மனதோடுமலர்கள்_54

மனதோடுமலர்கள்_54

அத்யாயம் 54

கதையாசிரியர்: பாஸ்கர் சத்யா 

ராஜியின் அம்மாவும் சச்சுவும் விசாரித்துக் கொண்டு ராஜு நர்ஸிங் ஹோம் வந்து விட்டார்கள்.

ராஜி எப்படி இருக்கா அண்ணு இப்ப?'

'ஒண்ணுமில்லம்மா. நாளைக்கு டிஸ்சார்ஜ் பண்ணிடுவா. கொஞ்சம் அனிமிக்கா இருக்கா, அவ்வளவுதான்.'

'பார்க்கலாமா இப்ப அவளை?'

'இப்பதான் ஸெடடிவ் கொடுத்துருக்கு. நாளைக்குதான் டிஸ்சார்ஜ் பண்ணிடுவாளே. ஆத்துல பார்த்துக்கோ.'

'கிளம்பலாமா நாம. நீ வேற பெங்களூர் போக வேண்டாமா?'

'சந்துரு மாத்திரம் இருக்கட்டும் இங்க. நாம போகலாம். நான் நாளைக்கு நைட் பெங்களூர் போயிக்கறேன். மாலதிகிட்ட கேட்கிறேன், அவளும் வராளான்னு.'

மாலதி அப்போது நீரஜாவுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தாள்.

'சாரி, மாலு. ஏதோ ஸ்லிப் ஆஃப் தி டங்கில அப்படி வாயில் வந்துடுத்து.'

'பரவாயில்லை. ஏதோ ஒரு நாள் தெரிஞ்சுதானே ஆகணும். என்ன நடக்கிறதோ அதை ஏத்துக்க வேண்டியதுதான்.'

ராஜி சம்பாஷணையை அரைகுறையாக கேட்டு என்ன என்றாள். நீரஜா வருத்தப்பட்டுக் கொண்டே தான் அவசரத்தில் செய்த தவறை சொன்னாள்.

'இது வேறையா. சரி விடு, பார்த்துக்கலாம். எல்லாத்தையும் போட்டு மனச கொழப்பிக்காதீங்கோ. என்ன மாலதி, இப்பவே மணி பத்துக்கு மேல ஆயிடுத்து. எப்ப திருச்சிக்கு கிளம்ப போர?'

'அக்கா, நான் அம்மாவ டிஸ்சார்ஜ் ஆணோன்ன ஆத்தில கொண்டுவிட்டுட்டு நாளைக்கு கிளம்பறேன். நீங்க ஒரு உதவி செய்யுங்கோ, நீரஜாவ தாம்பரத்தில திருவள்ளுவர் பஸ்ஸுல ஏத்தி விடுங்கோ. ரிஸர்வ் பண்ணின டிக்கெட்போனா போகட்டும்.'

'அதுவும் சரிதான். சந்துருக்கு துணையா இரு. சீக்கிரம் கிளம்பு நீரஜா.'

எல்லோரும் கோவிலுக்கு பின்புறம் நிறுத்தி வைத்திருந்த காரில் ஏற நர்ஸிங் ஹோமிலிருந்து கிளம்பினார்கள்.

ஸ்ரீமதி ஆத்தில் எல்லோரையும் வழி அனுப்பி வைத்து விட்டு அவர்கள் சோஃபாவில் உட்கார்ந்தார்கள்.

'ஏண்டா கல்யாணம், அப்ப சரியா பேச முடியல. அண்ணுவ பார்த்தியா? என்ன ஆச்சாம் அவளுக்கு?'

'பார்த்தேம்மா. ஏதோ அனிமிக்குனு சொன்னா. டாக்டர் ராஜி, என்ன ஏன் வந்தீங்க, அது இதுன்னாள். அப்புறம் சொன்னேன், நீ அனுப்பிச்சதாக. பணம் வாங்க ரொம்ப சங்கோஜப் பட்டான் அந்த மாமி பையன்.  கையில திணிச்சுட்டு வந்துட்டேன். ரொம்ப அப்ஸட்டாகி இருந்தான்.'

'இருக்காதா பின்னே. அண்ணுவுக்கு அவன் உலகம். அவனுக்கு அண்ணுதான் எல்லாம்.'

'அன்னா, நாம போய் அண்ணுவ பார்த்துட்டு வரலாமா? பக்கத்தில தானே ஆஸ்பத்திரி. மனசே கேட்க மாட்டேங்கறது. நம்மாத்து ஃபங்க்‌ஷணுக்கு வந்து அவளுக்கு இப்படி ஆனது ரொம்ப சங்கடமா வேற இருக்கு.'

