற்காக சீவி தைய்த்து ஒரு மாதத்தில் சரியானது மெடிகல் மிரகிள்!
அதைவிட சுவராஸ்யமான் விஷயம் ஆஸ்பத்திரிக்கு போகும்போது ஒரே கையில் ரத்தம் சொட்ட சொட்ட ஷர்ட் எடுத்து (அதுவும் full hand) போடுக்கொண்டு , அசோகா பாக்கை உறித்து வாயில் போடு கொண்டு போனதுதான். அடுத்த நாள் நான் ஆஸ்பத்திரியில்என் கசினுடன் போய் பார்த்தேன் . அவர் பேப்பர் படித்து கொண்டிருந்தார்.என்களை பார்த்து கவலைப்படாதே என்று எட்டணா கொடுத்து சினிமாபோகச்சொன்னார். நாங்களும் போனோம் (டெய்சி அதிசய முதலை)..
இதனால் மாமா இரும்பு சேரை மாற்றி மரத்தில் செய்து கொண்டார்! ஆனால்அதுவும் கீல் விலகி கையை நசுக்கி கொண்டார். அவர் வீட்டில் ஒரு ஈசி சேரும் ஆபிஸில் ஒரு ஈசி சேர் வைத்து இருப்பார். மதியம் சாப்பிட்டதும்அதில் சாய்ந்து ஒரு குட்டி தூக்கம் போடுவார். எனக்கு தெரிந்து ஆபிஸில்ஈசி சேர் போட்டவர் அவர் ஒருவர் மட்டுமே!
காலப்போக்கில் ஈசிசேர் ஓய்வு பெற்றவர்களுக்கான ஆசனம் ஆயிற்று .அப்பாடா என்று ஓய்வு பெற்றவர்கள் சாய்ந்து நாளை கடத்தும் பொருளாய் ஆனது. படிக்கும் காலத்தில் அதில் அமர்ந்தால் ரிடையர் ஆனவன் மாதிரி அதில உட்கார்ந்துண்டு…என்று சின்ன மாமா வைவார்.
என் வீட்டிலும் என்னோட தாத்தா ஒரு மர ஈசி சேர் வைத்து இருந்தார்.கோடம்பாக்கம் சினிமா டைரக்டர்கள் மாதிரி அவர் வீட்டின் உள்ளேயும் வெளியே மரத்தடியிலும்
அதை போட்டு கொள்வார். அதில் சாய்ந்துஅமர்ந்து கொண்டு விசிறியால் விசிறிக் கொண்டு இருப்பார். அப்போதுஎங்களுக்கு இருந்த ஒரே பர்னீச்சர் அது மட்டுமே! பின்னர் அது அப்பாவால்பயன் படுத்தப்பட்டு தூள் விட்டு கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் காற்றில் கரைந்தது போல் காணாமல் போனது.
மர ஈசி சேர் ,போய் ட்யூப் ஈசி சேர் வந்து ,ஆடும்நாற்காலிகள் வந்து இப்போது ரெக்ளைனெர் காலம் நடக்கின்றது.
ஈசி சேர் ,அதன் சாய்மானம், அதில் வசதியாய் சாய்ந்து கொண்டு படிக்கும்,காபி சாப்பிட்ட அந்த நாட்கள் இன்று (ம்) நினைவில் மட்டுமே இருக்கின்றது.
சாரதி
20/01/22
No comments:
Post a Comment