செருவாமணி 31

 #SERUVAAMANI

Written by Baskar Sathya 

#Seruvaamani_31

டே எக்ஸ்ப்ரஸ் பிடித்து மெடராஸ் வந்தனர் செருவாமணி குடும்பத்தினர்.  ட்ரெயினில் நடந்த சந்தோஷ நிகழ்வுகளை வர்ணிக்க வார்த்தைகளே இல்லை.  ஆடிக்கொண்டும், பாடிக்கொண்டும், கதை அளந்து கொண்டும், நந்தினியை சீண்டிக் கொண்டும்.

கல்யாணம் தற்போது வேண்டாம் என்று சொன்னவளே கனவுலகில் பிரேவேசிக்கத் துவங்கி விட்டாள்.  பருவம் யாரை விட்டு வைக்கும்?  அவள் மட்டும் விதிவிலக்கா என்ன?

வந்தவர்கள் நேராக மைலாப்பூர் நாச்சியப்ப செட்டி தெருவில் இருக்கும் விஜயலக்ஷ்மி கல்யாண மண்டபத்தில் வந்து சேர்ந்தனர்.  கிட்டத்தட்ட மாலை ஆறு மணியை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது.

மறுதினம் லஸ் கார்னர் அருகே உள்ள சாஸ்த்ரி ஹாலில் நிச்சயதார்த்தம்.  டாக்டர் மூர்த்தி குடும்பத்தினர் ஏற்பாடு.

நாச்சியப்ப செட்டித் தெருவுக்கு அருகாமையில் அப்பு முதலி தெரு.  கோபு மாமா வசிப்பதும் அருகாமையில்தான்.

பெண் வீட்டார் சத்திரம் வரும்போதே பட்டுப் புடவையில் பளிச்சென ஒரு வரவேற்பு.  வரவேற்றவள் உப்புமு.  பணக்கார மிடுக்கு, கம்பீரம், எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக புன்சிரிப்பு.

ஆரத் தழுவிக் கொண்டாள் நந்தினியை.

'மாமா.. மாமி.  சௌக்யமா?  பிரயாணமெல்லாம் சௌகர்யமா இருந்ததோன்னோ?'

அவளோடு இரண்டு துடிப்பான இளைஞர்களும் வந்திருந்தனர்.

'இவங்க எங்க மாமா பசங்க.  இவன் கீர்த்திவாசன், வாசுன்னு கூப்பிடுவோம்.  இவன் ஸ்ரீராம்.  நீங்கள்லாம் டயர்டா வந்திருப்பேள்.  ராயர்ஸ் கேஃப்ல உங்களுக்கு ஸ்நேக்ஸும் காஃபியும் சொல்லியிருக்கேன்.  இப்ப வந்துடும்.  ராத்திரி எட்டரை மணிக்கு சப்பாத்தி, சாம்பார் சாதம், தயிர் சாதம் வந்துடும்.  கோபு மாமா ஏற்பாடு.  வாங்கோ உள்ள போய் பேசலாம்.'

வாசலில் சந்தனப்பேலா, கல்கண்டு சர்க்கரையோடு ஒரு சின்ன வரவேற்பு ஒவ்வொருவருக்கும்.

ரொம்ப சின்ன சத்திரம்தான்.  வசதிகள் ஒண்ணும் பெருசா இல்லை.  இருந்தாலும் அங்கும் இங்குமா எல்லோரும் ஜமக்காளத்துல படுத்துக்க பரவாயில்லை போலத்தான் இருந்தது.

நந்தினி பேசவில்லை.  தலையை குனிந்து கொண்டே இருந்தாள்.

'என்ன வெட்கமா?  நன்னா பேசு.  நான் உனக்கு அக்கா மாதிரிதான்.  ஃப்ரீயா கலகலப்பா பேசு.  காலம்லாம் மாறிண்டு வரது.  மேக்கப் ஜாஸ்தியே இல்லாம என்ன அழகாயிருக்கே?'

உப்புமு பேச பேச குனிந்த தலை நிமிராமல் விரிக்கப்பட்ட ஜமக்காளத்தில் உட்கார்ந்திருந்தாள்.  புன்னகையை மாத்திரம் மறைக்க முடியவில்லை.'

'இவ தான் மீரா.  நந்தினிக்கு நாத்தனாரா வரப்போரவ'

விசாலம் ஒவ்வொருத்தர் கிட்டேயும் அறிமுகம் செய்து வைத்தாள்.

'எங்காத்துல என்ன உப்புமுன்னுதான் கூப்பிடுவா.  எனக்கென்னவோ இந்த உப்புமுங்கற பேர் ரொம்ப பிடிச்சுப் போச்சு.  நீங்க எல்லோருமே என்ன உப்புமுன்னே கூப்படலாம்.'

