மனதோடுமலர்கள்_56

மனதோடுமலர்கள்_56

அத்யாயம் 56

கதையாசிரியர்: பாஸ்கர் சத்யா 

ட்ரெயினில் ஏறியவுடன் மாலதியின் கையை பற்றினான் சந்துரு.

'ரொம்ப தேங்க்ஸ் மாலதி. எங்க அம்மா மேல எவ்வளவு உசுர வெச்சுருக்க. அக்காவோட நிச்சதார்த்தத்தை கூட விட்டுட்டு ஓடி வந்தியே. ரொம்ப பெருமையா இருக்கு.'

மௌனமாக இருந்தாள். எதுவும் பேசவில்லை. சிரிப்பும் இல்லை அவள் முகத்தில்.

'ஏன் பேசமாட்டேங்கற? உங்க அண்ணாவ நெனச்சு கவலைப் படறியா? எல்லாம் சரியாயிடும். ஸ்ரீமதி மாமிதான் ஹெல்ப் பண்றேன்னு சொல்லியிருக்காளே. கவலைப் படாதே.'

அதற்கும் மௌனம். தீவிர சிந்தனையில் அவள் இருந்து கொண்டிருந்தது போல இருந்தது.

'இருந்தாலும், உங்க அண்ணா பொது இடத்தில இப்படி உன்ன பேசியிருக்கக் கூடாது.'

அதுவரை கேட்டுக் கொண்டிருந்த மாலதி, அதுவரை அவன் தடவிக் கொண்டிருந்த அவள் கையை சட்டென்று விடுவித்துக் கொண்டாள்.

கோபத்துடன் அவனை ஒரு பார்வை. அவனுக்கு பிரமிப்பை தந்தது அவள் கோபித்த விதம்.

'நேத்திக்கு ஆஸ்பிடல்ல உங்க கிட்டேந்து சிகரட் வாடை வந்ததே. டூ யூ ஸ்மோக்?'

இந்த கேள்வியை அவன் எதிர்பார்க்கவில்லை. என்ன சொல்வது என்றும் சற்று புரியவில்லை.

'எஸ். ஐ டூ ஸ்மோக். பட் ஐ அம் நாட் எ செயின் ஸ்மோக்கர்.'

'ஓஹோ, அப்படி ஒண்ணு இருக்கோ க்ளாசிஃபிகேஷன்? அம்மாவை உள்ளே அழைத்துக் கொண்டு ஆக்ஸிஜன் வைக்கறதுக்குள்ள அய்யா ஓடிப் போய் ஒரு சிகரட். அப்படித்தானே?'

'ரொம்ப டென்ஷனா இருந்தது. அதான்.'

'நீங்கள்லாம் ஆம்பிளைகள். எது செஞ்சாலும் ஒரு காரணம் இருக்கும். உங்க காரணம் டென்ஷன், அப்படித்தானே?'

மௌனம் அவனிடம். பிறகு நேருக்கு நேர் பார்க்க முடியாமல், குனிந்து கொண்டு, 'சாரி. இனிமே...'

'இனிமே மாட்டிக்காம அடிப்பீங்களாக்கும்.  நீங்க தம் அடிக்கறது அம்மாக்கு தெரியுமா?'

சற்று மௌனம். பிறகு 'தெரியாது'.

'பேஷ், பேஷ். ஒரு தகப்பன சரியா கூட பார்க்காத ஒரு குழந்தையை, ஒரு மொட்டைய போட்டுண்டு படிக்க வெச்சு ஆளாக்கிய தாய் கிட்ட சொல்ல முடியாத அளவுக்கு ஒரு கெட்ட பழக்கத்தை வெச்சிருக்கீங்க. அப்படித்தானே?'

என்ன பேச முடியும் அவனால். ஏதாவது பேச ஏடாகூடமாக ஏதாவது நடந்து விடுமோ என்ற பயம் வேறு உறுத்திக் கொண்டிருந்தது.

'சொல்லுங்க சார். உங்களுக்கு இருந்த டென்ஷனுக்கு மேல என்னிட்டயும் அப்ப இருந்தது. நான் அடிக்கலையே சிகரெட்ட. இப்பவும் தான் டென்ஷன் எனக்கு. எனக்கும் ஒண்ணு தாங்கோளேன். ரெண்டு பேரும் ஊதித் தள்ளுவோம்.'

'ப்ளீஸ். ஸ்டாப்.  யூ ஹர்ட் மீ. கொஞ்சம் கொஞ்சமா உட்டுடறேன் மாலதி. பிலீவ் மீ'.

'யூ நோ. ஐ ஹேட் ஸ்மோக்கர்ஸ். நீங்க ப்ரபோஸ் பண்ணின அன்னிக்கே தெரிஞ்சுருந்ததுன்னா, அன்னிக்கே ஒரு குட் பை சொல்லியிருப்பேன். இப்பவும் ஒண்ணும் குடி முழுகல. லெட் அஸ் பார்ட் அஸ் ஃபரெண்ட்ஸ், ஈவன் நௌ.'

