செருவாமணி 36

 #SERUVAAMANI

Written by Baskar Sathya 

#Seruvaamani_36

(ஃபேஷ் பேக் தொடர்கிறது)

முடிச்சூரிலிருந்து தன் வீட்டிற்கு வந்த மூர்த்தி எதுவும் அவனிடம் பேசவில்லை.  அவன் மனதை சங்கடப் படுத்த விரும்பவில்லை.  படித்தவன் தானே அவன், தானாக ஒரு முடிவை எடுத்த பின் அடுத்த கட்டத்திற்கு போகலாம் என்று நினைத்தார்.

'எதையும் போட்டு குழப்பிக்காதே.  நன்னா ரெஸ்ட் எடு.  நாளைக்கு பேசிக்கலாம் பாலு.'

மறுநாள் ஒன்பது மணிக்கே மாடியிலிருந்து கீழே இறங்கி வந்தான் பாலு.

ஆறு மணிக்கு டாண்ணு வரும் சமையல் மாமி அன்று வரவில்லை.  பாலை தானே காய்ச்சி காஃபியைப் போட்டு குடித்துவிட்டு சோஃபாவில் உட்கார்ந்து ஹிந்து பேப்பரை புரட்டிக் கொண்டிருந்தார் மூர்த்தி.

'வா பாலு.  ராத்திரி சரியா தூங்கலையா?  கன்னமெல்லாம் வீங்கி இருக்கே?'

'ஒண்ணுமில்லேப்பா.  ரெஃப்ரெஷ் ஆனா சரியாயிடுவேன்.'

அவன் கொல்லைப்புறம் போய் வருவதற்குள் பாலில் போர்ன்விட்டா கலந்து சூடாக டீப்பாயில் வைத்திருந்தார்.  பிறந்ததிலிருந்தே அவன் காஃபி சாப்பிடமாட்டான்.

பாலுவே ஆரம்பித்தான்.

'அப்பா, நான் ரொம்ப தப்பு பண்ணிட்டேன்.  உங்களுக்கு என்னால ஏற்பட்ட அவமானத்துக்கு ரொம்ப வருத்தப் படறேன்.'

'ஏய்... டோண்ட் ஒரி.  இதெல்லாம் சகஜம்.  நீ மனச திடப்படுத்திண்டு சீக்கிரம் மீண்டு நார்மலுக்கு வரணும்.  அதுதான் இப்ப முக்கியம்.  வேணும்னா இன்னும் ரெண்டு மூணு நாளைக்கு நல்லா யோசி.  ஆனா, முடிவு உன்னோடதா இருக்கணும்.  இனிமே அவாகிட்ட பேசறதுல அர்த்தமில்ல.  நானும் இனிமே இதுல தலையிடறது நன்னா இருக்காது.  நானும் கொஞ்சம் அவசரப் பட்டுட்டேனோன்னு தோணறது.  மொதல்ல அந்த பொண்ணுகிட்ட பேசிட்டு அங்க போயிருக்கலாம்னு தோணறது இப்ப.  அனாவசியமா அந்த பொண்ணுக்கும் அவாத்துல இத்தனை நேரம் ஏதாவது ப்ராப்ளம் வந்திருக்கும்.  நீயாவது என்ன தடுத்திருக்கலாம்.'

'இல்லப்பா.  ஒரு நாளைக்கு அவா கிட்ட பேசித்தானே ஆகணும்.  நேத்திக்கு ஞாயித்துக் கிழம.  அவளும் இருப்பான்னு நெனச்சுதான் நானும் சரின்னு சொன்னேன்.  இருந்தாலும் உன்ன அவா இப்படி அவமானப் படுத்தியிருக்க கூடாது.'

'என்ன விடு.  பக்குவப் பட்டவனுக்கு இதெல்லாம் பெரிசில்ல.  இப்ப என்ன பண்ணலாம்னு உத்தேசம்?'

'இப்ப எதுவுமே எனக்கு புரியலப்பா.'

இவர்கள் பேசிக் கொண்டிருக்கும் போதே வாசலில் கார் ஒன்று நின்றது.  இறங்கியவர்கள் ப்ருந்தாவும் அவள் தந்தை பழனிச்சாமியும்.

'வாங்க மிஸ்டர் பழனிச்சாமி.  உட்காருங்க.'

'வணக்கம்ங்க...  நேத்திக்கு எம் மவன் அப்படி உங்கள பேசியிருக்க கூடாது.'

'பரவாயில்ல.  யாருக்குமே இப்படி கோபம் வரத்தானே செய்யும் இந்த மாதிரி விஷயத்துல.  வந்த விஷயத்த சொல்லுங்க.'

