#SERUVAAANI
Written by Baskar Sathya
#Seruvaamani_46
கட்டுசாதக் கூடையோடு மெட்ராஸ் வந்தாச்சு. கூடவே அம்மா, அப்பா ஒரு வாரத்திற்கு. ஏதோ அவர்களுக்கு ஒரு அபிலாஷை. குடும்ப பாடங்களை என்னவோ ஒரே வாரத்தில் நடத்தி விட்டு பரிட்சையும் வைத்து பொண்ணையும் ஃபர்ஸ்ட் ரேங்க் எடுக்க வைத்து விட வேண்டும்.
நினைத்து வந்து தங்கியது அதற்காகத்தான். நடந்தது என்னவோ மெட்ராஸை சுற்றிப் பார்த்தது. மெரினா பீச், சாந்தோம் பீச், கபாலீஸ்வரர் கோவில், ம்யூஸியம், அது இதுன்னு. சில நேரங்களில் மூர்த்தியும் சேர்ந்து கொண்டார். சில முறை பாலுவை அழைத்துக் கொண்டு போகச் சொன்னார்.
இதற்கிடையில் உப்புமுவை கனடாவிற்கு வழி அனுப்பி வைக்கும் சாக்கில் ஏர்ப்போர்ட் பார்த்தாச்சு.
கிராமத்திலும் சிறு நகரத்திலும் வாழ்ந்தவர்களுக்கு மெட்ராஸின் பிரம்மாண்டமே பிரமிப்பு. என்னவோ ஒரு பெரிய சாம்ராஜ்யத்தில் நந்தினி இருக்கப் போகிறாள் என்பதே அவர்களுக்கு சந்தோஷத்தை கொடுத்தது.
தையுவின் மறைவிற்குப் பின் டிஸ்பென்ஸரி நேரம் போக மோட்டுவெளியையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த மூர்த்தியின் புது உறவுக் கூட்டம் கனவையும் நிஜத்தையும் மாறி மாறி பறிமாறிக் கொண்டிருந்தன.
'அம்மா நந்தினி, நோக்கு ரிஸல்ட் இந்த மாசம் வரும்னியே. வேணா, நீயும் அம்மா அப்பாவோட போய் மார்க் ஷீட்டெல்லாம் வாங்கிண்டு வாயேன்.'
'இல்லப்பா, நீங்க தனியா...'
அப்பா என்று நந்தினி மூர்த்திய கூப்பிட்டது செருவாமணிக்கு சற்று லேஸா வருத்தம். எதார்த்தத்திற்கு முன் பொஸ்ஸஸிவ்நெஸ் ஜெயிச்சுடுமா என்ன? எல்லா ஏகபோக உரிமையும் நொடிப் பொழுதுல விட்டுக் கொடுக்கணும் பொண்ண பெத்தவா.
'இல்லம்மா நந்தினி. நீ வரதுக்கு முன்னாடி நாங்க ரெண்டு பேரும் தனியாதானே இருந்தோம். போய் அம்மா அப்பாவோட சந்தோஷமா இருந்துட்டு வா. அங்கேயே சொல்லியிருப்பேன். சம்பிரதாயம்னு ஒண்ணு இருக்கே, அதான் இப்ப சொல்றேன்.'
'சின்னஞ் சிறுசுக அதான் பார்க்கறேன்.'
செருவாமணிக்கு என்னமோ நந்து குட்டி வரதுல சந்தோஷம்தான். ஆனா எல்லாத்தையும் யோசிக்க வேண்டியிருக்கே.
'ஆச்சு, பத்து பதினஞ்சு நாள் தானே. மார்க் ஷீட் வந்தோண்ண வந்துடப் போறா. எப்படியும் அந்த சமயத்துல போய் தானே ஆகணும்? அழச்சிண்டு போங்கோ. உங்க மாப்பிள்ளைய சம்மதிக்க வெச்சுடறேன்.'
கிளம்பினார்கள் நந்தினியுடன் செருவாமணி தம்பதியினர். எக்மோர் ஸ்டேஷனில் பாலு வழி அனுப்பி வைத்தான். கொஞ்சம் சகஜ நிலைக்கு திரும்பிக் கொண்டிருந்தான்.
சிலருக்கு நெஞ்சம் தந்த ரணங்களை மஞ்சம் தரும் உணர்ச்சிகள் மெல்ல மெல்ல ஆற்றிவிடும். அப்படி ஒரு சக்தி உண்டே அதற்கு.
