மனதோடுமலர்கள்_60

மனதோடுமலர்கள்_60

அத்யாயம் 60

கதையாசிரியர்: பாஸ்கர் சத்யா 

'கல்யாணம், டிக்கில பழமும் பூவும் வெச்சிருக்கோமே, அத எடுத்துண்டு வா. மறந்துட்டோம்னு நெனைக்கிறேன்.

எடுத்து வந்தான். 

'லலிதா, ஒரு தட்டு கொண்டாம்மா'. வந்தாள்.

தட்டில் எல்லாவற்றையும் வைத்து கமலத்தை அழைத்து கையில் கொடுத்தாள். நிறைய பூச்சரங்கள், இரண்டு மூன்று பழவகைகள்.

திரும்பி ஒரு நோட்டம் விட்டாள் ஸ்ரீமதி. ஜானா, லலிதா, ஸ்ரீதர், ஸ்ரீனிவாசன், கற்பகம், அட, ஸ்ரீதரின் மாமனார், மாமியார் கூட. எல்லோருமே பாதி சிரிப்புடன். குளித்து, டிரஸ் செய்து கொண்டு தயாராக இருந்தார்கள். இவர்கள் வருவதற்கு முன்பே.

இவர்கள் வரவையும் ஆவலாக எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள் என்பது அவர்கள் விரித்திருந்த ஜமக்காளமும் வித்தியாசமாக வைக்கப் பட்டிருந்த மூன்று சேர்கள் உணர்த்தின.

ஸ்ரீதர் முகத்தில் ஒரு கில்ட்டி கலந்த கோபம், ஸ்ரீனிவாசன் முகத்தில் பயம் கலந்த ஏக்கம், கமலம் முகத்தில் பயம், கற்பகம் முகத்தில் ஆர்வம், ஓரளவுக்கு லலிதா முகத்தில் ஒரு தைரியம். வைதீஸ்வரன் மாத்திரம் எதார்த்தமாக.

ஒரு பேச்சை துவக்குமுன் ஒரு நோட்டம் விட்டு கணிப்பது அவசியமாக பட்டது ஸ்ரீமதிக்கு. கணிப்பு தவறாக கூட இருக்கலாம். இருந்தாலும் தேவைப்பட்டது ஸ்ரீமதிக்கு.

அவர்கள் எல்லோரும் முகத்தில் காட்டிக் கொண்டிருந்த பாவங்கள், அவர்கள் அனைவருக்கும் மாலதி மேட்டர் ஸ்ரீதரின் ஹாஸ்பிடல் கோபம் வரை தெரிந்திருக்கிறது என்று புரிந்தது.

ஜானாவை பார்த்தாள். 'எப்படி இருக்கே ஜானா? வேலையெல்லாம் எப்படி இருக்கு? ஒரு வாரத்திலேயே இளச்சுட்ட மாதிரி இருக்கு?'

'அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்ல அம்மா. எப்போதும் போலத் தான் இருக்கேன்.'

'அம்மா' என்ற சொல் அவள் வாயிலிருந்து. குறித்துக் கொண்டாள் ஸ்ரீமதி.

அதற்குள் சந்திரசேகர் ஸ்ரீனிவாசனையும் வைதீஸ்வரனையும் பார்த்து, 'நிச்சயதார்த்தத்தில ஏதாவது குறை இருந்ததா? சாப்பாடெல்லாம் எப்படி இருந்தது? நீங்க எடுத்துண்டு வந்த சீர் பக்ஷணங்கள் படு அமர்க்களம். என் பொண்ணு சாந்தி பாதிய பேக் பண்ணி பாம்பே எடுத்துண்டு போயிட்டா. அதுவும் திரட்டுப்பால் தேவாம்ருதம் போங்கோ.'

வைதீஸ்வரன் மாத்திரம் பதில் சொன்னார். 'நீங்க எங்கள ரொம்ப பெருமைப் படுத்திட்டேள். ஜானகி ரொம்ப அதிர்ஷ்டக்காரி.'

