ஶ்ரீமுக்கூர் ஸ்வாமியின் உபன்யாஸத் துளிகள் பகுதி −10

 (ஶ்ரீமுக்கூர் ஸ்வாமியின் உபன்யாஸத் துளிகள் பகுதி −10

"நடாதூர் அம்மாள்"  என்று ஒரு மஹானுக்குத் திருநாமம்..

அவர் என்ன பண்ணுவாராம்?..

தேவாதி ராஜனுக்கு நித்யம் ராத்திரி வேளையில் பால் அமுது சமர்ப்பிப்பாராம். 

பாலை நிவேதனம் பண்ணும்போது, அதை நன்றாக ஆற்றி விரலை விட்டுப் பார்ப்பாராம்!.

தாயார் பாலாடையில் பால் ஊற்றி, விரல் விட்டுப் பார்த்து, சுகோஷ்ணமாக இருந்தால்தானே குழந்தைக்கு ஊட்டுவாள்!.

..அப்படி இவர் நிதானமாகத் தொட்டுப் பார்த்து, சுகோஷ்ணமாக இருந்தால்தான், பகவானுக்கு நிவேதனம் பண்ணுவாராம்!..

அதனால், பகவானே அவரை, "அம்மா" என்றுதான் கூப்பிடுவானாம்!..

நாளடைவில் அந்தப் பெயரே அவருக்கு நிலைத்து, அவரை எல்லோரும், "நடாதூர் அம்மாள்" என்றே அழைக்க ஆரம்பித்தனராம்!..

வாஸ்தவத்தில் பாலை பகவானுக்கு எப்படி நிவேதனம் பண்ண வேண்டும்?..

தடாலென்று அடுப்பிலிருந்து இறக்கி, நிவேதனம் பண்ணினாலும், அவன் ஏற்பான்..

அவன், அக்னிக்கும் அக்னி ஆனவனாச்சே!

அதனால் எவ்வளவு உஷ்ணமாக இருந்தாலும் அவன் ஏற்பான்!..

ஆனால், நாம் எப்படிச் சாப்பிடுகிறோமோ, அப்படித்தான் பகவானுக்கு நிவேதனம் பண்ண வேண்டும்!.. அதுதான் அவனிடத்தில் நமக்குள்ள ப்ரீதியைக் காட்டுகிறது!..

தனுர்மாஸம் பகவானுக்கு நித்யமும் பொங்கல் நைவேத்யம் பண்ணுகிறோம்..

அதை நம் இலையில் போட்டுக் கொள்ளும் போது இன்னும் கொஞ்சம் நெய் சேர்த்துக் கொண்டு, பக்கத்தில் தொட்டுக் கொள்ள வைத்துக் கொண்டு சாப்பிட்டால், 

அது மிகவும் அபசாரம்!..

இலையில் உட்கார்ந்து சாப்பிடும்போது, இன்னும் கொஞ்சம் நெய் ஊற்றிக் கொள்ள வசதி இருக்கும்போது, அதை முதலிலேயே ஊற்றினால், பகவான் வேண்டாம் என்று சொல்லி விடுவானா?..

அவனுக்கு நிவேதனம் பண்ணும்போதே இன்னும் இரண்டு கரண்டி நெய் சேர்த்திருக்கலாமே... 

அதை விட்டுவிட்டு, தான் சாப்பிடும்போது இலையில் அதிகப்படியாய் சேர்த்துக் கொள்வது அபசாரம்தானே!..

பகவான் எப்படி அமுது செய்கிறானோ, அப்படியே நாம் சாப்பிட வேண்டும்.. 

தொட்டுக் கொண்டும், அவன் நைவேத்யம் செய்த வஸ்துவிற்கு மேலும் உபசாரங்களைச் செய்தும் நாம் சாப்பிடக் கூடாது..

இப்படியெல்லாம் செய்தால், பகவத் அபசாரத்தைதான் நாம் சம்பாதிக்க நேரிடும்!..

நித்யம் ஒருவர் கடைவீதிக்குச் சென்று புடலங்காய் வாங்குவார்..

அவர் போகிற சமயத்தில் வழக்கமாக இன்னொருத்தரும் வருவார்..

"ஏன் நித்யம் புடலங்காய் வாங்குகிறீர்?.. இவ்வளவு காய்கள் இருக்கிறதே!.. இவை எல்லாம் உமக்குப் பிடிக்காதா?.." என்று அவர் இவரைக் கேட்க,

இவர் அதற்கு, "என் பையனுக்குப் புடலங்காய் என்றால் ரொம்பப் பிடிக்கும்.. அதனால் வாங்கிக் கொண்டு போகிறேன்.." என்றார்..

அதை வீட்டுக்குக் கொண்டுபோய், புடலங்காய் பால்கூட்டு பண்ணி, பகவானுக்கு நிவேதம் பண்ணுகிறார்..

ஆனால், அதை பகவான் ஏற்பானா?..

"பையனுக்கு" என்று சொல்லியபோதே, அந்த வஸ்து தோஷமாகப் போய்விட்டது!..

"எங்கள் க்ருஹத்தில் இருக்கிற திருவாராதன மூர்த்திக்குப் புடலங்காய் என்றால் இஷ்டம்.." என்று சொல்லி வாங்கியிருந்தால், எந்த தோஷமும் இல்லை!.. 

அவனுக்கு நைவேத்யம் செய்தபிறகு, நாம் யாருக்கு வேண்டுமானாலும் உபயோகப்படுத்திக் கொள்ளலாமே...

....அப்படி ஒரு வஸ்துவை வாங்குகிற போதே, பகவானுக்கு என்றே வாங்க வேண்டும்.. பகவானுக்கு என்றே சொல்ல வேண்டும்...

"....சொல்வதையாவது, அப்படிச் சொல்லேன்.." என்கிறான் பகவத் கீதையில் பகவான் க்ருஷ்ணன்..

ஒருவர் நமக்குப் பழங்களை வாங்கி வருகிறார் என்று வைத்துக் கொள்வோம்..

அதிலிருந்து ஓரிரு பழங்களை எடுத்து, வேறு ஒருவருக்குக் கொடுத்துவிட்டு, மீதியை பகவானுக்கு நைவேத்யம் பண்ணலாமா என்றால், கூடாது!..

ஏன்?..

பழத்தை வாங்கிக் கொண்டு போனவர், அதை சாப்பிட்டு விட்டால், இங்கே நம்மிடம் இருப்பது, "சேஷம்" (அவர் சாப்பிட்ட மிச்சம்) ஆகிவிடுகிறது... அதனால், அதை பகவானுக்குச் சமர்ப்பிக்கக் கூடாது..

நமக்கென்று கொடுத்த பழங்கள் மொத்தத்தையும் அப்படியே பகவானுக்கு நைவேத்யம் செய்ய வேண்டும்.. அதுதான் "க்ரமம்"..

... இந்தமாதிரி விஷயங்களை எல்லாம் பெரியோர்களிடத்தில் கேட்டுத் தெரிந்து கொண்டு, அதன்படி நடந்தால், நமக்கும் நம்சந்ததியருக்கும் அதுவே நல்லது!..