செருவாமணி 41

 #SERUVAAMANI

Written by Baskar Sathya 

#Seruvaamani_41

பத்திரிக்கை ப்ரூஃப் வந்தது.  விசாலத்திடம் காண்பித்து அவளையும் ஒரு முறை பார்க்கச் சொன்னார் செருவாமணி.

'ஏன்னா, அவா கிட்ட கேட்டு ரெண்டு பேரும் ஒண்ணா அழைக்கற மாதிரி போட்டிருக்கலாமே.

'போடி போக்கத்தவளே.  நம்மாத்து பத்திரிக்கைல அவா ஏன் சேரணும்.  எம் பொண்ணு ஸ்பெஷல் எனக்கு.  மொத மொதல்ல என் பேர போட்டு வர பத்திரிக்கை.  என்ன இங்க எல்லாரும் செருவாமணி செருவாமணின்னு கூப்டு கூப்டு என் முழு பேரு பாலகிருஷ்ணன்னு மறந்தே போச்சு.  ஆமாஆஆ என்னோட தாத்தா பேர் சிதம்பரேஸ்வரர் தானே.'

'பொண்ணு கல்யாணம் நிச்சயம் பண்ணினதுலேந்தே ஒரு மாதிரிதான் இருக்கேள்.  பார்த்துன்னா.  அல்டல் ரொம்ப ஜாஸ்தியாயிண்டே வர்ரது.'

விசாலத்தின் கன்னத்தில் ஒரு செல்லமாக கிள்ளுகிறார்.

'சாலி, நீதான் இந்த கல்யாணத்துக்கே அஸ்திவாரம்.  இல்லைனா, ஜம்பு ஜோஸ்யர் சொன்னார்ங்கறதுக்காக இந்த வரன் பக்கமே திரும்பியிருக்க மாட்டேன்.'

'இப்ப போய் எதுக்கு அவர இழுத்துண்டு.  பத்திரிக்கைய வெச்சிட்டு போங்கோ.  ஆர அமர நிதானமா பாத்துட்டு நானே வந்து கடைல கொடுக்கறேன்.  அப்படியே பெரிய கோவில்ல கொடி ஏத்தறாளாம்.  கிரிஜா மாமியோட போய் மூலவர பாத்துட்டு வரலாம்னு இருக்கேன்.  இப்பெல்லாம் பெரிய கோவில் நெனப்பே வராம காலம் போறது.  அதான் எப்படியாவது போய் பார்த்துடலாம்னு.'

எந்த கோவிலிலும் இல்லாமல் ராஜகோபால ஸ்வாமிக்கு மட்டும் பதினெட்டு நாள் உற்சவம். செருவாமணி வீட்டுக்கு ஐம்பது மீட்டர் தூரத்துல தான் யானை வாகன மண்டபம்.  எத்தனை திருவிழா பார்த்தாச்சு இந்த மன்னார்குடிக்கு வந்து.

நந்தினி குழந்தையா இருக்கும் போது வெளிவாசல் தட்டி கதவை பூட்டு போட்டு விடுவார் செருவாமணி.  யாராவது அவளை தூக்கிண்டு போயிடுவாளோன்னு பயம்.  திருவிழா கூட்டத்தில தொலைந்து போய்விட்டால்?

செருவாமணிக்கு ஸ்வாமி புறப்பாடுக்கு முன் ஸ்பெஷல் தரிஸன சலுகை உண்டு.  ராஜகோபாலனோடு பக்கத்துல நிற்கும் பாக்கியம்.  ராஜகோபாலன் இவருக்கு போடும் மாலையை வீடு வரைக்கும் கழட்ட மனசே வராது.

நந்தினியை இந்த ஐம்பது மீட்டரை நடக்க விடமாட்டார்.  அப்படியே ஒரு சுற்று சுற்றி தோளில் சுமந்து அவளுடைய இரண்டு கைகளையும் தன் இரண்டு கைகளில் பற்றி ஓரிரண்டு குதி குதித்துக் கொண்டு கிளம்புவார்.  நந்தினி தோள் மேலே உட்கார்ந்து கொண்டு கீழே குனிந்து அவர் கன்னத்தை பார்ப்பாள்.  இவர் கன்னத்தை உப்பிக்க வேண்டும்.  இவர் அனுமாராக வேண்டும்.  ஸ்வாமிக்கு மாத்திரம்தான் அனுமந்த வாகனமா?  அவளுக்கும் வேண்டாமா?

இப்படியெல்லாம் அவளோடு திருவிழா நாட்கள்.

திருவிழாவில் கரகாட்டத்தைப் பார்ப்பாள்.  வீட்டுக்கு வந்து காலி சொம்பை தலையில் வைத்து ஆடுவாள்.  நசுங்கிய சொம்புகள் இன்னமும் பரண் மேலே.  சொத்தைப் போல மேலே எடுத்து வைத்திருக்கிறார்.  பேரனுக்கு விவரம் தெரிந்தவுடன் காண்பிக்க வேண்டுமாம்.  'உங்க அம்மா என்ன பண்ணுவா தெரியுமா?' என்று அவனை ஆச்சர்யப் படுத்த வேண்டும்.

