செருவாமணி 38

 #SERUVAAMANI

Written by Baskar Sathya 

#Seruvaamani_38

(Flashback தொடர்கிறது)

கோவிலிலிருந்து மூர்த்தி வீடு வந்தபோது கிட்டத்தட்ட மணி எட்டு.  வாசல் கதவு திறந்துதான் இருந்தது.

பாலு சோஃபாவில் உட்கார்ந்து எதையோ குடித்துக் கொண்டிருந்தான்.

'எப்ப வந்த?  மாமி கிளம்பியாச்சா?'

'அரைமணி ஆறது நான் வந்து.  மாமி ஏதோ தோசை வாத்து வெச்சிருக்காளாம்.  சாப்பிடச் சொன்னா ரெண்டு பேரையும்.'

'உனக்கு பசிக்கலையா?'

'இல்லப்பா.  ஒம்பது மணிக்கு மேல சாப்பிடறேன்.  நீங்க வேணா...'

'இல்லடா.  எனக்கும் இப்ப பசிக்கல.  சேர்ந்தே சாப்பிடுவோம்.'

அவரும் சோஃபாவில் உட்கார்ந்தார்.  இருவருமே சிறிது மௌனம்.  பாலுவே ஆரம்பித்தான்.

'அப்பா, நான் கல்யாணமே பண்ணிக்க போகறதில்ல.  நீங்க எந்த ஏற்பாடும் செய்ய வேண்டாம்.'

'சரி.  என்ன பண்ணப் போறதா உத்தேசம்?'

'படிப்பு முடிஞ்சோண்ண பாம்பே போய் அங்க என்னோட ப்ரொஃபஷன பார்க்கலாம்னு இருக்கேன்.  என் ஃப்ரெண்டு வர சொல்லியிருக்கான்.'

'அப்ப இந்த கிழத்த என்ன பண்ணப் போற?'

'உங்களையும் அழச்சிண்டுதான்.  உங்கள எப்படி இங்க தனியா..'

'தையு வாழ்ந்த வீட்ட விட்டுட்டு நான் வருவேன்னு எப்படி எதிர் பாக்கிற?'

பதில் இல்லை அதற்கு அவனிடமிருந்து.

'ஊர விட்டு ஓடிட்டா பிரச்சனை தீர்ந்துடுமா?  ஏதோ நீயும் ஆசப்பட்ட, அவளும் ஆசப் பட்டா. ஆனா அந்த குடும்பத்துல ஏத்துக்கல.  அதுக்காக ஊர விட்டு போறதுங்கற முடிவு நன்னாவா இருக்கு.  ஒண்ணு எதிர்த்து நின்னு போராடு.  முடியவே இல்லைனா ஏதோ உனக்குண்ணு ஒரு வாழ்க்கைய தீர்மானிச்சுக்கோ.  ஒரேடியா கல்யாணம் வேண்டாம், இந்த ஊர் வேண்டாம்னா எப்படி?  இது கொஞ்சம் செல்ஃபிஷா தெரியல.'

'அந்த பொண்ண நெனச்சு பார்த்தியா கொஞ்சமாவது?  அவாத்துல இந்த விஷயம் தெரிஞ்சதால இத்தன நேரம் அந்த பொண்ணு அங்க எப்படி கஷ்டப் படுவான்னு யோசிச்சயா?'

'அப்பா, இப்படி பேசறவா கிட்ட எப்படிப்பா மேற் கொண்டு பேசறது.  உங்களையும் என்னையும் தே.... பையன்களான்னு கூப்பிடறான்.  எனக்கு இதுக்குமேல ..'

'பாலு.  உன் மனசு புண்பட்டுருக்கற நேரத்தில இப்படி சொல்றேன்னு நினைக்காத.  ஒரு வார்த்தை அவா சொன்னதையே கௌரவ குறச்சலா நினைக்கிறயே.  இந்த விஷயத்தை நீ என் கிட்ட சொன்ன போதே இந்த குடும்ப கௌரவம் கெட்டுப் போச்சுன்னு நான் நெனைக்கிறேன்.  யோசிக்காம என்னன்னவோ செஞ்சிட்டு இப்ப எங்கேந்து உனக்கு கௌரவம் பார்க்க தோணறது சொல்லு.'