கல்யாணம் தன் பங்குக்கு ஸ்ரீதரிடம் பேச்சுக் கொடுத்தான். அவனுடைய மில் சமாச்சாரங்களை எல்லாம் ஒவ்வொன்றாக கேட்டு அவன் பதில் கொடுக்க கொடுக்க அவனை பாராட்டிக் கொண்டிருந்தான். அவனுடைய முகபாவங்களையும் அடிக்கடி பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

'மாலதி வருவாளா இன்னிக்கு?' ஸ்ரீமதி டக் கென்று கேட்டாள். அனைவர் முகத்திலும் ஒரு நிஸப்தம். யாரும் உடனே பதில் கொடுக்கவில்லை.

'வரச் சொல்லியிருக்கோம். வருவாளான்னு தெரியாது. ஒருவேளை ஆஃபீஸ்ல வேலை அதிகமோ என்னவோ.'. சமாளிப்பு பதிலாக கமலம் மாமியிடமிருந்து.

'சரி. வந்தா அவளையும் பார்த்த திருப்தி இருக்கும்.'

'அன்னா, நீங்க பேசறேளா? நான் ஆரம்பிக்கட்டுமா வந்த விஷயத்தை.'

'ஸ்ரீமதி, நீயே பேசு. நானும் கேட்டுக்கறேன்.'

எல்லோரையும் ஒரு பார்வை பார்த்துவிட்டு, பேச்சை துவக்கினாள் ஸ்ரீமதி.

'உங்காத்துல உள்ளவா எல்லோருக்கும் மாலதி விஷயம் தெரிந்திருக்கும்னு நெனைக்கிறேன். எனக்கும் ஷாக்கு தான் இது. மாலதி விஷயமா உங்க தீர்மானம் என்னன்னு தெரிஞ்சிக்க தான் இன்னிக்கு வந்தோம்.'

உடனே ஸ்ரீதர் 'மாலதி எங்காத்துப் பொண்ணு. அவள கண்டிக்கற உரிமையோ, அவ விஷயமா தீர்மானிக்கறதோ எங்களோட இஷ்டம். அதுல நீங்க தலையிடறதுல ஞாயம் இல்லை. ஜானா கல்யாணத்தப் பத்தி மாத்திரம் பேசுங்கோ. மாலதிய தலை முழுகறதப் பத்தி நாங்க பார்த்துக்கறோம்.'

சேகரும் வைதீஸ்வரனும் ஏதோ பேச முற்பட்டார்கள். ஸ்ரீமதி தடுத்தாள் அவர்களை.

'அப்ப மாலதிய தலை முழுகவும் தயாராயிட்டீங்க. அப்படித்தானே. எப்ப தலை முழுகப் போறீங்கங்கறதும் எங்களுக்கு முக்கியம். ஏன்னா உங்க குடும்பத்துல இருக்கறவங்களுக்கு உங்க குடும்பத்துல உள்ளவங்க மேல இருக்கற அக்கறையை நாங்க தெரிஞ்சுக்க வேண்டாம்? அதையும் சொல்லுங்கோ.'

'அப்படின்னா எங்களுக்கு உரிமையே இல்லையா இந்த விஷயத்துல?'

'நான் அப்படி சொல்லலையே? எனக்கே உங்க குடும்பத்துல அக்கறை இருக்குனு நெனச்சு நானே வந்திருக்கும்போது உங்களுக்கு நிச்சயம் உண்டு.'

ஸ்ரீதர் விடவில்லை. 'அப்பா அம்மாவுக்கு ஏற்படற அவமானத்தை நினைக்காம இருக்கிற ஒரு பொண்ணு மேல நீங்க இவ்வளவு அக்கறை காட்டுவேள்னு நான் எதிர்பார்க்கல.'

