சாய்

 33. சாய் (சிசீ 9) #ganeshamarkalam

எங்கேயோ எப்பவோ படிச்ச ஞாபகம், காசீப் படித்துறைகளெல்லாம் மராட்டிய மன்னர்களாலும் இன்ன பிற வெளிப் பிரதேசத்து செல்வந்தர்களாலும் 17ஆம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்டதாம். அதுக்கப்பரம் ஷிண்டே, ஹோல்கர், போன்ஸ்லே இப்படீன்னு. நிறைய ப்ரைவேட் உபயோகத்துக்குன்னு. நதிக்கு அக்ஸெஸ் இருந்துட்டா வசதீன்னு. தான் கட்டினதுல பிறத்தியார் வந்து போணம்னா கப்பம் கட்டியாணம். எப்படீ பாருங்கோ.

படியேறினதும், ஊரச் சுத்தி வரலாம்னு. நன்னாத்தான் இருக்கு. பழைய கட்டடங்கள். சில இடங்களில் கலர் கலரா பல வர்ணங்கள் பூசப்பட்டு. நெரிசலான தெருக்கள். சிலதில் ஆள் நடமாட்டமேயில்லை. சிலதில் ரெண்டுபக்கமும் கடைகளும் வண்டிகளும் போயிண்டு. சட்டுன்னு பாத்தா அகலமான ரோடுக்கு வந்தாச்சு வாகனங்கள் குறுக்கேயும் நெடுக்கேயுமா, பலதரப்பட்டன. இல்லைன்னா அதுலேந்து மரக்கிளைகள்போல ஏடாகூடமா முளைச்சதோன்னு சின்னச் சின்னதா கிளைச் சாலைகள். சிலது டெடெண்ட். போனா வந்த வழியாவே திரும்பி வரணம். ஒரு டீ குடிச்சாத் தேவலைன்னு பட்டது. வடக்கேயெல்லாம் எனி டைம் இஸ் டீ டைம். 

இன்னொண்ணூம் சொல்லுவா விளையாட்டா. எனி ப்ளேஸ் இஸ் பிஸிங்க் ப்ளேஸ். ஆண்களுக்கு. ஆனா காசீல போன 5 வருடங்களா நிறைய வேலை நடந்து நதியையும் நகரத்தையும் சுத்தம் செஞ்சிருக்கா. இல்லைன்னா இது ஒரு தினுசாத்தான் இருக்குன்னு சிலர் சொல்லிக் கேள்விப் பட்டிருக்கேன். மின்னமே ஒருக்கா பாத்திருந்தா இப்போ மாறுதல்களை கண்டுபிடிச்சு சிலாகிச்சிருக்கலாம். ஆனா இத்தனை ஜனம் வாழும் இடத்தை, ட்யூரிஸ்ட் வந்துபோகிர ஊரை இத்தனை சுத்தமா வச்சிருப்பதே ஆச்சர்யம்னு பட்டது. நமூர் ஜனங்களோட சுபாவம் தெரிஞ்சதே! நாம அழுக்குப் படுத்திண்டே இருப்பம் அரசாங்கம் சுத்தப் படுத்தும்னு. ஜப்பானோட உதவியோட ஊரை புதுப்பிச்சு அதன் பழமை கெடாம மாத்தி நிர்மாணம் செஞ்சிருப்பது கண்கூடு.

எதுத்தாப்போல ஒருத்தன் வரவே “இங்கே நல்ல டீ எங்கே கிடைக்கும்?” “விஷ்ணு டீ எம்போரியம் இருக்கு ஆனா 2 கிமீட்டர் தூரம், இப்படீக்கா போலாம், இல்லை பக்கத்துச் சந்துல அஸ்ஸி காட்டில் காசி டீ ஸ்டால் இருக்கே!” டீக் கடைய எம்போரியம்கிரா! கோஆப்டெக்ஸ் ஜவுளீல்லாம் வச்சிருப்பானோ! நாம ஊரப் பாக்கத்தானே வந்தம் தூரக்க இருக்கரத்துக்கே போலாம்னுட்டு போரேன். அப்படியே வளைஞ்சுண்டு கங்கை போலவே போனது ஒரு ரோடு. அதுல போனா மன்மந்திர்னு கேளுங்கோ போயிடலாம்னு சொன்னானே! மானசரோவர் லேன்ல வந்திண்டிருகப்போ இன்னும் நூறு தப்படி போனா வந்துடும்னு மேப் காமிக்க ஒரு சின்ன ஜங்க்ஷனுக்கு வரேன். அங்கேந்து 3 ரோடு பிரிஞ்சது. 