'கார்த்தாலேந்து அலச்சலா இருக்கே அம்மா உனக்கு. அதான் ஒண்ணுமில்லைனு சொல்றானே கல்யாணம். நாளைக்கு போயேம்மா'

சாந்தி சொன்னாலும் கேட்க வில்லை ஸ்ரீமதி. 'ஒரு தடவை பார்த்துட்டு வந்துட்டா, நிம்மதியா தூங்கிடுவேன் ராத்திரி. சித்த கிளம்புங்கோன்னா. நடந்தே போயிட்டு வந்துடலாம். அதான் நீங்களும் கூட வரேளே.'

இவர்கள் நர்ஸிங் ஹோம் போனபோது வாசலில் ஏதோ அங்கு பெரிதாக சப்தம் கேட்டுக் கொண்டிருந்தது. யாரோ ஒருவர் 'வீட்டுக்கு வாடி ஒன்ன கவனிச்சுக்கறேன். குடும்ப மானத்தையா வாங்கற. வேலை பார்க்கிற திமிரா? நீ எப்படி கல்யாணம் இவன பண்றேன்னு பார்க்கறேன். ரெண்டு தட்டு தட்டினா, பய பயந்து ஓடமாட்டான்?'

சற்று தூரத்திலிருந்தே ஸ்ரீமதி யூகித்து விட்டாள் சண்டை போடுபவன் ஸ்ரீதராகத் தான் இருக்க வேண்டும் என்று.

ஓட்டமும் நடையுமாக வந்தாள் ஸ்ரீமதி.

'மிஸ்டர். கொஞ்சம் அமைதியா இருக்கேளா' ஒரு அதட்டு.

ஸ்ரீமதியை அந்த சமயத்தில் அங்கு எதிர் பார்க்கவில்லை. கொஞ்சம் நிசப்தமானான்.

'ஒரு பொண்ணுனு பார்க்காம நாலு பேர் முன்னாடி இப்படி உரக்க அவள திட்டறேளே. படிச்சவர்தானே நீங்க?'

'அது வந்து...'

'நீங்க எதுவும் சொல்ல வேண்டாம். எனக்கு எல்லாம் எனக்கு தெரியும். நீங்க இப்படி வம்பு பண்ணினீங்கன்னா அது எங்க குடும்பத்தையும் பாதிக்கும். புரியும்னு நெனைக்கிறேன். வர ஞாயிற்றுக் கிழமை நானே வேலூருக்கு வரேன். எல்லோரும் உட்கார்ந்து பேசலாம். முதல்ல நீங்க ஊரப் பார்த்து கிளம்புங்க. ஒரு நிமிஷம் கூட இங்க நீங்க இருக்கறத அனுமதிக்க மாட்டேன். நடைய கட்டுங்க முதல்ல.'

'அவ என் தங்கை. எனக்கு உரிமை இருக்கு. இதுல நீங்க தலையிட வேண்டாம்.'. 

'என்ன மிஸ்டர். மிரட்டுறீங்களா? இன்னிக்கு ஏழு மணிக்கு மேல, அவளும் எனக்கு சொந்தம். என் பையனோட வருங்கால மைத்துனி. எனக்கும் உரிமையப் பத்தி பேசத் தெரியும். நான் சொல்றேன் நீங்க கிளம்புங்க. உங்க ராஜ்யத்தை எல்லாம் எந்த இடத்துல செல்லுமோ அங்க வெச்சுக்கோங்கோ.'

இந்த சமயத்தில் ஸ்ரீமதி ஆத்துக்காரர் சந்திரசேகர் ஸ்ரீதரின் தோளில் கையைப் போட்டார்.

'அப்பா ஸ்ரீதர், எங்காத்துக்காரி தஞ்சாவூர்காரி. தவில எடுத்தா ணங் ணங்குன்னு சத்தம் கேட்டுகிட்டே இருக்கும். சாந்தமா உட்கார்ந்து பேசினா அவளே தீர்த்து வைப்பா. இப்ப கிளம்புங்க. உங்க அம்மா அப்பாவோட பேசி நாங்கள் ஏதாவது செய்யறோம். பெரிசு பண்ணினா எங்களுக்கும் அவமானம்தானே.'

அவனும் சற்று நின்று கின்று பார்த்தான். காரை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பிவிட்டான்.

'தேங்க்ஸ் மாமி. நல்ல நேரத்தில வந்தேள். அம்மாக்கு உடம்பு சரியில்லாத நேரத்துல இப்படியெல்லாம்....'

