மனதோடுமலர்கள்_70

மனதோடுமலர்கள்_70

அத்யாயம் 70

கதையாசிரியர்: பாஸ்கர் சத்யா 

'மாலதி, சாரி டு டிஸ்டர்ப் யூ ட்யூரிங் ஆஃபீஸ் அவர்ஸ்'

என்றுமில்லாது அதிசயமாக சந்துருவிடமிருந்து ஃபோன் கால், மாலதியின் ஆஃபீஸுக்கு.

'பரவாயில்லை. சொல்லுங்கோ.'

'ஒண்ணுமில்லை. ஒன் அவர் பர்மிஷன் போட்டுட்டு பீச்சுக்கு வர முடியுமா. ஐ வான் டு டாக் டு யூ பர்ஸனலி. ஆர் எனி ப்ளேஸ்'

'ஏதாவது இம்பார்ட்டெண்டா?'

'நேரில பேசிக்கலாமே?'

'ஓகே. சைதாப்பேட்டை ரயில்வே ஸ்டேஷன்ல நாலரை மணிக்கு?'

'தட்ஸ் ஆல்ஸோ ஃபைன். ஐ வில் மேக் இட்'

இன்னும் நான்கு மாதங்கள் கல்யாணத்திற்கு. இப்போது போய் பீச்சில் வேண்டாம் என்று நினைத்தாள். ஆசை இருக்கத்தான் செய்கிறது. இருந்தாலும் பெற்றோர்கள் அவர்கள் மீது வைத்துள்ள நம்பிக்கை, அவள் அவனை சைதாப்பேட்டை ரயில்வே ஸ்டேஷனுக்கு வரச் சொன்னது.

மணி நாலரை. இருவரும் வந்துவிட்டார்கள். ஒரு ஐந்து நிமிடம் சந்துரு காத்திருந்தான்.

'இங்கேயே பேசலாமா? அல்லது எங்காவது பக்கத்துல...ஸ்நாக் ஷாப்?' கேட்டது மாலா.

'டூ யூ ஃபீல் லைக் ஹாவிங் டீ?'

சென்றார்கள் அருகில் உள்ள ஸ்நாக் ஷாப்புக்கு. ப்ரெட் பட்டர் ஜாம் அவன். அவள் சில பிஸ்கட்டுகள்.

'மாலு, நம்ம மேரேஜ் லவ் மேரேஜ் ஆர் அரேன்ஞ்டு ஒன்?'

சிரித்து விட்டாள் கேட்டதுமே. அவனுக்கும் புன் சிரிப்பு.

'ஒரு விஷ்ட் லவ், பெற்றோர்களால் எஸ் சொல்லப்பட்டு அரேஞ்டு மேரேஜாக உருவெடுத்து காதல் கல்யாணமாய் தொடரப் போகிறது பல வருடங்களுக்கு. சரியா சொல்லறேனா?'

'நான் என்னவோ இரண்டு மூணு வருஷம் குறைந்த பக்ஷம் ஆகும் நம்ம கல்யாணத்துக்கு. அதுவரை நிறைய பேசி, ஒருத்தொருக் கொருத்தர் நன்னா புரிஞ்சிக்கலாம்னு நெனச்சேன்.'

'ஏன், சீக்கிரம் கல்யாணம் ஆகறதுல ஏதாவது வருத்தமா உங்களுக்கு?'

'அப்படியில்ல. ஒரு த்ரில் இல்லை. ஒரு ஆங்க்ஸைடி இல்லை...'

'நான் அப்படி நெனைக்கல. நாம ரெண்டு பேரும் சந்திச்சது, பேசினது, தனியா ஒருத்தருக்காக ஒருத்தர் ஏங்கிண்டு இருந்தது, உங்காத்துக்கு வந்துண்டு போயிண்டிருந்தது.. இதை எல்லாத்தையுமே இப்ப நெனச்சாலே ஒண்டர்ஃபுல் மெமரீஸ் தானே? இதைப் பத்தியெல்லாம் கல்யாணம் ஆனதுக்கப்புறமும் பேசும்போது அது ஒரு ஸ்வீட் மெமரீஸாத்தானே இருக்கப் போரது?'