இந்தப் பக்கமா அந்தண்டையான்னு புரியாம நிக்கரச்சே பின்னாடீலேந்து ஒரு சைக்கிள் வந்து மடார்னு எம்மேல இடிச்சு நின்னது. பின்னங்காலில் நல்ல அடி. “ஐயோ”ன்னு வாய்வரை வார்த்தை வந்துடுத்து. காசீல அப்படியா கத்துவானு அடக்கிண்டு திரும்பிப் பாக்கரேன். குடுமியோட லேடீஸ் சைக்கிள்ள நம்மூர் சாஸ்த்ரிகள். வந்த கோவத்தை அடக்கிண்டு “என்ன இப்படி வந்து முட்டீட்டேளே?” “சாரி. ரெம்ப சாரி. மன்னிக்கணம். மின்னாடி சந்துலவே உங்களைப் பாத்துட்டேன். நம்மூர் மனுஷாவா பட்டது. வழி தெரியலையோ உதவலாம்னு வேகமா பின்னாடியே வந்தேனா, நீங்கதான் எதிர்பாக்காம சட்டுன்னு நின்னுட்டேள்.” “அப்போ தப்பு எம்பேர்லதான். காசுக்கு வந்தது தப்பு. தெருவுல நடந்து வந்தது தப்பு. சட்டுன்னு நின்னதும் என் தப்பு.” படபடன்னு வார்த்தை வந்தது.

“அச்சச்சோ. என்ன இப்படி கோச்சுக்கரேள்? நீங்க மாயவரமா கும்மோணமா?” “கும்மோணம். அதுக்கென்ன இப்போ?” “நான் மாயவரம். அந்தக் காலத்துலேயே ரெண்டு மனுஷாளுக்கும் ஆகாது. மாயவரத்தான்னு நீங்க கேலி செய்வேள். கும்மோணத்துக் காரனை அண்டவிடப் பிடாதுன்னு நாங்க பதிலுக்கு. இன்னைக்கு வேண்டாமே! இந்தூருக்கு வந்திருக்கேள். இடிச்சதுக்கு பரிகாரமா உங்களுக்கு ஒரு மசாலா டீ வாங்கித் தரேன் வாங்கோ.” இது நல்ல டீலாப் படவே சிரிச்சிண்டே “வாங்கோ நானும் டீ எம்போரியத்தைத் தேடிண்டுதான் போரேன்.”

சின்னச் சந்துல 100 அடிதூரத்தில் இருக்கு. இவர் கூட வரலைன்னா சுத்திண்டிருந்திருப்பேன். இத்தனை துரத்துல கும்மோணத்தானும் மாயவரத்தானும் நெறுங்கிய சிநேகிதாளாப் போயிட்ட அதிசயம் நடந்தேறித்து.

கடைக்கு மின்னாடி வந்ததும் “எம்போரியம்னு ஏன் சொல்ரா தெரியுமோ? விதவிதமா டீ. சிலதை உங்களுக்கு பிடிச்சாப் போலவும் போடச் சொல்லி குடிச்சுக்கலாம். கார்த்தால 8க்கு தொறந்து ராத்திரி 8 வரைக்கும். திங்கட்கிழமை லீவு. வரவாகிட்ட ரெம்பவே ப்ரியமா நடந்துப்பா. பல வருஷங்களா இருக்கு. இந்தண்டை போனா தசாஸ்வமேத் காட். கங்கா ஆர்த்தி நடக்கர இடம். நேரப் போனா ஜந்தர் மந்தர். அந்தண்டை காசி விஸ்வநாதர். ப்ரைம் லொக்காலிடி, நிறைய ஜனம் வரா போரா. உங்களுக்கும் சேர்த்து மசாலா டீ சொல்லிடரேன். சக்கரை கம்மியா. உள்ளே உக்காந்துக்கலாமா இல்லை இங்கே நிக்கலாமா?” “நிக்கலாம். சில்லுன்னு காத்தடிக்கரதே! நன்னா இருக்கு.” பெருங்களத்துரில் அடிக்கர காத்து நாறும்.

