மனதோடுமலர்கள்_55

மனதோடுமலர்கள்_55

அத்யாயம் 55

கதையாசிரியர்: பாஸ்கர் சத்யா 

காலை ஐந்து மணிக்கே ஃபளாஸ்கில் டிகிரி காஃபியை ஊற்றி ஸ்ரீமதி சந்துருவிடம் கொடுத்தனுப்பி விட்டாள். அந்த ஒண்ணு தான் எப்பேர்பட்ட சுகவீனத்தையும் போக்கிவிடுமே?

மாற்றுப் புடவை சாந்தி கொடுத்தாள் மாலதிக்கு. மாலதி குளித்ததும் ஸ்ரீமதி விஜயம் ஆஸ்பத்திரிக்கு.

காஃபியை குடித்துவிட்டு ஃபரெஷ்ஷாக பெட்டில் உட்கார்ந்து கொண்டு நர்ஸிடம் வம்பு. 'நோக்கு கல்யாணம் ஆயிடுத்தோ? அம்மா அப்பா என்ன பண்றா? எவ்வளவு அண்ணா? எவ்வளவு அக்கா? தங்கை உண்டா? எத்தனை நாளா இங்க வேல பார்க்கற? சம்பளமெல்லாம் பத்தறதோன்னோ?'

கொஞ்சம் தெம்பு வந்த உடனே, ட்டானா ஷேப்புல காலை நீட்ட வேண்டியது, முட்டிக்கு கீழே தடவிக் கொடுத்துண்டே, போகிர வருகிர நர்ஸையெல்லாம் குசலம் விசாரிக்க வேண்டியது.

 இவளுக்கு மருந்து மாத்திரையே வேண்டாம், நாலு பேரை சந்தோஷமா பேசிண்டு இருக்கச் சொன்னாலே போதும்.

'என்னடி, எப்படி இருக்கே? என்ன எல்லாரையும் பயமுறுத்தற?'

'வா, வா, வா...ஸ்ரீமதி வா. இந்த தடவை பொழச்சுட்டேன். ராஜி பக்கத்தில இருந்தாளோ பொழச்சேன். காஃபி ரொம்ப நன்னா இருந்தது. கொட்டை வாங்கிதானே அரைக்கிற.'

ஸ்ரீமதி சிரித்தாள். 'ஒரு களேபரமே நடந்திருக்கு நேத்திக்கு. இவ என்னடான்னா, காப்பி பொடிய ப்ரஸ்தாபிக்கிறா.'

'ஒரு நாள் ஜெயில்ல போட்டுட்டு, உடம்புக்கு ஒண்ணுமில்லைனு சொல்றா பாரு.'

'உன்னை இந்த மாதிரி அடைச்சா தானே ரெஸ்ட் எடுப்ப, அதான்.'

'உங்காத்து நிச்சயதார்த்தத்துல இப்படி ஆகியிருக்க வேண்டாம். மனசுக்கு அதான் கஷ்டமா இருக்கு. அவாளெல்லாம் கிளம்பிட்டாளா? மாலதியும் திருச்சிக்கு போயிட்டாளா? அது எப்படி ஏங்கி போச்சு தெரியுமோ. கண்ணெல்லாம் ஒரே ஜலம், தார தாரையா ஊத்தறது. அவள பார்த்தோண்ணயே படபடப்பெல்லாம் போயிடுத்து நேத்திக்கு.'

ஸ்ரீமதிக்கு சற்று மயிர்கூச்சல். 'எப்பேர்ப்பட்ட ப்ரேமை இவளுக்கு மாலதி மேல. ஆண்டவா, மாலதிய இவ குடும்பத்துல சீக்கிரம் சேர்த்து வெச்சுடுடா. என்னன்னெவோ யார்கிட்டேயும் சொல்லிக்காம கனவு கண்டுண்டிருக்கா போல இருக்கு. அந்த கனவு அழுத்தமே இவளுக்கு இந்த ப்ரச்சனைய கொடுத்திருக்கும்'.

'மாலதி ஊருக்கு போகல. உன்ன டிஸ்சார்ஜ் பண்ணி ஆத்துல கொண்டு விட்டோண தான் போவாளாம்.'

'அசடா இருக்காளே. மாத்தல் கிடைக்கிற நேரம். இப்ப போய்...என்ன பொண்ணு அவ. மனுஷாளா பொறந்தா உடம்புக்கு வராதா? சந்துருதான் இருக்கானே என்ன பார்த்துக்க. நீங்கள்லாமும் இருக்கேளே. என்ன இவ... அவள உள்ள கூப்பிடு.'

வந்தாள் உள்ளே மாலதி. 'ஏண்டி, எனக்குதான் ஒண்ணுமில்லைனு டாக்டர் சொன்னாரோன்னோ? திருச்சிக்கு கிளம்பி இருக்க வேண்டியது தானே? அந்த நீரஜா அசடு எங்கே? அதுவாவது போச்சா இல்லையா?'

'பரவாயில்லம்மா, இன்னிக்கி ராத்திரி கிளம்பினா போச்சு. நீரஜா கிளம்பிட்டா. நானும் அவரும் மாமியாத்துல தான் ராத்திரி தங்கினோம்.'

