மனதோடுமலர்கள்_66

மனதோடுமலர்கள்_66

அத்யாயம் 66

கதையாசிரியர்: பாஸ்கர் சத்யா 

ஆத்துக்கு வந்தவுடன் அண்ணு, 'சந்தா, நான் கொஞ்சம் மத்யானமா ஸ்ரீமதிய பார்த்துட்டு வந்துடறேண்டா. கல்யாண விஷயமா அவாளெல்லாம் என்ன தீர்மானத்துல இருக்காங்கறத பார்த்து தெரிஞ்சிட்டு வறேன்.'

'அம்மா, இப்பதானம்மா ஊரெல்லாம் சுத்தி பார்த்துட்டு வந்திருக்க. இப்ப என்னம்மா அவசரம்? நாளைக்கு அல்லது நாளன்னக்கி நம்மாத்துல டெலிஃபோன் கனக்‌ஷன் கொடுத்துடுவான். ஃபோன்லியே கேட்டுத் தெரிஞ்சிக்கலாமே அம்மா. டாக்டர் வேற ஒன்ன ரெஸ்ட் எடுத்துக்க சொல்லியிருக்காரோன்னோ?'

'கல்யாண விஷயத்த தள்ளி போடக் கூடாதுடா. எனக்கு என்னமோ நாளைக்கே மாலதி நம்மாத்துக்கு வந்துட்டா தேவலைனு இருக்கு. அவா ரெண்டு பேர் கல்யாணத்தோடையே உங்க கல்யாணமும் நடத்திடலாமான்னு யோசிச்சிண்டு இருக்கேன்'.

'உனக்கு மாலதி கிறுக்கு புடிச்சிருக்கம்மா. நானும் அவளும்தான் எத்தனை வருஷம் வேணாலும் வெயிட் பண்றோம்னு சொன்னோமே? மூணு பொண்ணுங்க கல்யாண செலவுன்னா சும்மாவா? அவாளும் யோசிக்கணுமோன்னோ?'

'உங்க கல்யாணத்தில நான் என்னடா அவா கிட்ட எதிர்பார்க்க போறேன்? அவ கட்டின புடவையோடு வந்தா அதுவே போதுமேடா எனக்கு. மூணு கல்யாணத்தையும் ஒண்ணா வெச்சிண்டா அவாளுக்கு தானே செலவெல்லாம் மிச்சமாகும்.'

'நீ சொன்னா கேட்கமாட்ட. அப்புறம் உன் இஷ்டம்.'

சரியாக மூன்றரை மணிக்கு ஸ்ரீமதி ஆத்துக்கு வந்தாள்.

முதலில் ஆஹா ஓஹோ திருச்சி பேச்சுக்கள். ஸ்ரீமதி இவள் ஸ்லாகித்துப் பேசியதை ரசித்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

அது மட்டுமா? ஹாஸ்டலில் இருக்கும் பத்து பதினைந்து குழந்தைகளைப் பற்றியும் பேச ஆரம்பித்தாள். 

ஆயிஷா அப்பா இப்படி, ஸ்டெல்லா அம்மா இப்படி, நீரஜாவோட அண்ணன் என்னடான்னா .... இப்படியாக போய்கோண்டே இருந்தது.

கடைசியாக கல்யாணத்தின் திருமண விஷயம் பற்றி ஆரம்பித்தது.

'லலிதாவுக்கு பார்த்திருக்கற பட்டாபி உடனே ஒரு மாசத்துல சிங்கப்பூர் போகணுமாம். அதுக்குள்ள கல்யாணத்த வெச்சிக்க முடியுமான்னு கேட்கறா. மாலதி ஆத்திலேயும் இந்த அலையன்ஸ விட மனசு வரல. ரெண்டு கல்யாணத்தையும் ஒண்ணா வெச்சுக்க சொல்றா. அவ்வளவு சீக்கிரம் என்னால தயாராக முடியாது. அதான் ஒரே விஜாரமா இருக்கு அண்ணு.  ஜானா அப்பா என்னடான்னா ஜானாவுக்கு முடிச்சோண தான் லலிதா கல்யாணம்னு சொல்றார்.'

