திருவல்லிக்கேணி பெண்பிள்ளை ரகசியம் பகுதி −19

 திருவல்லிக்கேணி பெண்பிள்ளை ரகசியம் பகுதி −19

திருவல்லிக்கேணி அம்மையாரின் சங்கடத்துக்குத் தீர்வாய், மாமுனிகளுக்குத் தற்பொழுது ஒரு யோஜனை தோன்றியது..

"அம்மணி... கைங்கர்யம்லாம் கூட நீ செய்ய வேண்டாம்!.. 

பேசாம, ஸதா ஸர்வ காலமும் ஆசார்ய ஸ்மரணையோட இருந்துடேன்.. அது ஒனக்குச் சுலபம்தானே?.."

....என்று அவளுக்கு ஒரு எளிதான வழியை எடுத்துரைத்தார்...

ஆனால், திருவல்லிக்கேணி அம்மையார், சட்டென்று மறுத்தாள்...

"ஸ்வாமி... அது சாத்யமே இல்லை ஸ்வாமி..

ஆசார்யன் மேல ப்ரீதியும் பக்தியும் இருக்கறவாளுக்குத்தான், தேவரீர் சொல்ற விஷயம் கைவரும்..

அடியேன் என்ன,

#நாவகாரியமாக்கினேனோ வடுகரைப் போலே?..

....என்று வினவியவள், தனது கேள்விக்கான பொருளை, தானே விளக்க முற்பட்டாள்...

"நம்மோட நாவில எப்பவும் எம்பெருமானோட திருநாமமும், மற்றும் நல்ல வார்த்தைகளுமே வரணும்னு பெரியவாள்லாம் சொல்லி இருக்கா..

அதுதான் "நா" படைச்ச பயனாம்!..

அந்த மாதிரி இருக்கறதுதான், நாவுக்கான காரியமாம்..

தேவையில்லாத விஷயங்களைப் பேசறது நாவுக்கு "அகாரியமாம்".. அதாவது, "தகாதது"!..

இதத்தான் சுருக்கமா, "நாவகாரியம்"னு சொல்லுவா..

பெரியாழ்வார்கூட திருக்கோஷ்டியூர்ல வாழறவாளை, "நாவகாரியம் சொல்லிலாதார்"னு கொண்டாடுவார்..

அதாவது, அந்த ஊர்ல இருக்கற பாகவதாள்லாம், நாவுக்கு அகார்யமா இருக்கற சொற்களப்பேசி, பொழுத வீணடிக்க மாட்டாளாம்!..

சதா...அவர்களோட  நாக்கு, "நாராயண" மந்திரத்ததான் உச்சரிக்குமாம்!..

இப்போ... அடியேன் சொல்லப் போற சரித்திரம், எம்பெருமானாரோட சிஷ்யரா இருந்த வடுக நம்பியப் பத்தியது..

அவர் எம்பெருமானார் மேல அதீத பக்தியும் ப்ரேமையும் வெச்சுருந்தார்..

ஒருசமயம் நம்பெருமாள் திருவீதியில எழுந்தருளினபோது, வடுகநம்பி மடப்பள்ளியில ஏதோ வேலையா இருந்தாராம்..

அப்போ எம்பெருமானாரே அவர்கிட்ட,

"வடுகா! திருவீதியில நம்பெருமாள் எழுந்தருளிண்டு இருக்காரே...

நீ சேவிக்க வராம என்ன காரியம் பாத்துண்டு இருக்கே?.."னு கேட்டாராம்..

அதுக்கு வடுகநம்பி,

"ஸ்வாமிகளே!.. ஒமக்கு ஒம்ம பெருமாள் ஒசத்தி!..

அடியேனுக்கு அடியேனோட பெருமாள் ஒசத்தி!..

நான் ஒம்ம பெருமாளச் சேவிக்க வந்தா, அடியேனோட பெருமாளுக்கான "பால் அமுது" கெட்டுப்போகுமே!.." னு பதில் கொடுத்தாராம்..

..... இப்படி எம்பெருமானாரே பெருமாள் சேவிக்க வரும்படி சொல்லியும், தான் பண்ணிண்டு இருக்கற ஆசார்ய கைங்கர்யம் கெடும்.. அதனால வரதுக்கில்லே.."னு சொல்ற அளவுக்கு வைராக்யமும், எம்பெருமானார் மேல ப்ரீதியும் கொண்டவராம் இந்த வடுகநம்பி!..

ஒருமுறை, ஒரு ஶ்ரீவைஷ்ணவர் இவர் காதுபட, "நாராயண" மந்திரத்தை சொல்லிண்டு இருந்தாராம்..

உடனே வடுகர், "நாவகாரியம்"னு சொல்லி, அவரக் கடந்து போனாராம்!..

அந்த ஶ்ரீவைஷ்ணவருக்கு ஒன்னுமே புரியலையாம்..

"நாராயண மந்திரம் நாவகாரியமா?..

நாவுக்குத் தகாதா?.."

....என்று ஆச்சர்யப்பட்டு, வடுக நம்பியையே, அவர், "நாவகாரியம்"னு சொன்னதுக்குக் காரணம் கேட்டாராம்..

அதுக்கு வடுக நம்பி,

"ராமானுஜா!.."னு நாலெழுத்து நாவுக்கு இருக்கும்போது,

"நாராயணா"ங்கற நாலெழுத்து "நாவகாரியம்"தானே?.. "னு கேட்டாராம்!..

அந்த அளவுக்கு, அவரோட ஆசார்ய பக்தி இருந்தது!..

எம்பெருமானார் திருநாமம் இருக்கச்சே,

எம்பிரான் திருநாமம் கூட அவசியம் இல்லைங்கற திடசித்தம்!!..

....இதுவெல்லாம் அடியேனப் போன்றவளுக்கு என்னிக்காவது வருமா ஸ்வாமி?..

நெஞ்சில ஆசார்யன் மேல பக்தி இருந்தா தானே, அவரோட ஸ்மரணையும், நாவில அவரோட பேரும் வரும்!...

அடியேனப் பத்தி தேவரீருக்குத் தெரியாதோ?.."

....என்று ஆதங்கத்தோடு எதிர்கேள்வி கேட்டு தலை குனிந்தாள்....

(வளரும்..)