செருவாமணி 32

 #SERUVAAMANI

Written by Baskar Sathya 

Written by Baskar Sathya 

#Seruvaamani_32

'அய்ய்ய்....!!  யாருப்பா வந்தா?  ஏது இது?'

கோவிலிலிருந்து வந்த நந்தினியிடம் செருவாமணி செல்வி வந்ததை சொன்னார்.

'ஏன்னா, கொஞ்சம் இருக்க சொல்லியிருக்கலாமே அவாள.'

'நீ வேற டி.  பெரிய இடத்து பொண்ணு மாதிரி இருந்தா.  தஸ்ஸு புஸ்ஸுனு இங்லீஷுல பேசினா.  நான்தான் படிக்கலையே.  நம்ம மேதாவிலாசத்த எதுக்கு தேவையில்லாம காட்டிக்கணும்னு இருந்துட்டேன்.  எவ்வளவோ சொன்னேன் இருக்கச் சொல்லி.  கேழ்க்கல.  நான் என்ன பண்றது?'

திரும்பத் திரும்ப மஞ்சள் ரோஜாக்களில் லயித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

'எனக்கு மஞ்சள் ரோஜா பிடிக்கும்னு வந்தவளுக்கு எப்படி தெரியும்.  அவருக்கே கூட தெரியாதே'

கொஞ்சம் பொறாமை நந்தினிக்கு?  டாக்டர்னு வேற அப்பா சொன்னாரே?  நாம இன்னும் டிகிரியே முடிக்கலையே?'

பேச்சுக்கள் மாறின.  பீச்சுக்கு சென்றவர்களும் கோவில்களுக்கு சென்றவர்களும் வந்தாச்சு.

'பட்டணம் பட்டணம் தான்.  எவ்வளவு கடைகள்?'

சாப்பாடு வந்தது.  தேவாம்ருதமாக இருந்தது சாம்பார் சாதமும் தயிர் சாதமும்.  பலகாரக்காராளுக்கு சப்பாத்தியும் பயத்தம் பருப்பு கரைசலும்.

'காமதேனு தியேட்டர்ல காதலிக்க நேரமில்லை போட்டுருக்கான்.  போலாமா?'

ஐந்தாறு பேர் விருப்பம்.  நந்தினியை கூப்பிட்டார்கள்.  விசாலம் பிடிவாதமாக மறுத்து விட்டாள் அவளை அனுப்ப.

'மருதாணி அரச்சிண்டு வந்திருக்கேன் ஊர்லேந்து.  அவ இட்டுக்கணும்.  சினிமா போனா நாளைக்கு எழுந்துக்க டயர்டா இருக்கும்.  யார் யார் போறேளோ போங்கோ.  அவள அனுப்ப முடியாது.'

'மாமி, அவளுக்கு மாத்திரம் மருதாணியா? எங்களுக்கு?'

'பத்து பேருக்கு மேல பத்தும்.  வேணுங்கறவா இட்டுக்கோங்கோ?'

சித்தப்பா சினிமாவுக்கு செல்ல விருப்பப்பட்ட குழந்தைகளுக்கு துணையாக சென்றார்.

மறுநாள்.  நிச்சயதார்த்த தினக் காலை.  ஐந்து மணியிலிருந்தே விஜயலக்ஷ்மி கல்யாண மண்டபம் களை கட்ட ஆரம்பித்து விட்டது.  ஒவ்வொருவராக காலைக் கடன்கள் குளியல்கள் அலங்காரம்.

ராயர்ஸ் கேஃபிலிருந்து சரியாக ஏழு மணிக்கு இட்டிலி, பொங்கல், காஃபி வந்தது.  மாப்பிள்ளை ஆத்து ஏற்பாடு.

கிட்டத்தட்ட எட்டரை மணிக்கு எல்லோருமே ரெடி.  தேவதை போல நந்தினி அலங்காரத்தில் ஜொலித்தாள்.

சொல்லி வைத்த ட்ரை சைக்கிள் வரவில்லை.  டெம்போ ஒன்று கிடைத்தது.

கோபு மாமா வந்தார்.