'இருந்தாலும்...அந்நிக்கு ட்ரெயின்ல நாம மாம்பலத்துக்கு வந்தது போல....:

தலை குனிந்த வெட்கம் அவளிடத்தில். அவள் தலையை குனிந்து பார்த்த சிரிப்பு இவனிடத்தில்.

'போதும். நீங்க பர்மிஷன் போடச் சொன்னோன்னையே நெனச்சேன்...'

'ஐ தாட் யூ வுட் செலக்ட் பீச்.'

'லெட் மீ பி ஃப்ரேங்க். எனக்கு மட்டும் ஆசையில்லையா என்ன? பட், நான் ஒவ்வொரு தடவை உங்களை தனியா பார்க்கணும்னு நெனைக்கும் போதெல்லாம் உங்க அம்மா நம்ம மேல வெச்சிருக்கிற நம்பிக்கை தான் கண்ணுக்கு முன்னாடி வரும். அது எப்படியோ என்னை தடுத்துடும்.'

'அட, அட, இங்க பாருடா ஒருத்திய . மாமியாரை இப்பவே கைக்குள்ள போட்டுக்கறா.'. கிண்டலடித்தான்.

'ஒரு உண்மைய சொல்லட்டுமா? உங்க அம்மாவை மாத்திரம் நான் சந்திக்காம இருந்திருந்தேன்னா, ஒரு விளையாட்டுப் பொண்ணாத்தான் உங்களோட சுத்திண்டு இருந்திருப்பேன். உங்க அம்மாவைப் பார்த்ததிலிருந்து....'

அதற்கு மேல் அவளால் பேச முடியவில்லை. குரல் பேச நினைத்தாலும் ஒரு தழு தழுப்பு.

'ஏய் கூல்..'

'ஒரு சந்தாவுக்காக எல்லாவற்றையும் தியாகம் செய்து ஒரு வாழ்க்கை... ரெஸ்பான்ஸிபிலிடி என்பதே உங்க அம்மாவ பார்த்ததற்கு அப்புறம்தான் எனக்கு ஓரளவு வந்ததுன்னு சொன்னா அதுதான் நிஜம்.'

'நம்ம கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் அம்மா சந்தோஷத்தை மட்டும் தான் பார்க்கணும். ஈவன் இஃப் ஷி இஸ் க்காட் பை பொஸஸிவ்நெஸ், ஐ ஆம் ஈவன் ரெடி டு காம்ரொமைஸ் மை லவ் டுவர்ட்ஸ் யூ...ஹானஸ்ட்லி. ஸம்ஹௌ ஷி இஸ் மை ரோல் மாடல் நௌ.'

அவளையே உற்று பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். ஆச்சர்யமாக இருந்தது, தன்னை விட பல மடங்கு அவள் தன் தாய் மீது வைத்துருக்கிறாளே என்று.

'அதுதான் அம்மாவை கூட சிங்கப்பூர் அழச்சிண்டு போகப் போறியா?'

'உங்களையே உங்க அம்மா இத்தனை வருஷம் சுத்திண்டிருந்தா. கொஞ்சம் சிங்கப்பூரையும் சுத்திப் பார்க்கட்டுமே. என்னடா, நம்ம ஹனி மூன் போகும்போது அம்மா எதுக்குனு நீங்க வருத்தப் படலியே?'

'நீ யோசிச்ச அளவு நான் யோசிச்சிருக்க மாட்டேன்.'

'என்னோட முதல் டாஸ்கே, நம்ம குடும்பத்தை ஏழைங்கற ஸ்டேடஸ் லேந்து மேல கொண்டு வரணும். அதை சீக்கிரம் பண்ணனும்னா, நீங்களும் ஏதாவது கான்ட்ரிப்யூட் பண்ணனும். வுட் யூ?'

