செருவாமணி 29

 #SERUVAAMANI

Written by Baskar Sathya 

#Seruvaamani_29

மன்னார்குடியில் பழக்கமானவர்கள் கண்ணில் தென்பட்டபோதெல்லாம் மெல்ல மெல்ல சொல்ல ஆரம்பித்தார்கள் செருவாமணி தம்பதியினர்.

'அதுக்குள்ளேயா?  படிச்சிண்டிருக்காளே பொண்ணு'.

'நல்ல வரனா அமஞ்சது.  டாக்டர் வரன்.  படிப்பு முடிஞ்சுதான் கல்யாணம்.  வைகாசியில் இருக்கும்.'

'பையன் ரொம்ப அழகாமே.  நம்மாத்துக் கொழந்தை கூட அழகுல ஒண்ணும் கொறச்சல் இல்லையே?'

ஊர்க்காராள் கிட்ட வரனைப் பற்றி சொல்லும்போது அப்படி ஒரு பெருமிதம்.

'மாமா செய்யற தர்ம காரியங்களுக்கு பலன் இல்லாம இருக்குமா?  உங்காத்துல சம்பந்தம் பண்ணிக்க அவாதான் கொடுத்து வெச்சிருக்கணும்.'

இப்படி சிலர் சொல்லும்போது கர்வமும் பெருமிதத்தோடு சேர்ந்து கொள்கிறதே!

'எங்காத்து பொண்ணுக்கும் ஏதாவது இருந்தா சொல்லு விசாலம்.  உங்க அளவுக்கு செய்யாட்டாலும் திருப்தியா கல்யாணத்த பண்றோம்.'

இப்படி நாசூக்கான திருஷ்டிகளும் சேராமல் இருக்குமா?

அரையாண்டு லீவ் முடித்துக் கொண்டு நந்தினி திருச்சி கிளம்பினாள்.  ஆச்சு, இன்னும் மூணு நாலு மாசத்தில் பட்டம் கிடைச்சுடும்.  இனி வாழ்க்கைப் பாடங்களும் சந்தோஷங்களும்.

'செல்லம், நிச்சயதார்த்தத்துக்கு ஃப்ரெண்ட்ஸ் யாரையாவது அழைக்கப் போறியா என்ன?'

திருச்சி பஸ்ஸில் செல்லப் பெட்டியோடு பயணித்துக் கொண்டே நந்தினியிடம் கேட்டார் செருவாமணி.

'இப்ப என் கல்யாணத்தை பத்தி பேசினா அவ்வளவுதான். எல்லாம் மொச்சு எடுத்துடுங்க.  கிண்டலும் கேலியும் காதப் பொளக்கும்.  அப்புறம் படிக்க உடமாட்டா என்ன?  நானே நேரம் பார்த்து சொல்லிக்கறேன். நீ வார்டன் கிட்ட மாத்திரம் சொல்லிடு.  அதுவும் இப்ப வேண்டாம்.  நிச்சயதார்த்தத்துக்கு என்ன கூப்பிட வரும்போது சொன்னா போதும்.'

'தப்பா நெனச்சுக்க மாட்டாளே, செல்லக்குட்டி கல்யாணத்த லேட்டா சொல்றேளேன்னு.'

'எப்படியோ சமாளிச்சுக்கலாம்பா.  இப்ப வார்டன் வேற புதுசு.  பத்மாக்கு பதிலா யாரோ ஆனந்தினு வந்திருக்கா.'

பயணம் முழுவதும் செருவாமணி அவளை சீண்டிக் கொண்டே வந்தார்.

'மாப்பிள்ள உன் கிட்ட என்ன பாடுபடப் போறாரோ.  ரொம்ப சாது மாதிரி இருக்கு.  பாவம் டி அவர்.'

'அவரா பாவம்.  டாக்டருக்கு படிச்சிருக்கார்பா.  போஸ்ட் மார்ட்டம் பண்ணிடுவார் என்னை.'

'என் செல்லத்த மாத்திரம் பண்ணட்டுமே அவன்.  ஒரு கடுதாசி போடு.  மெட்ராஸ் வந்து அவன் முழிய தோண்டிடுவேன்.'

அம்மாவுக்கு முன் வெளிப்படாத தந்தை மகள் பாசப் பேச்சுக்கள் என்னவோ தனியே இருக்கும்போது சிறகடித்துப் பறக்கும்.

பேசிக் கொண்டிருந்தவள் செருவாமணியின் தோளில் உறக்கத்தை தேடினாள்.  ஒரு மணி நேரத்துக்கு மேல் உறக்கம்.  பரசுராமர் தொடையில் வண்டு துளைப்பதை கர்ணன் பொறுத்துக் கொண்டதைப் போல மகளின் சாய்ந்த தலை கொடுத்த தோள் வலியை தாங்கிக் கொண்டு வந்தார்.

அவள் தூங்கும் போது வெற்றிலைகளுக்கு அவர் தொடைகளில் தாலாட்டு கிடைத்தன.  அவைகளை ஒவ்வொன்றாக தடவிக் கொடுத்து கிராம்பு ஏலம் சீவலோடு வாயில் அரைத்துக் கொண்டிருந்தார்.

