மனதோடுமலர்கள்_73

மனதோடுமலர்கள்_73

அத்யாயம் 73

கதையாசிரியர்: பாஸ்கர் சத்யா 

'என் மீது இவ்வளவு அபிமானம் வெச்சிருக்கேளே, அதுவே எனக்கு ரொம்ப பெருமையா இருக்கு. நான் சிங்கப்பூர் இவாளோட போகப் போறதில்லை.'

ஆச்சர்யமாக இருந்தது மூவருக்கும்.

'இல்லையே. உங்களுக்கும் சேர்த்து தானே ஏற்பாடுகள் நடந்திண்டிருக்கு?'

'எதுக்கும் இருக்கட்டுமேன்னு தான் எனக்கும் பாஸ்போர்ட் எடுக்க சொன்னேன். நாளைக்கு லலிதா புள்ளையாண்டு அங்க தனியா கஷ்டப்பட்டா நான் கொஞ்சம் அங்க போய் ஒத்தாசையா இருக்கலாமேன்னு தான் எனக்கும் பாஸ்போர்டெல்லாம் எடுக்க சம்மதிச்சேன். சின்னஞ் சிறுசுகள், ஆசையா தேன் நிலவுக்கு போகறதுங்க. அவா சந்தோஷமா போகட்டுமே இப்ப?'

'இந்த பணத்தையாவது வாங்கிக்க படாதா? ஒரு கூட பொறக்காதவன் கொடுக்கறதா நெனச்சிண்டு.'

'சரி, இந்த பணம் கொடுக்கறது மாலதி அண்ணாவுக்கு தெரியுமா?'

'இது என்னோட சுய சம்பாத்யம். எதுக்கு என் மாப்பிள்ளை கிட்ட நான் கேட்கணும். அப்படியே சொன்னாலும் அவர் கொடுக்க கூடாதுன்னு சொல்லவா போறார்.'

'அப்படி இல்ல சார். நீங்கள்லாம் அனுபவஸ்தா. என்னை பத்தி சீக்கிரம் புரிஞ்சிண்டு இருக்கலாம். ஆனா, இன்னும் மாலதி அண்ணாவுக்கு தன் சகோதரி ஒரு ஏழை குடும்பத்துல வாக்க பட்டு கஷ்டப் பட போறாளோன்னு சந்தேகம் இருக்குன்னு நான் நினைக்கிறேன். தேவையில்லாம இந்த பணம் பிரச்சனையை கொடுக்கலாம். ஸ்ரீதரும் எங்களை எல்லாம் புரியற காலம்னு ஒண்ணு வரும். அப்ப உலகம் பூராவே சுத்தலாம். எங்க ஓடப் போறேன். இங்க தானே இருக்கப் போறேன்.'

'ஏதோ அம்பாள் அனுக்ரஹத்துல இவ்வளவு சீக்கிரம் எல்லாரும் ஒத்துண்டு இந்த கல்யாணத்துக்கு சம்மதிச்சதே எனக்கு போதும்.'

'எல்லா தாய்க்கும் தன்னோட குழந்தைகளுக்கு நல்ல அலையன்ஸா கிடச்சு நன்னா கல்யாணம் பண்ணனும்னு தான் ஆசை. மாலதிய பார்த்தோண்ணயே எனக்கு பிடிச்சு போச்சு. என் புள்ளைக்கும் பிடிச்சு போனதுல ஆச்சர்யம் ஒண்ணுமில்ல. மாலதி கிட்ட அழகு இருக்கு, நல்ல புத்திசாலி, சம்பாத்யம் வேற வரது. இதை விட ஒரு பொண்ணு நானே தேடினா கூட கிடச்சிருக்குமான்னு தெரியல.'

'சந்தாவ நான் குழந்தையாவே வளர்த்துட்டேன். அவனுக்கும் பொறுப்பெல்லாம் சொல்லிக் கொடுத்து மாலதி கொண்டு வருவாங்கற நம்பிக்கை இருக்கு. நான் ஏதோ முகஸ்துதிக்காக சொல்லல இத.'

'நீங்க உங்க பொண்ணுக்கு ஸ்ரீதர் ஏத்தவனா இருப்பான்னு எப்படி நம்பினேளோ அப்படித்தான் நானும் நெனச்சேன். பணம் காசை பத்தியோ, நீங்கள்லாம் என்ன விட பணக்காரா, என் பையன நன்னா கொண்டு வருவேள் அப்படி இப்படின்னு நெனச்சு நான் மாலதிய ஏத்துக்கல. ரெண்டு பேரும் நன்னா உழைச்சு இந்த குடுப்பத்துக்கு என்னன்ன சௌகர்யம் பண்ணிக்கனுமோ அதை பண்ணிப்பா. நான் உழைப்ப மட்டும்தான் நம்பினேன். அத மாதிரி தான் இவாளும் வரணும்னு ஆசைப் படறேன்.'