'மாலதி, ப்ளீஸ் மாலதி. ஐ ஸ்வேர், ஐ வில் கிவ் இட் அப்'.

'என்ன சொன்னீங்க, என்ன சொன்னீங்க, என் அண்ணா இப்படி பிஹேவ் பண்ணியிருக்க கூடாது, அப்படித்தானே. அவன் கிட்ட கோபம் இருந்தது. உங்க கிட்ட பொய்யே இருக்கே.'

'நீங்க பாட்டுக்கும் இஷ்டத்துக்கு, அதான் டென்ஷன் வரும்போது, ஜாலியா இருக்கும்போது..எப்பப்பெல்லாம் தோணறதோ, அப்பப்பெல்லாம் ஊதுவீங்க. கேன்ஸர் வந்ததுன்னா, ஆஸ்பத்திரியும் அதுவுமா அம்மாவோ, நானோ அலையணும். நீங்க ஜாலியா பெட்டுல படுத்துண்டு ஹாய்யா தூங்குவீங்க. உங்கள பார்க்கள் வர ஃபரெண்ட்ஸெல்லாம் சாத்துக்குடி, ஆப்பிள் எல்லாம் கொண்டு வருவா, சாப்டுண்டு ஜாலியா பொழுத கழிக்கலாம். பணக்கஷ்டம் மனக் கஷ்டம் எல்லாம் நாங்க பட்டுண்டு, சிகரெட் நாங்க ஊதாம, எங்க ஹெல்த்தை பார்த்துண்டு உங்களுக்கு சம்ரக்க்ஷை பண்ணிண்டு காலத்தை ஓட்டணும்.'

'ஆச்சு, நமக்கு கல்யாணம் ஆகி கையில ஒரு குழந்தைய கொடுத்துட்டு நீங்க கேன்ஸர்ல போயிட்டா நானும் ஒரு மொட்டையை போட்டுண்டா இன்னொரு அண்ணு அம்மா வீட்டுல தயார். நல்லா இருக்கு சார் உங்க சுயநலம்.'

'என்ன சொன்னேள், என்ன சொன்னேள்..ஐ அம் நாட் எ செயின் ஸ்மோக்கர். செயின் ஸ்மோக்கருக்கு கேன்ஸர் வரும், உங்களமாதிரி இருக்கறவாளுக்கு வராதோ. எந்த சிகரட் வழியா கேன்ஸர் வரும்னு யாரும் இன்னும் கண்டு பிடிக்கலை சார்.'

ஏவுகணை போல துளைத்தது. நூறு சதவீதம் ஞாயம் அவள் பேச்சில் இருந்ததால், அங்கு ஆண் ஆதிக்கம் எழுந்து கொள்ளவே முடியவில்லை.

எதிர்த்து பேசமுடியவில்லை. உள்ளுக்குள் பூகம்பம். எதிர்த்துக் கேட்க துடிக்கும் கோபத்தை அடக்குவதால் வாய் உலர்ந்து உதடுகள் ஒட்டிக் கொண்டு ஒரு பெரிய அவஸ்தையில் சிக்கித் தவித்துக் கொண்டிருந்தான். தேவையில்லாமல் கர்ச்சீஃபால் அடிக்கடி முகத்தை துடைத்துக் கொண்டிருந்தான். 

அவளோ எல்லாவற்றையும் கொட்டித் தீர்த்துவிட்டு தீவிர யோசனையோடு ஜன்னலுக்கு வெளியே மனம் லயிக்காமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

மௌனம், மௌனம் இருவரிடத்தும். வண்டி பல்லாவரம் வந்து விட்டது. க்ரோம்பேட்டை வந்துவிட்டது என்று நினைத்து எழுந்து நடக்க ஆரம்பித்தாள் எக்ஸிட் கதவை நோக்கி.

'எங்க போர. இன்னும் ஸ்டேஷன் வரல.'. கையைப் பிடித்து இழுத்தான்.

மீண்டும் விருட். ஃபுட் போர்ட் அருகாமையில் நின்று விட்டாள், பக்கவாட்டில் இருந்த கம்பியை பிடித்துக் கொண்டு.

என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் ஒரு படபடப்புடன் அவள் பக்கத்தில் நின்று கொண்டிருந்தான் அவனும்.

ட்ரெயினின் ஓட்டம் இறங்க வேண்டிய குரோம்பேட்  ஸ்டேஷனில் முடிவுக்கு வந்தது. அவர்களின் மனங்களின் ஓட்டம்?  நடந்து கொண்டிருந்த போதும் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தது.

தொடரும்