டாக்டர் ரமேஷ் வந்தார். ஸ்டெதாஸ்கோப் செக் அப், நாடி, BP செக் முடிந்தது. கண்களை, வாயை டார்ச் அடித்து. 'பெரியம்மா எப்படி இருக்கீங்க?'

'நன்னாயிருக்கேன். எப்ப டிஸ்சார்ஜ் பண்ணுவேள்?'

'ரெண்டு நாள் உங்கள விடக்கூடாதாம். இங்கே உள்ள நர்ஸெல்லாம் கொடி பிடிக்கிறா. என்ன பண்ணலாம்?'

அவர் விளையாட்டுக்கு சொல்கிறார் என்று அவர் சிரிப்பே சொல்லி விட்டது.

'அந்த நர்ஸுக்கெல்லாம் ரெண்டு நாள் லீவு கொடுத்து என்னோடையே எங்காத்துக்கு அனுப்பிச்சிடுங்கோ. என்னோட ரெண்டு நாள் சந்தோஷமாக இருக்கட்டும்.'

'வெரி க்ளெவர் நீங்க.'

'நர்ஸ், டிஸ்சார்ஜ் ஹர். பளட் சாம்பிள்ஸ் எடுத்தாச்சா? OP வார்டுல பார்த்துக்கட்டும் இனி. ரிப்போர்ட்டுக்காக வெயிட் பண்ணவேண்டாம்.'

மாலதியைப் பார்த்து 'நீங்க யாரு இவங்களுக்கு?'

சற்று தயங்கினாள் மாலதி பதில் சொல்ல.

'ஏண்டி தயங்கற. அவ என் மாட்டுப் பொண்.'

'ஃபார்மாலிடிஸ் முடிஞ்சோண்ண வீட்டுக்கு அழச்சிண்டு போகலாம். ஷி இஸ் ஓகே. அயண் டானிக் ஒண்ணு எழுதித் தரேன். ஒன் வீக் மெடிஸின்ஸ் எழுதித் தரேன். ரெண்டு மூணு மாசத்துக்கு நோ ஃபாஸ்டிங். ஷி ஹேஸ் டு டேக் கேர் ஆஃப் ஹர் இன்டேக்ஸ்.'

அவர் கிளம்பிவிட்டார். 'என்ன சொன்னார் டாக்டர். நன்னா பேசிண்டே வந்தார். அப்புறம் தஸ்ஸு புஸ்ஸுனு இங்கிலீஷ்ல பேசினாரே?'

தமிழில் சொன்னாள் டாக்டர் சொன்னதை. 'உங்க கல்யாணம் சீக்கிரம் நிச்சயமாகணும்னு ஆறு சனிக்கிழமை விரதம் பண்றேன். இன்னும் ஒண்ணுதான் பாக்கி. அதை முடிச்சுட்டு வேணா புதுசா விரதம் இருக்காம இருக்கேன். அதான் மாத்திரை டானிக்கெல்லாம் கொடுத்திருக்காரே.'

வாசலில் ஒரு டிஸ்கஷன். ஸ்ரீமதி, 'அண்ணுவை எங்காத்தில அழைச்சுண்டு வந்துடுங்கோ. நீ ராத்திரி ஊருக்கு கிளம்பு. சந்துரு வேணா ஆஃபிஸ் போறதுன்னா போகட்டும். இந்தா மாலதி, இன்னும் ஒரு ஐநூறு ரூபாய வெச்சுக்கோ. மருந்து மாத்திரை வாங்கிண்டு வந்து சேருங்கோ. நான் அண்ணுவ பார்த்துக்கறேன்.'

'ஏண்டி உனக்கு சிரமம்' என்ற அண்ணுவின் குரல் எடுபடவில்லை.

'மாமி, அம்மாவ உங்காத்துல உட்டுட்டு ராஜி அக்காவ பார்த்துட்டு வரேன். என் பையும் அக்கா காரில மாட்டிண்டிருக்கு. அப்பாவும் கவலைப் பட்டுண்டு இருப்பா'.

'சரி, நல்ல யோசனைதான். அப்படியே செய்.'

'சந்துரு, கவலைப் படாதே. உன் அம்மாவ பத்திரமா பார்த்துக்கறேன். நீ போய் ஆத்த பார்த்துக்கோ. ரெண்டு நாள் ஸ்ட்ரெயின் பண்ணவேண்டாம் அண்ணு. நீயும் ஆஃபீஸ் அநாவசியமா லீவ் போடவேண்டாம். கவலையா இருந்துதுன்னா, ஆஃபிஸ் முடிஞ்சு ரெண்டு நாளைக்கு நம்மாத்துலேயே தங்கிக்கோ'

'இன்னிக்கு இனிமே ஆஃபிஸ் போக முடியாது. மாலதியோட ராஜி ஆத்துக்கு நானும் போறேன். அவள தனியா அனுப்ப வேண்டாம்னு பார்க்கிறேன்.'

அண்ணு டிஸ்சார்ஜ்ட். சந்துரு மாலதி க்ரோம்பேட்டை நோக்கி ட்ரெயினில்.

பீக் அவர்ஸ் இல்லை. மாம்பலம் இருவரும் வந்தபோதிருந்த அதே ஸிச்சுவேஷன்.

தொடரும்