'இந்த தெருவுக்கு நேரா போனா கச்சேரி ரோடு.  அங்க பஸ்ஸ புடிச்சு நேரா அமிர்தாஞ்சன் ஸ்டாப்புனு கேளுங்கோ.  பக்கத்துல தான் சாஸ்த்திரி ஹால்.  மூணாவது ஸ்டாப்புதான்.  வீணா எல்லாருக்கும் கார் வைக்க வேண்டாம்.  ஞாயித்துக்கிழமை வேற.  கூட்டமெல்லாம் இருக்காது பஸ்ஸுல.  என் பையன் கணேசன் பஸ்ஸுல எல்லாரோடையும் வருவான்.  அவனுக்கு மைலாப்பூர்ல எல்லா இடமும் அத்துப்படி.'

செருவாமணி, விசாலம், நந்தினி, சித்தி மட்டும் காரில்.  கோபு மாமா ஏற்பாடு.

'நான் சரியா பத்து மணிக்கு ஆத்துக்காரி, பசங்கள கூட்டுண்டு வந்துடறேன்.'

கோபு மாமா விடை பெற்றார்.

'ஆத்து வாத்யார் இருக்காரா?'

'எங்களோட வரல.  ஏதோ வேலையிருக்குன்னு சொல்லிட்டார்.  எப்படியும் ஹாலுக்கு பத்து மணிக்குள்ள வந்துடறேன்னு சொல்லியிருக்கார்.'

சாஸ்த்திரி ஹால்.  மணி பத்து.  பெண் வீட்டுக்காரர்கள் எல்லோரும் ஹாலின் வாயிலில் ஆஜர்.

வாசலில் டாக்டர் மூர்த்தி, உப்புமு, மாமா பையன்கள், இரண்டு மூன்று மாப்பிள்ளை வீட்டு சொந்தங்கள் வரவேற்றனர் நாயன வாத்தியங்களோடு, ஆரத்தியோடு.  கற்கண்டு சர்க்கரையோடு.  பன்னீர் தெளிப்போடு.

மாப்பிள்ளையாத்து மனுஷா எல்லாரிடத்தும் ஒரு பிரத்யேக படிப்புக் களை.  பணக்கார தோரணை.  பலரிடமிருந்து சென்ட் வாசனைகள்.  இந்த டவுன் பட்டாளத்திடமிருந்து பேச்சுக்கள் குறைந்து விட்டன.  காம்ப்ளக்ஸ்.  இருக்காதா என்ன?  

மாப்பிள்ளையாத்து முன்னாடி தாங்கள் பட்டிக்காடுன்னு தெரியக் கூடாதாம்.

செருவாமணி குடும்பத்துக்கு பணத்துக்கு கொறச்சல் இல்ல.  என்ன இருந்தாலும் படிப்பு கம்மிதானே.  தஸ்ஸு புஸ்ஸு இங்கிலீஷ்ல யாராவது பேசிட்டா?    அறிமுக சிரிப்புகளை முடித்துக் கொண்டு ஒதுங்கி ஒதுங்கி சென்றன பெண்வீட்டு சொந்தங்கள்.  மாப்பிள்ளை ஆத்து நட்பு,சொந்தங்களுடன் மிங்கிள் ஆக பயம்.  நந்தினி மானத்த காப்பத்தணும்கிற நல்ல எண்ணம்.

கோபு வாத்யார் வந்தாச்சு.  மன்னார்குடி ரகுபதி சாஸ்த்ரிகள் இன்னும் வரவில்லை.

மாப்பிள்ளையை சுற்றி ஒரே டாக்டர் ஃப்ரெண்ட்ஸ் கூட்டம்.  ஏதேதோ மெடிகல் பேச்சுக்கள்.  பக்கத்தில் இருப்பவர்களுக்கு கூட கேட்காத சப்தத்தில்.

மயில்கண் வேஷ்டி, ஜிப்பா.  கன கச்சிதமாக இருந்தது பாலுவுக்கு.  இம்போர்ட்டட் மூக்குக் கண்ணாடி, நல்ல ஆஜானுபாவ தோற்றம்.  பரந்த மார்பு.

'ஏய், ஜிமிக்கி.  புடிச்சாலும் புளியங்கொம்பா புடிச்சிருக்கியேம்மா.  இந்த மாதிரி மாப்பிள்ள கிடச்சா படிப்பாவது ஒண்ணாவது?....:

நீண்டு கொண்டே போனது நந்தினியிடம் சீண்டல்கள் கல்லூரித் தோழிகளிடமிருந்து.

'ஏய்.  மாப்பிள்ள சரியான அமுக்கம் போல இருக்கு.  பத்து வார்த்தைக்கு ஒண்ணுதான் பேசறார்.  ரொம்ப சமர்த்து டி உங்க ஆளு!'

