தாய்

 தாய்.சிறுகதை.

(திருமதி பிரேமாவதி வரதராஜன் வரைந்த படத்திற்கான கதை)

தன் தாய் மட்டும் ஏன் தன்னை கொஞ்சுவதே இல்லை.தன் சிநேகிதிகள் அனைவரும் அம்மா கதை பேசும் போது ரமாவால் மட்டும் பேசாமல் கேட்டுக்கொண்டிருக்கத்தான் முடியும்.அவளால்

எதுவும் சொல்லமுடியாது.ஆனால் தன்னால் டெச்சம்மா என கூப்பிடும் பாட்டி செய்வதையும் தனக்கு தலை பின்னி பூ வைப்பதையும் தனக்கு பச்சை கடலை அவித்தால் பிடிக்கும் என்பதற்காக மழையோ வெயிலோ கடலைக்காரர் வரும் மதியம் இரண்டு மணிக்கு டெச்சம்மா தனக்காக

குடை பிடித்தாவது போய் கடலை வாங்கி வருவதையும் சொன்னால் போப்பா 

அது உன் பாட்டி. நீ டெச்சம்மா என கூப்பிட்டா அது உங்க அம்மா இல்லை என்று மூஞ்சியில் அடித்தார்ப்போல் சொல்லிவிடுவார்கள். மூஞ்சியை தொங்கப்போட்டபடி வீடு வருவாள் ரமா.அவளே போய் அம்மா என பேசினாலும் விமலா அவளிடம் ஆசையாக பேசமாட்டார்.

போ.டெச்சம்மாட்ட போ என்று விடுவாள்.

அப்பாவிடம் ஏம்ப்பா அம்மா இப்படி இருக்கா என கேட்டாலோ ராஜா அதான் நான் கொஞ்சறேன்.டெச்சம்மா எல்லாம் செய்யறா சமத்தா இரு என அடக்கி விடுவார். 

வேறென்ன சொல்வது. ரமா  பிறந்த ஐம்பதே நாளில் இறைவனடி சேர்ந்து விட்ட அவளது தாயை தன் காதல் மனைவியை இறந்து விட்டாள் என்றே சொல்லாமல் மகளை வளர்த்து வருகிறார் ராஜா. தான் மறுமணம் வேண்டாம் வேண்டாம் என சொல்லியும் கேட்காமல் அம்மாவின் தொண தொணப்பு

தன்னை கரைத்ததையும் விமலாவை மறுமணம் புரிந்ததையும் இவள் உனது தாயல்ல என்று மகளிடம் சொல்வதற்கு மனமில்லை ராஜாவிற்கு. 

என்னதான் பெண்கள் அன்பு தாய்மை பெண்மையின் சிறப்பு என ஆயிரம் பேசினாலும் இல்லாமை இயலாமையால் இரண்டாம் தாரமாக வந்த பெண்கள் மூத்த தாரத்து குழந்தைகளை பார்த்துக்கொள்வது அபூர்வமே ஆகிவிடுகிறது.

வருடங்கள் போக வயது ஏற ஒவ்வொரு நேரங்களிலும் ஏதோ புரியாத விஷயங்கள் புரிய ஆரம்பித்தது.விபரம் புரியவும் இந்த வீட்டின் முன்னாள் தெய்வம்  என ஒரு போட்டோவை வைத்து பூஜை என்பார்கள்.

இல்லையே இது பூஜை போல் இல்லையே.

தாத்தா வுக்கு பண்ணும் தெவசம் போல தானே இருக்கு.மனதில் தோணுவதை கேட்டால் அப்பா ஒண்ணு சொல்லுவா.டெச்சம்மா ஒண்ணு சொல்லுவா.ரமாவிற்கு ஏதோ புரிய ஆரம்பிக்க கேள்விகள் கேட்பதை குறைத்துக் கொண்டாள்.

மேலும் எங்கே போனாலும் தன் மேல் மற்றவர்கள் பார்க்கும் பார்வையில் ஒரு இரக்கம் இருப்பதை உணர்ந்தாள்.ஒருநாள் எல்லாம் வெட்ட வெளிச்சம் ஆயிற்று. 

லீவிற்கு வந்த சித்தப்பா பெண்ணுடன் எதையோ தேடி  பழையசாமன்கள் வைக்கும்

ரூமிற்கு போய் டப்பாக்களை நோண்டபூதம் புறப்பட்டது.இதை பார்த்து இது வரைந்தேன் என ஏதேதோ படங்கள்.அதிலேயே வயசான பின் லெக்ஷ்மி அம்மா.

இளமையும் முதுமையும் என வரைந்த ஓவியங்கள்.வயசானால்  ராஜா என ஒரு படம்..அத்துடன் வயசான பின் விஜயா 

எனும் படத்தில் வயசான விஜயாவை காணோம்.ஆனால் நம் வீட்டு தெய்வம் எனும் சித்திரத்தின் இளமை தோற்றத்தில் ஒருபடம் மட்டுமே.

சட்டென எழுந்தாள் ரமா.இங்கும் அங்கும் தேடி ஒரு அலமாரியில் அந்த படமும் இருக்கக் கண்டாள்.இது பூஜை என வைக்கும் படமாச்சே.யோசித்தாள் ரமா.

சின்ன வயது படத்துடன் அதை வைத்துப் பார்க்க புரிந்தது வயசானால் விஜயா படம்தான் இது.

விஜயா யாரு.நோண்டு நோண்டு இன்னும் இருக்கும் டப்பாக்களை அவசர அவசரமாக அத்தனையும் எடுத்தாள். அடியில் இருந்த ஒரு ஆல்பம் மாட்டியது.உண்மை சொன்னது.

விஜயா படத்தில் இளமைக்கோல பெண் அப்பாவுடன் மணக்கோலத்தில்.அப்ப்பா பெரிதாக கத்திய படி வந்தவள்

எனக்கொரு உண்மை தெர்ஞ்சாகணும் என தந்தையை சாமானுள்ளுக்குள் இழுத்துப்போனாள்.எடுத்த படங்களை  ஆல்பங்களை பார்த்தவுடன் ராஜாவிற்கும் புரிந்தது தன் மகளுக்கு உண்மை சொல்லும் நேரம் வந்ததை.ஆமாம்மா அவளே உன் தாயார் எனவும் அழுகையும் ஆத்திரமுமாக என்னென்னவோ காட்சிகள் நடந்தேறியது.ஒரு நேரத்திற்கு பின் மனம் அடங்கி படத்திலாவது தாய் நிறைய நாள் வாழ்ந்ததாக அவளது தனி திறமையையும் காட்டும் தாய் வரைந்த வயதான பின் விஜயாவை கூடத்தில்  கொண்டு வந்து மாட்டினாள் ரமா.

Thanks to all.