மனதோடுமலர்கள்_57
அத்யாயம் 57
கதையாசிரியர்: பாஸ்கர் சத்யா
மாலதியும் சந்துருவும் கிளம்பிய பிறகு ஸ்ரீமதி வீட்டு டெலிஃபோன் மணி அடித்தது.
கோமதி பேசினாள்.
வில்லிவாக்கத்தில் இருக்கும் ஸ்ரீமதியின் ஒன்று விட்ட சகோதரி. அவளும் நேற்றைய நிச்சயதார்த்தத்திற்கு வந்திருந்தாள் அவளுடைய மகன் பட்டாபிராமனுடன்.
வந்திருந்தபோது தன் பையனுக்கு ஏதாவது பெண் இருந்தால் தெரிவிக்க ஸ்ரீமதியும் லலிதாவை தூரத்திலிருந்து காட்டியிருக்கிறாள். தனக்கு வரப்போகும் மாட்டுப்பெண்ணின் தங்கை என்ற செய்தியைத் தவிர வேறு எதையும் அப்போது இருந்த பிஸியில் சொல்லவில்லை.
'ஸ்ரீமதி, நிச்சயதார்த்தம் பிரமாதமா நடந்தது. உங்காத்துல சம்பந்தம் பண்ண அவா ரொம்ப கொடுத்து வெச்சிருக்கா. சாப்பாடும் ரொம்ப அசத்தல். எல்லாமே உன் மனசு போலவே நடந்தது.'
அவளே தொடர்ந்தாள்.
'நீ காமிச்சயே ஒரு பொண்ணு லலிதான்னு. அவள என் புள்ளையாண்டானுக்கும் காமிச்சேன். அவனுக்கு இஷ்டம் போல தோணறது. கொஞ்சம் ஜாதகம் வாங்கித் தர முடியுமா?'
'ஏன் கோமதி, நீ என்னவோ வேலை பார்க்கிற பொண்ணுதானே வேணும்னு சொன்ன முன்னாடி.'
'ஆமாண்டி, சொன்னேன். இப்ப பரவாயில்லைனு சொல்றான். ஏதோ சிங்கப்பூர்ல வேலை கிடைக்கும்போல இருக்கு பட்டாபிக்கு. சம்பளமும் ஜாஸ்தி வருமாம். தனியா இருந்து அங்க சமைச்சு சாப்பிட்டு அங்க இருக்கறது முடியாதுங்கறான். இப்பேலேந்து பேச ஆரம்பிச்சா அவன் கிளம்பறதுக்குள்ள நிச்சயம் பண்ணலாமேன்னு தான்.'
'ரொம்ப சந்தோஷம் கோமதி. நான் ஜாதகம் கேட்டு வரவழைக்கிறேன். நல்ல குடும்பம்'
'நீயே அவாத்தில பொண் எடுத்திருக்கியே. அதனால நல்லவாளாத்தான் இருப்பா. எனக்கும் எல்லாம் தெகஞ்சு வந்துதுன்னா பாதி வேலை மிச்சம்.'
கொஞ்ச நேரம் வேறு பேச்சுக்கள் பேசிவிட்டு இணைப்பை துண்டித்தாள் ஸ்ரீமதி.
அரைகுறையாக காதில் விழுந்ததை வைத்து அண்ணு 'யாரோட பேசிண்டு இருந்த. லலிதா, ஜாதகம் அது இதுன்னு காதுல விழுந்ததே?'
'அதுவா. கோமதி பேசினா. அன்னிக்கு கார்ல வரும்போது பேசிண்டு வந்தேனே பட்டாபி ஜாதகத்தைப் பத்தி. அவதான், இப்ப வேலை பார்க்காத பொண்ணா இருந்தாலும் பரவாயில்லைனு சொல்றா. அவனுக்கு சிங்கப்பூர்ல வேலை கிடைக்கப் போறதாம். இங்கத்த வேலைய விட்டுட்டு அங்க போவான் போல இருக்கு.'
உடனே அண்ணுவுக்கு லலிதா கல்யாணமும் முடிந்த மாதிரி சந்தோஷம்.
'அவ ஜாதகம் எங்காத்துல இருக்கு. நான் வேணா போய் எடுத்துண்டு வரட்டுமா?'