'அப்ப என்னதான் வழி.  நீங்க சொல்லுங்கோ அப்பா?  நான் செஞ்சதுதான் தப்பு.  உங்களுக்கு எது ரைட்டுனு படறது?'

'வழி நிறைய சொல்லலாம்.  முதல்ல உன் முடிவை சொல்லு.  ஊர விட்டுப் போறேன்.  கல்யாணமே பண்ணிக்க போறதில்ல... அப்படின்னு சொல்றது மேல மேல அழுத்தத் தான் கொடுக்கும்.  சரி.  நீ எடுத்த முடிவு மாதிரி அந்த ப்ருந்தாவும் கல்யாணமே பண்ணிக்க மாட்டான்னு உன்னால உறுதியா சொல்ல முடியுமா?  அவாத்துல தான் அதுக்கு சம்மதிப்பாளா, இல்ல எக்கேடு கெட்டுப்போன்னு தான் விட்டுடுவாளா.. ஐ டோண்ட் திங்க் ஸோ.'

மௌனம் அவனிடத்தில் மீண்டும்.

'என்னடா, பதில் சொல்லு.'

சற்று ஆத்திரம் அவன் முகத்தில்.

'சரிப்பா.. செத்துப் போறேன்.'

'ஆஹா, பேஷ் பேஷ்.  நன்னா இருக்கு.  அவளோட ப்ரதர் அந்த வார்த்தை சொன்னபோதே இப்படி பேசல.  நானும் அந்த வார்த்தைய கேட்டுண்டு உசுரோட இருக்கேன்.  நீ என்ன, ஜாம் ஜாம்னு கிளம்பிடுவே.  நான் சதா சர்வகாலம் உன்னையும் தையுவையும் நெனச்சிண்டு சித்திரவதைய அனுபவிச்சிண்டு இருக்கணும்.  நாலு பேருக்கு உபதேசம் பண்ற டாக்டர் தொழிலுக்கு படிச்சிட்டு இப்படி பேசறது உனக்கே வெட்கமா இல்ல?'

'அந்த கம்மனாட்டி அப்படி பேசிட்டா அது சரியாயிடுமா என்ன?  ஆப்டிமிஸ்டிக்கா ஸஜஷன் கேட்டா சொல்றேன்.  இல்லாட்டி நீ என்ன நினைக்கிறயோ அத செஞ்சிட்டு போயிண்டே இரு.  என்ன பகவான் எப்ப கூப்படறானோ அதுவரைக்கும் சித்திரவதைய அனுபவிச்சிட்டு நானும் கிளம்பறேன்.'

சற்று மூர்த்தியின் கண்கள் அவனுடைய விபரீத எண்ணங்களை நினைத்து கலங்கின.  பிறகு சுதாரித்துக் கொண்டார்.

'பாலு.  பளிச்சுனு சொல்லு.  உன்னோட காதல் அவா சம்மதத்தோட நடக்குமா நடக்காதா?  அந்த பொண்ண திரும்ப சந்திக்கற வாய்ப்பு இருக்கா இல்லையா?'

'இல்லப்பா.  நிச்சயமா எனக்கு தோணல.  இப்படி தெரிஞ்சும் அவள நெனைக்காம இருக்க முடியல.'

கண் கலங்குகிறான்.  கண்ணீரை அடக்க முயற்சிக்கிறான்.

'ஏய், அழுகைய நிறுத்து.  நாம ஸைக்யாட்ரிய ஸ்பெஷல் சப்ஜெக்டா படிக்கல.  இருந்தாலும் டாக்டருக்கு படிக்கும் போது ஓரளவு படிச்சிருக்கோம்.  பேஷன்ட் ஸைகாலஜிங்கற பேருல, இல்லையா?  உன் நிலைமைல ஒரு பேஷன்ட் வந்தா அவனுக்கு எப்படியெல்லாம் அட்வைஸ் பண்ணுவ.  பிரச்சனைய வேற வழியில டைவர்ட் பண்ணு.  எல்லாம் சரியாகும்.  வீணா உன் வாழ்க்கைய கெடுத்துண்டு அந்த பொண்ணுக்கு வாழ்நா பூரா மனக் கஷ்டத்த கொடுக்காத.'