'நேத்திக்கு எம் பொண்ணு நீங்க வந்தபோது இல்ல.  நீங்க போனதுக்கப்பறம் பொண்ணு கிட்ட எப்படி எடுத்து சொல்லணுமோ சொன்னோம்.  இனிமே என் பொண்ணால உங்க பையனுக்கு எந்த பிரச்சனையும் வராது.  அத எம் பொண்ணு வாயாலேயே சொல்ல சொல்றதுக்குதான் அந்த புள்ளையையும் அழச்சிகிட்டு வந்தேன்.'

ப்ருந்தாவைப் பார்த்தார்.  இரவு முழுவதும் அவள் தூங்காமல் இருந்திருக்கிறாள் என்று தெரிந்தது.

'நான் நீங்க இங்க வந்தோண்ண உங்க மனசுல மாத்தம் இருக்கும்னு நெனச்சேன்.'

'ஐயா.  உங்க பையன் நல்லவன் தான்.  நீங்களும் நல்ல மாதிரியாத்தேன் இருக்கீக.  ஆனா எங்க சமூகம் ஒருக்காலும் இத ஏத்துக்காது.  எங்க குடும்பத்தையே ஒதுக்கி வெச்சுடுவாங்க.  அப்பறம் எங்களுக்கு எங்க இருக்கும் நிம்மதி சொல்லுங்க.  ஏதோ பருவக் கோளாறு, எம் புள்ள தப்பு செஞ்சிடுச்சு.  ஏதோ கெட்ட கனாவா நெனச்சு மறந்துடச் சொல்லுங்க உங்க புள்ளைய.  நல்ல வேளை மெட்ராஸுல இது நடந்துது.  எங்க ஊர் இருந்திருந்தா தம்பிக்கு என்ன வேணா நடந்திருக்கும்.'

'ஏம் புள்ள, சொல்லிகிட்டே இருக்கேன்.  பட்டுனு அவரு மவன் கிட்ட சொல்லிட்டு கெளம்பு.'

'அதான் நீங்க சொல்லிட்டீங்களே அந்த பொண்ண வெச்சுகிட்டு.  அதுவே போதும்.  அந்த பொண்ணோட மனச ஏன் வருத்தப்பட வைக்கணும்?'

'புள்ள நல்லா படிக்கும்.  அது ஏதோ டாக்டராகணும்னு ஆசப் பட்டதால இங்க வந்தோம்.  படிப்ப முடிச்சுட்டு ரெண்டு வருஷமா கண்ணாலம் வேணாம்னு அது விடாம சொல்லிவிட்டு இருந்த போதே நான் கொஞ்சம் யோசிச்சிருக்கணும்.  ஏதோ அவ மேல உள்ள பாசம் எங்க கண்ண மறச்சிடுச்சு.  இனிமே ஜாக்கிரதையா இருப்போம்.'

'என்னடா சொல்ற பாலு?'

'உங்க புள்ளைய ஏன் கேட்டுகிட்டு.  இது எங்களோட தீர்மானமான முடிவு.  தேவையில்லாம உங்க புள்ளய பிரச்சனைய வெச்சுக்க சொல்லாதீங்க.  அப்புறம் வில்லங்கந்தேன், விபரீதம்தேன்.'

'தம்பி, நல்ல புள்ளயா இருக்க.  படிச்சிருக்க.  ஏழ பாழைங்களுக்கு டாக்டரா இருந்து தொண்டு மனச தேத்திக்கங்க.  தாயில்லாத புள்ளயா இருக்க.  ஒம் மேல உசுர வெச்சிகிட்டு இருக்க உங்க அப்பாவ நல்லா பார்த்துக்க.  அப்பா சொல்ற பொண்ண கட்டிகிட்டு பேரன் பேத்திய அவருக்கு கொடுங்க.   எல்லா காதலும் கண்ணாலத்துல முடியறதுல்ல.  தியாகத்துல கூட முடிஞ்சிடும்.'

'இப்ப இருக்கற அரசியல்வாதிங்க தங்களோட புழப்புக்கு கலப்பு திருமணம் அது இதுன்னு ஒளறிகிட்டு இருப்பானுவ.  அதெல்லாம் நடமொறைக்கு சரிப்பட்டு வராது.'

'எம் புள்ளைய நேத்தி முழுக்க கேள்வி மேலே கேள்வி கேட்டதுல உங்க புள்ள எம் புள்ள கிட்ட ரொம்ப நாகரீகமா நடந்துகிட்டிறுக்குனு தெரியுது.  அதுக்காகத்தேன் எங்க கோபத்தெல்லாம் அடக்கிகிட்டு நானே எம் புள்ளய கூட்டிகிட்டு இங்க வந்தேன்.'