'நல்ல வேளை மாலதி. எனக்கென்னவோ அண்ணுவ உடனே பார்க்கணும்னு தோணி வந்தேன். எப்படி இருக்கா அண்ணு இப்ப. பார்க்கலாமா?'

'தூங்கிண்டு இருக்கா இப்ப. நாளைக்குதான் பார்க்க முடியும்னு நெனைக்கிறேன்.'

ரிசப்ஷன் பக்கம் திரும்பினா, நர்ஸ் தீஸ்ரா, கேரளா பெண். பாகி வீட்டிற்கு அடுத்த வீட்டில் நண்பிகளோடு வாடகைக்கு குடி இருப்பவள்.

'அம்மே. என்ன நீங்க இவட. எதுனாச்சும் ப்ராப்ளமோ?'. மலையாள ஆக்ஸென்டில் தமிழ்.

'ஒண்ணுமில்லைடி. என் ஃபரெண்டை அட்மிட் பண்ணிருக்கா. அலறிப் புடிச்சுண்டு பார்க்க வந்தேன்.'

'பேரு அன்னபூரணியோ?'

'ஆமாண்டியம்மா. ரெண்டு செகண்டு பார்த்துட்டு வரட்டுமா.'

'வார்டு நம்பர் ஆறாண. எங்கெள் டூட்டி டாக்டர் ஈ சமயம் வறாங்கல்ல. சீக்கிரம் கண்டுட்டு வரணும் அல்லே. நீங்க மாத்திரம் போவாம்.'

தூங்கிக் கொண்டு இருந்தாள் அண்ணு. அவள் கையை ஸ்ரீமதி பற்றியவுடன் அரைத்தூக்கத்தில் எழுந்து ஒரு அரை பார்வை ஒரு சிரிப்பு. பிறகு மருந்தின் தாக்கம் தூக்கம்.

'நான் இருக்கேண்டி. கவலைப் படாதே. நாளைக்கு வரேன். நிறைய பேசலாம்.' 

மனசுக்குள் அண்ணுவோடு இந்த பேச்சு.

வெளியே வந்தாள். 

'மாலதி, நீயும் சந்துருவும் எங்காத்துக்கு வந்துடுங்கோ என்னோட. திரும்பி வந்து ஏதாவது பிரச்சனை பண்ணப் போறான் உங்க அண்ணன்.'

சந்துரு மறுத்தான். மாலதி அவனை தனியே விட்டுச் செல்ல உடன் படவில்லை. எல்லோரும் வற்புறுத்தியதால் சரி என்றான்.

தீஸ்ராவிடம் சென்றாள் ஸ்ரீமதி. 'அன்ன பூரணி பேஷண்ட் நல்லா இருக்காங்க. ஒரு நாள் ரெஸ்ட் இருந்தா போதும்னு டாக்டர் சொல்லிவிட்டாராம். அதனால அட்டென்டண்ட் தேவையில்ல. ஏதாவது தேவைப் பட்டா எங்காத்து நம்பருக்கு ஃபோன் பண்ணு என்ன?'

அப்போது டாக்டர் கீர்த்திவாசன் ரௌண்ட்ஸுக்காக அந்த இடத்தில் க்ராஸ் பண்ண, தீஸ்ரா அவரிடம் கேட்க அவரும் சரி என்று ஒப்புதல் கொடுத்தார்.

ஆத்துக்கு அழைத்து வந்து இருவருக்கும் கடைசியாக மீந்திருந்த தேங்காய் சாதமும் தயிர் சாதமும் கொடுத்தாள்.

சந்துரு தூங்கி விட்டான். சாந்தியிடம் ஸ்ரீமதி மாலதியை வைத்துக் கொண்டு அவள் காதல் கதையை சொல்லிக் கொண்டிருக்க, வெட்கத்தால் சிரித்துக் கொண்டிருந்தாள் படுத்துக் கொண்டே.

'என்ன மாலதி, அண்ணு எல்லாத்தையும் என் கிட்ட சொல்லிட்டா. ஏதாவது விட்டுப் போயிருந்தா அதையும் சொல்லு என் பொண்ணு கிட்ட.'

'என்ன சொல்றது இவா கிட்ட. எல்லாத்தையும் தான் அம்மா சொல்லிட்டாளே. ட்ரெயின் மேட்டர்தான் இருக்கு. அதப் போஒஒய்...இவா கிட்ட... எப்படி?'. மனதுக்குள் கேட்டுவிட்டு சிரித்து குப்புறப் படுத்துக் கொண்டாள் போர்வையை போத்திக் கொண்டு.

தொடரும்