மூர்த்தி அவளை மன்னார்குடிக்கு அவளோடு போகச் சொன்னதில் வேறு சில காரணங்களும் இருந்தன. அவனுக்கு தியரி பரிட்சைகள் முடிந்துவிட்டாலும் ப்ராக்டிகல் பரிட்சை பாக்கி இருந்தது ஜூன் கடைசியில். மேலும் அவர் பாலுவுக்கு தனிப்பட்ட முறையில் சில பேச்சுக்கள் பேச வேண்டியிருந்தது. அவர்களை தனிக் குடுத்தனம் வைத்தால் இருவருக்கும் இடையே ஒரு நல்ல புரிதல் சீக்கிரம் வரலாம் என்று நினைத்தார். அதுபற்றி நேரம் கிடைக்கும் போது பேசி விட்டு பிறகு நந்தினியை சம்மதிக்க வைக்கலாம் என்று அவருக்கு உத்தேசம்.
எப்படியோ அவன் ப்ருந்தாவை சீக்கிரம் மறந்து நந்தினியுடன் வாழ்க்கையை இனிதே அமைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்பதில் குறியாக இருந்தார்.
வெளிப்படையாக யாரிடமும் இதுபற்றி சொல்லாவிட்டாலும் ஒரு வழியாக பாலுவின் சம்மதம் பெற்று நந்தினியை மன்னார்குடி அனுப்பிவிட்டார்.
நேரம் பார்த்து பாலுவுடன் பேச்சை ஆரம்பித்தார்.
'ஐ அம் ஹேப்பி மை டியர் பாய். உன் நன்மைக்காகத்தான் எல்லாம் செய்திருக்கேன்னு நீ உணர்ந்திருக்கேன்னு நெனைக்கிறேன். யாருக்காகவும் யாரும் பொறக்கறதில்ல. ஐ ஆம் ப்ரெட்டி கான்ஃபிடெண்ட் யூ வுட் லீட் யுவர் லைஃப் ஹாப்பிலி வித் நந்தினி. இஸ் ஷி ஓகே? ஐ பிலீவ் யூ வில் அண்டர்ஸ்டாண்ட் வாட் ஐ மென்ட்.'
'தேங்க்ஸ் அப்பா. நீங்க கேட்கறது புரியறது. எப்படியும் வெளிய வந்துடுவேம்பா. நந்தினி அப்பியர்ஸ் இண்டலிஜென்ட். ஓபனா அவ கிட்ட பேசிடலாம்னு தான் தோணித்து. அப்புறம் ஐ ஃபெல்ட் யூ க்குட் ஒன்லி ஃபார்வார்ட் இட் டு ஹர் பெட்டர்.'
'சரிடா. ஏதோ தையு ஆசிர்வாதம் தான் எல்லாம். ஐ வில் ஸ்பீக் டு நந்தினி இஃப் நீடெட். யூ டோண்ட் ஒரி எபௌட் திஸ். அப்புறம் ஒண்ணு...'. இழுத்தார்.
'என்னப்பா'
'நம்மாத்துக்கு பக்கத்திலேயே ஒரு ஜாகை பார்த்து உங்க ரெண்டு பேரையும் தனிக் குடுத்தனம் வைக்கலாம்னு நெனைக்கிறேன். நேக்கு கொஞ்சம் தனிமை தேவப் படறது. வேற ஒண்ணுமில்ல. என்ன சொல்ற?'
'நோ அப்பா. எதுக்கு அநாவசியமா இது மாதிரியெல்லாம் யோசிச்சிண்டு தேவையில்லாம.'
'சும்மா ஒரு வருஷத்துக்கு தான். ஆச்சு உப்புமுவும் பிரசவத்துக்கு இங்க வருவா. இந்த ஒரு வருஷம் நீங்க ரெண்டு பேரும் ஒருத்தருக் கொருத்தர் நன்னா புரிஞ்சிண்டு லைஃப நன்னா ஆரம்பிக்க வசதியா இருக்கும்.'
எவ்வளவோ மறுத்துப் பார்த்தான். கேட்கவில்லை மூர்த்தி, அவனுடைய சம்மதம் கடைசியாக கிடைக்கும் வரை.
தொடரும்....
No comments:
Post a Comment