சிரித்தாள் ஸ்ரீமதி. 'ஏதோ காசுக்கு கவலைப்பட்டு டிஸ்சார்ஜ் பண்ணி அழச்சுண்டு வந்தது தப்பா போச்சு. நீ பேசாம இரு. எப்பவேணுமோ அப்ப வாங்கிக்கறேன். அதுக்குள்ள வேலூர் இந்தவாரம் போய் சில பிரச்சனைகளை தீர்க்க வேண்டியிருக்கு எனக்கு.'
'பிரச்சனையா? என்ன பிரச்சனை? என்னடி குண்ட தூக்கி போடற.'
'கொஞ்சம் அமைதியா நான் சொல்றதை கேட்கிறியா? பதட்டப் படக் கூடாது, என்ன?'
நிச்சயதார்த்தத்தில் மற்றும் ஸ்ரீதர் நர்ஸிங் ஹோமில் சண்டை போட்டது எல்லாவற்றையும் ஒன்று விடாமல் சொன்னாள்.
கவலை சூழ்ந்த அண்ணுவின் முகத்தை பார்த்தாள் ஸ்ரீமதி.
'ஏண்டி கவலைப் படற. நான் இருக்கேன்ல. ஒரு சொட்டு கண்ணீர உன் முகத்துல நான் பார்க்கக் கூடாது. நீ என் கூடப் பிறக்காத தங்கை. சந்துரு கல்யாணத்தை முடிக்க வேண்டியது என் பொறுப்பு. ஏதோ அந்த நீரஜா பொண்ணு அசடா செஞ்சதும் சௌகர்யமா போச்சு. இப்பவே பேச்ச ஆரம்பிச்சு ஒண்ணுல ரெண்டு பார்த்துடலாம்.'
இவர்கள் பேசிக்கொண்டு இருந்ததை கவனித்த சாந்தியும், 'சித்தி, எங்கம்மா ரௌண்டு கட்டி எல்லாரையும் அடிச்சு மாலதிய தூக்கிண்டு வந்துடுவா, கவலைப் படாதீங்கோ.'
'சாந்தி, என்ன சித்தின்னா கூப்பிட்ட. என் செல்லமே, இங்க வா.'. வந்தாள். உணர்ச்சிப் பெருக்கோடு அவள் தலையை தடவி ஆசிர்வதித்தாள்.
'நீங்கள்லாம் இருக்கும்போது சந்தாக்கு என்ன கவலை? இப்பவே என்ன பகவான் கூப்டுண்டாலும் நீங்க எல்லாம் அவன் மனசுக்கு பிடிச்சவளோட சேர்த்து வெச்சுடுவேள்.'
'நீ ஏண்டி சாகணும்? மூணு பேரன் பேத்தி பொறந்து அண்ணு மேல ஏறி குதிக்கறதை நான் பார்க்கத்தானே போறேன்.'
நார்மடிப் புடவை தலைப்பால் கண்ணை துடைத்துக் கொண்டாள் அண்ணு.
'ஏண்டி, நானும் வேணா உன்னோட வேலூர் வரட்டா?'
'இப்ப வேண்டாம் அண்ணு. நான் போய் பேசிட்டு வரேன் முதல்ல. என் கண்ணு முன்னாடி உன்னை யாராவது ஏதாவது சொல்லிட்டா விபரீதமா போயிடும்.'
'மாலதி அண்ணாவும் நல்லவன் தாண்டி. ஏதோ கோபம். எல்லா அண்ணாக்கும் வறரது தானே. யார் தான் சொற்ப சம்பளமுள்ள, அதுவும் சமையக்காரி பையனுக்கு பொண்ண கொடுக்க சம்மதிப்பா?'
'போதும் அண்ணு, உன் ஏழை புராணத்தை ஆரம்பிச்சுட்டியா. நீ ரெஸ்ட் எடு. எல்லாத்தையும் நான் பார்த்துக்கறேன்.'
'அந்த லலிதா வரன உட்டுடாதே?'
'அது எப்படி எந்த நிலையிலும் அடுத்தவாளப் பத்தியே அண்ணுவால நெனைக்க முடியறது?'. இப்படி நினைத்துக் கொண்டே அண்ணுவிடம் ஸ்ரீமதி காட்டிய சிரிப்பே அவளுக்கு பதிலாக இருந்தது.
சாந்தி சாயந்திரம் பாம்பே கிளம்ப ஏற்பாடுகளை செய்து கொண்டிருந்தாள். 'அம்மா சீர் பக்ஷணம் பதினைந்து செட் எடுத்து வெச்சுடு. அங்க அபார்ட்டமெண்டுல உள்ள தமிழ்காராளுக்கெல்லாம் கொடுக்கணும்.'