இவர்களுடன் பேசிக் கொண்டிருக்கும்போதே வாசு வந்தான்.

'உப்புமு, லக்கேஜெல்லாம் உள்ள கொண்டு வந்தாச்சு.  டிஃபன் காப்பியும் இறங்கிடுத்து.'

'சரி வாசு.  அவாத்துல ரெண்டு பேர ஹெல்ப்புக்கு சேர்த்துண்டு எல்லாரும் சாப்பிட ஏற்பாடு பண்ணு.  அதுவரைக்கும் நந்தினியோட பேசிண்டு இருக்கேன்.'

உப்புமுவிடம் நந்தினியின் காலேஜ் ஃபரெண்ட்ஸ் சீக்கிரமே ஒட்டிக் கொண்டு விட்டார்கள்.

'அக்கா, நந்தினி இப்படி பேசாம இருக்காளேன்னு நெனைக்காதீங்கோ.  வாயத் தொறந்தா பேசிண்டே இருப்பா. சரியான வாயாடி.'

'அப்படியா!  ஆனா என் தம்பிகிட்டேந்து ஒரு வார்த்தை வாங்கறதுக்குள்ள போதும் போதும்னு ஆயிடும்.'

எல்லோரும் சிரித்தார்கள்.  சிரிப்பொலிகள் கேட்கும்போதெல்லாம் செருவாமணியும் என்ன நடக்கிறது என்று கேட்டுக் கொண்டே இருந்தார்.

'மாமா, நந்தினிய ரொம்ப பிடிக்குமோ?'

அங்கு வந்த விசாலம் முதன்முதலில் பக்ஷணங்களோடு காலேஜ் போனது, வெல்லச் சர்க்கரை கதையெல்லாவற்றையும் சொன்னாள்.  சொல்லச் சொல்ல இடமே சிரித்துக் கொண்டிருந்தது.

'சரி, மாமி.  நான் கிளம்பறேன்.  நிச்சயதார்த்த வேலை கொஞ்சம் இருக்கு.  எனக்கு தெரியாது நீங்களே இந்த சத்திரத்தை ஃபிக்ஸ் பண்ணியிருப்பேள்னு.  தெரிஞ்சிருந்திருந்துன்னா பெரிய சத்திரமா நானே ஃபிக்ஸ் பண்ண சொல்லியிருப்பேன் கோபு மாமாகிட்ட.'

'அதனாலென்ன பரவாயில்ல.  ஒருநாள் தானே.  சமாளிச்சுப்போம்.'

'நானே முந்தாநாள்தான் கனடாவிலேந்து வந்தேன்.  எல்லோரையும் கூப்பிடத்தான் சரியா இருந்தது.  சரி மாமி, நல்லது.  நான் கிளம்பறேன்.  நான் பேச ஆரம்பிச்சா லொட லொடன்னு பேசிண்டே இருப்பேன்.  அப்பா கவலைப் பட்டுண்டிருப்பா.'

'நந்தினி நான் வரேன்.  நாளைக்கு சூப்பரா நிச்சயதார்த்தத்துக்கு ட்ரெஸ் பண்ணிண்டு வரணும்.  என் தம்பி வெட்கப் படப்போறத நெனய்க்க இப்பவே எக்ஸைட்டடா இருக்கேன்.'

அவள் போனபின் உப்புமுவைப் பத்தியே பேச்சு.  'நந்தினி கொடுத்து வெச்சவ.  எப்பேர்ப்பட்ட நாத்தனார்?'

டிஃபன் காஃபி சாப்பிட்டவுடன் வந்தவர்களில் பலர் மைலாப்பூர் கோவிலுக்கு சென்றார்கள்.  சிலர் சாந்தோம் பீச் பக்கம்.

செருவாமணியும் சித்தப்பாவும் எல்லா சீர்வரிசை லக்கேஜுகளையும் சரி பார்க்கத் துவங்கினார்கள்.

'செல்லக்குட்டி, உனக்கு போரடிச்சுதுன்னா அம்மாவையும் உன் ஃபரெண்ட்ஸையும் கூட்டிண்டு பக்கத்துல இருக்கற மாதவ பெருமாள் கோவிலுக்கும் முண்டக கண்ணி அம்மன் கோவிலுக்கும் போயிட்டு வாயேன் காத்தாட.'

கூடவந்த ஃப்ரெண்ட்ஸுகளும் சொல்ல அம்மாவின் துணையோடு கிளம்பினார்கள்.

'ரொம்ப தூரம் இல்லையேன்னா?'