நடு நடுவே கல்யாணக் கனவுகள்.  பேப்பர் பேனா எடுக்காத கல்யாண திட்டக் கணக்குகள்.

'இப்ப சௌகர்யப் படாட்டாலும் ஒரு சின்ன கார் வாங்கிக் கொடுத்துடணும் செல்லத்துக்கு.  அதுவே ஓட்டிண்டு நாங்க ரெண்டு பேரும் மெட்ராஸ் வரும்போது எக்மோர் ஸ்டேஷன்ல எங்கள பார்க்க வரணும்.'

சிரித்தார்.  அவருக்கே தெரியாமல்.  அதோடு கற்பனையை நிறுத்தினாரோ? இன்னும் திருச்சி வர நேரம் இருக்கே?  இப்ப எக்மோர் ஸ்டேஷன்ல தாத்தாவ பார்த்தோண்ண பேரன் ஒரே தாவா தாவரான்.  பாட்டிக்கு பொறாமை.  அவர் கண்ணுல தெரியறதே.

'செல்லத்தோட பாட்டி உயிரோட இருந்திருக்கலாம்.  சீர் பக்ஷணமெல்லாம் தான்தான் செய்வேன்னு அடம் பிடிச்சுருப்பா.  அப்பா போனத பெரிசாவே நினைக்கல நந்து குட்டி இருந்ததால.'

'சாலியும் அம்மாவும் அப்படி ஒரு அக்கறை எடுத்துண்டிருக்கா இவ மேல.  நான் என்னமோ ஒழப்பு ஒழப்புன்னே இருந்துட்டேன் இது சின்னதா இருக்கும்போது.'

இவள் தூக்கம் கலையாம எவ்வளவு தூரம் குனிய முடியுமோ அப்படிக் குனிந்து வேட்டித் தலைப்பால் கண்ணில் வழிந்த நீரை துடைத்துக் கொள்கிறார்.  அதையும் மீறி அவள் தலை சாய்ந்தால் அந்த தலையை இலகுவாக தன் மடியில் வைத்துக் கொள்கிறார்.

'நம்மாத்துல இல்லையேன்னு கவலைப் படாதடி.  நல்ல மனுஷாளா தெரியரா.  எங்கள விட உன்ன பல்லக்குல வெச்சு தாங்குவா, நீ வேணா பாரேன்.'

இவரோட மனதால நந்தினி மனதோட பேசறாராம்.

'அட, திருச்சி ஸ்டேஷன் வந்துடுத்து போல இருக்கே.  இன்னும் சித்த நாழில பஸ் ஸ்டாண்டு வந்துடும்.  டவுன் பஸ் வேண்டாம் சத்திரம் பஸ் ஸ்டாண்டு போக.  கொழந்த தூக்க கலக்கத்துல இருப்பா. ஒரு டாக்ஸி புடிச்சு நேர காலேஜ் போயிடலாம்.'

'செல்லஅஅஅஅம்.  எழுந்துக்கறையாடா.  திருச்சி வந்துடுத்து பாரு.'

காலேஜுக்குள் நுழையும் போதே நந்தினியை நோக்கி வேகமாக ஐந்தாறு மாணவிகள் ஓட்டமும் நடையுமாக வந்தனர்.

'என்ன ஜிமிக்கி?  உனக்கு கல்யாணமாமே.  பார்த்தியா, எங்களுக்கு கூட சொல்லாம மாப்பிள்ளையெல்லாம் ரெடி பண்ணிட்ட?'

'உங்களுக்கு யார் சொன்னா?'

'அதான் உங்க ஊர் பொண்ணு விசித்ரா சொல்லிச்சு.  லீவுக்கு மன்னார்குடி போனாளாம்.  அங்க கேள்விப் பட்டுச்சாம்.'

'பரதேவதைகளா, நானே எல்லாத்தையும் சொல்லிடறேன்.  ஆளுக்காள் காலேஜுல கத விட்டுண்டு அலையாதீங்க.'

'ஒரு கண்டிஷன்.  ட்ரீட்டோட சொல்லணும் என்ன?'

இதையெல்லாம் பாரத்துக்கொண்டு சிரித்துக் கொண்டிருந்தார் செருவாமணி.

நந்தினியை தனியே அழைத்து முன்னூறு ரூபாயை நீட்டினார்.  அதை சட்டென்று ஒருத்தி பிடிங்கிக் கொண்டாள்.

'சார், இது இப்பைக்கு போதும்.  அடுத்த தடவை ஜிமிக்கிய பார்க்க வரும்போது ஐம்பது ஜாங்கிரியோட வரணும் என்ன?'

'கண்டிப்பா கொண்டு வரேம்மா.'

'நந்தினி அப்பா பாவம்டீ.  ஏற்கனவே டாக்டர் மாப்பிள்ளைக்கு நிறைய கொடுக்கணும்.  நீ வேற செலவ வைக்காத.'

'இதுல என்னம்மா இருக்கு?  மறக்காம எடுத்துண்டு வரேன்.'

மருந்துகளை மறக்காமல் சாப்பிடச் சொல்லி விட்டு மன்னார்குடி திரும்பினார் செருவாமணி.

தொடரும்...