ராதாநகரில் ராஜி வீடு. மாலாவும் சந்துருவும் வரும்போது ராஜி தூங்கி கொண்டிருந்தாள். அவள் அப்பா எழுப்பினார்.
அரைத்தூக்கம்.
'என்னக்கா உடம்பு சரியில்லையா?'
'அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்ல. நேத்து ராத்திரி நீரஜாவ பஸ்ஸுல ஏத்தி விட்டுட்டு ஆத்துக்கு வரும்போது பனிரெண்டு தாண்டிடுத்து. அதான் லிட்டில் பிட் டயர்ட். அண்ணு மாமி எப்படியிருக்கா? ஆத்துக்கு அழச்சிண்டு வந்துட்டயா?'
எல்லாவற்றையும் சொன்னாள். அவள் அண்ணா கலாட்டா பண்ணினதையும் விடாமல்.
ரொம்ப வருத்தப்பட்டாள்.
'ஸ்ரீமதி மாமி ஒருத்தியே போதும்னு நெனைக்கிறேன்.'
பேச்சு ஸ்வாஸ்யத்தில் சந்துருவை கவனிக்கவில்லை ராஜி அதுவரை.
'ஓ. சாரி சந்துரு, உன்ன கவனிக்கவே இல்லை. பார்த்ததோட சரி. என்ன ஒரே டல்லா இருக்கியே. யூ அப்பியர் டிஃபரெண்ட் டுடே. வாட் ஹாப்பென்ட்?'
அவன் பதிலளிக்காதது ஆச்சர்யமாக இருந்தது ராஜிக்கு. அவனிடத்தில் கலகலப்பு டோட்டலி மிஸ்ஸிங்.
'என்ன ஆச்சு மாலதி இவனுக்கு? ஏன் பேயரைஞ்ச மாதிரி இருக்கான்.'
'யார் கண்டா, ஒரு வேளை பேயையே இன்னும் நெனச்சிண்டிருக்காரோ என்னவோ? அவர் கிட்டதான் கேட்கணும்.'
வாயை திறந்தான். 'ராஜி, டயர்டா இருக்கு. நீங்க பேசிண்டிருங்கோ. ஒன் அவர்ல வரேன், ஆத்துக்கு போயிட்டு்.'
அவன் போன பிறகு ' என்ன உங்க ரெண்டு பேருக்கும் ஏதாவது சண்டையா? சொல்லலாம்னா சொல்லு.'
சொன்னாள். 'அடப்பாவி. எனக்கும் தெரியாதே அவன் தம்மடிக்கற விஷயம். வரட்டும் இங்க. ணங்கு ணங்குனு குட்டறேன்.'
'இப்ப என்ன செய்யப் போறே?'
'அவர் விட்டாதான். இல்லாட்டி வேணாம்க்கா.'
'வெல் செட். என்னோட விச்சு இருக்கானே, அதான் டாக்டர் விஷ்வநாத், எனக்கு பார்த்து வெச்சுருக்காளே. அவனும் இப்படித்தான் MS பண்ணும்போது தம் அடிக்கறதை பார்த்துட்டேன். சும்மா லெஃப்ட் அண்ட் ரைட் வாங்கினேன். ஆர் யூ எ டாக்டர்? அப்படி இப்படின்னு. இப்ப அடிக்கறதில்லைனு சொல்றான். நம்பித்தானே ஆக வேண்டியிருக்கு. இந்த ஆம்பள பசங்களுக்கு என்னதான் இருக்குமோ சிகரெட் மேல ஒரு க்ரேஸ்.? நானும் சந்துரு கிட்ட நைஸா சொல்றேன்.'
'வாட் இஸ் யுவர் ப்ரொக்ராம் நௌ?'
'மாம்பலத்தில அம்மாவ பார்த்துட்டு அப்படியே ப்ராட்வேல திருவள்ளுவர் புடிச்சு திருச்சி கிளம்பணும் அக்கா. நாளைக்கு போகலைனா எங்க எஸ்.ஓ. கொன்னே போட்டுடுவார்.'
சரி, கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுத்துக்கோ என் ரூமுல. எனக்கும் கொஞ்சம அஸைன்மெண்ட் இருக்கு. நாளைக்கு சப்மிட் பண்ணனும்.'
தொடரும்
No comments:
Post a Comment