'மனச பிறியறது கஷ்டந்தேன்.  லேசு பட்டதில்ல அது ஒருத்தர் மேலே உசுர வெச்சுட்டா.  இதுவே நீங்க எங்க சாதின்னா சொந்தங்கள்ல மாப்புள்ளைங்க இருந்தாலும் அடிச்சு புடிச்சு கண்ணாலத்த முடிச்சுடுவேன்.'

'ஆடு கோழின்னு ஒண்ண விட்டு வைக்க மாட்டோம்.  இதெல்லாம் அய்யருக்கு சரிப்பட்டு வருமா?  கெடா வெட்டி சம்பந்தி விருந்து போட்டா இந்த அய்யருதான் சாப்பிடுவாரா?  யோசிங்க தம்பி. சுலுவா மனச மாத்திரம் மாத்திக்கிற நீங்க எல்லாத்துலேயும் மாறுவீகளா?  இல்ல நாங்கதேன் மூக்க அழுத்திப் புடிச்சு கிட்டு உங்க சடங்குல பங்கெடுத்துக்க முடியுமா?'

'எங்க குடும்பத்துல எங்க சாதி சனத்துக்கு ஒரு பிரச்சனைனா எங்களோட நின்னு அரிவாள தூக்குவாரு எங்க சமூக மாப்புள்ளைனா.  இப்படித்தான் நாங்க வளர்ந்தது.'

மூர்த்தி உபதேசம் செய்யணும்னு நெனச்ச அத்தனையும் பழனிச்சாமி சொல்லி விட்டார்.

பாலு பேசவில்லை ஒரு வார்த்தை கூட. ப்ருந்தாவும் தலை குனிந்து அடிக்கடி கைக்குட்டையால் கண்ணை துடைத்துக் கொண்டிருந்தார்.

'அய்யரே நாங்க வரோம்.  மெட்ராஸ் வாழ்க்கை எங்களுக்கு போதும்.  நாங்க இன்னும் ரெண்டு மாசத்துல எங்க ஊருக்கே போறோம்.  அங்கேயே எங்க பொண்ணுக்கு ஒரு க்ளீனிக் வெச்சு தரப் போறோம்.  இதயும் சொல்லிட்டு போகத்தான் வந்தேனுங்க.'

'நீங்களோ அய்யரு.  உங்க மவன் படிச்சவரு.  புரிஞ்சுப்பாருன்னு நெனைக்கறேன்.  நல்ல புத்தி சொல்லுங்க அவருக்கு.  அவருக்கு பிரமாதமான எதிர்காலம் இருக்கு.  அதெல்லாம் விட்டுபுட்டு காதல் கத்திரிக்கான்னு அலையாம தொழில பார்க்க சொல்லுங்க.  அதான் அவருக்கு நல்லது.  அத விட்டுபோட்டு வீணா பிரச்சனைல மாட்டிகிட்டு வாழ்க்கைய கெடுத்துக்க சொல்லாதீங்க.  எம் பொண்ணு இதுக்கும் மேல ஏதாவது செய்யும்னு வெச்சிங்க, வெட்டிப் போட்டுட்டு தலய முழுகிடுவோமுங்க.'

இப்படி பேசுகிறவர் கிட்ட என்ன பேச முடியும் மூர்த்தியால்?

'அப்ப நாங்க கெளம்புறோம்.  இதுவே நீங்க வேற சாதியா இருந்திருந்தா இப்படி பேசியிருப்பேனான்னு தெரியாதுங்க.'

'இந்தாங்க என் நம்பரு.  எம் பொண்ணு உங்க கிட்ட தனியா வந்து பிரச்ணனை பண்ணிச்சுன்னா சொல்லுங்க.  நான் பார்த்துக்கறேன்.'

'நல்லதுங்க'

கிளம்பினார்கள்.  எப்போதுமில்லாத ஒரு நிஸப்தத்தை அந்த க்ஷணம் கொடுத்தது.

அன்பால ஒரு பிரச்சனையை எப்படி அணுகலாம்னு நினைத்துக் கொண்டிருக்கும் போதே ஆத்திரங்கள் எப்படியோ முடித்து வைத்துவிடுகிறதே.

'இப்ப பாலுவுக்குத் தேவை உபதேசம் இல்லை.  அமைதி.  பருவக் காதலோ, பிரமாதக் காதலோ, இழப்புன்னு பார்க்கும் போது மனம் லேசாகணும்.  லெட் மீ நாட் டிஸ்டர்ப் ஹிம் டில் ஹி கம்ஸ் பேக் டு நார்மல்ஸி'.

தொடரும்....