'ஏய், ஜிமிக்கிய கட்டிக்கற மாப்பிள்ளைக்கு நிக் நேம் கெடச்சுடுச்சு.  செவத்த பய. எப்படி இருக்கு.'

கொல்லென்று சிரிப்பு.  விசாலம் ஓடி வந்தாள்.  'ஏய் பசங்களா. சத்தம் போட்டு பேசாதீங்கோ.  மாப்பிள்ளையாத்து காதுல விழப்போறது.'

பத்து இருபது.  ரகு சாஸ்திரிகள் அரைவ்ட்.

வந்து கொண்டிருக்கும் போதே லேட்டானதன் காரணத்தை சொன்னார்.

'எவனோ ஒரு ப்ரஹஸ்பதி சாஸ்த்திரி ஹால் எங்க இருக்குனு கேட்டா கோவில் பக்கம் கைய காமிச்சுட்டான்.  அப்புறம் அங்கேந்து வேத்து விறுவிறுக்க ஓட்டமும் நடையுமா வந்தேன்.'

கோபு மாமா சமாதானப் படுத்தினார்.  'உங்க ஊர்ல கையப் புடிச்சி அழச்சிண்டு உடுவா.  இங்க அதெல்லாம் எதிர்பார்க்க முடியாது.'

'எல்லா ஏற்பாடும் பண்ணிட்டேன்.  நீங்க ஆரம்பிக்கறது ஒண்ணுதான் பாக்கி.'

பருப்பு தேங்காய் கூடுகளும் ஐந்து முக குத்து விளக்கும் பிரத்யக்ஷம் மங்கல நிகழ்வுகளின் ஆரம்பத்திற்கு சாக்ஷியாக.

வழக்கம் போல கணபதி பூஜையில் துவங்கியது.  கணீர் குரல்களில் வாத்தியார்களின் மந்திர ஒலிகள்.

பெண்ணுக்கு கிளிப் பச்சையில் இரண்டு அங்குல பார்டர் பட்டுப் புடவை நிச்சயதார்த்தப் புடவை ஓதி விடப்பட்டது.  உப்புமு செலக்‌ஷன்.  ரிச் லுக்கை கொடுத்தது.  எதேச்சையாக அவள் தைத்து கொண்டுவந்த ப்ளௌஸ் மேட்சிங்காக அமைந்தது.

'என்ன சம்பந்தி?  அமர்க்களப் படுத்திட்டேளே!  செயின், மோதிரம், ப்ரேஸ்லெட்டுனு ... இதெல்லாம் எதுக்கு?'

'இருக்கட்டும் சார்.  மாப்பிள்ளையும் எங்க பையனாக ஆகப்போறவர் தானே.  எங்களுக்கு பையன் கிடையாது.  அதனால அவருக்கு போட ஆசைப்பட்டோம்.'

பட்டு வேஷ்டியும் உத்தேசமான அளவில் எடுத்த ரேமண்ட்ஸ் ப்ளூ கலர் ஷர்ட்.  கன கச்சிதமான ஃபிட்.

திருமண ஒப்பந்தப் பத்திரிக்கை வாசிக்கப் பட்டது.

1970ம் வருடம் ஜூன் மாதம் 14ம் தேதி ஞாயிற்றுக் கிழமை மன்னார்குடியில் திருமணம் என்று அறிவிக்கப் பட்டு இருவீட்டார் ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திடப் பட்டு தாம்பூலத் தட்டுக்கள் பரிமாற்றம்.

மாப்பிள்ளைக்கும் MD பரீட்சைகள் முடிந்திருக்கும் அப்போது.  நந்தினியின் டிகிரி தேர்வுகள் முடிந்து அநேகமாக முடிவுகள் கூட வெளி வந்திருக்கலாம்.

பிராமதமான சாப்பாட்டுடன் இனிதே நிறைவேறியது திருமண நிச்சயதார்த்தம்.  நட்பு மற்றும் சொந்தங்களின் வாழ்த்துப் பரிமாற்றங்கள் நிச்சயதார்த்தத்தின் முத்தாய்ப்பு.

இரவு ரயிலைப் பிடித்து மன்னார்குடிக்குத் திரும்பினர் பெண்வீட்டார்.

செருவாமணி, நந்தினி அவள் கல்லூரித் தோழிகள் திருச்சியை நோக்கி.

தொடரும்...