செருவாமணி 40

 #SERUVAAMANI

Written by Baskar Sathya 

#Seruvaamani_40

மன்னார்குடி செருவாமணி வீட்டில் நிச்சயதார்த்தம் முடிந்ததிலிருந்தே கல்யாணப் பேச்சுக்கள் களை கட்டத் துவங்கி  விட்டது.

'சாலி, நந்து கல்யாணத்த அமர்களப் படுத்தணும்.  நமக்கு தெரிஞ்சவா, தெருக்காரா, வாடிக்கையா நம்ம கடைக்கு வரவா யாரையும் விட்டுட கூடாது.  எங்காத்து மனுஷா, உங்காத்து மனுஷா பேரெல்லாம் எழுதிண்டே வா.  யார் யார் அட்ரெஸ் இல்லையோ அவா அட்ரெஸெல்லாம் வாங்க சௌகர்யமா இருக்கும்.  தை பொறந்தாச்சோண்ணோ, கடையில முகூர்த்த சாமான் வாங்க கூட்டம் வேற இருக்கும்.  நானும் பிஸியா இருப்பேன்.  நீ தான் இதெல்லாம் பார்த்துக்கணும் சாலி.'

'உங்க செல்லத்துக்கும் எத்தன பத்திரிக்கை வேணுமான்னு கேட்டுண்டு வாங்கோ. அப்பதான் மொத்தமா அச்சுக்கு கொடுக்க சௌகர்யமா இருக்கும்.'

'ஏண்டி, அவ உனக்கும் செல்லமில்லையா?'

'உங்க பொண்ணுக்கு பார்த்து பார்த்து செய்யறதுக்கு தான் அம்மா.  மத்தபடி எல்லாம் நீங்கதான் அதுக்கு.  வெல்லச் சக்கரைய காமிச்சே அவள உங்க பக்கம் இழுத்துண்டுட்டேள்.'

'அது என்னமோ தெரியலடி.  அதோட சூட்டிக்கை, படிக்கறது, எல்லார் கிட்டேயும் பழகறது எல்லாமே வித்யாசமா இருக்கு.  அத மெட்ராஸுல விட்டுட்டு எப்படி இருக்கப் போறேனோ?'

'இப்ப திருச்சியில விட்டுட்டு இருக்கறமாதிரி இருங்கோளேன்.'

'அதுவும் இதுவும் ஒண்ணா?'

'போய் வேணா மெட்ராஸுக்கு நீங்களே போய் இருங்கோளேன்.'

'பேரன் பொறக்கட்டும்.  இந்த மன்னார்குடிய விட்டுட்டு அவனோடையே இருக்கப் போறேன்.  எனக்கு யாரும் வேண்டாம்.  பேரன் மாத்திரம் போதும்.  அவனோடையே சொச்ச காலத்த ஓட்டிடுவேன்.'

'அப்புறம் சாலி.  சொல்ல மறந்துட்டேன்.  ரொம்ப நெருக்கமானவாக்கெல்லாம் துணி மணி எடுக்க வேண்டாமா?  அதையும் ஒரு லிஸ்டுல எழுது.  சாதாரண ட்ரெஸ் எல்லாம் இங்கேயே லக்ஷ்மி ஸில்க் ஹவுஸ்ல எடுத்துடலாம்.  பட்டுப் புடவை சமாச்சாரமெல்லாம் திருச்சில எடுத்துடலாம்.  திருபுவனம் போய் அங்க கொஞ்சம் எடுக்கலாம்.  யாராருக்கு என்ன மாதிரி எடுக்கணும்னு தீர்மானம் பண்ணினாதான் ஒரு முடிவுக்கு வரலாம்.  இருபதாயிரம் போதாது துணிமணிக்கு?'

'எதேஷ்டம்.  அப்படியே கிரிஜா மாமிக்கும் எடுக்கணும்னா.  மே மாசத்திலேந்தே நம்மாத்துல இருக்க சொல்லிட்டேன்.  அந்த மாமி பண்ணின பக்ஷணத்த உப்புமு அப்படி கொண்டாடிண்டா.  அவ கிட்டயே சீர் பக்ஷணங்களை பண்ண சொல்லலாம்.'