'சத்திரத்திலேந்து இப்படி இடது பக்கம் திரும்பினோண்ணேயே இருக்குங்கறா சாலி.  கேட்டுண்டு போயேன்.  வாயில வார்த்தையா இல்ல?'

அவர்கள் கோவிலுக்கு கிளம்பியவுடன் கோபு மாமா வந்தார்.  அவரிடம் அவர் சொல்லியபடி தான் செய்திருந்த ஏற்பாடுகளை சொன்னார்.

'பிரமாதப் படுத்திட்டேளே.  எல்லாம் ரொம்ப ஜோரா இருக்குங்காணும்.  ஒரு கொறையும் வைக்கல ஸ்வாமி நீங்க.'

'இதெல்லாம் எப்படி எடுத்துண்டு போறது நிச்சயதார்த்தம் நடக்கற எடத்துக்கு?'

'இங்கெல்லாம் ட்ரைசைக்கிள் கிடைக்கும்.  நான் ஆத்துக்கு போறத்தே சொல்லிட்டு போறேன்.  அஞ்சு பத்து கொடுத்தா கொண்டு சேத்துடுவான்.  முக்கியமான ஐடம்லாம் நீங்க கொண்டாங்கோ.  இந்த பசங்கட்ட ரொம்ப ஜாக்ரதையா இருக்கணும் வேற.'

'நீங்க, மாமி, உங்காத்து குழந்தைகள் இங்கயே சாப்டலாமே மாமா?'

'இல்ல சார்.  எனக்கும் ஆத்துக்காரிக்கும் பலகாரம்.  வேணும்னா கொழந்தைகள அனுப்பறேன்.'

கோபு மாமாவும் மறுநாள் காலை வருவதாக சொல்லிவிட்டு விடைபெற்றார்.

விசாலமும் நந்தினியை அழைத்துக்கொண்டு கோவிலுக்கு சென்ற நிமிடங்கள் இருக்கும்.  வாசலில் ஒரு கார் நின்றது.  ஒரு இளம் பெண் கையில் ஒரு பொக்கேயுடன் இறங்கினாள்.  பெரிய இடத்துப்பெண் போல தெரிந்தாள்.

'நந்தினி...'

தயங்கி தயங்கி கேட்டாள்.

'ஆமாம், என் பொண்ணுதான்.  உள்ள வாங்கோ.  நந்தினி இப்பத்தான் கோவிலுக்கு போனா அவ அம்மாவோடு.  நீஈஈங்க.'

'என் பெயர் செல்வி.  நான் டாக்டர் பாலச்சந்தரோட ஒண்ணா படிச்சவ.  ரொம்ப லேட்டாகுமோ உங்க பொண்ணு வரதுக்கு?'

'இப்பதான் போனா.  ஒரு அரைமணி நேரமாகலாம்.  வெயிட் பண்றேளா.  நான் வேணா அழச்சிண்டு வரேன்.'

'பரவாயில்ல.  ஐ வில் வெய்ட்.'

இங்கிலீஷில் பேசுகிறாள்.  மேலே அவளிடம் பேச தயக்கமாக இருந்தது செருவாமணிக்கு.  ஒரு ச்சேரை காண்பித்து உட்காரச் சொன்னார்.

பத்து நிமிடம் தாண்டி இருக்கும்.

'சார்.  இந்த பூச்செண்ட அவ கிட்ட கொடுத்துடுங்க.  என்னோட வாழ்த்தையும் சொல்லுங்க.  நாளைக்கு என்னால நிச்சயத்துக்கு வரமுடியாது.  டாக்டர் பாலச்சந்தர கட்டிக்கப் போற லக்கி கேர்ள பார்க்கணும்னு தோணிச்சு.  அதான் வந்தேன்.  எனிவே, கல்யாணத்துல பார்த்துக்கறேன்.'

'இவ்வளவு தூரம் காத்திருந்தேள்.  இன்னும் சித்த நேரம் தானே.  வந்துடுவா.'

'இட்ஸ் ஓகே.  நான் கிளம்பறேன்.  பெரம்பூர் போகணும்.'

கிளம்பினாள்.  அதற்குமேல் அவளிடம் செருவாமணி பேசவில்லை.

பூங்கொத்தைப் பார்த்தார்.

மஞ்சள் ரோஜாக்ககள் அதில் அதிகம் இருந்தன.

'மஞ்சள் ரோஜா...ஆஹா.  நந்து குட்டிக்கு ரொம்ப பிடிக்கும்.  ரோஜா சீஸன் போதெல்லாம் நச்சரித்து வாங்கித் தரச் சொல்லுவாள்.  பார்த்தால் சந்தோஷப் படுவா.  பெரிய மனுஷா பெரிய மனுஷாதான்.'

மனதில் நினைத்துக் கொண்டார்.

தொடரும்....