'மூணு பேர் கல்யாணத்தையும் ஒண்ணா மூணு மாசம் கழிச்சு வெச்சுக்க சொன்னா, கோமதி சம்மதிக்க மாட்டேங்கறா. ஒரே குழப்பமா இருக்கு.'

'சிங்கப்பூரில வேலைக்கு சேர்ந்துட்டு மூணு மாசம் கழிச்சு கல்யாணம் பண்ணிண்டு போக முடியாதோ பட்டாபிக்கு?'

'அப்படியும் சொல்லி பார்த்துட்டேன் அண்ணு. அங்க அவனுக்கு இப்ப பேச்சுலர் அக்காமடேஷன் கொடுத்துட்டு அப்புறம் ஃபேமிலி அக்கமோடேஷன் கிடைக்க ஒரு வருஷம் வெயிட் பண்ணனுமாம். அதுவரைக்கும் லலிதா இங்க தான் இருக்கணுமாம். இல்லாட்டி ஒரு வருஷம் கழிச்சு கல்யாணத்தை பண்ணிண்டு அவளை சிங்கப்பூர் அழச்சிண்டு போகறானாம். அதுவரைக்கும் சந்துரு கல்யாணம் டிலே ஆகும். எனக்கு தலையே சுத்துது. எங்காத்து மாமாவோ, கல்யாணம் கல்யாணத்துக்கு மூணு மாசம் கண்டிப்பா வேணும்னு சொல்றார். தலைய சுத்தறது.'

'கடைசியா ஒரு குண்ட தூக்கிப் போட்டியே மாலதி கல்யாணத்துக்கு ஒரு வருஷம் ஆகும்னு. அத கேட்டதிலேந்து எனக்கும் தல சுத்துதுடி.'

'நாங்க க்ளியரா சொல்லிட்டோம். இனிமே அவாதான் முடிவெடுக்கணும்.'

'சரி, சித்த கோமதி கிட்ட பேசி பட்டாபி எந்த கம்பெனியில சேரப்போறான், அதோட அட்ரஸ், போன் நம்பர்லாம் வாங்கித்தாயேன்.'

'என்ன அண்ணு, அந்த கம்பெனி எம்.டி. யோட பேசப் போறையா?'. கேட்டு விட்டு சிரித்தாள்.

'அப்படித்தான் வெச்சுக்கோயேன். வாங்கித்தா முதல்ல.'

அரை மனதுடன் கோமதியுடன் பேசினாள். நல்ல வேளை, பட்டாபியும் ஆத்தில் இருந்ததால் விவரங்கள் கிடைத்தன.

ஆங்கிலத்தில் எல்லாம் இருந்தன. அதனால், தன் சின்ன மணி பர்ஸில் மடித்து வைத்துக் கொண்டாள்.

'அண்ணு, அது சீனாக்காரன் கம்பெனியாம். எனக்கு என்ன, நீ மிரட்டுற மிரட்டல்ல இந்தியா மேல படையெடுக்கப் போறான் சீனாக்காரன், பார்த்துக்கோம்மா'

'அதையும்தான் பார்ப்போமே, அந்த சப்பை மூக்குக் காரன் என்ன பண்றான்னு?'

'உன் ஆத்துக்காரர் மிலிட்டரியோன்னோ. அந்த தைரியம்தான் ஒனக்கு.'

'எங்க ஆத்துக்காரர் மட்டும் இருந்திருந்தார்னா, ஆறு குழந்தைகளையும் விறு விறுன்னு அழச்சிண்டு போய் கோவில்ல வெச்சு தாலிய கட்ட சொல்லி அழச்சிண்டு வந்திருப்பாராக்கும்'

சிரித்தார்கள் இருவரும்.

'பார்க்கலாமே, அண்ணு என்னதான் செய்யப் போகிறாள் என்று?

தொடரும்