டீ திக்கா வாசனையா வந்தது. நல்ல சூடு. மண் குவளைல “இதில் எப்படி? கப் எண்ட் சாஸர் குடுக்கமாட்டாளா?” “அது எதுக்கு கர்மாந்திரம்? இதான் ஹைஜீனிக். கொரானா காலத்துல.” மாமா என் பதிலுக்கு காத்திண்டிக்காம தன்னோடதை உதட்டில் வச்சு ருஸிக்க ஆரம்பிச்சாச்சு. வந்த இடத்தில் இதெல்லாம் பழகிக்கணம்னு நானும். எங்களுக்கு மின்னாடி குடிச்சு முடிச்சவன் குவளையை கடையோரமா போட்டூட்டு போகவே மாமா அவன் தோளைப் பிடிச்சு நிறுத்தி, “எடுத்து டஸ்ட் பின்னில் போடு.” அதட்டவே, எடுத்து வச்சுட்டுப் போரான். மாமா செஞ்சது சரியாத்தான் பட்டது. “ஓரு இடம்னு அதுக்கு இருக்கப்போ அதில் போட்டா சுகாதார டிப்பார்ட்மென்ட் வரச்சே எடுத்துண்டு போக லகுவாயிருக்கும். ஜனங்கள் திருந்தவேயில்லை.” என்னைப் பாத்து சொல்ல ஆரம்பிக்கரர்.

“உங்களுக்கு தெரியுமோ? மனுஷா எப்படிப்பட்ட வாழ்க்கையை வாழரா என்பதுக்கு அவாகிட்ட இருக்கும் செல்போனின் விலைய வச்சு கணிக்கரம். நம்பளை விட சின்ன நாடான பூட்டான்தான் உலகத்துலேயே ஹேப்பினஸ் இண்டெக்ஸில் டாப்புல. நவீனங்கள் பெருகிட்டாலும், மெட்ரோ ஓடினாலும், கிராமத்தானும் பிளேன்ல பறந்தாலும் அடிப்படை வாழ்க்கைத் தரம் உசரலை. பூட்டான்ல சந்தோஷமா ஏன் இருக்கான்னா சுத்தமான காத்தை சுவாசிப்பதாலேயே! சுத்தமான காத்து இயற்கை சார்ந்த வாழ்க்கையிலேயே சாத்தியம். காசீல ஏன் யூபீல பல இடங்கள்ல மண்குவளைதான். டிஸ்போசபிள். பயோடிக்ரேடபிள். ரிசைக்கிளபிள். இதில் விட்டுக் குடிச்ச டீக்கே ஒரு தனியான சுவை கூடும்.”

அடன்னு பட்டது. புரோகிதம் செய்யர சாஸ்த்ரிகளுக்கு என்னெல்லாம் தெரிஞ்சிருக்கு! “மாமா பீங்கான் கப்பும் களிமண்ணுல செஞ்சதுதானே. பல நாட்கள் பயன்படுமே!” “வாஸ்த்தவந்தான். நாமெ என்ன நினைக்கரோம்? பிங்கான் கப் சாசரில் வச்சுத்தந்தா பெரீய மரியாதை கிடெச்சுட்டாப் போல். டீக் குடிக்கரப்போ என்ன மரியாதை எதிர்பாக்கணம்? டபரா டம்ளர்ல தந்தா கவுரக் குறைச்சல்னும்! பீங்கானும் களிமண்ணுதான் ஆனா அதை அப்படி பளபளன்னு மெல்லிசா உருவகப்படுத்த எத்தனை எனெர்ஜி விரயமாறதுன்னு தெரியுமா. லேபர், ஓவனை சூடு படுத்த எலெக்ட்ரிசிடி இல்ல வேற எரிபொருள்னு? பல வருஷம் யூஸ் பண்ண வைக்கரத்துக்கு இடம், ஒருத்தர் யூஸ் செஞ்சப்பரம் அடுத்தவா யூஸுக்கு மின்னாடி கழுவி சுத்தப் படுத்த நிறைய நீர். எரிபொருளை எரிக்கரச்சே கிளம்பும் புகை. கழுவின நீரை வெளியேற்ற சுகாதாரமான வழிமுறைகள். ஒரு டீயக் குடிக்க எத்தனை விஷயங்களை நாம சட்டை செய்யலை! இந்தக் கடைபோல கோடிக்கணக்கில் நம்மூரில் இருக்கும் டீக்கடைகள்லேயும் விரயமாகும், சுற்றுச் சூழலை பாதிக்கும் எத்தனை விஷயங்கள் நமக்குத் தெரியாம நடந்துண்டிருக்கு பாருங்கோ!”