பந்தங்கள்  சுமைகளாக தெரிவதில்லை பாச நினைவலைகள் பலம் பெற்றுவிட்டால்.

வெண்ணைத்தாழி வந்துவிட்டால் போதும்.  பந்தலடி அமர்க்களப் படும்.  ஒவ்வொரு வெண்ணைய்தாழிக்கும் பந்தலடியில் இவர் நந்தினியை வைத்துக் கொண்டு ஜனங்களுக்கு பிஸ்கட்டுகள், சாக்லேட்டுகள், நீர்மோர், அது இது என பல மணி நேரங்கள் தன் கடை வாசலில் விநியோகம் செய்வார்.  அவளுக்குதான் அதில் எத்தனை சந்தோஷங்கள்?  அவளுடைய பிஞ்சு கைகளால் அவள் கொடுக்கும் அழகை ரசிப்பார்.

'அப்பா, அந்த பெக்கர் பாவம்பா.  அவனுக்கு பேரிச்சம்பழம் கொடுக்கலாம்பா.  அவன் சாப்பிடாததா ஏதாவது கொடுக்கலாம்பா.'

'சரி.  உனக்கு என்ன தோணறதோ அதை கடைலேந்து எடுத்துக் கொடு.'

எதைக் கொடுக்கலாம்னு ஒரு பெரிய ஆராய்ச்சியிலேயே நேரம் போய் விடும்.  'அப்பா, இது?  அப்பா அதக் கொடுக்கலாமா?'

ஸ்வாதீனமாக அப்பாவின் கடையிலிருந்து எடுத்துக் கொடுத்த அவள், இனி ஒவ்வொன்றுக்கும் அவள் அங்கு கேட்டு கேட்டு செய்ய வேண்டுமோ?  இது எல்லா பெண் குழந்தைகளுக்கும் தானே பொருந்தும்.  ஏக்கம் சிறிது நேரம், பிறகு ஆறுதலும் தேறுதலும்.  கல்யாண நாட்கள் நெருங்க நெருங்க செருவாமணியின் இறுக்கமும் அவரை அறியாமல் சேர்ந்து கொண்டுதான் இருந்தது.  பாதி விசாலத்துடன் பறிமாறிக் கொள்வார்.  மீதியை அசை போட்டு ஜீரணித்துக்கொள்வார்.

'ஆச்சு, ஏப்ரல் பதினைந்து தேதியில் நந்து பரீட்சை முடிஞ்சு திருச்சிய காலி பண்ணிண்டு வந்துடுவா.  முதல் வாரத்துல பத்திரிக்கைய கொடுக்க சொல்லியிருக்கா.  அவ வந்தப்பறம் சுமங்கலிப் பிரார்த்தனையும் சமாராதனையும் பண்ணனும்னு சாலி சொன்னா.  ரகு சாஸ்திரிகள் ஒரு மாசத்துக்கு முன்னாடி சொல்ல சொன்னார் சமாராதனைக்கு.  கும்பகோணம் பாடசாலைலேந்து பிராமணா ஏற்பாடு பண்ணனும்னார்.  இருபது இருபத்தொண்ணு வாத்யார ஒண்ணா வரவைக்கறது அவ்வளவு லேசில்லைனு சொன்னார்.'

'ஆச்சு, ப்ரூஃப் கொடுத்த இருபது நாளுல 500 பத்திரிக்கை அடிச்சு கொடுத்துடுடறேன்னு திருமலை சொன்னான்.  ஊருக்கு முன்னூறு, உறவுக்கு நூறு, செல்லத்துக்கு அம்பது, மாப்பிள்ளையாத்துக்காராளுக்கு அம்பது, மீதி விட்ட கொற தொட்ட கொறக்கி.  வேணும்னா, அச்ச கலைக்காம வெச்சுக்க சொல்லி ஏற்பாடு பண்ணிக்கலாம்.'

திரும்புமிடமெல்லாம் திட்டங்கள்.  கனவுகள்.  'இதை இப்படி செய்யணும், அதை அப்படிச் செய்யணும்.  தெருக்காரா மூக்குல கைய வைக்கணும்.  மாப்பிள்ளையாத்துல அசந்து போகணும்.'

பெற்றோரின் கல்யாணக் கனவுகளில் சுமை உண்டு சுகம் உண்டு, வைராக்கியம் உண்டு.  பக்கபலமா பகவான் இருக்கிறார் என்கிற பரிபூரண நம்பிக்கை உண்டு.  தலையை ஆட்டி சந்தனக் குளியல் போட்ட ஆனந்த வினாயகர் நமக்கு சக்திய கொடுப்பார்னு நம்பிக்கை.

தொடரும்...