தலையை குனிந்து கேட்டுக் கொண்டிருந்தான்.  பதில் சொல்லவில்லை.

'என்ன, புரியலையா?'

'சீக்கிரம் ஒரு கல்யாணத்த பண்ணிக்கோ.  கொஞ்ச நாளுல ப்ருந்தாவ கொஞ்சம் கொஞ்சமா மறக்க முயற்சி பண்ணு.  முடியும்.  எல்லா லவ்வும் கல்யாணத்துல முடிஞ்சுடறதா என்ன?'

'நீ கல்யாணம் பண்ணிண்டத கேள்விப் பட்டு கொஞ்சம் கொஞ்சமா உன்ன வெறுக்க ஆரம்பிப்பா.  அப்புறம் மனச தேத்திண்டு வேற நல்ல வழியில அவ வாழ்க்கைய தேடிப்பா.'

'யாராவது ஒருத்தர்.. நீயோ ப்ருந்தாவோ முதல்ல இத செய்யணும்.  பரவாயில்ல, அது நீயாவே இருந்துட்டு போயேன்.'

'நீயோ ப்ருந்தாவ கல்யாணம் பண்ணிக்கிற வாய்ப்பே இல்லைனு சொல்றதால இப்படி சொல்றேன்.  நீ யாரையாவது கல்யாணம் பண்ணிண்டு, வேணும்னா பாம்பேக்கு போய் புதுசா வாழ்க்கைய ஆரம்பி.  புது ஆம்படையா, புது ஊரு எல்லாம் சேர்ந்து நாளடைவில உனக்கு புது வாழ்க்கைய அமச்சு கொடுக்கும்.  முதல்ல கல்யாணத்த பத்தி யோசிப்போம்.  அப்புறமா மத்தத யோசன செய்வோம்.'

'உடனே தீர்மானம் பண்ணனும்னு சொல்லல.  ஆர அமர யோசி.  அப்புறம் சொல்லு.'

ஏதோ யோசித்துக் கொண்டே எழுந்து மாடிப்படியை நோக்கி நகர்ந்தான்.

'என்னடா ஒண்ணும் சொல்லாம போற.  சாப்பிட்டுட்டு போ.  ரூமுக்கு போய் யோசி.  தனியா யோசி.'

இருவரும் சேர்ந்து முடிந்ததை சாப்பிட்டார்கள்.  பிறகு கீழுள்ள அறையில் மூர்ததியும் மாடி அறையில் பாலுவும் தூங்க சென்றார்கள்.

மறுநாள் பாலுவாகவே வந்து, 'அப்பா உங்க இஷ்டம் போல செய்யுங்கோ.  ஆனா உடனே என்னால ப்ருந்தாவ மறக்க முடியாது.  அதனால விவரத்த மறைக்காம பொண்ணாத்துல சொல்லிடுங்கோ.'

'சரிடா.  சரியான நேரம் பார்த்து நானே டைரக்டா சொல்லிக்கறேன் பொண்ணு கிட்ட.'

'அது கிடக்கட்டும்..  அந்த மன்னார்குடிப் பொண்ண மனசுல வெச்சிண்டுதானே பேசற.  நீ சொன்னா அவாகிட்ட பொண் பார்க்கறத எப்ப வெச்சுக்கலாம்னும் சொல்லிடுவேன்.'

'அடுத்த ஞாயித்துக் கிழம மன்னார்குடி போகலாம்பா.  அப்பறம் எனக்கு ஒரு கேம்ப் இருக்கு செய்யார் பக்கத்துல.'

'தீர்மானமா தான சொல்ற?'

'ஆமாம்பா.  கல்யாணம் என் கடைசி பரிட்சையெல்லாம் முடிஞ்சோண்ண தான்.  அதாவது மே மாசம் முடிஞ்சோண்ண தான்.  அப்பறம் ப்ருந்தா விஷயமா எப்படி சொல்லணுமோ... அது உங்க பொறுப்பு.'

'நான் பார்த்துக்கறேன் அதெல்லாத்தையும்.'

தொடரும்....