இன்னும் சொல்லப் போரார்னு தெரிஞ்சது

“நாம செய்யும் ஒவ்வொரு செயலிலும் இருக்கும் கார்பன் ஃபுட்ப்ரின்ட்னும் வாட்டர் ஃப்ட் ப்ரின்டுனும் சொல்லுவம். கோடிக்கணக்கில் ஜனத்தொகை உள்ள நாட்டில் இது மிகப்பெரீய சுகாதாரக் கேடாச்சே. யோசிக்கேண்டாமா? உபயோகிக்கும் எரிபொருள்ல ஆரம்பிச்சு எடுத்துக்கொள்ளும் எல்லா உட்பொருள்களையும் கவனமா விரையம் ஆகாம பண்ணினா நாமளும் சுத்தமான காத்துக்கு, குடிக்கப்போர நீருக்கும் அதிபதியாவம், நாமளும் சந்தோஷமா வாழலாம். இதெல்லாம் ஏன் சொல்ரேன்னா காசி க்ஷேத்திரமும் நம்ப கோவில் வழிமுறைகளும், சனாதன சம்பிரதாயங்களும், சாஸ்திரங்களும் நம்பளை இயற்கையோட ஒன்றித்தான் வாழ சொல்லிக் கொடுத்திருக்கு. ஆனா தூர வந்துட்டம். இன்னொண்ணு தெரியுமோ?” தெரியாதுன்னு பாக்கரேன்.

“நானெல்லாம் ஹோமம் செஞ்சு வைக்கரத்துக்குன்னு போரச்சே ஈஸ்வரனை மனசில் தரிச்சிண்டு மந்திரம் சொல்லிண்டே தேங்காய்ப் பில்லைப் போட்டு கடைஞ்சா சட்டுன்னு அக்னிபகவான் வந்துடுவர். ஹோமங்களுக்கு அக்னி சுயமா வரணம் முடிஞ்சதும் அவரா போணம். பல சாஸ்த்ரிகள் என்ன செய்யரான்னா அதுக்குண்டான மந்திரமும் தெரியாது சொல்ரதில்லை, சூடத்தை வரட்டீல வச்சு நெறுப்புக் குச்சியால கொளுத்திண்டு. ஹோமமே சுற்றுபுரத்தையும் நம்ப மனசையும் தூய்மைப்படுத்தன்னே செய்வது. அதுக்கு பெட்ரோலியம் ப்ராடக்டும் நெறுப்புக் குச்சில இருக்கும் பாதரஸ கெமிக்கலும் தேவையா? இப்படி நிறைய விஷயங்கள் நம்ப சாஸ்திரத்துல இருக்கு. யாரும் கண்டுக்கரதில்லை”.

சரியாத்தான் சொல்ரர். என் முகத்தில் எக்ஸ்ப்ரெஷன் எப்படியோ? “மாமா! ரெம்ப பேசிட்டேனோ? உங்களுக்கு தெரியாதது இல்லை. மண்குவளையப் பாத்து முகஞ்சுளிச்சேளே! அதான் லெக்சர் அடிச்சுட்டேன். காசி விஸ்வந்தார் தரிசனம் ஆச்சா?” 