'அவமானமா? மாலதி இது வரைக்கும் எந்த அவமானத்தையும் கொடுத்ததா நான் நினைக்கல. தனக்கு ஒருத்தன பிடிச்சிருக்கு. அவனோட தாய் கிட்ட தன் வீட்டு நிலைமைய சொல்றா. அந்த தாயிக்கும் அவள பிடிச்சிருக்கு. அம்மா அப்பாகிட்ட தானே நேரம் வரும்போது தானே சொல்லிக்கறேன்னு பையனோட அம்மா சொல்றா. அதுவரைக்கும் அக்காக்கள் கல்யாணத்துக்கு தானே முயற்சி செய்யறா. இதுல மாலா தப்பு எங்க வரது?'

'அன்னிக்கு அவ ஃப்ரெண்ட் 'மாமியார்' னு சொல்லி எங்களுக்கு எவ்வளவு அவமானம். பெத்தவங்களுக்கு தெரியாம மத்தவங்களுக்கு தெரியவைக்கறது?'

'நூத்துக்கு நூறு இந்த விஷயத்துல உங்க உணர்வுகள்ல ஞாயம் இருக்கு. அதுக்காக, உங்க வீட்டிலே வைத்து அவள கேள்வி கேட்டு கண்டிக்காம நாலு பேர் மத்தியில அதுவும் ஒரு ஹாஸ்பிடல்ல, பப்ளிக் ப்ளேஸில, அவளையும் உங்க குடும்பத்தையும் நீங்க அவமானப் படுத்திண்டதுல என்ன சார் ஞாயம்?'

'என்னோட ஞாய தர்மங்கள் இருக்கட்டும் மேடம். நீங்க இங்க வந்து பேசறதைப் பார்த்தா, ஜானா கல்யாணத்தை வைத்து மாலதி கல்யாணத்துக்கு எங்களை கட்டாயப் படுத்தற மாதிரில்ல தெரியுது.'

அப்போது மாலதி சொல்லி வைத்தாற்போல் பனிரெண்டு மணிக்கு நுழைகிறாள்.

'வா, வா, வா, மாலதி. உன்னத்தான் எதிர்பார்த்திண்டு இருந்தேன். உன் விஷயம்தான் ஓடிண்டிருக்கு.'

ஸ்ரீமதி எல்லோருக்கும் முன்னரே வரவேற்றாள் அவளை.

'மாமி, அதெல்லாம் அப்புறம் பேசிக்கலாம். அம்மா எப்படி இருக்கா இப்பொ? அதைச் சொல்லுங்கோ முதல்ல. உங்காத்துல இருக்காளா அல்லது எங்காத்துக்கு போயிட்டாளா?'

'நன்னா இருக்காடி. வெள்ளிக் கிழமை டாக்டர் கிட்ட காமிச்சுட்டு அவாத்துல நானே கொண்டுவிட்டேன்.'

'மிஸ்டர் ஸ்ரீதர். மாலதி இப்ப சொன்னதை கேட்டேளோ? அம்மா எப்படி இருக்கா, எங்காத்துக்கு போயாச்சா. அவ ரொம்ப க்ளியரா இருக்கா. நீங்க உபதேசம் பண்ணி கேட்டுக்கற ஸ்டேஜை தாண்டியாச்சு. இனிமே உங்க மானம் மரியாதைய காப்பாத்திக்க வேண்டியது உங்க கையில தான் இருக்கு? அவள நீங்க தலை முழுகினாலும் கஷ்டம், அவளா அங்க போனாலும் உங்க குடும்ப கௌரவம் தான் காத்துல பறக்கும். உங்களோட ரெண்டு சகோதரிகள் வாழ்க்கையை கூட பாதிக்கலாம். ஏன், இந்தோ இருக்காரே உங்க மாமனார், அவர் கௌரவத்தை கூட பாதிக்கலாம். இதெல்லாம் மனசுல வெச்சிண்டுதான் நான் இன்னிக்கு பேச வந்தேன். நம்ம கௌரவத்துக்காக நாம மாலதிகிட்ட பேரம் பேசுவோமா? புரிஞ்சிருக்கும்னு நெனைக்கிறேன்.'

தொடரும்