'இவ அப்பா அம்மா சம்மதம் வாங்கறதுல உங்களோட பங்கு ரொம்ப ரொம்ப பெரிசு. அது ஒண்ணே போதும் எங்களுக்கு. வித்யாசமா நெனச்சுக்காதீங்கோ. கொழந்தைகள நிறைய ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்கோ. அது ஒண்ணே போதும், அவா ரெண்டு பேரும் நன்னா வரதுக்கு.'

'ஏதோ ஆரம்பிச்சேன். எப்படியோ நல்ல படியா எல்லாம் போயிண்டிருக்கு. மாலதியோட அப்பா அம்மாக்கும் ஸ்ரீதருக்கும் இன்னும் மன வருத்தம் இருக்கலாம். அதுவும் காலப் போக்கிலேயும் உங்கள மாதிரி பெரியவால்லாம் எடுத்து சொல்றதிலையும் சீக்கிரம் சரியாயிடும்.'

அசந்து விட்டார். பெரிய மில்லில் கிடைக்காத அனுபவங்கள் அண்ணுவின் சொற்களில் கிடைத்ததாக உணர்ந்தார்.

'இன்னொண்ணும் சொல்லிடறேன். ஏதாவது குழந்தைகளுக்கு செய்ணும்னு நீங்க பிரியப்பட்டா மாலதி அப்பா அம்மா உங்க மாப்பிள்ளை எல்லார் கிட்டேயும் கேட்டுண்டு செய்யறதுல எனக்கு எந்த ஆக்ஷேபணையும் இல்ல. என்ன பொறுத்த மட்டுல, அவா சந்தோஷமா இருக்கணும். ஏதோ பேரன் பேத்தியோட கொஞ்ச நாள் கொஞ்சிட்டு சிவா ராமான்னு கிடக்கப் போறவ நான். உங்காத்துக்கு வந்தா அன்பா ஒரு காஃபியோ சாப்பாடோ கொடுத்தா அதுவே என் மனசு நெறஞ்ச மாதிரி.'

'சரி மாமி. உங்க மனசு இந்த பணத்தால பாதிக்கப் படும்னா நான் கொடுக்கல. உங்களோட பேசிண்டு இருந்ததுல நான் நிறைய கத்துண்டேன். அடுத்த ஜன்மத்துல உங்க சகோதரனா பொறக்கணும்.'

'மாமா, இன்னோண்ணும் சொல்றேன். மாலதி மெட்ராஸ் வேலைக்கு வந்த உடனே, ஊர் தெரியாத ஊர்ல அறிமுகமாகாத இடத்தில இருக்கறத விட என் பக்கத்தில இருந்தா அவளுக்கும் பாதுகாப்பா இருக்கும்னு தான் இங்க ஜாகை பார்த்து வெச்சேன். ஏதோ லலிதாவும் வேலூர்ல இருக்கறதுக்கு பதிலா கல்யாணம் ஆகறதுக்கு முன்னாடி இங்க இருந்து அவளுக்கு துணையா இருக்கட்டும்னு சொன்னேன். ரெண்டு பேரும் இங்க சந்தோஷமா சிரிச்சு பேசிண்டு இருக்கா. கூடுமான வரைக்கும் யோசிச்சு யோசிச்சு நல்லது நெனச்சு பண்றேன். மாலதியும் அதெல்லாம் புரிஞ்சிண்டு நடக்கறா. ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு. குழந்தைகள பத்தி கவலப் படாமா இருக்க சொல்லுங்கோ அவா பெத்தவா கிட்ட.'

பேசிவிட்டு அண்ணு மாமி ஆத்துக்கு வந்து சுட சுட அவள் வார்த்து போட்ட அடைகளை சாப்பிட்டார். நேரமில்லாததால் தொட்டுக்க மிளகாய்ப் பொடிதான்.

அவர் கிளம்பும் நேரத்தில் நண்பர்களுடன் பேசிவிட்டு சந்துரு வந்தான். அவரை நமஸ்கரிக்க சொன்னாள்.

அவனுடன் சிறிது நேரம் பேசிவிட்டு கிளம்பினார்.

அவர்  வந்த கார் கண்ணை விட்டு மறையும் வரை வாசலில் இருந்து விட்டு உள்ளே வந்தாள்.

'அம்மா, பசிக்குதும்மா.'

கன்றின் குரலுக்கும் அடைகள் சுட சுட. அம்மாவிடம் பேசிக் கொண்டே சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தான்.

அடை மாவு தீர்ந்து விட்டது. இருக்கவே இருக்கு இவளின் பசியை போக்க கோதுமை கஞ்சி மாவு.

தொடரும்