'அதெல்லாம் நீ பார்த்துக்கோ.  என்னென்ன வேணும்னு சொல்லு, கடைலேந்து எடுத்துண்டு வரேன்.'

'அன்னா, இதெல்லாம் பேசறேளே.  சத்திரம் கிடச்சுதா?'

'நேத்திக்கு சக்ரவர்த்தி ஐயங்கார் கடைக்கு வந்தார்.  கோபாலசமுத்திரத்தில இருக்கற சாய் கிருஷ்ணா கல்யாண மண்டபத்துல மேனேஜர்  அவர்தான்.  உங்களுக்கு இல்லாத சத்திரமா, வாங்கோன்னு சொல்லியிருக்கார்.  இன்னிக்கு போய் பார்த்து முடிச்சிட்டு வந்துடறேன்.  நீயும் வேணா வரயா.  பார்த்துட்டு வரலாம்.'

'நான் பார்த்திருக்கேன்.  கோமதி பொண்ணு கல்யாணம் அங்கதான நடந்தது.  நா வேண்டாம்.  நீங்களே முடிச்சுட்டு வந்துடுங்கோ.'

ஒவ்வொரு ஏற்பாட்டையும் கிடைக்கும் நேரங்களில் எல்லாம் பேசிப் பேசி திட்டமிட்டனர் செருவாமணி தம்பதியினர்.

திருச்சி சென்றார்.  நந்தினி யின் அழகு ஏதோ கூடியிருப்பதாக உணர்ந்தார்.  பருவமும் வைபவத்திற்கு நாட்களை எண்ணிக் கொண்டிருக்கிறதே. அழகு கூடாமல் இருக்குமா என்ன.

'செல்லம், எத்தனை பத்திரிக்கைடா உனக்காக அடிக்கணும்?  சொல்லிட்டா சேர்த்து அடிச்சுடுவேன்.  பத்திரிக்கை கொடுத்து முடிஞ்சோண்ண எத்தனை பேர் வரான்னு கேட்டு சொல்லு.  அப்பாக்கு செலவேன்னு கூப்பிடாம இருக்காத.  ஆச்சு, உன் கல்யாணம் முடிஞ்சா எங்களுக்கு என்ன பெரிசா செலவு ஆத்துல.'

'ஒரு அம்பது போறும்பா.  ஒரு பத்திரிக்கையே நாலஞ்சு பேர் எழுதி கொடுத்துக்கறேன்.  யாரும் வித்யாசமா நெனச்சுக்க மாட்டா.'

'அப்புறம் அப்பா...'. கூப்பிட்டு விட்டு, 'சரி வேணாம்.  அம்மாக்கு ஒரு லெட்டர் கொடுக்கறேன்.  அம்மா சொல்லுவா.'

'ஏண்டா, என் கிட்ட சொல்ல மாட்டியா.  அம்மா சொல்லித்தான் நான் தெரிஞ்சுக்கணுமா?'

'அப்ப்ப்பா... இது பொம்மனாட்டி சமாச்சாரம்.  அம்மா சொல்லுவா.'

'ஒன்னோட வயத்து வலி தானே?'

'ஐயோ, அப்பா.  தெரிஞ்சுக்காம விட மாட்டியே. சரி.  அதான்.  போன தடவ ஒக்கார்ந்த போது வலி இல்லவே இல்ல.  நன்னாயிடுத்துனு நெனைக்கிறேன்.'

கேட்ட மாத்திரத்தில் செருவாமணியின் சந்தோஷத்திற்கு அளவே இல்லை.

'எல்லாம் சமயபுரத்தா மகிம தான் செல்லம்.  சம்பந்தி கொடுத்த மருந்த விடாம சாப்பிடு.'

'நன்னா படிக்கறையா.  உடம்ப பார்த்துக்கோ.  வரேன்.'

தொடரும்