“இல்லை போணம்”. “அவசியம் போயிட்டு வாங்கோ. மொள்ள மொள்ள அவர் உங்களுக்குள்ள பூந்துண்டுடும் அதிசயத்த ப்ரத்யக்ஷமா பாக்கலாம். சிவனை பிரீதி பண்ணுவது ரெம்ப சிம்பிள். கொஞ்சம் ஜலம் ரெண்டு வில்வ இலை போதும். புஷ்பம், பெரீசா மாலை, நெய்வேத்தியம் வஸ்த்திரம்னெல்லாம் எதிர்பாக்க மாட்டர். கொடுத்தா சரி, இல்லைன்னா ஒண்ணுமில்லை. இப்போ கோவிலுக்கு கங்கைக் கரைலேந்து போக விசாலமான பாதை அமைச்சு தங்கக் கோவிலை முழுசா கண்குளிர பாத்துட்டு சுவாமி தரிசனம் செய்யலாம். மின்னெல்லாம் பக்தாளே அபிஷேகம் செய்யலாம். அதை மட்டும் நிறுத்தி வச்சிருக்கா. லோகத்துல ஃபுல்லி அக்ஸெசிபிள் கடவுள் நம்ப காசி விசுவநாதர். எத்தனை நா இருக்கப்போரேன்னு சொன்னேள்?”

“10நாளாவது இருக்கலாம்னு வந்திருக்கேன். திரும்பிப் போக அவசரமேயில்லை.” “அப்போ ஒண்ணு சொல்லவா?” “சொல்லுங்கோ!” நிச்சயம் என்னவோ முக்கியமா சொல்லப்போரார்னு பட்டது

“காசிக்கு வரவாள்லாம் மொதவேலையா கோவிலுக்குப் போயிடுவா. அவசரப்படக் கூடாது. ட்யூரிஸ்டா வந்தேளா. யாத்ரியாவான்னா தெளிவா தெரியலை. ஆனா இந்தூருக்கு வந்தாவாளுக்கு புதுசா என்னவாவது ஆகும். மொதல்ல காசி மாநகரத்தை உள் வாங்கிக்கணம். ஏன்னா விஸ்வநாதன் கோவிலுக்குள் இருக்காப்போல் காசிபூரா வியாபிச்சுக் கிடக்கான். உங்களை உள்ளே வான்னு அவன் சொல்ரத்துக்கு மின்னாடி அவனை உங்களுக்குள்ளே பூந்துக்க அவகாசம் கொடுங்கோ. ஊரச் சுத்தீண்டு இருங்கோ. அவனே இப்போ வான்னு கூப்பிடுவது காதில் ஒலிக்கும். அப்போ போனா அந்த சன்னதீல கிடைக்கும் அனுபவமே தனி. நான் வரட்டுமா? பிராப்த்தமிருந்தா நாம மீண்டும் சந்திப்பம். உங்கமேல சைக்கிளால இடிச்சதுக்கு இன்னொருக்கா மன்னிப்பு கேட்டுக்கரேன்.” பதிலுக்கு காத்திண்டிருக்காம சட்டுன்னு ஏறிண்டு போயிட்டர்.

மாமா சரியாத்தான் சொன்னர். நான் தனியா வந்திருந்தாலும் இன்னைக்கு கார்த்தாலேந்து என்னோட குடும்பத்திலுள்ள பெரியவா எல்லாம் என்னோட கூட வந்திருப்பதா ஃபில் ஆரது. மணி 11கூட ஆலை, இன்னைக்கு சந்திச்ச ரெண்டு பேரும் நிறைய விஷயங்களை அசால்டா சொல்லிக் கேட்டேன். ஜனவரி 2022. புதுவருஷம் பொறந்தாச்சு இருந்தாலும் என்னவோ தெரியலை பின்னோக்கிப் போயிண்டிருக்கபுல பட்டது. சுவாமிதரிசனம் முக்கியந்தான், இங்கே இருக்கரப்போ தினம் ஒருக்கா போனாலும் தப்பில்லை. ஊருக்குப் போனா எல்லாருக்கும் தினம் தினம் திவ்யமா தரிசனம் ஆச்சுன்னு சொல்லிக்கலாம்தான். பொறாமைப் பட வைக்கலாம். 

ஆனா அதுவா முக்கியம்? பாவத்தை தொலைக்கன்னு வரவா ஆகப்பெரீய பாவம் என்னன்னு புரிஞ்சிக்கணம். நாம பிறந்த இந்த பூமிக்கு, நம்மை வாழ வச்சிண்டிருக்கும் இயற்கைக்கு தீங்கு விளைவிச்சு இந்த இடத்தை வரப்போகிர சந்ததியினருக்கு பிரயோஜனமில்லாம செய்யும் எதுவுமே மிகப் பெரீய பாவம். மாயவரம் மாமா அதத்தான் சொன்னரோ!