'எனக்கு கணக்கு கொஞ்சம் நன்னா வரும். வேணும்னா நாலு பசங்களுக்கு ட்யூஷன் வேணா எடுக்கரேன். என்ன சரியா?'

'நாட் எ பேட் ஐடியா. யூ கேன் ட்ரை. எங்க அண்ணாவும், ஏன் எங்க அப்பா கூட, உங்காத்துல பணம் இல்லாததை பிரதானமா பேசினது என் மனசை ரொம்ப பாதிச்சிடுச்சு. அதனால, நாம எப்படியாவது உயர்ந்து காட்டணும் அவா கண் முன்னாடி.'

சொல்லிவிட்டு ஒரு மௌனம் அவளிடமிருந்து.

'ஏய். என்ன நீ, அடிக்கடி அப்ஸட் ஆகர? எல்லாம் நடக்கும். நாங்க முந்தி இருந்த நிலைக்கு எவ்வளவோ பரவாயில்லை. அதான் நீ வந்துட்டியே, எங்க வீட்டு மஹாலக்ஷ்மி.'

அவன் மஹாலக்ஷ்மினு சொன்னது அவளுக்கு ஒரு பெருமிதத்தை கொடுத்தது.

'கிளம்பலாமா ஆத்துக்கு?'

நடந்து கொண்டே பேசினார்கள்.

'நான் ஒன்ன கொஞ்சலாம்னு கூப்பிட்டா, நீ அழுது என்னையும் ஷேக் பண்ணிட்ட மாலு. எனிவே, ஐ அம் ரியலி ப்ரௌட் ஆஃப் யூ'

'அதெல்லாம் இருக்கட்டும். ஸ்மோக்கிங் விட்டாச்சோன்னோ?'

'ஹானஸ்ட்லி, இல்ல மாலு. பட் ஐ வில் சர்ட்டன்லி கிவ் இட் அப் சூன்.'

'அது வேணாமே ப்ளீஸ். ஒவ்வொருத்தன் காதலிக்காக என்னன்னமோ பண்றானாமே. எனக்காக இதை எப்படியாவது?'

'புரியறது மாலு. இந்த வீக்னஸ்லேந்து நான் வந்துடுவேன் மாலதி, ப்ளீஸ் பிலீவ் மீ.'

'இந்த விஷயத்துல நான் ஏமாந்துதான் போயிட்டேன். உங்க அம்மாவுக்காகத் தான் தொடரவேண்டியிருக்கு உங்களோட. அம்மாவோட நான் பழகாம இருந்திருந்தேன்னா, ஐ வுட் ஹாவ் ப்ரோக்கன் அப் ரிலேஷன்ஷிப் வித் யூ. ஐ ஹேட் ஸ்மோக்கர்ஸ். ஐ ஆம் ஃப்ரேங்க் ஆன் திஸ்.'

'சரி, சரி, சரி....நிறுத்திடறேன்.'

க்ரோம்பேட்டை செல்ல சுபர்பன் ட்ரெயினை பிடிக்க வந்தார்கள். கூட்டம் அதிகம் இருந்தது ஒவ்வொரு ட்ரெயினிலும்.

'நீ வேணா லேடிஸ் கம்பார்ட்மென்டில் ஏறிக்கோயேன்?'

'பரவாயில்லை, உங்களோடையே வரேன்.'

அவர்களுக்குள் ஒரு நெருக்கத்தை ட்ரெயின் கூட்டம் கொடுத்தது. வாய்கள் பேச முடியவில்லை கூட்டத்தினால். ஆனால் வாசங்கள் பேசின, ஸ்வாசக் காற்றுகள் உரசிக் கொண்டன, ஸ்பரிஸங்கள் அங்குமிங்கும். ஏக்கங்கள் கண்களில், பெருமூச்சுக்களோடு சேர்ந்து கொண்டு.

தொடரும்